บทที่ 5 คนในความลับ (3)

บทที่ 5

คนในความลับ (3)

“แหม่น้องปิ๋ม ขืนพี่ซื้อให้ทุกคนพี่ก็จนแย่เลยสิ แล้วอีกอย่าง...พี่ซื้อให้คนพิเศษเท่านั้นนี่นา” ตรีเทพจงใจเน้นย้ำถึงคำว่า ‘คนพิเศษ’ ให้ดังขึ้น สายตาของเขาหันกลับมามองยังม่านไหมที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มจาง ๆ หากแต่ไม่ได้มีความยินดีปรากฏอยู่ในนั้น

“ขอบคุณนะคะพี่เต้ แต่ความจริงพี่เต้ไม่ต้องซื้อให้ไหมก็ได้นะคะ ไหมเกรงใจจริง ๆ ค่ะ แค่ไหมกินมื้อเที่ยงไปก็อิ่มมากแล้ว” ม่านไหมบอกเสียงอ่อน เธอพูดแบบนี้ทุกวี่วันและลากยาวมาร่วมสามเดือนได้แต่เจ้าตัวก็ประเคนซื้อให้ตลอด

ตรีเทพแสดงออกว่ากำลังตามจีบม่านไหม ไม่ว่าจะเป็นการกระทำและคำพูดล้วนแต่ทำให้เกือบทุกคนในบริษัทรับรู้ว่าเขาถูกใจหญิงสาวคนนี้ แต่ก็ตามหยอดตามเย้ามาหลายเดือนแล้วทว่าไม่มีทีท่าว่าสาวเจ้าจะโอนอ่อนให้เลยสักนิด

“เต้เอ๊ย...อย่าพยายามเลยว่ะ น้องมันไม่ได้ชอบแก” ยุ้ยถอนหายใจพลางตบมือที่แขนแกร่งของตรีเทพเบา ๆ อย่างนึกเห็นใจ แต่ลึก ๆ ก็ส่ายหน้าระอาเพราะรู้ดีว่าม่านไหมไม่ได้รู้สึกไปมากกว่าพี่ที่ทำงาน

“แรงเวอร์ ชียุ้ยเขาแรงตลอดเลยว่ะ”

“แต่ก็จริงอะ พี่เต้อย่าพยายามเลย นี่ก็สามเดือนแล้วไม่ใช่เหรอที่ตามจีบน้องอะ”

ม่านไหมก้มหน้าลงเพราะไม่รู้จะพูดอะไร เธอเคยปรึกษากับพี่ ๆ เพราะไม่สบายใจเรื่องที่ถูกหัวหน้าไอทีตามจีบ อยากปฏิเสธและพูดให้แน่ชัดแต่ก็กลัวจะเสียมิตรภาพ ทว่าเวลาล่วงผ่านไปมากกว่าสามเดือนแล้วก็ไม่มีทีท่าว่าตรีเทพจะท้อถอยสักที

“ใจร้ายอะ! สาวบัญชีทำไมใจร้ายแบบนี้ แต่ยกเว้นน้องไหมนะ”

“ใจร้ายอะไรคะพี่เต้ ก็แพทพูดความจริงอ่า พี่เต้ตามจีบน้องหลายเดือนแล้วนะ แพทว่าพอเหอะ”

“พอ ๆ พี่ไม่พูดด้วยแล้ว ไปดีกว่าเดี๋ยววันดี ๆ ของพี่จะเสียหมด อย่าลืมกินนะครับน้องไหมพี่ตั้งใจซื้อมาให้เลยนะเนี่ย” ตรีเทพตัดประโยคเพราะไม่อยากได้ยินคำแสลงหูให้ปวดใจ แต่ก่อนจะเดินหนีไปก็ไม่วายส่งยิ้มอ่อนหวานและเอ่ยเสียงนุ่มหูให้กับสาวน้อยที่เขาตามจีบ

ครั้นเมื่อตรีเทพเดินออกไป เสียงถอนหายใจก็ดังขึ้นเฮือกใหญ่พร้อมเพรียงกัน จากนั้นทุกสายตาก็หันขวับจดจ้องก่อนที่เสียงหัวเราะจะดังขึ้นตามมาแทน

“โอ๊ย! ขำก็ขำ สงสารก็สงสาร อีตาพี่เต้นี่ก็ใจเด็ดชะมัดเลยอะ ตามจีบไหมมาสามเดือนแล้วแต่ก็ไม่ยอมถอดใจสักที” ปิ๋มกุมหน้าท้องเพราะหัวเราะจนร้าวรานไปหมด

“จริงว่ะ แต่ก็ขำโคตรอะ แล้วนี่ไหมไม่ใจอ่อนบ้างหรือไง พี่เต้เองก็ไม่แย่นะ เป็นถึงหัวหน้าแล้วก็ยังเป็นลูกหลานอาจารย์อีกด้วย โปรไฟล์ไม่ใช่เล่น” แพทเสริมต่อพลางพูดถึงสรรพคุณเผื่อน้องสาวจะพิจารณา แต่ก็รู้ดีว่าคำพูดของตัวเองไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด

