ตอนที่ 5 สิ่งที่สัมผัสได้

“คุณหล่อเหมือนพระเอกนิยายของฉันมาก” ใบหน้าหวานยื่นเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นผสมไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ

“ผมไม่ใช่พระเอกในนิยาย ผมมีตัวตนจริงๆ”

“ฉันรู้ ฉันถึงอยากให้คุณนอนกับฉัน ถ้าคุณไม่รังเกียจ” ใบหน้าสวยแดงระเรื่อไปจนถึงใบหูไม่รู้เพราะว่าเมาหรือเพราะเธอกำลังอายกันแน่

คนที่นกเขาไม่ขันมานานกลับรู้สึกถึงความตื่นตัวจนแทบจะกระโจนเข้าใส่

กวีวัธน์จุมพิตแผ่วเบาไปบนเรียวปากอิ่ม ปลายลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากที่เผยอรับเขาเมื่อถูกเขาปลุกเร้า ด้วยความชำนาญ ฝ่ามือหนาเคลื่อนไปตามร่างระหงก่อนจะถอดเดรสสีหวานออกโดยที่อีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

หญิงสาวรู้สึกว่าร่างกายของตนเองร้อนขึ้นทีละนิด ทุกจุดที่มือหนาเลื่อนผ่านสร้างความเสียวซ่านในแบบที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน

“คุณสวยมากนะพราว” เขากระซิบเสียงแหบพร่าฝ่ามือเคลื่อนนวดคลึงสองเต้าขนาดพอเหมาะ บีบเคล้นราวกับเป็นเจ้าของ ก่อนมือหนาจะเอื้อมไปปลดตะขอชั้นในแบบเกาะอกออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี

“อื้อ ดีจัง”

เสียงหวานใสร้องครางเมื่อเขาลากลิ้นเปียกชื้นไปบนยอดเต้างาม ก่อนจะครอบครองด้วยปากร้อน ดูดดึงอย่างเร่าร้อน

“แบบนี้นี่เอง คุณเก่งจัง เรื่องต่อไปฉันจะให้คุณเป็นพระเอก อื้อ..”

คำพูดถูกกลืนหายเมื่อเขาโน้มตัวขึ้นมามอบจูบเร่าร้อน ริมฝีปากบดขยี้จนแทบมอดไหม้ ความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วทุกจุด

“อ๊ะ”

พราวรวีสะดุ้งสุดตัวเมื่อฝ่ามือร้อนของคนตัวโตกว่ากรีดไปยังกลางกายสาวอย่างแผ่วเบา ปลายนิ้วยาวลากไล้ไปยังกลางกลีบกุหลาบดอกตูม หญิงสาวรู้สึกปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อย ร่างกายปิดเร่า แอ่นสะโพกเข้าหาอย่างยั่วยวน

ชั้นในตัวบางถูกถอดออกทางเรียวขาสวย กวีวัธน์นวดคลึงไปตามเรียวขา ปากร้อนจุมพิตต้นขาด้านในก่อนจะกดจมูกลงไปบนกลีบกุหลาบอย่างหลงลืมตัว

“สวยที่สุด”

เขาไม่เคยทำแบบนี้ให้คนรักหรือคู่นอนคนไหนมาก่อน แต่เพราะเธอเป็นคนพิเศษ เป็นคนที่ทำให้ความเป็นชายของเขาผงาดขึ้นมาอีกครั้ง เขาจึงไม่คิดรังเกียจร่างกายเธอเลยสักนิด

“อื้อ คุณ...”

หญิงสาวดิ้นพล่านเมื่อรู้สึกถึงความชื้นแฉะลากผ่านส่วนสงวนที่ไม่เคยมีใครเห็น ความรู้สึกตอนนี้มันทั้งเขินอายและเสียดเสียวอย่างบอกไม่ถูก นักเขียนสาวเผลอครางหวานเมื่อลิ้นอุ่นร้อนของเขาลากไปตามกลีบกุหลาบครั้งแล้วครั้งเล่า

“ดีไหม ให้ทำต่อหรือเปล่า”

“อื้อ..มันดีกว่าที่คิด”

พราวรวีตอบไปตามที่ใจคิด สองมือจิกผ้าปูที่นอนแน่น ความเสียวที่เขามอบให้มันมากจนเธอเริ่มจะทนไม่ไหว

ตาคมกริบมองร่างที่นอนดิ้นพล่านด้วยสายตาราวกับจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว

นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปยังกลางกายของเธอทีละนิด มันคับแน่นจนเขาแปลกใจอยู่ไม่น้อย แต่เขาคิดว่าคงไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ เพราะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนชวนผู้ชายที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกมานอนด้วยแบบนี้

“อ๊ะ!”

