09 เก็บข้อมูล

คอนโดเอวา...

หญิงสาววางแผ่นกระดาษและรูปถ่ายต่างๆ เรียงกันอยู่บนเตียงของตัวเอง เพื่อทำให้ข้อความและรูปภาพมันปะติดปะต่อกันมากขึ้น

ตรงข้างฝาผนังมีรูปของคนต่อหลายคนเชื่อมโยงกันไปมา และหนึ่งในนั้นคือรูปของไอวา

"อะไรกันเนี่ย ทำไมยิ่งสืบตัวละครมันถึงยิ่งเพิ่มขึ้นล่ะ" หญิงสาวบ่นขึ้นเบาๆ เพราะยิ่งสืบลงไปลึกมากเท่าไหร่ก็ยิ่งได้ตัวละครมากขึ้นเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นตรีศูลหรือพ่อของเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องอยู่ในเรื่องนี้ด้วยทั้งนั้น

ทุกอย่างมันมีความเป็นไปได้ทั้งหมดเลยด้วย

การตายของไอวามันยิ่งลึกลับซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าคนที่ทำเรื่องนี้จะมีบิ๊กใหญ่หนุนหลังอยู่ เพราะไม่อย่างนั้นตำรวจคงสืบหาตัวคนที่ทำเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะเรื่องนี้ก็เป็นข่าวที่ค่อนข้างใหญ่และคนก็พูดถึงมาก

ในเวลาไม่ถึงเดือนข่าวทุกอย่างถูกปิดลงและไม่มีใครพูดถึงอีกเลยราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องนี้เกิดขึ้น

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า >>> คุณพ่อ

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ"

( ทำอะไรอยู่ลูก วันนี้ไม่ได้ออกไปบริษัทหรอ )

"ไปค่ะแต่กลับมาได้สักพักแล้ว พอดีว่ามีเรื่องต้องสะสางนิดหน่อย"

( อยู่ที่นั่นเป็นยังไงบ้างลูก ขาดเหลืออะไรหรือเปล่า )

"ไม่ค่ะคุณพ่อ"

( .... )

"คุณพ่อคะ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะคะหนูมีธุระต้องทำ เดี๋ยวเย็นๆ จะโทรกลับไปหาอีกทีนะคะ"

( ดูแลตัวเองด้วยนะลูก อย่าหักโหมทำงานหนักจนเกินไป )

"ค่ะ คุณพ่อเองก็เช่นกันนะคะพักผ่อนบ้าง อย่าหักโหมทำงานหนักจนเกินไป"

( ครับ )

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ"

เธอกดวางสายจากผู้เป็นพ่อและวางโทรศัพท์มือถือเอาไว้ ก่อนที่เธอจะหยิบรูปถ่ายใบนึงขึ้นมา เธอเห็นรูปถ่ายในวันแต่งงานของไอวาซึ่งดูเผินๆ แล้วก็เหมือนจะปกติดี แต่ถ้ามองลึกเข้าไปจะเห็นว่ามีผู้หญิงคนนึงใส่แว่นตาดำยืนอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าโรงแรม

ผู้หญิงคนนั้นมีท่าทางพิลึกชอบกล และดูเหมือนว่าจะไม่ใช่คนที่เข้ามาในงานด้วย เพราะคนส่วนใหญ่ใส่ชุดสีขาวทั้งหมดมีเพียงเธอที่ใส่ชุดสีดำพร้อมกับใส่แว่นตาดำปิดบังใบหน้า

เอวาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถืออีกครั้งก่อนจะกดโทรออกหาใครบางคน

"มีเรื่องให้ช่วย"

( เรื่องอะไร )

"ส่งรูปให้แล้ว"

( รูปใคร? )

"ผู้หญิงคนนี้อยู่ในงานตอนที่มีการยิงกันเกิดขึ้นในงานแต่ง ฉันอยากรู้ว่าเธอเป็นใครแล้วเธอมาทำไมในงาน"

( ลูกค้าของโรงแรมหรือเปล่า )

"ไม่น่าใช่นะ เธอดูแปลกๆ นะไม่สังเกตบ้างหรอ"