“ก็ไหมไม่ได้ชอบพี่เต้นี่นา” ม่านไหมตอบเสียงอ้อมแอ้ม เธอจะชอบคนอื่นได้ไงในเมื่อทั้งหัวใจของเธอมีแต่ปริญคนเดียว

“คนสวยก็เหนื่อยงี้แหละ แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวไอ้เต้มันก็คงเลิกไปเองนั่นแหละ ไหมทนหน่อยแล้วกัน”

หญิงสาวพยักหน้ารับฟังคำแนะนำของคนรุ่นพี่ ถึงยังไงเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วนอกจากให้เวลาดลบันดาลทุกอย่าง

“โอ๊ะ! นั่นพี่ปริญนี่ เฮ้ย...นั่นยายแบมไม่ใช่เหรอวะ แล้วทำไมถึงลงมาจากรถพี่ปริญได้อะ สองคนนั้นไปไหนด้วยกันวะ!”

หัวข้อสนทนาเปลี่ยนฉับพลันเมื่อปิ๋มพูดโพล่งขึ้นพร้อมกับชะเง้อมองไปยังหนทางนอกร้าน ซึ่งเป็นหน้าตัวบริษัทที่มีรถยนต์ของปริญจอดเทียบอยู่

จังหวะนั้นทุกสายตาหันไปจดจ้องมองเป็นจุดเดียว รถยนต์ของปริญจอดเทียบหน้าบริษัท แบมเปิดประตูและเดินลงแต่จากนั้นไม่นานก็เป็นปริญที่เดินตามมาพร้อมกับส่งยื่นของบางอย่างไปให้เธอด้วย

“แล้วนั่นเขาส่งอะไรให้กันวะ สองคนนั้นไปไหนมาน่ะ พักเที่ยงแบบนี้มีเวลาไปไหนด้วยเหรอวะ” แพทตั้งคำถามทั้งที่สายตายังคงจับจดไม่ขยับ

“เฮ้ย ๆ พี่ปริญลูบหัวไอ้แบมด้วย! ไม่นะ...ถ่านไฟเก่าจะคุใหม่อีกครั้งก็คราวนี้แหละวะ!”

ม่านไหมนิ่งงันไร้เรี่ยวแรง สายตาของเธอทอดมองไปยังปริญและพี่ในแผนกที่กำลังอยู่ด้วยกัน ความสนิทสนมใกล้ชิดทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่ามันจะเป็นจริงดั่งสิ่งที่คนอื่นคาดคิดไว้หรือเปล่า

การเป็นคู่นอนลับ ๆ สามปีจะทำให้เธอมั่นใจได้ว่าปริญมีเธอคนเดียว แม้ไม่มีสถานะมานิยามแต่เธอรู้ดีว่าปริญไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใคร ทั้งเขาเองก็ยังบอกกล่าวถึงกฎเกณฑ์แน่ชัดไว้แล้วว่าเรื่องนี้ห้ามเปิดเผย อีกทั้งห้ามมีสัมพันธ์กับใครอื่น หากต้องการยุติสถานะเมื่อไหร่ต่างฝ่ายต่างต้องยินยอมในการตัดสินใจ ทว่ามันก็อดไม่ได้จริง ๆ ที่เธอจะบั่นทอนตัวเองซ้ำ ๆ กับความอ่อนโยนที่ปริญมอบให้คนอื่น

ปริญใจดีและน่ารักกับทุกคน แต่กับเธอเขาทำเหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่แม้แต่จะทักทาย จริงอยู่ที่ใครต่างก็รับรู้ว่าเธอและเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก มันเป็นเหตุผลอย่างดีที่จะทำให้การพูดคุยของเขาและเธอเกิดข้อสงสัยได้น้อยมาก แต่ปริญเลือกที่จะตัดปัญหาด้วยการไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอที่บริษัท มีบ้างที่พูดคุยกันสองสามคำ แต่การกระทำของเขาหมางเมินจนแทบไร้ตัวตน

ผิดกันกับการแสดงออกในห้องสี่เหลี่ยมที่เป็นจุดปลอดภัยของเธอ พื้นที่ตรงนั้นเธอจะทำอะไรก็ได้ดั่งใจคิด เธอได้กอดได้จูบได้ใกล้ชิด ปริญคือคนของเธอ และเธอก็คือคนของเขา สามารถตีตราจับจองหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ทุกสิ่งอย่างล้วนเกิดขึ้นได้ทั้งหมด ทว่าหากพ้นเขตเส้นกั้นนอกประตูเมื่อไรเขาและเธอต้องหันหลังเมินเฉยให้กันทันที

ไม่อยากเป็นแค่คู่นอนแล้ว...มันคือความคิดที่แทรกซ้อนอยู่ในสมองและหัวใจของม่านไหมเสมอมานับตั้งแต่เธอยอมตกลงอยู่ในสถานะนี้

เพราะความรักและความโลภ เธอถึงได้อยากครอบครองทั้งตัวและหัวใจของปริญมากขนาดนี้...