ตอนที่ 3 ตัวปัญหา

ตัวปัญหา

รุ่งเช้า

ไร่อคิราห์

อคิราห์หนุ่มเจ้าของไร่ลุกขึ้นมาแต่เช้าเหมือนเช่นดั่งทุกวัน แล้วจึงลงมาเปิดประตูดูคนที่อยู่ภายในห้องเก็บของตลอดทั้งคืน

“หลับเป็นตาย”

ร่างสูงเปิดประตูออกกว้างกลับพบว่าหญิงสาวนอนขดตัวอยู่บนกระดาษลัง เนื้อตัวสั่นเทาไปหมดอย่างกับลูกนกตกน้ำ

“เธอ...ยัยพราวฟ้า” ร่างสูงยืนพิงขอบประตู แล้วเอ่ยเรียกชื่อเธอขึ้นมา

“ป้าติ๋ม ช่วยแพรด้วย...” เสียงสั่นละเมอของหญิงสาวในห้องเพ้อขึ้นมาอย่างแผ่วเบา แต่ก็พอทำให้เขาได้ยินเต็ม ๆ

“ทำไมเธอถึงแทนตัวเองว่าแพร หรือว่าจะมีสองชื่อ แต่พ่อก็เรียกเธอพราวนี่หว่า...” เสียงบ่นอุบอิบขึ้นมาอย่างสงสัย

“ป้า...”

“เรียกหาแต่ป้าอยู่นั่นแหละ เป็นพ่อแม่เธอหรือไง...เฮ้ยยย” ร่างสูงตะคอกเสียงออกไป พร้อมกับเดินไปแตะที่ไหล่ของเธอ เพื่อที่จะปลุกแต่ก็ต้องสะดุ้งทันที เมื่อพบกับความร้อนจากตัวของหญิงสาว

“ป้าติ๋มจ๋า...”

“เธอ...โธ่เว้ย” ร่างสูงสบถออกมาอย่างดังอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อแตะที่ตัวของหญิงสาว กับต้องพับกับความร้อนระอุจากตัวเธอ

“เอามาเป็นภาระกูชัด ๆ เลย"

เมื่อไม่รู้จะทำเช่นไรต่อ อคิราห์จึงตัดสินใจช้อนตัวเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาว แล้วอุ้มพาเธอขึ้นไปชั้นบนทันที เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่แล้วในเวลานี้ ทุกคนต่างต้องไปทำหน้าที่ แถมเขายังสั่งห้ามให้บุคคลอื่น หรือเหล่าแม่บ้านเข้ามาอีกด้วย

“ตัวหนักเป็นบ้าเลย อย่าคิดว่าฉันจะใจดีกับเธอ เธอยังไม่ได้ชดใช้อะไรเลย จะมาตายง่าย ๆ ได้ยังไง เธอต้องได้รับผลการกระทำที่ตัวเองก่อสิยัยพราวฟ้า”

กรุงเทพมหานคร

บ้านโยธาพิวัฒน์

“นี่ ยัยแพรไปไหนทำไมวันนี้ยังไม่เห็นออกมาทำกับข้าวเลย” พลอยไพลิน โยธาพิวัฒน์ ภรรยาเจ้าของบ้านหลังนี้ ถามกับแม่บ้านที่วันนี้ไม่เห็นลูกสาวที่เกิดจากสามีของเธอและแม่บ้านคนก่อนที่เสียชีวิตไปแล้ว

“เมื่อคืนหนูแพรวาไม่ได้กลับเข้าบ้านคะ โทรหาก็ไม่ติดเลย” แม่บ้านคนเก่าแก่เอ่ยตอบผู้เป็นเจ้านาย

ติยา หรือ ป้าติ๋ม แม่บ้านคนเก่าแก่ของบ้าน และเป้นคนที่เลี้ยงดูลูกของเจ้าของบ้านหลังนี้ด้วย ป้าติ๋มเป็นลูกพี่ลูกน้องกันกับ กันตา แม่ของสิตาพัชร์นั้นเอง

“มีรายงานหรือไปทำกิจกรรมที่ไหนหรือเปล่าติ๋ม” พงษ์พิพัฒน์ โยธาพิวัฒน์ เสียงเรีบของเจ้าของบ้านเอ่ยถามเมื่อเดินผ่านมาได้ยินเข้า

“ไม่มีนี้คะ ถ้าหนูแพรวาติดงานก็จะโทรหาป้าตลอด และไม่เคยที่จะไม่กลับบ้าน ถึงแม้จะดึกแค่ไหน แต่นี่ดันติดต่อไม่ได้เลย” ป้าติ๋มพูดด้วยด้วยใบหน้าที่ดูเป็นห่วงหญิงสาวมาก

“คงจะไปเถลไถลที่ไหนละสิท่า เด็กกำลังโตคงจะใจแตกเหมือนแม่” พลอยไพลินพูดขึ้นอย่างดูถูกดูแคลนหญิงสาว พร้อมกับจ้องมองไปที่สามีอย่างคาดโทษ

“แล้วคุณจะมองผมทำไม” พงษ์พิพัฒน์ถามขึ้นมา พร้อมกับหลบสายตาพฆาตของภรรยา

“เพราะใครละที่ทำให้มันเกิดมา” พลอยไพลินต่อว่าสามีออกมาทันที เมื่อนึกถึงอดีตที่ผ่านมา 20 ปี ที่แล้ว ที่จับได้ว่าสามีแอบมีสัมพันธ์กันกับสาวใช้

“เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว คุณก็ลืม ๆ มันไปเถอะ ปล่อยวางบ้างนะคุณพลอย ตอนนี้ผมก็อยู่กับคุณตลอด” พงษ์พิพัฒน์เอ่ยปลอบภรรยาอย่างรู้สึกผิดไม่น้อย

“ไม่มีใครลืมเรื่องพวกนี้ได้ลงหรอก ถึงคุณจะเอาความดีมาลบล้างยังไง แผลในใจฉันมันก็ไม่หายหรอกคะ” พลอยไพลินเอ่ยออกมาตามตรง เพราะเธอไม่เคยลืมกับสิ่งที่สามีทำกับเธอได้เลย

“ผมรู้ว่าผมทำผิดต่อคุณ ความดีของผมที่ทำกับคุณเสมอมา มันไม่สามารถลบล้างความผิดพลาดของผมแค่ครั้งเดียวได้ แต่ตอนนี้ผมก็ชดเชยให้คุณและลูกอยู่ไงคุณพลอย หนูแพรเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไร และก็ไม่ได้มาวุ่นวายกับคุณและลูกนี้” พงษ์พิพัฒน์เอ่ยบอก พร้อมกับลูบหลังภรรยาปลอบให้ใจเย็นลง

“จริงสิน่ะ ตามข้อตกลงที่คุณให้ไว้ เมื่อยัยแพรอายุครบ 20 ปี จะต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ นี่ก็ใกล้จะถึงแล้วเนอะ แต่มันออกไปก่อนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” พลอยไพลินหากได้สนใจในสิ่งที่สามีกล่าวไม่

แต่กลับนึกถึงคำมั่นสัญญาที่สามีเคยให้ไว้เมื่อตอนที่แม่ของหญิงสาวเสีย ว่าจะเลี้ยงดูเธอให้ถึงอายุครบ 20 ปี เดิมทีที่สาวใช้คลอด พลอยไพลินมีข้อเสนอให้กันตา โดยมอบเงินจำนวนหนึ่งให้ออกไปตั้งตัว และไม่มีอะไรที่จะต้องเกี่ยวข้องกันกับคนที่บ้านหลังนี้ แต่กันตาดันมาด่วนจากไปก่อน

พงษ์พิพัฒน์เลยยื่นข้อเสนอนี้ออกมา เลี้ยงลูกสาวที่เกิดจากกันตา จนกว่าที่เธอจะบรรลุนิติภาวะ แต่ให้เป็นหน้าที่ของป้าติ๋มที่เป็นคนเลี้ยงดูแทน

“เสียงดังอะไรกันแต่เช้าคะ” ร่างบางอรชรถามขึ้นเมื่อเดินลงมาจากบันได

พัชร์สิตา โยธาพิวัฒน์ หรือ พราวฟ้า หญิงสาววัย 25 ปี เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของพงษ์พิพัฒน์และพลอยไพลิน หญิงสาวที่มีรูปร่างเซ็กซี่ ใบหน้าสวย เธอเป็นนักแสดงดาวรุ่งที่กำลังมาแรงอยู่ในตอนนี้ แถมมีหนุ่ม ๆ มาขายขนมจีบเป็นแถบ ๆ ทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ มีทั้งในและนอกวงกร หนึ่งในนั้นก็มีอัครา

“วันนี้ไม่มีงานหรือคะลูกสาวแม่” พลอยไพลินหันมาสนใจลูกสาวทันที

“ไม่มีคะ ไม่มีอารมณ์รับงานที่ไหนด้วย” พัชร์สิตานั่งลงที่ข้างแม่ พร้อมกับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์

“ทำไมลูกสาวแม่หน้าเศร้าจัง มีหนุ่มคนไหนปฏิเสธลูกแม่มาหรือเปล่า” พลอยไพลินถามลูกสาวออกไปด้วยคำพูดที่หยอกล้อ

“ยัยแพรไปไหนหรือคะ” พัชร์สิตาเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อเห็นว่าวันนี้วันหยูดแต่กลับไร้วี่แววน้องสาวที่เกิดจากพ่อกับแม่บ้าน

“น้องไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อแล้ว ตอนนี้ก็ติดต่อไม่ได้” พงษ์พิพัฒน์เอ่ยตอบแทน

“ไปนอนค้างแรมกับใครที่ไหนหรือเปล่าคะ หรือว่ายัยแพรจะมีแฟน แต่คนอย่างยัยแพรหรือใครจะเอาไปทำเมีย” หญิงสาวพูดขึ้นมาโดยไม่สนใจใคร

“น้องยังเด็กอยู่เลยนะพราว พูดอะไรออกมา”

“ไม่คุยกับคุณพ่อแล้วคะ พราวไปนอนต่อดีกว่า” เมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อไม่เคยเข้าข้างเธอเลย เธอจึงขึ้นไปชั้นบนของบ้านคืนทันที

ไร่อคิราห์

“คุณคินมีอะไรหรือค่ะ ถึงต้องให้คนมาตามป้า” ป้าภัทร ป้าแม่บ้านของไร่แห่งนี้ และเป็นแม่ของธวัฒน์ลูกน้องคนสนิทของเขาด้วย ถามเจ้านายหนุ่มเจ้าของไร่ขึ้นมา เมื่อถูกตามตัวให้มาที่นี่

“ตามผมมาครับ” ร่างสูงเอ่ยบอก พร้อมกับเดินนำหน้า ป้าแม่บ้านขึ้นไปด้านบนทันที