EP 3 : รักลูกไม่เท่ากัน

EP 3

...“ของขวัญ”...

“ขวัญฟื้นแล้ว”เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ในความรู้สึกปวดหัว เมื่อคืนนี้ฉันฝันร้ายฉันฝันว่าตัวเองกำลังจะฆ่าตัวตาย

“ขวัญฝันร้ายเขาคุณพ่อ” ฉันดีดตัวเองลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นคุณพ่อยืนอยู่ด้านข้างเตียง ก่อนที่ฉันจะพุ่งตัวเองกอดท่านและบอกกับท่านว่าฉันฝันร้าย แต่พอมองไปทางด้านหลังของคุณพ่อ ที่นี่ไม่ใช่ห้องหรือว่าบ้านของฉัน ฉันค่อยๆปล่อยอ้อมแขนของฉันออกจากตัวคุณพ่อ นี่ฉันไม่ได้ฝันทุกอย่างคือเรื่องจริง

“ของขวัญ”มือทั้งสองข้างของฉันรีบดึงออกจากคุณพ่อทันที คุณพ่อใช้มือขวาลูบหัวของฉันเบาๆ และเรียกชื่อส่วนคุณแม่อยู่ทางด้านซ้ายและน้องสาวที่นั่งอยู่ตรงโซฟาทำไมถึงไม่ปล่อยให้ฉันตายไปเลย

“พ่อไม่ได้ตั้งใจ”

“ที่พ่อสอนที่แม่สอนก็อยากให้ลูกได้ดีนะ”

“ค่ะ ขวัญเข้าใจตั้งแต่เล็กจนโตว่าคุณพ่อคุณแม่อยากให้ขวัญได้ดี แต่ขวัญไม่เคยนอกทางไม่เคยเกเรเลย แต่ทำไมทุกคนถึงไม่เคยฟังขวัญสักนิด”มือทั้งสองข้างพยายามเช็ดน้ำตาตัวเอง ที่ไหลออกมาอาบแก้ม น้องสาวของฉันที่โยนความผิดให้ฉันเธอนั่งก้มหน้าลงและกลุ่มมือเข้าหากัน

“เข็มขอโทษค่ะ เข็มไม่คิดว่าเรื่องจะใหญ่แบบนี้”น้องสาวของฉันยกมือไหว้ฉันและคำขอโทษ แสดงว่าเธอบอกความจริงกับคุณพ่อคุณแม่แล้วสินะ

“น้องไม่ได้ตั้งใจลูก พ่อโมโหเองพ่อผิดเอง”

“ทำไมถึงไม่ปล่อยให้ขวัญตายไปเลยคะช่วยขวัญไว้ทำไม ฮื่อๆ”ฉันไม่เคยพูดคำนี้ออกมาเลยนะ แต่ในวันนี้ฉันเลือกที่จะพูดแล้วมองหน้าคุณพ่อกับคุณแม่สลับกัน ฉันก็คือลูกสาวคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นพี่สาวคนโต แต่ฉันก็ยอมเสียสละทุกอย่างไม่เคยทำให้ครอบครัวอับอาย

“อย่าพูดแบบนี้สิลูก”คุณแม่ใช้มือขวาเลื่อนมาจับมือของฉันแต่ฉันดึงออก

“ขวัญขออยู่คนเดียวนะคะ”

“ของขวัญของพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้แต่ถ้าโกรธพ่อแล้วเกลียดพ่อ พ่อก็ไม่ว่าแต่อย่าทำกับคุณแม่แบบนี้ พ่อขอโทษที่พ่อทำผิดพ่อไม่ฟังเหตุผล ในเมื่อพ่อทำไม่ดีกับลูกมือพ่อก็ไม่เอาไว้หรอก” ตุบๆ คุณพ่อของฉันกำหมัด แล้วต่อยเข้าข้างผนังห้องทุกคนต่างตกใจโดยเฉพาะน้องสาวของเรารีบลุกขึ้นมาก่อนคุณแม่

“คุณคะ”

ตุบๆ“มือไม่ดีทำร้ายลูก”ฉันเห็นคุณพ่อเจ็บฉันเจ็บยิ่งกว่า สายน้ำเกลือที่อยู่ข้างซ้ายฉันกระตุกออกโดยที่ไม่กลัว และรีบกระโดดลงเตียง มาก่อนคุณพ่อมาห้ามคุณพ่อ

“คุณพ่อคะอย่าทำแบบนี้นะ พอเเล้วฮื่อๆ”

“ปล่อยพ่อเถอะ พ่อไม่ดีไงพ่อตีลูก พ่อทำให้ลูกเสียใจ จนจะฆ่าตัวตายฮึ๊บ! ”คุณพ่อของฉันร้องไห้ด้วย และเขายังไม่ยอมหยุดพยายามที่จะต่อยเข้าข้างผนัง

“ฮื่อๆขวัญไม่ได้โกรธคุณพ่อ พอเถอะนะคะขวัญขอร้อง ขวัญเห็นคุณพ่อเจ็บขวัญเจ็บยิ่งกว่า”ฉันทรุดเข่าลงที่พื้น กอดขาคุณพ่อร้องไห้ ทำให้คุณพ่อหยุดและหันกลับมาหาฉัน โดยที่นั่งยองๆลงใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่ของฉันดึงเข้าไปกอด

“ฮึ๊บ! พ่อขอโทษต่อไปพ่อสัญญาว่าพ่อจะฟังเหตุผลก่อน”ฉันไม่โกรธหรือนึกถึงในสิ่งที่คุณพ่อทำกับฉันแล้ว แค่คุณพ่ออย่าทำร้ายตัวเอง ก็เพราะฉันรักคุณพ่อคุณแม่และคนในครอบครัวมากกว่าตัวเองอีก

