10 เฮียหมิง

เช้าวันต่อมา...

ก๊อกก๊อกก๊อก

แกร้ก!

"โอ๊ยนี่จะเคาะอะไรกันแต่เช้า หัดเกรงใจคนอื่นบ้างสิ!!" หญิงสาวเปิดประตูพร้อมกับต่อว่าคนที่มาเคาะประตูห้องเธอโดยที่ยังไม่ทันได้ลืมตามองดูดีๆ ว่าเป็นใคร

"นอนหลับอยู่หรอ เฮียขอโทษ"

"เฮียหมิง!"

"...."

"อร๊ายย เฮียคิดถึงมากๆ เลยเข้ามาก่อน" การกระทำของเธอเปลี่ยนไปทันทีเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร

เอวาพาชายหนุ่มเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง เขาเป็นพี่ชายต่างมารดาซึ่งเป็นเมียหลวงของพ่อ ซึ่งแม่ของเธอก็เป็นเพียงเมียเก็บบ้านเล็กที่พ่อไม่ค่อยใส่ใจคนเป็นแม่เท่าไร เธอก็เลยเติบโตมาท่ามกลางครอบครัวที่ไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไหร่นัก แต่ก็ยังดีที่พ่อรักเธอและพี่ชายต่างมารดาก็แสนดีแถมแม่ที่เป็นเมียหลวงของพ่อก็ยังดีกับเธอมากอีกต่างหาก

"ทำไมถึงมาที่นี่ได้คะ แล้วทำไมถึงไม่โทรบอกหนูก่อน"

"ถ้าโทรบอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิ"

"โถ่เฮีย ว่าแต่แม่ใหญ่สบายดีนะคะ"

"สบายดี ยังบ่นคิดถึงเราอยู่เลยไม่ไปหาท่านบ้าง"

"เอาเป็นว่า เสร็จงานแล้วหนูจะไปหาแม่ใหญ่นะคะ ว่าแต่เฮียรู้ได้ยังไงว่าหนูอยู่คอนโดนี้"

"มีอะไรบ้างในตัวของเราที่เฮียไม่รู้"

"...." เธอส่ายหัวไปมาเล็กน้อย เป็นเชิงบอกว่าไม่มีเลย แค่เธอขยับตัวเฮียหมิงก็รู้ทุกอย่างว่าเธอทำอะไรบ้าง

ก็อย่างว่าแหละ น้องสาวทั้งสวยแสนดีขนาดนี้ ใครบ้างจะไม่หวง

"มีอะไรจะสารภาพไหม?"

"หือ? มะ ไม่มีค่ะ"

"เฮียรู้นะว่าหนูกำลังจะทำอะไร แต่เฮียจะไม่ห้าม เพราะเฮียคิดว่าหนูคงมีเหตุผล"

"ขอบคุณนะคะเฮีย เฮียอะใจดีที่สุดเลย"

"แต่ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้ เราได้กลับไปอยู่ที่นั่นถาวรเลยนะ"

"ฮื้อ...เฮียอย่าบอกคุณพ่อนะ น้องขอร้อง น้าๆๆ"

"...."

"เฮียขา นะๆ อย่าบอกคุณพ่อนะ" เธอเข้าไปซบไหล่ออดอ้อนพี่ชายต่างมารดาด้วยน้ำเสียงที่หวานหยดย้อย

"เฮียไม่บอกหรอก แต่ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเหมือนกัน"

"อะไรอะ"

"เรากำลังคิดจะทำอะไร บอกเฮียมาให้หมด อย่าปิดบัง"

"เอ่อคือ..."

"???"

"โอเคหนูบอกก็ได้"

"...."

เมื่อหมดหนทาง หญิงสาวจำเป็นต้องบอกเรื่องราวกับพี่ชายต่างมารดาทุกอย่าง ถึงแผนการของเธอที่กำลังทำอยู่ในตอนนี้

"หนู!!"

"ขา.."

"ไม่ต้องมาออดอ้อนเสียงหวานเลยนะ เฮียรู้ว่าอยากแก้แค้น แต่ไม่เห็นต้องเอาตัวเข้าไปแลกเลยหนิ เฮียว่ามันไม่คุ้ม"

"จะเข้าถ้ำเสือ ก็ต้องทำให้เสือไว้ใจสิคะ ไม่อย่างนั้นจะอยู่ร่วมกับเสือได้ไง"

"เฮียว่าพวกนั้นไม่ใช่เสือหรอก เป็นหมาฮายิน่ามากกว่า พวกที่รอผลประโยชน์จากคนอื่นโดยที่ตัวเองไม่ได้ลงแรงทำอะไรเลย"

"แหมพูดซะนะ"

"เฮียเป็นห่วงเรานะ เฮียไม่อยากให้เราทำแบบนี้เลยมันอันตราย"

"หนูรู้ แต่หนู.."

"อยากแก้แค้น?"

"...."

"เฮีย..."

"แค้นแล้วได้อะไรหนู เผลอๆ จะเป็นเราที่มีแต่เสียกับเสีย"

"อย่างน้อยหนูก็อยากรู้ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น หนูอยากรู้ว่าใครเป็นคนบงการเรื่องนี้"

"เรื่องมันผ่านมานานแล้วนะ ไมเหลือร่องรอยอะไรให้หนูสืบแล้ว"

"เฮียไม่ต้องช่วยก็ได้ แต่อย่าห้ามหนูเลยนะ หนูสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดีๆ"

"เฮียรู้ ต่อให้เฮียห้ามหนูไปก็เท่านั้น มันไม่ช่วยอะไรเลย เพราะหนูเป็นคนดื้อ!" ว่าแล้วมือหนาก็บีบจมูกโด่งของน้องสาวอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้

"อื้อออ! หนูเจ็บนะ!"