หญิงสาวสะดุ้งเมื่อนิ้วยาวของเขาเข้ามาจนลึก เธอรู้สึกเจ็บแต่พอเขาขยับความเจ็บก็หายไปแต่เปลี่ยนมาเป็นความเสียวซ่านได้อย่างประหลาด

เมื่อรู้สึกว่าช่องทางมันคับแน่น คนที่รู้ขนาดของตัวเองดีก็เลยต้องเตรียมความพร้อมกับเธอให้มากขึ้นอีกนิด

ปากร้อนของเขาก้มไปสัมผัสกลีบกุหลาบอีกครั้ง พร้อมขยับนิ้วยาวเข้าออก ปลายลิ้นตวัดเลียจุดกระสันจนร่างที่อยู่บนที่นอนดิ้นพล่าน

“อื้อ”

เสียงหวานครางประท้วงเมื่อชายหนุ่มดึงมือออกจากช่องทางรักที่คับแน่น

“ใจเย็นครับคนสวย”

ชายหนุ่มบอกเสียงสั่น พลางรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็วและไม่ลืมที่จะหยิบถุงยางอนามัยที่มักพกติดตัวไว้ตลอดสวมไปบนท่อนเอ็นที่ผงาดง้ำ

เขาทับทาบลงมาบนตัวเธออีกครั้งพร้อมปากร้อนที่จูบบดเบียด ฝ่ามือร้อนก็บีบคลึงเต้างามกระตุ้นอารมณ์รัญจวนจนรู้สึกถึงความเสียวที่เพิ่มขึ้น

“อ๊ะ! เจ็บ”

หญิงสาวดันตัวเขาออกแต่แรงอันน้อยนิดของเธอก็ไม่อาจทำอะไรคนตัวโตได้

“เดี๋ยวมันจะดีขึ้น เชื่อผม คุณจะมีความสุข”

เธอพยักหน้าก่อนจะครางกระเส่าอีกครั้งเมื่อเขาจูบพรมยังซอกคอขาว ขบเม้นจนขึ้นรอยแดงไปทั่วเนินอก

ใช้จังหวะที่เธอกำลังเผลอสอดแทรกตัวตนเข้าไปทีละนิด แต่กว่าจะผ่านเข้ามาได้จนสุดเธอก็เจ็บจนน้ำตาล่วง

“คุณไม่เคย”

เขาถามอยากแปลกใจ เพราะนิยายของพริบพราวที่เขาอ่านมันทำให้เขาคิดว่าเธอคงผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้ว นั่นเท่ากับสิ่งที่เธอเขียนขึ้นมานั้นก็แค่จินตนาการไปเอง

“อือ”

หญิงสาวตบอย่างอายๆ

“ผมจะทำให้ครั้งแรกของคุณมีความสุขที่สุดเชื่อใจผมนะ”

กวีวัธน์ทั้งดีใจและภูมิใจที่เขาเป็นผู้ชายคนแรกของหญิงสาวตรงหน้า

แล้วเขาก็ทำได้อย่างที่พูดเพราะทุกจังหวะที่เคลื่อนเข้าออกมันทำให้คนไร้ประสบการณ์ได้แต่ครางหวานหลอมละลายไปกับบทรักของคนตัวโต

ร่างกายของเธอร้อนจนแทบระเบิด ไม่คิดว่าการร่วมรักมันจะเต็มไปด้วยหลากอารมณ์แบบนี้ ทั้งสุข ทั้งเสียวทั้งทรมาน ชายตรงหน้าพาเธอล่องลอยไปยังดินแดนที่เต็มไปด้วยความสุข

เสียงหวานครางกระเส่ารู้สึกราวกับทุกอย่างกำลังจะแตกดับตรงหน้า

“พราว เรียกชื่อผม เรียกผมวัธน์ ได้โปรดผมอยากได้ยิน”

“อือ คุณวัธน์ ฉันไม่ไหวแล้ว อื้อ ...”

หญิงสาวกรีดร้องด้วยความสุขสม ช่องทางรักตอดรัดอย่างรุนแรง พราวรวีกอดเขาแน่นร่างกายของเธอกระตุกอย่างรุนแรง สมองขาวโพลนไปหมด สติไม่รับรู้อะไรนอกจากความสุขที่ได้รับการเติมเต็มเป็นครั้งแรก

กวีวัธน์เองก็เริ่มทนไม่ไหว เขาขยับสะโพกกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงก่อนจะคำรามลั่นเมื่อพบพานกับความสุขเป็นครั้งแรกในรอบสามเดือน

เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองดังไปทั่วห้อง กวีวัธน์กอดเธอไว้อย่างหวงแหน

เมื่อพายุตัณหาสงบลงคนตัวเล็กก็หลับไปอย่างง่ายดายไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรือเพราะง่วงกันแน่

พราวรวีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอปรับสายตาให้เข้ากับแสงสลัวในตอนเช้า เพราะผ้าม่านบังแสงทำให้ทั้งห้องยังไม่สว่างมากนัก

สมองกำลังประมวลผลว่าเมื่อคืนเธอกลับมาที่ห้องยังไงและเกิดอะไรขึ้นบ้าง ใบหน้าหวานร้อนผ่าวเมื่อคิดได้ว่าเมื่อคืนเธอขึ้นมาบนห้องนี้กับผู้ชายที่เจอกันครั้งแรก ผู้ชายที่พี่ญาดาจ้างมา

