น้องขวัญข้าว

ขวัญข้าว.....

สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะฉันชื่อขวัญข้าวค่ะแต่พ่อแม่ปู่ย่าอาลุงต่างก็เรียกฉันว่าน้องข้าวรวมถึงแด๊ดดี้ด้วย แด๊ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อทุกคนเข้าใจใช่ไหมคะ ทุกคนคงกำลังสงสัยว่าแด๊ดดี้คือใคร แด๊ดดี้ของฉันมีชื่อว่าแด๊ดดี้เฟยค่ะแด๊ดดี้เฟยเป็นเพื่อนของแม่ของฉันเองค่ะที่จริงฉันต้องเรียกว่าอาเฟยแต่ฉันไม่ชอบเรียกแบบนั้นฉันติดเรียกแด๊ดดี้ตั้งแต่ยังเด็กก็เลยเรียกจนติดปาก แม่กับแด๊ดดี้ท่านเคยเรียนที่มหาลัยแห่งนี้ด้วยกันเป็นเพื่อนกันแม่ของฉันเคยไปเป็นครูสอนอาฟรังด้วยนะตอนนั้นอาฟรังยังเดินไม่ได้แม่ก็เลยไปสอนอาฟรังที่บ้าน อยากจะบอกว่าพ่อของฉันกับแด๊ดดี้ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่เจอหน้ากันทีไรพ่อของฉันก็จะพูดจาหาเรื่องแด๊ดดี้ตลอดแต่แด๊ดดี้ก็เงียบนะคะมีแค่บางครั้งที่จะตอบโต้ ฉันสงสารแด๊ดดี้มากๆเลยค่ะ

แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งรอแด๊ดดี้มารับที่มหาลัยค่ะ อ่อลืมบอกตอนนี้ฉันอายุ18ปีค่ะเรียนอยู่ปีหนึ่งคณะวิศวะที่เลือกเรียนคณะนี้ไม่ใช่เพราะอยากเรียนนะคะแต่ที่เรียนเพราะอยากเรียนตามแด๊ดดี้ค่ะแด๊ดดี้เรียนจบวิศวะฉันก็เลยเลือกเรียนตามทั้งที่ไม่รู้เลยว่าเรียนไปจบแล้วจะได้ทำงานตามที่เรียนหรือเปล่าแต่ฉันไม่ได้สนใจหรอกค่ะเพราะความฝันก็คือการเป็นดาราค่ะแล้วทำไมฉันถึงอยากเป็นดาราก็เพราะแด๊ดดี้ของฉันเค้าเป็นดาราน่ะสิคะแถมยังเป็นพระเอกด้วยนะสาวๆกรี๊ดกันทั่วบ้านทั่วเมือง ถึงอายุจะปาไปสามสิบเจ็ดสามสิบแปดแล้วก็ตามแต่แด๊ดดี้ของฉันก็ยังหล่อเพอร์เฟคเหมือนคนอายุยี่สิบกว่าๆนั่นเป็นเพราะแด๊ดดี้ดูแลตัวเองดีค่ะ ฉันชมแด๊ดดี้มากกว่าพ่อตัวเองอีกนะคะ5555 ถ้าพ่อรู้มีหวังฉันถูกงอนแน่ๆ แต่ไม่ต้องห่วงค่ะเพราะตอนนี้พ่อไม่อยู่ที่ไทยคือไม่อยู่ทั้งพ่อทั้งแม่เลยค่ะเพราะท่านทั้งสองตามไปควบคุมความประพฤติของนับรบกับขุนพลเจ้าน้องชายฝาแฝดจอมแสบของฉันถึงอังกฤษเพราะสองคนนั้นเกเรมากๆพ่อกับแม่กลัวจะเรียนไม่จบกลัวจะได้ลูกสะใภ้กลับมาก่อนก็เลยต้องตามไปดูแลถึงที่ตอนแรกพ่อจะให้ฉันไปเรียนที่โน่นกับเจ้าสองแฝดแต่ฉันไม่ไปค่ะยังไงก็ไม่ไปฉันอยากเรียนที่ไทยมากกว่าเหตุผลหลักเลยก็คือฉันอยากอยู่ใกล้ๆแด๊ดดี้ค่ะเพราะถ้าฉันไปเรียนที่โน่นก็หลายปีฉันคงต้องคิดถึงแด๊ดดี้มากๆเลย ฉันจำได้เมื่อหลายปีก่อนตอนนั้นแด๊ดดี้พาอาฟรังไปรักษาตัวที่อเมริกานานถึงสองปีฉันคิดถึงแด๊ดดี้มากสองปีเต็มๆที่ไม่ได้เจอหน้าจะมีโทรคุยกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยเพราะแด๊ดดี้ไม่รับโทรศัพท์พอฉันถามอาฟรังอาฟรังก็บอกแค่ว่าแด๊ดดี้กำลังยุ่งแต่ฉันรู้ว่าแด๊ดดี้ไม่อยากคุยกับฉันเพราะแต่ละครั้งที่คุยฉันคุยนานเป็นชั่วโมงๆเลยค่ะนานจนโดนพ่อมองค้อนยิ่งรู้ว่าฉันโทรคุยกับแด๊ดดี้พ่อจะงอนทันทีหาว่าฉันให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าพ่อของตัวเอง และในวันที่แด๊ดดี้กับอาฟรังกลับมาฉันก็เริ่มรับรู้ถึงความเปลี่ยนไปของแด๊ดดี้ แด๊ดดี้ไม่ได้ดีใจเลยที่เจอหน้าฉันมีแต่ฉันคนเดียวที่ดีใจจนร้องไห้ มันก็เลยทำให้ฉันน้อยใจ และในวันนั้นคือวันที่ฉันสารภาพความในใจกับแด๊ดดี้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับแด๊ดดี้ ฉันไม่รู้ว่ามันจะผิดหรือถูกแต่ความรู้สึกของฉันมันชัดเจนมาตั้งนานแล้วว่าฉันรู้สึกกับแด๊ดดี้ขนาดไหน ฉันบอกกับแด๊ดดี้ว่าฉันรักแด๊ดดี้รักแบบที่ผู้หญิงคนนึงจะรักผู้ชายคนนึงได้ แต่รู้ไหมว่าการสารภาพรักครั้งแรกของฉันถูกปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใยไม่มีอ้อมค้อม แด๊ดดี้บอกว่าท่านไม่ได้คิดกับฉันแบบที่ฉันคิดแด๊ดดี้บอกว่าแด๊ดดี้เห็นฉันเป็นเพียงหลานสาวเป็นลูกสาวของเพื่อนเท่านั้น และแด๊ดดี้ก็บอกให้ฉันเลิกคิดแบบนั้นเพราะมันไม่มีทางเป็นจริงและไม่มีทางเป็นไปได้พอได้ยินแบบนั้นฉันร้องไห้หนักมากยอมรับว่าตอนนั้นฉันทั้งเจ็บทั้งอายที่ถูกปฏิเสธแต่แล้วไงในเมื่อฉันรักของฉันรักมาตั้งนานฉันจะทำให้แด๊ดดี้รักฉันให้ได้ไม่เชื่อคอยดูสิ

...........................