บทที่ 3 เริ่มแผนการ

“ไอ้เรียว!! แกเห็นกุญแจห้องฉันไหมวะ!!!”

เสียงนี้มัน!!! ฉันหันหน้าไปทางต้นเสียงพบว่าเป็นนายพีช จริงดังคาด!!! พีช ไรเตอร์ หมอนั้นมองมาที่ฉันอย่าง งง ๆ

“แกเป็นใคร ฉันไม่คุ้นหน้าเลย”

“คือว่า….”

ขวับ!!!

“ลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง”

พี่เรียวที่ไม่รู้ว่าตื่นขึ้นมาตอนไหน ลุกขึ้นแล้วเอาแขนมาคล้องคอของฉันเอาไว้

“ทำไมกูไม่เคยเห็นหน้าวะ”

“กูพึ่งไปรับมาจากต่างจังหวัด มันชื่อไอ้ลม ไอ้ลมมันจะมาอยู่กับเราสักพัก”

“เออ สวัสดีฉันพีช ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ค่ะ เฮ้ย ครับพี่พีช”

ฉันก้มหัวทำความเคารพให้นายพีช หึ ฉันต้องทำดีกับหมอนี้ไว้สินะ

“ไอ้พีช มึงมาพอดีเลย เดี๋ยวกูฝากไอ้ลมสักพักนะ พอดีช่วงนี้กูยุ่ง ๆ มึงช่วยเอามันไปดูแลแทนกูหน่อย”

“กูไม่ว่าง มึงก็รู้ว่ากูมีนัดกับสาวแทบทุกวัน ไปฝากไอ้เต้โน้น”

นายพีชพูดอย่างเซ็ง ๆ ชิ มีสาวเยอะ ของให้เป็นโรคตายเถอะไอ้บ้า

“ไอ้เต้มันไม่ว่าง มึงแหละดีที่สุด งั้นมึงก็ช่วยสอนให้มันเป็นเสือหน่อยละกัน ไอ้ลมมันยังไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไหร่”

พูดจบพี่เรียวก็ผลักฉันให้ไปหานายพีชทันที เฮ้ยพี่ ทำอะไรปรึกษาฉันหน่อยก็ได้!!

“น่าสนุกดี งั้นให้ไอ้ลมมาอยู่กับฉันละกัน ไปไอ้ลมฉันจะพาแกไปทัวร์”

นายพีชใช้มือโอบบ่าฉัน ก่อนจะหันมายิ้มให้ฉัน ฉันได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ตอบกลับไป

“เออ ใช่ มึงเห็นกุญแจห้องกูไหมกูหาไม่เจอ”

พี่เรียวส่ายหัวให้นายพีช ก่อนจะโบกมือเป็นเชิงไล่ไปที่ประตู

“เห็นโน้นไหมประตูนะ รีบออกไปได้แล้วกูจะนอน”

“เออ ๆ ไปไอ้ลมเดี๋ยวฉันจะพาแกไปเป็นเสือเอง”

นายพีชลากฉันออกมาจากห้อง ก่อนที่หมอนั้นจะปล่อยมือฉัน นายพีชหันมามองที่ฉันด้วยสายตาเรียบ มองอะไรหรือว่าหมอนี้จับได้ ไม่นะฉันว่าฉันทำได้แนบเนียนที่สุดแล้วนะ!!!

“แกนะ อยากจะเป็นเสือหรือเปล่า”

“หะ”

นายพีชทำหน้าเซ็ง ๆ ก่อนจะกอดอก มองมาที่ฉันอีกครั้ง

“ฉันอยากรู้ว่าแกนะ อยากเป็นเสือจริง ๆ หรือเปล่า ถ้าไม่อยากเป็นฉันจะได้ไม่ต้องสอน”

“อยากสิ ต้องอยากอยู่แล้ว!!!”

ซะที่ไหนกันละ ที่ทำเนี้ยเพราะมันจำเป็นหรอกนะ T-T

“ดีงั้นก็ตามฉันมา”

นายพีชเดินนำฉันไป ฉันเดินตามเข้าไป ไม่นานนายพีชก็มาหยุดที่ห้องห้องหนึ่ง

“ห้องประชุมหัวหน้า”

ฉันอ่านชื่อตามป้ายที่ติดอยู่หน้าห้อง ห้องประชุม หมอนี้พาฉันมาทำอะไรที่นี่เนี้ย

“ใช่ แต่พอเข้าไปก็ไม่ต้องตกใจละ เพราะมันไม่ค่อยเหมือนห้องประชุมสักเท่าไหร่”

