Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 3 ทักทายแฟนเก่า
“นายจะกลับเลยรึเปล่าครับ“
ไม่นานงานแฟชั่นโชร์สุดหรูหราก็จบสิ้น มาร์โก้รีบปริดตัวเดินเข้ามาถามเจ้านาย เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ชอบสุงสิงอยู่ในที่แออัดแบบนี้ มันน่ารำคาญจะตายไป ทว่าวันนี้กลับแปลกไป เมื่อเจ้านายหนุ่มเอ่ยปากปฏิเสธสะงั้น
“ไม่ กูจะอยู่ต่ออีกนิดหน่อย มึงมีอะไรก็ไปทำก่อนเลย”
ไม่รู้อะไรดนใจเขาให้ตอบลูกน้องออกไปแบบนั้นเหมือนกัน ทว่าพอกล่าวเสร็จ แววตาคมก็เหลือบมองรอบๆโดยไม่สนสายตางุนงงจากลูกน้อง ที่ขมวดคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ จะอะไรก็ช่างเถอะ ตอนนี้หัวใจเขามันบอกว่ายังไม่อยากกลับ ซึ่งเขาก็เลือกที่จะเชื่อฟังมัน
ไม่นานแววตาคู่คมก็เหลือบไปสะดุดกับร่าเพรียวระหง ที่เอาแต่ติดอยู่ในความคิดของเขาตั้งแต่เมื่อครู่ เธอกำลังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คุยกันเป็นมิตรอยู่กับสปอนเซอร์คนอื่นๆ อะไรกัน เขาเป็นถึงสปอนเซอร์ใหญ่ในวันนี้ ทว่ากลับถูกเธอมองข้ามแล้วไปคุยกับสปอนเซอร์เล็กๆพวกนั้นเนี่ยนะ
อยู่ๆความไม่พอใจก็บังเกิด ไม่รู้ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยวะ ทั้งที่นิสัยเขาไม่ใช่แบบนี้ ปกติเขาจะชอบอกชอบใจด้วยซํ้าที่ได้อยู่เงียบๆ โดยไม่มีใครมายุ่ง ทว่าตอนนี้กลับตรงกันข้ามสะงั้น นึกแล้วเท้ายาวก็เตรียมพร้อมจะเดินเข้าไปร่วมวงสนทนาด้านหน้าด้วยทันที ทว่าก็ต้องหยุดฝีเท้า เมื่อร่างเพรียวของใครอีกคนเดินแทรกเข้ามาตัดหน้าไว้เสียก่อน
“คุณจะกลับรึยังคะ ฟิโอน่าว่าจะกลับพร้อมคุณเลย ไหนๆเราก็มาด้วยกัน”
จึ๊… แม่งโครตหงุดหงิดขึ้นทวีคุณเลย เขาเงียบไม่ตอบเธอเลยทันที แววตาคมยังคงจับจ้องไปทางร่างเพรียวของใครอีกคนจนฟิโอน่าที่จับสังเกตได้ก็ต้องกำมือแน่น
ผู้หญิงคนนั้น…
“กลับ!”
อยู่ๆเขาก็หันมาพูดกับเธอเสียงแข็งกร้าวจนฟิโอน่าสดุ้ง แม่งมีอะไรได้ดั่งใจบ้างวะ โครตไม่สบอารมณ์เลยว่ะ เพียงเห็นร่างเพรียวของใครคนนั้น พอคุยกับสปอนเซอร์พวกนั้นเสร็จ ก็ยืนคุยยิ้มแย้มต่อกับผู้ชายอีกคนด้วยสีหน้ามีความสุขนั่น…
แล้วทำไมเขาต้องหงุดหงิดขนาดนี้ด้วยวะ โครตไม่เข้าใจตัวเอง คงต้องกลับไปดื่มไวน์รสชาติโปรดพรางนั่งคิดทบทวนความคิดตัวเองหน่อยแล้ว
“ไม่เจอกันนานหลายปี คุณฟ้าก็ยังคงสวยสง่าสมกับชื่อเหมือนเดิมเลยนะครับ”
ชายตรงหน้าคนนี้ที่เดินเข้ามาทัก เธอจำได้แม่นยำ ฟาบิโอ คู่อริของฟรานเชสโก้ หลานชายของคุณหญิงจูเลีนน่า ซึ่งก็คือแม่เลี้ยงของฟรานเชสโก้ ดูจากรูปร่างหน้าตา ฟาบิโอเองก็ถือว่าหล่อเหลาพอสมควร แม้จะน้อยกว่าผู้ชายคนนั้นที่เธอเกลียดเข้าไส้ก็เถอะ
“ฟ้า…ก็ต้องเป็นฟ้าอยู่แล้วสิคะ”
เธอกล่าวตอบเขาไปอย่างไม่จริงจังมากนัก เรียกเสียงหัวเราะชอบใจจากอีกคนได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว
“ฮะๆ คุณฟ้านี่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ ก็ยังเป็นคนที่น่าสนใจอยู่ตลอดเลยนะครับ”
แน่นอนสิ เธอมันไม่ใช่พวกผู้หญิงหัวอ่อนที่จะมองอะไรไม่ออกนี่นา แล้วเธอก็มองออกด้วยว่าเขายังสนใจเธอ ไม่ต่างจากเมื่อก่อนที่เธอคบอยู่กับผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่ว่าเธอหลงตัวเองเลยนะ เพราะแววตาเจ้าชู้ที่เขากำลังใช้สำรวจเธออยู่ตอนนี้ต่างหาก ที่ทำให้เธอกล้าพูดเต็มปากหน่ะ
