21 ใส่ไม่เป็น

05.00

ฟิว....

ผมไม่รู้ว่าผมเอากับใบบัวไปกี่รอบกว่าที่ฤทธิ์ของยามันจะหมดแต่ที่รู้ๆ คือผมปล่อยในไปทุกรอบจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงตีห้าซึ่งมันก็เช้าแล้วโชคดีที่ระหว่างที่เราทำอะไรกันบนรถไม่มีใครมาสนใจหรือมาเคาะเรียกเพราะตรงที่เราจอดมันเป็นถนนที่ไม่ค่อยมีรถขับผ่านสักเท่าไหร่ หลังจากที่ผมจัดการใส่เสื้อกางเกงจนเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็หันไปมองคนข้างๆ ที่กำลังหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมอย่างทุลักทุเลเพราะภายในรถมันแคบผมมองไปที่คอของใบบัวทั้งสองข้างที่มันมีรอยแดงเต็มลำคอที่เกิดจากการดูดไหนจะตรงเนินอกอีก ซึ่งเป็นฝีมือของผมล้วนๆ และดูเหมือนใบบัวจะรู้ว่ากำลังโดนมองเธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมก่อนจะรีบหันหลังเพื่อหลบสายตา

"หลบหน้าทำไม"

"เปล่าหลบค่ะ"

"แล้วหันหลังไปทำไม"

"ก็คุณฟิวมองบัวกำลังใส่เสื้อผ้าบัวอายค่ะ"

"ทำเหมือนกับว่าฉันไม่เคยเห็น" ผมพูดจบก็ขยับตัวแล้วก้าวข้ามไปยังเบาะคนขับเพื่อขับรถกลับบ้าน

"คุณฟิวจะไปไหนคะ"

"กลับบ้าน หรือเธอจะไม่กลับ"

"เอ่อแล้วถ้ากลับไปแล้วคุณท่านถามว่าทำไมบัวกับคุณฟิวไม่กลับบ้านเมื่อคืนคุณฟิวจะให้บัวตอบว่ายังไงคะ"

เออนั่นสินะผมก็ลืมคิดถึงข้อนี้ไปเลยว่าจะบอกป๊ากับแม่ยังไงเพราะปกติผมไม่เคยไปนอนที่อื่น แต่นั่นยังไม่เท่ากับว่าเมื่อคืนนี้ผมพาบัวมาด้วยน่ะสิ

"เอาไว้ฉันจะหาเหตุผลบอกป๊ากับแม่เอง"

"ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวก่อนถึงบ้านคุณฟิวแวะร้านขายยาให้บัวหน่อยได้ไหมคะบัวจะไปซื้อยา"

"ทำไม โดนเอาทั้งคืนถึงกับไข้ขึ้นเลยหรือไง"

"เปล่าค่ะ บัวแค่จะลงไปซื้อยาคุม...ฉุกเฉินเพราะเมื่อคืนคุณฟิว...เอ่ออออ" ผมรู้ว่ายัยนี่จะพูดอะไร ผมผิดเองแล่ะที่ไม่ป้องกันก็ใครจะไปตั้งตัวใครจะไปคิดว่าตัวเองแม่งจะโดนวางยาในผับ แต่เรื่องนี้ผมจะไม่ยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ อย่างแน่นอนผมจะต้องจัดการยัยยูมิขั้นเด็ดขาดไม่เชื่อก็คอยดู

"ยังไงคุณฟิวหาร้านขายยาให้บัวด้วยนะคะ"

"เออ เออเดี๋ยวจะแวะให้" ผมตัดบทก่อนจะหันกลับมาแล้วรีบขับรถออกไประหว่างทางก็คอยมองหาร้านขายยาจนมาเจออยู่ร้านนึงที่กำลังเปิดพอดี

"ถึงละร้านขายยาลงไปซื้อดิ อ่ะเงิน" ผมหยิบเงินออกมาให้ใบบัวจำนวนนึงเพื่อที่เธอจะได้เอาไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน แม้ในใจจะจะรู้สึกผิดไปบ้างที่ไม่ป้องกันจนทำให้เธอต้องกินยาประเภทนี้ ผมรู้ว่ามันอันตรายพอสมควร ผมหันไปมองใบบัวที่ตอนนี้กำลังนั่งทำท่าทางลังเลใจไม่ยอมลงไปจากรถสักทีจนผมอดถามไม่ได้