นายพีชพูดขึ้นก่อนจะเปิดประตูเข้าไปข้างใน ฉันรีบเดินตามไปทันที ให้ตายเถอะบอกฉันทีว่านี้มันห้องประชุมจริง ๆ ภายในห้องเต็มไปด้วยของมากมาย มีโซฟา มีทีวี มีคอมพิวเตอร์และสายไฟอยู่เต็มไปหมด ที่นี่เหมือนจะเป็นห้องพักผ่อนซะมากกว่า

“พวกฉันจะใช้ที่นี่เพื่อประชุมหรือว่าออกความเห็นในเรื่องต่าง ๆ ห้องนี้จะแบ่งเป็น 4 โซน โซนโน้นจะเป็นของไอ้เรียว”

นายพีชชี้ไปที่โซนขวา พบว่าที่โซนนั้นมีคอมพิวเตอร์อยู่เต็มไปหมด มีสายไฟนับร้อยสาย วางอยู่ แหะ ๆ สภาพไม่ต่างจากในห้องทำงานเลย

“ส่วนโซนนั้นจะเป็นของไอ้ล็อตเต้ แกคงยังไม่รู้จักไว้ฉันจะแนะนำให้ละกัน”

ฉันมองตามมือของพีชไป พบว่าที่โซนของล็อตเต้ มีแต่ขวดน้ำยาเคมีและหลอดทดลองอยู่เต็มไปหมด ถัดมาก็มีโซฟาเล็ก ๆ ไว้สำหรับพักผ่อน แต่รวม ๆ แล้วโซนของล็อตเต้ก็น่าอยู่กว่าโซนพี่เรียวเป็นเท่าตัวเลย

“ส่วนโซนนั้นเป็นของไอ้ฟะ…”

เสียงของพีชขาดหายไปทันทีที่หันไปทางโซนนั้นฉันจึงหันไปดูก็ต้องเบิกตากว้างทันที

“ไอ้ฟิน ไอ้เพื่อนเวร!!!”

พีชเดินเข้าไปดึงฟินให้ลุกขึ้นทันที ไม่ใช่ อะไรหรอก ก็นายฟินนะสิกำลังนัวเนียกับผู้หญิงอยู่บนโซฟา แล้วฉันกับนายพีชดันมาบ๊ะจ่างเห็น ซวยชะมัดสงสัยต้องไปล้างตาสักสิบรอบ

“อ้าวไอ้พีช มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

“มึงทำผิดกฎมึงก็รู้ว่าไม่ให้เอาผู้หญิงเข้ามานอนในนี้”

“เออ ๆ ซินดี้จ๋า กลับไปก่อนน้า”

นายฟินหันไปส่งสายตาหวานเยิ้มไปทางยัยซินดี้ ยัยซินดี้พยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมา ยัยนั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน

“ขอทางหน่อยนะคะสุดหล่อ”

ยัยซินดี้นั้นพูดน้ำเสียงยั่วยวนก่อนจะใช้มือลูปแขนฉันไปมาอย่างยั่วยวน เฮ้ย!!! ยัยนี้จะทำอะไรเนี้ย!!!

“ชื่ออะไรหรอคะ”

ยัยนั้นเข้ามาประชิดตัวฉันก่อนจะใช้มือลูบใบหน้าฉันไปมา ไม่ไหวแล้วโว๊ย ขนลุกหมดแล้ว!!! ฉันดันยัยนั้นออกก่อนจะหลีกทางให้แล้วใช้สายตามองไปที่ประตู

“เชิญครับ”

“อุ๊ย!!! อย่าเล่นตัวสิคะหวังว่าเราคงจะได้พบกันอีกนะคะสุดหล่อ”

จุ๊บ!!!

เฮือก!!! ยัยนั้นหอมแก้มฉันก่อนจะเดินออกไป ตอนนี้ฉันรู้สึกได้เลยว่าตัวเองขนลุกสุด ๆ ฉันหันไปมองนายพีชกับนายฟินที่ตอนนี้กำลังมองมาที่ฉันตาไม่กะพริบ

“5555 ไอ้ฟินกูว่ามึงคงต้องหาเด็กใหม่แล้ววะ ดูท่าทางซินดี้จะชอบไอ้ลมมากกว่ามึงซะแล้ว”

“หึ อยากได้ก็เอาไปสิ ผู้หญิงแบบนี้กูหาที่ไหนก็ได้ ว่าแต่กูว่ามึงไปดูไอ้น้องคนนั้นก่อนดีไหมกูว่าแม่งช็อกไปแล้วมั่ง”

นายฟินชี้มาที่ฉัน ใช่ฉันต้องช็อกแน่ ๆ ยัยนั้นบังอาจมาหอมแก้มฉัน ฉันเป็นผู้หญิงนะเฟ้ย!!! นายพีชเดินมาหาฉันก่อนจะเขย่าตัวฉันไปมา

“เฮ้ย!! ไอ้ลม!!”