( อืม )

"ฉันอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร"

( ยากหน่อยล่ะ งานนี้น่าจะงานหินเลย ใส่แว่นตาดำแถมยังอยู่ไกลอีกต่างหาก กว่าจะแกะภาพสเก็ตใบหน้าได้คงต้องรอเป็นเดือน )

"ฉันรอได้แต่อย่าให้นานเกิน"

( โอเค ถ้าได้เรื่องคืบหน้าแล้วจะโทรไปบอกนะ )

"ขอบใจ"

เธอยกรูปขึ้นมาและพยายามนึกว่าคนในรูปเป็นใคร ถึงจะอยู่ไกลทำให้ภาพไม่ชัดเจนแต่เธอก็พอจะจำลักษณะท่าทางได้ เพียงแต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร

"เธอเป็นใครกัน แล้วเข้าไปอยู่ในงานได้ยังไง"

ก๊อกก๊อกก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นเอวารีบกวาดข้าวของทุกอย่างใส่กระเป๋าเดินทางของตัวเองและเอาไปซ่อนในตู้เสื้อผ้า เก็บทุกอย่างที่อยู่บนฝาผนังจนเรียบร้อยจากนั้นก็เดินไปเปิดประตู

"นี่คุณอีกแล้วหรอ?" หญิงสาวเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหน่าย เมื่อได้เห็นหน้าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องของเธอ

"นี่ฉันมีมารยาทแล้วนะ อุตส่าห์เคาะประตูแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงเอาคีย์การ์ดผีสแกนเข้าไปแล้ว"

"อย่างน้อยก็ให้พื้นที่ส่วนตัวฉันบ้างเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียวบ้างไม่ใช่ตามติดฉันเป็นเงาแบบนี้ เป็นเจ้ากรรมนายเวรฉันหรือไง!" เอวากระแทกเสียงใส่ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปด้านในห้องนอนของตัวเอง

"ทำอะไรอยู่ทำไมมาเปิดช้า?"

"ฉันเพิ่งตื่นนอน"

"เธอนอนสภาพนี้หรอ?" ตรีศูลขมวดคิ้วเข้าหากัน พร้อมกับไล่สายตามองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า และไล่สายตาขึ้นมามองหน้าเธออีกครั้ง

"ก็เออไง เมื่อคืนฉันหลับไปสภาพนี้เลย ก็เลยไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า"

"ซกมก!"

"เรื่องของฉันน่ายุ่งทำไม"

ตรีศูลเดินสำรวจรอบๆ ห้องของเอวาด้วยความอยากรู้ ก่อนที่เขาจะสะดุดกับของบางอย่างที่อยู่ตรงพื้น เขาก้มลงและหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความสงสัย

"รูปไอวา?"

"นี่คุณ! ไปเอามาจากไหน!?"

"ฉันเห็นมันตกอยู่ตรงนี้ เธอเก็บรูปไอวาด้วยหรอ ไหนบอกไม่อยากยุ่งเกี่ยวไง"

"ฉันก็แค่อยากเห็นหน้าตาของไอวาแค่นั้น อยากรู้ว่าก่อนที่ไอวาจะตายหน้าตาเหมือนฉันขนาดไหน"

"ก็เหมือนมาก เหมือนจนแยกไม่ออก"

"เอารูปมานี่!"

"ฉันไม่ให้"

"คุณตรีศูล!"

"เธอไปเอารูปพวกนี้มาจากไหน?"

"ฉันมีแหล่งข่าวของฉันก็แล้วกันน่า เลิกยุ่งได้แล้วว่าฉันจะทำอะไร ฉันไม่ทำให้มันเดือดร้อนคุณหรอกไม่ต้องกลัว!"

"คืนนี้....ฉันมาขอนอนด้วย"

"บ้านตัวเองไม่มีที่นอนหรือไง ถึงต้องมาขอนอนห้องคนอื่น!"

"ก็ฉันอยากนอนที่นี่ เธอจะมีปัญหาอะไรกับฉัน?"