"...."

"ว่าแต่เฮียมาถึงนานแล้วเหรอ พักอยู่ที่ไหนอะ"

"เพิ่งมาถึง ว่าจะมาขอพักกับเราอะได้มะ?"

"ได้สิคะ พี่ชายมาทั้งทีจะไม่มีที่นอนให้ได้ไง"

"ปากหวาน"

"แหมเฮียก็ใช่ย่อยนา มาไทยทั้งทีจะมีสาวไทยติดมือกลับไปฝากแม่ใหญ่มั้ยนะ"

"หืมมม....เรานี่นะ!"

"ฮ่าฮ่า"

"มาๆ โทรหาแม่ดีกว่า แม่สั่งความไว้ ถึงแล้วให้โทรหา และอยากคุยกับเราด้วย"

"ค่ะๆ"

ชายหนุ่มกดโทรออกไปหาผู้เป็นแม่ พร้อมกับเปิดลำโพงเพื่อจะได้คุยกันสะดวกๆ

( ฮัลโหล )

"แม่ครับ ผมถึงแล้วนะครับ ถึงได้สักพักแล้ว กำลังบ่นลูกสาวแม่อยู่"

"สวัสดีค่ะแม่ใหญ่ สบายดีไหมคะ"

( สบายดีลูก ไปไทยไม่บอกแม่เลยนะ ไปแล้วก็ไม่ติดต่อหาแม่เลย รู้ไหมแม่เป็นห่วง )

"ขอโทษค่ะแม่ใหญ่ พอดีมากระทันหันเลยไม่ได้บอกใคร"

( แล้วนี่จะกลับเมื่อไหร่ลูก )

"ยังไม่มีกำหนดกลับค่ะ ต้องดูแลบริษัทแทนคุณพ่อก่อน ถ้ากลับแล้วจะรีบไปหาแม่ใหญ่เลยนะคะ"

( จ้า ว่าแต่พี่ชายเราบ่นอะไร )

"บ่นไปเรื่อยค่ะแม่ใหญ่ สงสัยวัยทอง โอ๊ยยแม่ใหญ่ขาเฮียแกล้งหนู เจ็บมากเลย"

( อาหมิง อย่าแกล้งน้องสิ )

"ก็น้องน่าหมั่นไส้หนิครับ ผมบ่นเพราะน้องมาไทยไม่บอกนี่ล่ะครับ ถ้าผมไม่ไปบริษัทของป๊า คงไม่รู้เลยว่าตัวแสบมาไทย"

( เอาน่า น้องโตแล้ว ดูแลน้องดีๆ ล่ะอาหมิง )

"รับทราบครับ"

"แม่ใหญ่ดูแลสุขภาพตัวเองดีๆ นะคะ หนูเป็นห่วง"

( ไม่ต้องห่วงหรอก มีคนคอยดูแลอยู่ )

"หนูเป็นห่วงแม่ใหญ่นี่คะ"

( ถ้าเป็นห่วง ก็รีบๆ กลับมาสิ )

"เสร็จงานแล้วหนูจะรีบกลับเลยนะคะ หนูสัญญา"

( จ้า )

"แม่ครับ แม่พักผ่อนนะครับผมไม่รบกวนแล้ว พรุ่งนี้จะโทรไปใหม่"

( จ้า ดูแลตัวเองกันดีๆ นะลูก )

"ครับ"

_____________________

"เฮียแล้วกระเป๋าเสื้อผ้าเฮียล่ะ"

"อยู่ในรถ"

"ทำไมไม่เอาขึ้นมา"

"พนักงานก็มี ทำไมต้องยกเอง"

"แหมพ่อคุณ"

"ว่าแต่ในห้องมีอะไรกินบ้าง"

"...." เธอเม้มปากเข้าหากัน พร้อมกับส่ายหันไปมาเบาๆ เป็นคำตอบ

"นี่เราไม่ได้ทำอะไรกินเลยเหรอ?"

"ไม่ได้ทำค่ะ ก็อยู่คนเดียว สั่งมากินก็จบแล้ว"

"เป็นผู้หญิง ทำไมไม่ซื้อของมาติดตู้เย็นทำกับข้าวบ้าง" ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูตู้เย็นดู และก็ไม่พบอะไรเลยที่จะพอทำเป็นอาหารตอนเช้าได้

"ก็บอกอยู่นี่ไงว่าอยู่คนเดียว ขี้เกียจทำด้วยแหละ"

"เรานี่นะ!"

"เอ้า ก็หนูพูดจริงๆ อะ ทำงานกลับมาก็เหนื่อยละต้องมาทำกับข้าวกินอีกหรอ ซื้อมาจากร้านอาหารก็จบไม่เห็นต้องทำเลย"

"จ้าแม่คุณ"

"นี่เฮียกวนประสาทหนูหรอ?"

"ไม่ได้กวนสักหน่อย"

"...."

"ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวเฮียจะพาลงไปซื้อของ แล้วก็ไปหาอะไรกินด้วย แล้วค่อยกลับมาจัดของ"

"เฮียเลี้ยงนะ"

"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วป่ะปกติเฮียก็เป็นคนเลี้ยงอยู่แล้ว"

"โอเคค่ะ"