“ตื่นเช้าจัง”

เสียงกระซิบที่ข้างใบหูทำเธอต้องรีบหันกลับไปมอง

“คุณ”

เธอตกใจที่เห็นผู้ชายตัวโตไม่สวมเสื้อนอนอยู่ข้างๆ ท่อนแขนของเขาพาดมากลางตัวของเธอและรู้สึกได้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าเลยสักชิ้น

คนตัวโตที่ถูกปลุกให้ตื่นส่งยิ้มมาให้ก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบบนเรียวปากอิ่มอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ

ร่างกายของเธอชาหนึบทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเพราะเมาค้างหรือถูกเขามอมเมาด้วยรสจูบกันแน่ หญิงสาวจึงตอบสนองได้อย่างน่าอาย

ร่างกายไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด ยิ่งเขาขยับเข้าใกล้เธอไม่ขยับหนี หากแต่กลับขยับเข้าไปบดเบียดเขาอย่างคนขาดสติ

“จูบคุณหวานจัง ผมชักติดใจแล้วสิ”

“อื้อ ปล่อยก่อน พอแล้ว”

“ต่ออีกนิดนะครับ ผมยังไม่อิ่มเลย”

แต่ไฟปรารถนาที่เขาเป็นคนจุดขึ้นก็แผดเผาเธอจนแทบหลอมละลาย

สองมือฟอนเฟ้นเต้างามอย่างย่ามใจ ทำให้เธอแอ่นลำตัวเข้าหา ยิ่งเขาใช้ปากร้อนดูดดุนเธอก็ครางกระเส่า ร่างกายกำลังเรียกร้องบางอย่างที่มันมากกว่านั้น

กวีวัธน์คร่อมเหนือร่างคนตัวเล็กก่อนจะค่อย สอดความเป็นชายเข้าไปทีละนิด

“อื้อ เบาหน่อย”

หญิงสาวครางประท้วงแต่พอเข้าไปได้จนสุดเธอก็อยากให้เขารุนแรงขึ้นอย่างน่าอาย

บทรักรับอรุณทำให้ทั้งสองสุขไปอีกครั้ง พราวรวีเหนื่อยจนลุกไม่ขึ้น

“ผมมีประชุมเช้า แล้วเจอกันนะครับพราว” ชายหนุ่มห่มผ้าให้กับคนที่นอนหมดแรงก่อนจะจุมพิตไปยังไรผมที่ชื้นไปด้วยเหงื่ออย่างแผ่วเบา

อันที่จริงเขาอยากอยู่กับเธออีกสักนิด แต่เพราะวันนี้มีประชุมสำคัญจึงต้องรีบไปอย่างเสียดาย

หญิงสาวหลับลึกไปอีกนับชั่วโมง พอตื่นมาก็รีบเข้าห้องน้ำทันที

“รอยแบบนี้สินะ” มือเรียวแตะเบาที่รอยแดงเล็กๆ บนเนินอก ร่องรอยที่ชายคนนั้นฝากไว้ไม่ได้มีแค่รอยเดียว แต่มันมีอยู่ทั้งร่างขาวของเธอจนนึกโมโห เพราะคงต้องสวมเสื้อผ้ามิดชิดไปอีกหลายวัน

ใบหน้าหวานร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคน ความรู้สึกครั้งแรกมันต่างจากที่เธอเขียนอยู่มาก ความรู้สึกราวกับกำลังลอยอยู่บนดินแดนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความหฤหรรษ์ ความรู้สึกที่ร่างกายถูกเติมเต็มเป็นครั้งแรก

พราวรวีพยายามนึกภาพและจดจำให้ได้มากที่สุด แต่คงเพราะความเมาทำให้บางอย่างมันดูเลือนลาง

เธอพอจะจำใบหน้าหล่อๆ ของเขาได้ ถ้าเจอที่ไหนคงต้องรีบหลบ นอกจากจะหล่อถูกใจจนเก็บเอาไปเป็นพระเอกนิยายคนต่อไปแล้ว เขาคนนั้นยังเอวดุเหมือนพระเอกคนก่อนๆ ของเธอไม่ผิดเพี้ยน

เขาทำให้เธอมีความสุขครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอหมดแรง ตาคู่สวยเบิกกว้าง เมื่อนึกถึงบทรักครั้งสุดท้ายตอนเช้า เขาไม่ได้สวมถุงยาง

หญิงสาวรีบวิ่งมาดูปฏิทินในโทรศัพท์แล้วก็ถอนหายใจเพราะอีกไม่เกินสองวันก็จะถึงรอบเดือนของเธอแล้ว เรื่องท้องก็ตัดทิ้งไป เหลือแค่เรื่องโรคติดต่อ ถ้าจะไปตรวจตอนนี้ก็คงไม่รู้เรื่อง ทางที่ดีควรถามเขาคนนั้นไปตรงๆ ไปเลยว่าเขาเคยตรวจเลือดบ้างหรือเปล่า