18เธอต้องช่วยฉัน NC

ฟิว....

"คุณฟิว อื้ออออ" เสียงของใบบัวหายเข้าไปในลำคอเมื่อถูกผมดึงมาจูบ บอกตามตรงว่าผมพยายามแล้วพยายามห้ามความต้องการของตัวเองแต่ผมสู้กับมันไม่ได้ ผมรู้ว่าตัวเองโดนอะไร

ย้อนกลับไปที่ผับตอนนั้นผมนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะประจำที่ผมชอบมานั่งส่วนลูกศรไม่อยู่ตรงนั้นเธอบอกว่าขอขึ้นไปเซ็นเอกสารที่ห้องทำงานด้านบนผมก็เลยนั่งเพียงลำพังและใช้สายตามองไปรอบๆ ผับที่ตอนนี้มีนักดื่มนักเที่ยวมากมายกำลังนั่งดื่มบางส่วนก็ลุกไปเต้นกันอยู่ตรงโซนด้านหน้าก่อนที่สายตาของผมจะไปปะทะเข้ากับใครบางคนที่มองมาที่ผมอยู่ผมคิดว่าผมตาไม่ฝาดแต่แค่ไม่แน่ใจว่าจะใช่หรือเปล่าคนๆ นั้นก็คือยูมิแต่พอผมเดินไปดูใกล้ๆปรากฏว่ายัยนั่นหายไปผมก็เลยคิดว่าตัวเองตาฝาดก็เลยเดินกลับมานั่งที่โต๊ะตามเดิมก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มต่อจนเวลาผ่านไปสักพักผมก็เริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติของตัวเอง ผมร้อนไปทั้งตัวมือไม้สั่นไปหมดเหงื่อเริ่มซึมเต็มใบหน้าจนน้องพนักงานเสริฟเดินมาถามว่าผมเป็นอะไรผมรีบโบกมือบอกว่าไม่เป็นอะไร

"ว่าไงไม่เจอกันตั้งนาน"

"ยูมิ"

"อื้มใช่ฉันเองว่าแต่นายเป็นอะไรเหรอทำไมดูแปลกๆเหมือน..."

"เธอแอบเอายามาใส่ในแก้วของฉันใช่ไหม"

"อย่ามาใส่ความกันสิจ๊ะฟิวสุดหล่อ" ไม่พูดเปล่ายัยนั่นเอามือมาลูบที่แขนของผมอย่างช้าๆ มันยิ่งทำให้ความต้องการด้านมืดของตัวเองปะทุขึ้นแต่ผมก็พยายามข่มความรู้สึกแต่ยัยนั่นก็ยังไม่ยอมหยุดรังควานเอามือมาโอบรอบคอผมพร้อมกับซุกใบหน้าลงมาที่ซอกคอของผม

"คืนนี้นายต้องมาเป็นพระเอกเอ็มวีให้กับฉันนะฟิว" ยัยนั่นพูดพร้อมกับยิ้มร้ายพอผมได้ยินแบบนั้นผมก็ไม่รอช้าใช้แรงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดสะบัดยัยนั่นจนหลุดและล่วงลงไปกองกับพื้นทำให้คนที่อยู่ในบริเวณหันมองมาที่ผมเป็นตาเดียว

"นายมาผลักฉันทำไมห๊ะ" พอยัยนั่นลุกขึ้นมาได้ก็จะเดินเข้ามาโดนตัวผมอีกครั้งผมรีบถอยหลังทันทีผมไม่ต้องการให้ยัยนั่นโดนตัวเพราะผมกลัว..กลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวถีบยัยยูมิกระเด็นออกไปอีกรอบบอกตามตรงผมไม่อยากทำร้ายผู้หญิงแต่ถ้ายัยนี่ไม่ยอมหยุดผมคงต้องทำ

"ออกไปไกลๆ ตีนฉันเลยนะไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน" ผมชี้หน้ายัยยูมิแต่ดูเหมือนยัยนั่นจะไม่สะทกสะท้านยังก้าวเท้าเดินเข้ามาหาผมเรื่อยๆ ผมก็เดินถอยหลังออกไปเรื่อยๆ เช่นกัน

"หึ ดูสภาพตัวเองก่อนเถอะ แต่ไม่ว่ายังไงคืนนี้นายไม่รอดแน่ฉันจะทำให้นายอายเหมือนกับที่นายเคยทำให้ฉันอาย"