"มีสิ นี่มันห้องของฉันนะ ฉันจะให้ใครนอนหรือไม่ให้ใครนอนมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน ฉันบอกแล้วไงว่าที่นี่มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของฉัน คุณจะตามติดฉันก็แล้วแต่แต่กรุณาเว้นพื้นที่ส่วนตัวของฉันด้วย"

"แล้วฉันไม่ให้สิทธิส่วนตัวของเธอตรงไหน เธออยากทำอะไรก็ทำไปสิฉันไม่ได้สนใจสักหน่อยก็แค่มาขอนอนด้วย ทำอย่างกับว่ามีเรื่องลึกลับอะไรอย่างนั้นแหละ"

"...."

"หรือว่าเธอมีเรื่องปิดบังอะไรฉัน?"

"ไม่มีอะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากนอนคนเดียวอยู่คนเดียว ฉันไม่ได้เป็นคนชอบเข้าสังคมขนาดนั้น และฉันก็โลกส่วนตัวสูงด้วย"

"โปรยเสน่ห์ไปทั่ว เรียกว่าโลกส่วนตัวสูงหรอ?"

"เอ๊ะคุณ!? เมื่อไหร่จะเลิกแขวะเลิกแซะฉันเรื่องนี้สักที บอกแล้วไงว่าฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน!"

"...."

"กลับห้องของคุณไปซะ ที่นี่มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของฉัน และฉันก็ขอสั่งห้ามคุณมาที่นี่อีก"

"แล้วถ้าฉันไม่ทำตามล่ะ?"

"คุณกับฉันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันอยู่แล้วนะ ก็แค่ความสัมพันธ์ทางกายที่ใครๆ เขาก็ทำกัน ปกติคุณก็ทำอยู่แล้วนี่"

"...."

"อย่าเอาข้ออ้างว่าตัวเองเป็นหุ้นส่วนมาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของฉัน หวังว่าคุณจะเข้าใจ"

"โอเคฉันกลับก็ได้"

"...."

"แต่ดึกๆ ฉันถึงจะกลับ เพราะห้องนอนของฉันก็อยู่ข้างๆ ห้องเธอ"

"หมายความว่าไง?"

"คอนโดที่ยังว่างอยู่ชั้นเดียวกับเธอฉันซื้อเรียบร้อยแล้ว"

"...."

"ฉันไม่ได้ก้าวก่ายเธอนะฉันแค่ซื้อคอนโดอยู่ พอดีเงินมันเหลือไม่รู้จะเอาไปทำอะไร จะเปย์ผู้หญิงก็ไม่รู้ว่าเขาจะรับหรือเปล่า"

"หึ! เอาไว้ไปเปย์เด็กของคุณเถอะฉันไม่อยากได้หรอก ฉันมีเงินซื้อ ฉันไม่จำเป็นต้องขอเงินใคร"

"ปากดีซะด้วยแม่คุณ"

"...."

"แล้วนี่เธอมีอะไรกินบ้างฉันไม่ได้กินข้าวเช้ามา"

"ไม่มี ฉันไม่ทำกับข้าวส่วนใหญ่ซื้อกิน มันง่ายดี"

"...." ตรีศูลเดินไปเปิดตู้เย็นของเอวา และมันก็เป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ ในตู้เย็นไม่มีอะไรเลยนอกจากน้ำเปล่าและครีมบำรุงของเธอ

"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีของกิน"

"เป็นผู้หญิงทำไมไม่รู้จักหัดทำกับข้าว"

"ทำไมฉันต้องทำในเมื่อทั่วประเทศทั่วโลกมันก็มีร้านอาหาร ถ้าผู้หญิงต้องทำอาหารเป็นทุกคนเขาจะมีร้านอาหารมาไว้ทำไม?"

"เถียงเก่ง"

"ฉันพูดความจริง!"

"...."

"ทำอะไรเสร็จก็กลับไปได้ละ ฉันจะได้อยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน"

"ไล่เก่งนะ"

"รู้ตัวก็ดี ฉันไล่คุณ!"

"ยิ่งเธอไล่ฉันยิ่งอยากอยู่"

"นี่คุณ!"

"เออน่า เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว"

"...."