“ฟ้าคงไม่น่าสนใจเท่าญาติคุณฟาเท่าไหร่หรอกมั้งคะ”
นั่นไม่ใช่ประโยคกดตัวเองหรอก แต่เป็นประโยคประชด พอแววตาคู่สวยเหลือบไปเห็นแผ่นหลังของสองคนที่พากันเดินออกไป อยู่ๆหัวใจดวงน้อยก็ปวดขึ้นมาเสียดื้อๆ
บ้าเอ้ย… เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้สักหน่อย ความรู้สึกบ้าๆนี่เธอเกลียดมันที่สุด มันควรจะหายไปนานแล้วไม่ใช่หรือยังไงกัน
“ยัยฟิโอน่าน่ะเหรอครับ”
แววตาคมหันไปมองตามเธอ ก็เห็นว่าสองคนที่เธอกำลังมองด้วยสีหน้านิ่ง คือฟรานเชสโก้กับฟิโอน่า ผู้ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องเขาเองแหละ หลานสาวอีกคนของคุณหญิงจูเลียน่า อยู่ๆมุมปากหนาก็เกิดยกยิ้มขึ้นเมื่อนึกอะไรสนุกๆออก
“ไม่คิดจะไปทักทายไอ้ฟรานมันหน่อยเหรอครับ ผมเองก็ว่าจะไปแสดงความยินดีกับยัยฟิโอน่าสักหน่อยที่ได้มาเดินแบบในงานนี้สำเร็จ”
ผู้ชายคนนี้ไม่รู้คิดอะไรอยู่ ที่อยู่ๆก็ชวนเธอไปทักแฟนเก่ากับคู่หมั้นใหม่ของเขา เหอะ… แต่แล้วเธอก็เหมือนจะบ้าจี้ตามนี่สิ เพราะปากดันตอบตกลงไป
“หึ เอาสิคะ”
อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าถ้าหากเขาเจอหน้าคนรักเก่าอย่างเธอ ที่เขาเคยทำร้ายหักหลังอย่างหนักหนาสาหัส เพียงเพราะอยากจะหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น จะมีสักนิดรึเปล่าที่สีหน้านิ่งขรึมเต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัวนั่น จะแสดงถึงความรู้สึกผิดออกมาบ้าง
แต่ดูเหมือนเธอคงจะผิดคาดไป… เพราะตอนนี้ที่เธอเดินเข้ามายืนอยู่ต่อหน้าเขา นอกจากเขาจะไม่แสดงอาการไดๆ ยังมองเธอราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน!!
“สวัสดีค่ะ คุณฟรานเชสโก้ คุณฟิโอน่า”
เป็นเธอที่เริ่มเอ่ยทัก เพราะแววตาคมที่มืดมนคู่นั้นเอาแต่มองเธอนิ่งไม่ยอมปริปากอะไร
“สวัสดีค่ะคุณฟ้าลันดา ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”
เป็นเสียงของผู้หญิงคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ก็ต้องนานสิ ตั้งแต่ที่หล่อนแย่งผู้ชายคนนี้ไปจากเธอได้สมใจ ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยนี่ ดูหน้าหล่อนตอนนี้คงจะเดาได้ว่าแอบสะใจเธออยู่ข้างในสินะ
หึ ช่างหน้าไม่อาย
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณหนูหลิว”
ทันไดที่เสียงทุ้มของใครอีกคนยอมปริปากกล่าว หัวใจของเธอที่มั่นใจว่าเข้มแข็งพอก็เหมือนจะกระตุกวูบน้อยๆ คุณหนูหลิวอย่างนั้นเหรอ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างนั้นเหรอ…
หึ เขากำลังเล่นบทเป็นพระเอกในละครที่ความจำเสื่อมอยู่หรือยังไงกัน
เขาทำเหมือนจำเธอไม่ได้ กลับกันกับเธอที่จำเขาได้แม่นยำตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แม้จะเจอกันแค่เสี้ยววิจากในระยะไกล เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเป็นเขาไม่เคยลืม ทั้งที่หัวใจมันไม่อยากแม้แต่จะจดจำชื่อของเขา ที่เอาแต่ตามหลอกหลอนเธออยู่ตลอด ทว่าสมองบ้านี่กลับจำได้แม่นยิ่งกว่าอะไรอีก
ทำลายเธอแล้วคิดจะเล่นบทใสซื่อเพื่อหนีกันหน้าด้านๆแบบนี้เหรอ ฝันไปเถอะฟรานเชสโก้ คุณได้เจอกับฉันแน่!
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