"เธอทำตัวเองอย่ามาโทษว่าเป็นความผิดของฉันถ้าเธอไม่วางแผนชั่วๆ กับฟ่างก่อน"

"หึแล้วไงในเมื่อยัยนั่นมันจะมาแย่งเตอร์ไปจากฉันฉันก็ต้องทำทุกวิถีทางให้ได้เค้าคืนมา" ผมจ้องหน้ายัยนั่นอย่างรังเกียจแต่ก่อนที่ยัยยูมิจะเดินมาถึงตัวผมลูกศรก็วิ่งเข้ามาพอดียัยยูมิพอเห็นลูกศรยัยนั่นก็รีบเดินหลบหนีหายไปทันที ส่วนลูกศรพอเห็นสภาพที่ไม่ปกติของผมเธอก็ถามว่าเกิดอะไรซึ่งผมก็บอกไม่มีอะไรก่อนจะรีบเดินออกมา ตอนนี้ผมต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดผมต้องหาทางช่วยให้ตัวเองหลุดพ้นจากอาการบ้าๆ นี่

"ฟิวนายไม่สบายเหรอขึ้นไปพักข้างบนมั้ยเราพาไป" ลูกศรยังคงเดินตามผมออกมาถึงหน้าผับผมทำได้แค่โบกมือบอกไม่เป็นไร

"ฉันจะกลับแล้ว ไว้เจอกันวันหลังนะ"

"แต่ว่า.." ผมหันไปมองตาขวางเพราะผมไม่ชอบใครใครมาเซ้าซี้

"เอ่องั้นไว้เจอกันนะ" 

ผมไม่รอฟังอะไรทั้งนั้นแล้วตอนนี้เพราะผมเริ่มจะไม่ไหวกับตัวเองผมไม่อยากมายืนทำอะไรทุเรศๆ หน้าผับ ผมรีบเดินออกมาถึงลานจอดรถแล้วใช้สายตามองหารถของตัวเองว่าจอดไว้ตรงไหนเพราะตอนนี้ตาผมมันลายไปหมดสักพักก็เจอกับใบบัวที่วิ่งเข้ามาหาผมยัยนี่มองผมอย่างตกใจ

"คุณฟิวเป็น.."

"ขึ้นรถ!!! " ผมออกคำสั่งด้วยที่น้ำเสียงสั่นๆ จากนั้นผมก็รีบล้วงกุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเปิดประตูขึ้นมานั่งส่วนใบบัวก็ตามขึ้นมาเธอไม่พูดอะไรเอาแต่มองหน้าผมด้วยความสงสัยผมนั่งกอดตัวเองเอาหน้าฟุบกับพวงมาลัยและพยายามที่จะเอามือจับพวงมาลัยเพื่อขับรถกลับบ้านแต่ผมขับไม่ไหวมือผมมันสั่น

"คุณฟิวโอเคมั้ยคะ"

"ไม่...เธอขับรถเป็นไหม" ผมถามคนข้างๆ ทั้งที่ตัวเองยังเอาหน้าฟุบพวงมาลัย

"เอ่อ พอได้ค่ะแต่ไม่ถึงกับคล่อง"

"งั้นเธอมาขับรถให้ฉันตอนนี้" พอใบบัวบอกว่าพอขับได้ผมก็รีบพาตัวเองข้ามมานั่งยังเบาะหลังทันทีก่อนที่จะบอกให้ยัยนั่นออกรถ พอรถแล่นไปสักพักผมก็เริ่มทำการช่วยเหลือตัวเอง ผมไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาทำอะไรทุเรศๆ แบบนี้บนรถ ผมพยายามช่วยตัวเองแต่ทำยังไงมันก็ไม่ได้ผลยิ่งทำความต้องการมันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นซึ่งผมรู้อยู่แล้วว่าทางเดียวที่จะทำให้หายจากอาการบ้าๆนี่ก็คือ...การมีเซ็กส์

