อยากเป็นเมียของแด๊ดดี้

ขวัญข้าว...

"ข้าวเบาๆหน่อยเดี๋ยวก็เมาหรอก" ตอนนี้ฉันกำลังนั่งดื่มอยู่กับกราฟที่ผับของรุ่นพี่ คือตั้งแต่ฉันเข้ามาฉันก็สั่งเครื่องดื่มที่คิดว่าดื่มแล้วเมาเร็วที่สุดมาดื่มเพราะวันนี้ฉันอยากเมาเพื่อให้ใครบางคนมารับ

"ก็อยากจะเมาไง"

"ปกติเธอไม่ชอบดื่มไม่ใช่หรือไงทำไมวันนี้ถึง..."

"อย่าถามเยอะได้ไหมกราฟวันนี้ฉันอยากจะเมาจริงๆ"

"มีเรื่องไม่สบายใจอะไรบอกฉันได้นะ" กราฟถามด้วยความเป็นห่วงแต่ฉันไม่ได้มีเรื่องอะไรไงฉันแค่อยากเมาเพื่อให้แด๊ดดี้มารับ

"เปล่าเลยฉันสบายดี^^"

"แน่ใจ??" แต่เหมือนกราฟมันจะไม่ค่อยเชื่อ

"อื้ออแน่ใจสิฉันมีความสุขจะตาย มาชนแก้วกันเถอะ" 

สองชั่วโมงต่อมา...

ฉันนั่งดื่มจนเวลาล่วงเลยมาเกือบเที่ยงคืนแล้วฉันคิดว่าสมควรแก่เวลาจะกลับสักทีก็เลยหยิบมือออกมาแล้วโทรหาแด๊ดดี้ให้เขามารับแต่เชื่อไหมว่าไม่ถึงห้าวิเขาก็รับสายฉันแล้วเหมือนเขากำลังรอรับโทรศัพท์จากฉันอยู่ เป็นครั้งแรกเลยนะที่โทรหาปุ๊บเขาจะรับปั๊บเพราะปกติเวลาโทรหาเขาทีไรไม่ค่อยรับสายฉันสักเท่าไหร่

"แด๊ดดี้ขาาา น้องข้าวเมาแล้วแด๊ดดี้จะมารับน้องข้าวมั้ยค้า น้องข้าวอยู่ที่.." ฉันกำลังจะบอกสถานที่แต่..

"เมาก็ออกมาเลย"

"ออกมาเลย??หมายความว่าไงคะ"

"อารออยู่หน้าร้านแล้วออกมาเลย"

"แด๊ดดี้อยู่หน้าร้านแล้วเหรอคะ" ฉันถามด้วยความสงสัยเขามารอตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่ไหนเพราะฉันไม่ได้บอกเขาเลยนะว่าดื่มอยู่ร้านไหนจะว่ากราฟบอกก็คงไม่น่าใช่เพราะสองคนนี้แทบไม่เคยคุยกันเลยจะมีทักทายสวัสดีกันธรรมดาตามมารยาทเท่านั้น 

"อืม"

"แล้วแด๊ดดี้รู้ได้ไงว่าน้องข้าวอยู่ที่นี่น้องข้าวว่าน้องข้าวไม่ได้บอกแด๊ดดี้เลยนะคะ"

"เอ่อ..อารู้ก็แล้วกันอย่าถามเยอะ จะออกมาแล้วใช่ไหม"

"เอ่อออ ก็..ค่ะ" หลังจากวางสายฉันก็หันมาบอกกราฟที่นั่งฟังฉันคุยโทรศัพท์กับแด๊ดดี้

"กราฟฉันกลับก่อนนะแด๊ดดี้มารับแล้ว"

"ที่อยากให้ตัวเองเมาเพราะแบบนี้สินะ"

"ก็ฉันอยากให้แด๊ดดี้มารับนี่นาแล้วเค้าก็มารับจริงๆ"

"เธอนี่เป็นเอามากเลยนะข้าวโคตรลงทุนเลย"

"ก็ฉันรักของฉันนี่นานายก็รู้"

"อืมมมขอให้สมหวังล่ะฉันไม่อยากเห็นคนขี้แยมานั่งร้องไห้จะเป็นจะตายอีก"

"นายอย่ามาล้อฉันสิ มีแค่นายคนเดียวที่ฉันกล้าระบายกล้าพูดกล้าบอกเรื่องแด๊ดดี้"

"ฉันต้องภูมิใจใช่ไหม"

"ใช่สิก็นายน่ะคือเพื่อนรักเพื่อนที่ดีที่สุดเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันมีอยู่ไง"