"ทำไมยังไม่ลงไปอีก"

"เอ่ออ คือ บัวไม่กล้าลงไปค่ะ"

"หรือว่าอาย?? "

"เปล่าอายค่ะแต่ว่า..เอ่อคือเสื้อของบัวมัน...."ใบบัวก้มมองดูตัวเองที่ตอนนี้ที่ผมเพิ่งสังเกตเห็นก็คือเสื้อของเธอกระดุมมันขาดไปหลายเม็ดนั่นคงเป็นสาเหตุที่เธอยังไม่ยอมลงไปสักที ผมมองหาเสื้อของตัวเองที่เผื่อว่าผมจะถอดทิ้งไว้บนรถแต่มองแล้วมันก็ไม่มีแล้วผมจะต้องทำยังไง เรื่องกินยาคุมมันก็สำคัญเพราะถ้ายิ่งปล่อยเวลาให้ผ่านไปนานมากเท่าไหร่ประสิทธิภาพของยามันก็จะลดน้อยลง

"คุณฟิว..,ไปซื้อให้หน่อยได้ไหมคะ"

"นี่เธอกล้าใช้ฉันให้ลงไปซื้อยาคุม?? " ยัยนี่กล้าดียังไงมาใช้ผมซึ่งเป็นเจ้านายให้ลงไปซื้อยาคุมให้วะ

"ก็ถ้าคุณฟิวไม่ลงไปซื้อให้บัวก็อาจจะต้องลงไปในสภาพแบบนี้" เหมือนยัยนี่ขู่ผมเล็กๆ นะแต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ พอเห็นว่าผมเงียบใบบัวก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่ผมก็ยังได้ยินก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือไปเปิดประตูรถเพื่อที่จะลงไปซื้อยา เธอพยายามเอามือกำสาบเสื้อที่กระดุมมันหลุดหายไปก่อนจะค่อยๆ ก้าวขาลงจากรถ ก่อนลงใบบัวหันมามองหน้าผมเหมือนกับน้อยใจและผมก็เห็นน้ำตาของเธอไหลออกมา

"ขึ้นรถไม่ต้องลงไปแล้วฉันจะลงไปซื้อให้เอง แม่งแค่นี้ก็ต้องร้องไห้"

"ก็ถ้าเสื้อบัวไม่ขาดบัวก็จะลงไปซื้อเองแต่ที่เสื้อของบัวเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณฟิวไม่ใช่เหรอคะ"

"โทษฉันอีก"

"ขอโทษค่ะแต่ถ้าคุณฟิวลำบากใจที่จะลงไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้บัวก็ไม่เป็นไรค่ะ บัวลงไปซื้อเองก็ได้" ยัยนี้ทำท่าทีเหมือนกับว่างอนผมแล้วยัยนี่มีสิทธิ์อะไรมางอนผมวะถามหน่อย

"อย่ามาทำงอน เพราะฉันไม่ใช่แฟนเธอที่จะต้องคอยง้อ"

"บัวรู้ค่ะว่าบัวไม่ใช่แฟนเพราะบัวมันก็แค่คนรับใช้"

"ประชด?? "

"ตรงไหนที่บัวประชดคะ"

"พอๆ ฉันไม่อยากเถียงกับเธอ แม่งเอากันไปแค่สองครั้งเริ่มกล้าขึ้นเสียงเถียงไม่หยุด" ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับใบบัวก็เลยเดินลงจากรถมาแล้วเดินเข้าร้านขายยา พอเจอหน้าเภสัชที่เป็นผู้หญิงสาวสวยยืนยิ้มให้อยู่ด้านในเคาท์เตอร์ก็ทำเอาผมพูดไม่ออก

"ต้องการรับอะไรคะ"

"เอ่อ..คือว่า..ผมต้องการยา...คุม"

"คะ?? ยาอะไรนะคะไม่ได้ยินเลยค่ะ" คนตรงหน้าคงจะไม่ได้ยินที่ผมพูดเพราะผมไม่กล้าพูดเสียงดังบอกเลยว่าอาย