“หะ ๆ ว่าไงครับรุ่นพี่”

“เป็นอะไรโดนหอมแค่นี้ถึงกับสตั้นไปสิบวิเลยหรอ กูว่างานนี้คงต้องใช้เวลาการสอนนานพอควรกว่ามึงจะได้เป็นเสือจริง ๆ นะ”

ฉันยิ้มแห้ง ๆ ให้กับนายพีชไป

“ไอ้พีช ใครวะ”

“เออใช่กูลืมแนะนำ ไอ้ลมนี้ไอ้ฟินเพื่อนในกลุ่มฉัน ไอ้ฟินนี้ไอ้ลม รุ่นพี่รุ่นน้องไอ้เรียวมัน”

“สวัสดีไอ้น้อง แต่เดี๋ยวนะรุ่นพี่รุ่นน้องไอ้เรียวแล้วทำไมมาอยู่กับมึงวะ”

“พอดีไอ้เรียวมันฝากให้กูสอนการเป็นเสือไอ้ลมมันนะ ไม่มีอะไรมาก นี้กูเลยพามาทำความรู้จักกับพวกมึงก่อน”

นายฟินเดินมาหาฉันก่อนจะเดินสำรวจรอบ ๆ ตัวฉัน อะไร จะหาพิรุธฉันหรือไง หมอนั้นใช้มือลูบคางเหมือนกับใช้ความคิด แล้วก็ยิ้มมุมปากออกมา

“น่าสนุกดี งั้นทำไมมึงถึงไม่ให้มันมาเข้ากลุ่มพวกเราเลยวะ ไหน ๆ ก็ต้องสอนมันอยู่แล้วนิ”

“จะดีหรอวะ ถ้าทำแบบนี้ก็ต้องรอถามพวกมันดูก่อน”

“วันศุกร์นี้เป็นไง ไอ้ล็อตเต้มันก็กลับมาพอดี รอความเห็นจากพวกมันด้วย”

“เออ ตามนั้น งั้นวันนี้ฉันยังไม่สอนอะไรแกละกัน”

ฉันพยักหน้าเป็นการเข้าใจ ดีมีเวลา 2 วันในการทำใจแบบนี้

“งั้นกูขอตัวก่อนละกัน พี่พอร์ชแม่งให้รายชื่อกูมาแล้วเดี๋ยวกูต้องไปทำงานแล้ว”

“งานนี้ไปยิงใครละ”

“นักค้าอาวุธเถื่อนนะ ไปละ”

“โชดดี”

นายฟินเดินมาตบที่บ่าของพีชสองสามทีก่อนจะเดินออกจากห้องไป อย่าบอกนะว่านายฟินเป็นมือสังหารนะ!!! เป็นไปไม่ได้!!

“ไปเดี๋ยวฉันจะไปส่งบ้าน”

นายพีชพูดขึ้นก่อนจะเดินนำฉันไป เราใช้เวลาไม่นานกว่าจะมาถึงรถของนายพีช หมอนั้นขับรถออกมาจากองค์กรพร้อมกับเปิดเพลงฟังเบา ๆ ให้ตายเถอะช่างเป็นคนที่ทำตัวว่างได้ตลอดจริง ๆ อย่างนี้องค์กรนายคงเจริญงอกงาม (ประชด)

“ว่าแต่แกพักที่ไหนละ ฉันจะได้ไปส่งถูก”

นั้นสิ ถ้าบอกว่าฉันพักที่ห้องล็อตเต้แผนต้องแตกแน่ ๆ ทำไงดี!!!

“ว่าไงเงียบทำไม หรือว่าพักกับไอ้เรียวแต่ก็ไม่น่าใช่ไอ้เรียวมันไม่น่าจะยอมให้ใครมานอนด้วย ว่าไงละ”

เอาไงดี ลมหนาว เอาไงดี เอาวะไหน ๆ มันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว!!!

“คือว่าผมยังไม่มีที่พักนะครับ พึ่งมาถึงที่นี่เป็นวันแรกก็โดนปล้นโชคดีที่เจอพี่เรียวนะครับ”

ฉันพูดตีหน้าเศร้า เอาวะไหน ๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้วอยากได้ลูกเสือมันก็ต้องเข้าถ้ำเสือสิ!!

“งั้นไปนอนที่คอนโดฉันไหมล่ะ ยังไงแกก็ไม่มีที่พักอยู่แล้วนิ เป็นอันตกลงนะ”

นายพีชไม่รอฟังคำตอบหมอนั้นขับรถตรงไปที่คอนโดทันที ฉันยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย

“หึ ครั้งนี้นายเป็นคนพลาดเองนะ”

ฉันพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะมองทอดสายตามองไปที่ถนนในหัวคิดวางแผนต่อไป ฉันจะทำยังไงดีให้นายไว้ใจฉันมากขึ้น พีช ไรท์เตอร์!!!!