"เพราะเธอมันไม่มีใครอยากคบไง"

"ไอ้กราฟนายว่าฉันเหรอห๊ะ" ฉันก็แกล้งโมโหไปอย่างนั้นแล่ะไม่ได้โกรธหรอกเพราะที่มันพูดคือเรื่องจริงทั้งหมดฉันไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยเพราะฉันเป็นคนพูดตรงๆรู้สึกยังไงคิดยังไงก็พูดออกไปอย่างนั้นทำให้หลายๆคนไม่ค่อยชอบฉันสักเท่าไหร่หาว่าฉันนิสัยแย่นิสัยไม่ดีพูดไม่รักษาน้ำใจใครแต่ฉันก็ไม่แคร์หรอกนะไม่อยากคบก็ไม่ต้องคบ

หลังจากเคลียร์ค่าเครื่องดื่มกับกราฟเสร็จฉันก็เดินออกมาจากผับแล้วมองหารถของแด๊ดดี้จนกระทั่งเห็นเขากำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างรถคือปกติฉันไม่ค่อยเห็นเขาสูบบุหรี่นะนานๆครั้งถึงจะเห็นแปลว่าเขามีเรื่องไม่สบายหรือกลุ้มใจแน่ๆถึงสูบหรือเขาจะกลุ้มใจเรื่องของฉันแต่ฉันว่าฉันก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขากลุ้มใจเลยนะ  ฉันยืนมองเขาสักพักก่อนจะเริ่มแสดงละครแสร้งทำทีเป็นเดินเซไปเซมาเหมือนคนเมาทั้งที่ไม่ได้เมา คือฉันเพิ่งรู้ว่าตัวเองคอแข็งก็วันนี้แล่ะกินเท่าไหร่ก็ไม่เมาสักทีจนกราฟมันยังงงว่าดื่มเยอะขนาดนี้ทำไมไม่เมามันกินไปแค่ไม่กี่แก้วก็มึนแล้ว

"แด๊ดดี้ขาน้องข้าวมาแล้ว" ฉันทำเสียงยานคางแบบคนเมาพอเขาได้ยินเสียงฉันเขาก็ปาบุหรี่ทิ้งแล้วเดินมาหาฉันแล้วประคองตัวฉันไว้เหมือนกลัวว่าฉันจะล้มพอเขาจับแขนฉันปุ๊บฉันก็รีบซบไหล่เขาทันที

"แด๊ดดี้ขาน้องข้าวเวียนหัวจังเลยค่า" อ้อนได้อ้อนเลยค่ะนานๆทีถึงจะได้อ้อน

"ดื่มไปเยอะล่ะสิกลิ่นเหล้านี่หึ่งเลย" 

"ก็ไม่เยอะเท่าไหร่ค่ะแต่น้องข้าวคออ่อนดื่มได้นิดเดียวก็เมาแล้ว"

"เป็นเด็กเป็นเล็กกินเหล้าเมาแบบนี้มันไม่ดีเลยนะข้าว"

"นานๆถี่ เอ้ย นานๆทีค่าแด๊ดดี้ขาาาา"

"กลับเลยมั้ย"

"กลับเลยค่าน้องข้าวอยากนอนแล้ว น้องข้าวง่วงมากเลยค่าแด๊ดดี้ขาาาา" พอฉันพูดจบเขาก็พยุงฉันขึ้นรถทันที

บนรถ...

"แด๊ดดี้ขาน้องข้าวขอไปนอนบ้านแด๊ดดี้ได้มั้ยค้า"

"นอนทำไมบ้านอาบ้านตัวเองก็มี"

"น้องข้าวไม่อยากให้ปู่กับย่าเห็นน้องข้าวสภาพนี้นี่คะ นะคะแด๊ดดี้" 

"อาว่าปู่กับย่าเราคงเข้าใจแล่ะในเมื่อท่านเป็นคนอนุญาตให้เราออกมาเที่ยวเอง"

"แต่น้องข้าวไม่เคยเมาขนาดนี้นี่ค้าาา นะคะแด๊ดดี้ให้น้องข้าวไปนอนบ้านแด๊ดดี้นะค้า น้าาาา"

"ไม่ได้"

"ทำไมคะแด๊ดี้กลัวอะไรเหรอ"

"ไม่ได้กลัวอะไรแต่มันดูไม่ดีตอนนี้ยัยฟรังก็ไม่อยู่ด้วยมันดูไม่เหมาะเท่าไหร่ถ้าอาจะพาเราไปนอนที่บ้านอา"

"ไม่ดียังไงอ่ะ"

"ไม่ดีก็คือไม่ดี"

