บทที่ 1.1 เรื่องร้อนหู

“คุย...” ฮิวจ์ยกหัวคิ้วขึ้นสูง เขาเห็นแววตาลุกวาวของเคลตันชัวแว๊บนึง ผู้หญิงคนนั้นคงไม่รู้ตัวว่ากำลังกระตุกหนวดใครอยู่ เคลตันเป็นเจ้าป่า เขาเป็นมหาอำนาจที่คุมทุกอย่างได้ และเป็นคนเด็ดขาดมาก หากผู้หญิงคนนั้นตั้งใจมาหลอก หล่อนคงเสียใจไปจนวันตาย เพราะแม้แต่เศษสตางค์ เคลตันก็จะไม่ยอมจ่าย หากผู้หญิงคนนั้นแตะต้องของรักของหวงของเขา

“แน่ใจนะเคซีว่าคุณจะไปแค่...คุย”

ฮิวจ์กระเซ้า คู่แข่งที่เป็นเพศหญิง ส่วนใหญ่จะยอมสยบให้เคลตันตั้งแต่การประจันหน้าครั้งแรก

เคลตันเป็นผู้ชายที่มีพลังทางเพศสูงมาก แม้แต่ผู้ชายด้วยกันยังรู้สึก ใต้สีหน้านิ่งๆ เขาพกความร้ายกาจไว้เป็นกระบุง

“ผู้หญิงแบบนั้น แค่คุยคงพอ” รอยยิ้มเหยียดๆ ผุดขึ้นมุมปาก

ถึงหญิงผู้นั้นจะสวยหยาดฟ้ามาดิน แต่หล่อนมาพร้อมกับแผนโง่ๆ ที่ใช้แบล็กเมล์ผู้ชาย เขาคงให้หล่อนได้แค่นั้นแหละ

ฮิวจ์ไม่ได้ซักต่อ ท่าทางของเคลตันเหมือนไม่อยากพูดถึง เขานั่งนิ่งๆ คงกำลังใช้ความคิด ฮิวจ์เลยหมดความสนใจ เขามีที่หมายใหม่น่าสนใจมากกว่า เมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านประตูด้านหน้าเข้ามา ขนาดอยู่ไกลๆ ออร่าของแม่สาวคนนั้นยังดึงดูดเขาได้...ฟรานเชสก้า แฮริงตัน นางแบบระดับแถวหน้าของประเทศออสเตรเลีย หล่อนกำลังมาแรง ชื่อหอมขนาดโมเดลลิ่งวิ่งตามตะครุบหล่อนนับสิบราย

“ใครเชิญหล่อนมาวะ?”

เสียงแฝงความไม่พอใจดังออกมาจากปากเคลตัน

“คุณไม่ได้เชิญเธอ...” ฮิวจ์ถามกลับ ตอนนี้คนที่เคลตันกำลังคั่วคือแม่สาวนามฟรานเชสก้าคนนี้แหละ

และหากเพื่อนของเขาไม่ได้เชิญหล่อนมา ฟรานเชสก้ามาโผล่ที่นี่ได้ยังไง

เคลตันลุกขึ้นยืน “ผมมีธุระ” เขาเปรยลอยๆ ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ฮิวจ์นั่งงงเพียงลำพัง แต่ฮิวจ์งงได้ไม่นานนัก เพราะคนที่ทำให้เขาหายงงเดินมาถึงพอดี

“เคซีล่ะคะ?”

ฮิวจ์พอรู้แล้วล่ะว่า ธุระสำคัญที่ทำให้เคลตันต้องรีบไปคือใคร

เขาไหวไหล่ เสยกแก้วบรั่นดีขึ้นมาจิบ “ไม่รู้สิ!!”

“เขาหลบหน้าเชสก้าได้ไม่นานหรอกค่ะ บอกเพื่อนของคุณด้วยนะคะฮิวจ์ เขาทำแบบนี้กับคนอย่างฟรานเชสก้าไม่ได้!!” เสียงสูงปรี๊ดดังแข่งกับเสียงเพลงคลาสสิคที่กำลังบรรเลงเพื่อขับกล่อมนักเที่ยวที่มาหาที่พักผ่อน

“ฟรานเชสก้า...ที่นั่งอยู่ตรงหน้าคุณไม่ใช่บุรุษไปรณีย์ ผมไม่รับฝากอะไรทั้งนั้น แต่ขอเตือนสักหน่อยในฐานะคนรู้จักคุ้นเคยกัน หากผมเป็นคุณ... ผมจะไม่ตามจิกเคซีมันแบบที่คุณกำลังทำหรอกนะ”

หากฟรานเชสก้าอยากจะมัดใจเคลตัน หล่อนควรอยู่เฉยๆ เพราะยิ่งวิ่งไล่...เคลตันก็ยิ่งจะถอยหนี เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนมาผูกมัด...และยิ่งไม่มีวันยอมหากถูกบีบบังคับ...

ไม่อย่างนั้น...เขาจะเป็นชายโสดมาจนอายุปาเข้าไป36ปีได้ยังไง

“ฟรานเชสก้ากับแม่พวกนั้นมันคนละระดับกันนะคะฮิวจ์” ฟรานเชสก้าพยายามแย้ง

เธอเป็นนางแบบแถวหน้าที่มีงานอีเว้นท์ยาวถึงสิ้นปีหน้า ราคาค่าตัวต่อครั้งสามารถซื้อบ้านหลังเล็กๆ ได้หนึ่งหลัง แล้วทำไมเคลตันจะไม่ชอบล่ะ เธอไม่เคยแบมือขอสตางค์เขา แม้เขาจะจ่ายทุกครั้งหากเธอนอนกับเขาบนเตียงเพื่อกิจกรรมโปรดที่เธอเองก็ชื่นชอบ ฟรานเชสก้าเคยท้วงหลายครั้งเรื่องเช็คเงินสดที่วางอยู่หัวเตียง ทุกครั้งที่เธอตื่น

เคลตันไม่ได้ชี้แจง...แต่นานวันเข้า เธอก็รู้เอง...นั่นคือค่าตัวของเธอ สำหรับค่ำคืนร้อนๆ ที่เขากับเธอมีร่วมกัน

ฟรานเชสก้าโมโหจนแสร้งเมินเฉยเคลตัน เธอคิดว่าเขาจะมาง้อ...แต่แล้วเธอก็ได้แต่ชะเง้อคอรอเก้อ...เมื่อเคลตันทำเหมือนต้องการหยุดความสัมพันธ์กับเธอเสียดื้อๆ หลายสื่อเริ่มซุบซิบ การเป็นเซเลบของเขา หนุนให้เธอดังมากกว่าเก่าได้ แต่ก็ดึงให้เธอร่วงได้เช่นกัน

แต่เธอไม่มีวันยอมถูกเท...

“นั่นมันในสายตาของคุณ แต่สำหรับเพื่อนผม ขึ้นชื่อว่าเป็นเพศหญิง...ทุกคนเหมือนกันหมดแหละ”

ฮิวจ์ลุกขึ้นยืน... “ผมไม่ใช่กระโถนนะ เพราะฉะนั้นเก็บความไม่พอใจของคุณกลับไปด้วย วันนี้ผมมาสนุก ไม่อยากกร่อยเพราะการมาถึงของคุณ”