"ซี๊ดดด....อ่าาาา จะ...จอดจอดรถข้างทาง" ผมตะโกนบอกให้ใบบัวจอดรถเข้าข้างทางซึ่งตรงนี้มันทั้งมืดและเปลี่ยวเหมาะแก่การทำเรื่องบางเรื่องผมคิดว่าตอนนี้ผมต้องได้รับการปลดปล่อยเพราะผมคงรอให้ถึงบ้านหรือม่านรูดไม่ไหวผมต้องหาคนช่วยและคนที่จะช่วยผมได้ตอนนี้ก็มีอยู่เพียงคนเดียว ผมไม่รอช้ารีบขยับตัวลุกขึ้นแล้วดึงตัวใบบัวข้ามมายังเบาะหลังดีที่เธอตัวเล็กทำให้ผมสามารถอุ้มเธอข้ามมาได้อย่างง่ายดายและตอนนี้เธอก็นั่งอยู่บนตักของผมอย่างพอเหมาะพอเจาะแล้วยิ่งก้นนุ่มของเธอมาสัมผัสกับน้องชายของผมที่มันตื่นตัวเต็มที่อยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ที่ตอนนี้ถูกปลดกระดุมเรียบร้อยแล้วมันยิ่งทำให้อารมณ์ของผมมันกระเจิดกระเจิงอย่างกู่ไม่กลับผมดึงใบบัวเข้ามาจูบทันที

"คุณฟิว อื้อออออออ"

ใบบัว...

ฉันถูกคุณฟิวจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัวเขาจูบฉันอย่างรุนแรงจูบอย่างเอาเป็นเอาตายจนตอนนี้ฉันรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ภายในโพรงปากของตัวเอง

"อ๊ะเจ็บค่ะ" ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆ คุณฟิวเอามือทั้งสองข้างมาบีบหน้าอกของฉันก่อนที่เขาจะกระชากเสื้อของฉันจนมันขาดติดมือ พอเสื้อตัวนอกหลุดเขาก็จัดการรั้งชั้นในของฉันให้มันขึ้นไปอยู่เหนือหน้าอกจากนั้นเขาก็เริ่มละเลงลิ้นลงมาที่หน้าอกของฉัน

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ แผล่บ ในขณะที่ฉันกำลังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้คุณฟิวก็ยังเอาแต่ดูดกลืนบีบเคล้นหน้าอกของฉันสลับกันไปมาทั้งสองข้างจนฉันเรื่มรู้สึกสยิวไปทั่วร่างกายยิ่งเขาใช้ลิ้นเลียวนตรงจุกนมมันทำให้ฉันเผลอครางออกมาอย่างน่าไม่อาย

"อ๊าา เสียวค่ะคุณฟิวอย่าเลียแบบนั้น"

"เธอต้องช่วยฉัน" เขาพูดเสียงสั่นและหอบทั้งๆ ที่ลิ้นของเขายังคงหาความสุขกับหน้าอกของฉันไม่หยุด

"ชะ ช่วยอะไรคะ"

"ฉันโดนวางยาปลุกเซ็กส์"

"ห๊ะ โดนวางยาแล้วใครทำคะแล้วทำไม.." ฉันตกใจกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อเขาบอกว่าตัวเองโดนยาปลุกเซ็กส์

"ไม่ต้องถามมากตอนนี้ฉันต้องการเธอเธอต้องช่วยฉันเข้าใจไหม" จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ เขาพูดไปดูดหน้าอกของฉันไปแต่ฉันไม่รู้ว่าจะช่วยเขายังไงแล้วเขาต้องการให้ฉันช่วยอะไร

"ชะ ช่วยยังไงคะบัวจะช่วยคุณฟิวยังไง"

"เราต้องมีอะไรกัน"

"ห๊า!!! " ยอมรับว่าตกใจเหมือนกันที่เขาบอกว่าฉันกับเขาต้องมีอะไรกัน บอกตามตรงว่าฉันกลัว

"หรือเธอจะไม่ช่วย"

"คืิอ" ฉันกำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำยังไงจะยอมมีอะไรกับเขาอีกครั้งหรือจะปฏิเสธ

"ถ้าไม่ช่วยฉันก็จะไปหาผู้หญิงคนอื่นที่เขาเต็มใจช่วย" เหมือนเขาขู่ฉันเลย พอพูดจบคุณฟิวก็ผลักฉันออกแต่ฉันไม่มีวันยอมให้เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นได้หรอกถึงแม้ฉันจะรู้ตัวเองดีว่ากำลังทำไม่ถูกที่ใจง่ายยอมที่จะมีอะไรกับเขาเป็นครั้งที่สองมันเหมือนฉันไม่เข็ดไม่หลาบจำกับคำพูดดูถูกของเขาคราวนั้นแต่ความรักที่ฉันมีให้เขามันทำให้ฉันยินยอมที่จะทำตาามที่เขาต้องการทุกอย่าง