“แม่ขอโทษ”และคุณแม่ก็เดินมาโอบกอดฉันกับคุณพ่อโดยที่มีน้องสาวตามมาด้วย

“เข็มขอโทษนะคะ”น้องสาวของฉันยกมือไหว้ฉัน ฉันพยักหน้าให้กับน้องและดึงน้องเข้ามากอด ฉันโกรธใครได้ไม่นานหรอกยิ่งเป็นคนในครอบครัว ฉันอาจจะแค่น้อยใจที่ไม่มีใครรักฉันเลย แต่ในตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทุกคนรักฉันเขาไม่อยากให้ฉันตาย

“กลับบ้านกันนะลูก”ฝ่ามือใหญ่ของคุณพ่อจับเข้ามาที่ใบหน้าของฉันทั้งสองข้าง ก่อนที่จะใช้หัวแม่มือเช็ดน้ำตาให้กับฉันบอกกับฉัน

“คุณพ่อเจ็บไหม เดี๋ยวขวัญเป่าให้นะคะ”ฉันจับมือของคุณพ่อด้านขวา ที่ท่านต่อยเข้าผนังห้อง มาดูมือเป็นรอยถลอกมีเลือดซิบฉันรู้สึกผิดมากที่ทำให้คุณพ่อต้องเจ็บ

ฟูดๆฮึ้กฉันเป่าลมเข้าไปที่ฝ่ามือเบาๆพร้อมกับเสียงสะอื้น

“ไม่เจ็บแล้วนะคะคนเก่งของหนู”คุณพ่อดึงฉันเข้าไปกอดอีกครั้ง และหลังจากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไป น้องสาวฉันบอกความจริงกับคุณพ่อคุณแม่แล้วว่าเธอแค่แกล้งฉันเล่น จนกลับมาถึงที่บ้าน

“นี่ไงไก่ทอดแสนอร่อยของขวัญแล้วก็ของเข็ม”คุณแม่ยกจานไก่ทอดมาวางบนโต๊ะอาหาร ถ้าครอบครัวของฉันรักฉันและเป็นแบบนี้มาโดยตลอดฉันคงมีความสุขมาก

“ว้าว อ๊ะ วันนี้เข็มยกจานไก่ทอดให้กับขวัญนะ” ฉันยิ้มออกมากว้างเมื่อน้องสาวของฉันยกจานไก่ทอดให้ฉัน ฉันไม่ได้ดีใจที่ฉันได้จารไก่ทอดมาเพียงคนเดียว แต่ฉันดีใจที่ทุกคนกำลังรักฉัน ฉันอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้เพราะว่าฉันกลัว ถ้าเวลาผ่านไปทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม

“ไหนบอกกับพ่อว่าจะไม่ร้องไห้แล้วไง”ฉันไม่ได้ร้องไห้ เพื่อเรียกร้องความสนใจแต่ในความรู้สึกและน้ำตาของฉันมันไหลออกมาเอง

ครืด!! ในขณะที่อยู่บนโต๊ะอาหารเสียงมือถือของคุณพ่อดังขึ้นและคุณพ่อก็หันกลับมายิ้ม

“ให้ทายว่าใครโทรมา”

“คุณพ่อยิ้มแบบนี้ต้องเป็นเฮียแน่ๆเลยค่ะ”เข็มเป็นคนพูดขึ้นและคุณพ่อก็พยักหน้า น้อยครั้งมากๆเลยนะที่จะได้อยู่ในตอนที่เฮียโทรมาในตอนที่พี่ชายโทรมา

“ฮัลโหลลูกชาย”คุณพ่อรักพี่ชายของไม่แพ้กับเข็มเลย และตามใจพี่ชายฉันมากสนับสนุนให้ไปเรียนต่างประเทศ

“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่กำลังทำอะไรกันอยู่ครับ”แล้วคุณพ่อก็หันกล้องมือถือมาทางฉันกับน้องสาวฉันยกมือไหว้พี่ชาย

“ของขวัญทำไมหน้าถึงซีดจัง”

“ไม่ค่อยสบายค่ะเฮียเฮียสบายดีไหมคะ”

“เฮียก็ต้องสบายดีสิ เอามาให้เข็มคุยกับเฮียก่อน”ในขณะที่ฉันกำลังคุยกับพี่ชาย แต่เข็มก็ดึงมือถือไปโดยที่เฮียยังไม่ทันได้พูดกับเราสักคำ

“เดี๋ยวเดือนหน้าคุณพ่อกับคุณแม่บอกว่าจะพาเข็มไปหาเฮีย เฮียต้องพาเข็มเที่ยวด้วยนะคะ”เชื่อไหมว่าตั้งแต่เฮียไปเรียนต่างประเทศคุณพ่อคุณแม่พาน้องสาวไปหาเฮียตลอด แต่ไม่เคยพาฉันไปสักครั้งจะไม่ให้เน้อยใจได้ยังไง จะไม่ให้ฉันคิดไปหลายๆอย่างได้ยังไงว่าเขาไม่ได้รักฉันเท่ากับลูกทั้งสองคน

“ครับผมเดี๋ยวเฮียจะพาเที่ยวซื้อของเยอะๆเลย”

“ตามใจน้องอีกแล้วนะครับเฮีย”บางทีก็เหมือนอากาศที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร ฉันพยายามที่จะไม่คิดไปเองพยายามที่จะไม่คิดไปไกลแต่ก็อดไม่ได้