"ผมมาเอ่อออ ซื้อ เอ่ออออ ซื้อยาคุม...ฉุกเฉิน" บอกเลยว่าผมไม่เคยอายอะไรเท่านี้มาก่อน ซึ่งพอผมพูดออกไปว่าต้องการอะไรเภสัชกรสาวสวยตรงหน้าก็ทำท่าทีเหมือนไม่ค่อยโอเคก่อนจะเดินไปหยิบกล่องยากล่องเล็กๆ ออกมาหนึ่งกล่องแล้ววางบนเคาท์เตอร์กระจกตรงหน้าพร้อมกับอธิบายวิธีการกินก่อนจะเตือนผมถึงผลเสียของการกินยาประเภทนี้

"ดิฉันขอเตือนหน่อยนะคะคือถ้าครั้งต่อไปถ้าคุณจะมีอะไรกับแฟนดิฉันอยากแนะนำให้แฟนของคุณทานยาคุมแบบปกติคือทานแค่วันละหนึ่งเม็ดเท่านั้นเองซึ่งมันปลอดภัยกว่าการทานยาคุมฉุกเฉินแบบนี้เพราะมันอันตรายมาก หรือถ้าไม่อย่างนั้นต้องเป็นคุณเองที่ต้องป้องกันโดยการสวมถุงยางอนามัย ที่เตือนเพราะดิฉันสงสารแฟนคุณน่ะค่ะ มีหญิงสาวหลายคนที่ทานยาคุมฉุกเฉินจนเกิดผลเสียต่อร่างกายของตัวเอง" ผมถึงกับหน้าชาทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียวที่โดนใครก็ไม่รู้ที่ไม่ได้รู้จักมาพูดต่อหน้าแบบนี้พูดเหมือนผมเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวยังไงก็ไม่รู้แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าผมเองก็ผิดจริง

"เอ่ออ ถ้างั้นผมขอซื้อยาคุมแบบปกติกับถุงยางอนามัยด้วยเลยละกัน เอามาเยอะๆ เลย เหมามันทั้งร้านเลยก็ได้นะไอ้ถุงยางเนี๊ยะ"

ผมพูดประชดนะแต่ผมซื้อจริงพอผมพูดจบยัยเภสัชหน้าสวยนี่ก็ยิ้มด้วยความดีใจไม่รู้ว่าเพราะดีใจที่ได้ขายถุงยางแบบเหมาหมดยกร้านหรือเพราะเห็นว่าผมยอมทำตามที่เธอแนะนำกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ผมก็มางงกับตัวเองที่ทำไมถึงต้องซื้อเยอะขนาดนี้ด้วยทั้งที่ผมคิดว่าผมคงไม่ได้ใช้ แต่ซื้อไว้ก็ไม่เสียหายอะไรนี่หว่าป้องกันไว้ดีกว่าดีที่สุดอะไรก็เกิดขึ้นได้เหมือนที่มันเกิดขึ้นกับผมกับใบบัวถึงสองครั้งแต่ผมก็หวังว่ามันจะไม่มีครั้งที่สามสี่ห้ากับใบบัวอย่างแน่นอน

"ได้ค่ะ เดี๋ยวจัดให้นะคะรอสักครู่ เอ่อว่าแต่ถุงยางอนามัยคุณจะรับแบบไหนดีคะ^^"

"เอ่อแล้วมันมีกี่แบบล่ะ"

"ก็มีทั้งแบบเรียบ แบบขรุขระ แบบบางเฉียบ แบบมีปุ่ม แบบเย็น แบบมีกลิ่นผลไม้ แบบ...."

"เอามาทั้งหมดนั่นแล่ะไม่ต้องอธิบายเยอะแล้วครับ" ผมพูดตัดบทเพราะไม่รู้ว่าจะมีอีกกี่แบบที่เภสัชกรคนนี้จะสาธยายหมดและการเหมาซื้อถุงยางอนามัยครั้งนี้มันเหมือนเป็นการเปิดโลกของผมไปด้วยในตัวเพราะผมเพิ่งรู้ว่าถุงยางอนามัยมันมีหลายตัวหลายแบบให้เลือก สุดยอดจริงๆ นวัตกรรมสำหรับผู้ชายแล้วผมจะเอามาลองกับใครล่ะซื้อมาเยอะขนาดนี้ แต่ที่แน่ๆ ปัญหามันมีอยู่ว่าผมใส่ไม่เป็น