"โอเคค่ะไม่ดีก็ไม่ดี ถ้าอย่างนั้นน้องข้าวไปนอนคอนโดกราฟก็ได้ค่ะ ถ้าแด๊ดดี้ไม่อยากให้น้องข้าวไปนอนที่บ้านของแด๊ดดี้" ฉันเอากราฟมาอ้างอีกแล้วคือเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันเอากราฟมาอ้างแด๊ดดี้ก็จะออกอาการทันทีครั้งนี้ก็เช่นกันแล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันคิดว่าเขาหึงฉันได้ยังไง

"แล้วทำไมต้องไปนอนคอนโดคนอื่น"

"คนอื่นที่ไหนคะกราฟเป็นเพื่อนน้องข้าวนะเพื่อนสนิทด้วยไม่ใช่คนอื่นซะหน่อย"

"แต่กราฟเป็นผู้ชายแล้วเราเป็นผู้หญิงมันไม่ควรไหม ยิ่งเราเป็นผู้หญิงจะมีแต่เสียหายถ้าใครรู้ว่าไปนอนค้างคอนโดผู้ชายเค้าจะคิดยังไงถึงจะเป็นเพื่อนก็เถอะ"

"แด๊ดดี้อย่าหัวโบราณไปหน่อยเลยค่า ใครจะว่ายังไงคิดยังไงน้องข้าวไม่สนใจหรอก"

"แต่อาไม่ชอบเข้าใจไหม"

"ไม่ชอบหรือว่าหวงน้องข้าวกันแน่คะ"

"อาจะหวงเราทำไม อาแค่..แค่ห่วง อย่าลืมว่าพ่อเราฝากอาให้ดูแลเรานะ"

"แต่พ่อของน้องข้าวก็ฝากกราฟให้ดูแลน้องข้าวเหมือนกันนั่นก็แปลว่าพ่อน้องข้าวก็ไว้ใจกราฟเหมือนที่ไว้ใจแด๊ดดี้นั่นแล่ะเพราะฉะนั้นน้องข้าวจะไปนอนคอนโดกราฟแด๊ดดี้กลับไปเถอะค่ะ น้องข้าวจะกลับเข้าไปหากราฟข้างในเขาน่าจะยังไม่กลับ" พูดจบฉันก็เปิดประตูทำท่าว่าจะลงแต่ขายังไม่ทันแตะพื้นร่างกายของฉันถูกกระชากให้กลับขึ้นมานั่งที่เดิม

"โอ๊ย" ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะเขากระชากแขนฉันแรงมาก

"อาขอโทษเจ็บมากไหม" เขารีบขอโทษฉันทันทีเมือ่ได้ยินฉันร้อง

"ไม่เจ็บหรอกค่ะแค่นี้เอง ถูกแด๊ดดี้ปฏิเสธยังเจ็บกว่านี้เลย" ฉันอดประชดประชันเขาไม่ได้

"ถ้าเราไม่ดื้ออาก็ไม่ทำแบบนี้หรอก"

"ดื้ออะไรคะน้องข้าวไม่ได้ดื้อซะหน่อยน้องข้าวแค่จะกลับเข้าไปหากราฟ"

"อยากไปนอนบ้านอามากเลยใช่ไหม"

"ค่ะ"

"โอเคได้อยากนอนก็ไปนอน"

"แต่น้องข้าวขอนอนห้องเดียวกับแด๊ดดี้นะคะ"

"ว่าไงนะ??"

"ก็น้องข้าวไม่อยากนอนคนเดียวนี่คะน้องข้าวอยากนอนกอดแด๊ดดี้แล้วก็อยากให้..แด๊ดดี้จูบน้องข้าวก่อนนอนด้วย"

"ไม่มีทาง ครั้งเดียวก็มากเกินพอแล้ว แค่นี้อาก็รู้สึกผิดกับพ่อแม่เราจะแย่แล้วรู้หรือเปล่า"

"แต่น้องข้าวอยากให้แด๊ดดี้จูบน้องข้าวอีกนี่คะ น้องข้าวรู้นะคะว่าแด๊ดดี้เองก็อยากจูบน้อบข้าวอีก แด๊ดดี้ขาน้องข้าวรักแด๊ดดี้นะคะ น้องข้าวไม่ได้อยากเป็นหลานสาวของแด๊ดดี้น้องข้าวอยากเป็น...เป็นเมียของแด๊ดดี้" พูดจบฉันก็รวบรวมความกล้าจูบเขาก่อนโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แต่ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่ฉันที่อยากจูบเพราะตอนนี้เขาก็จูบตอบฉันกลับมาอย่างดูดดื่มเช่นกัน

................................