3

ร้านนี้เป็นอาหารใต้รสชาติเผ็ดร้อนถึงพริกถึงขิง เครื่องแกงหอมกรุ่นไปทั่วร้าน เพียงแค่เดินเข้ามาก็ได้กลิ่นพริกไทยและพริกแกงใต้

“กินเผ็ดได้ไหม” พายุเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้า

“พอกินได้ค่ะ”

“ร้านนี้อร่อยแล้วก็สะอาดด้วย รสชาติถึงพริกถึงขิง”

“น่าจะอร่อยเพราะเครื่องแกงหอมเชียว” เธอได้กลิ่นพริกแกงและเครื่องเทศ รวมถึงพริกไทยอบอวลไปทั่วร้าน

เครื่องแกงใต้มีจุดเด่นคือความเผ็ดร้อน และที่สำคัญก็คือความรสชาติที่จัดจ้าน

“อยากกินอะไรสั่งเลย อร่อยทุกอย่าง”

“ร้านประจำของเฮียเหรอคะ” ดารินแอบลอบมองใบหน้าหล่อเหลาของพายุ

พี่ชายทั้งสามของเธอ หรือเฮียทั้งสามนั่นแหละ มีใบหน้าหล่อเหลา เดินไปไหนสาว ๆ มองเหลียวหลัง พายุกับอัสนีไม่ได้เป็นพี่ชายกันโดยสายเลือด แต่โยธินพอจะมีสายเลือดอยู่บ้าง แต่กับมิรินนะไม่ใช่กับเธอ

ดารินนึกถึงก่อนมาเรียนหนังสือที่นี่ เธอแอบได้ยินเฮียทั้งสามคุยกัน และนั่นทำให้เธอได้รับรู้ว่าเธอไม่ใช่น้องสาวของมิรินเป็นแค่ลูกติดท้องที่มารดาของเธอมาแอบอ้างเพื่อที่จะจับบิดาของมิรินเท่านั้น

จากที่เธอเคยทวงสิทธิ์ในสมบัติครึ่งหนึ่งของทรงสิทธิ์ เธอจึงไม่กล้าทวงสิทธิ์อะไรอีก เพราะแท้ที่จริงเธอเป็นเพียงแค่กาฝากเท่านั้นเอง

“แกงส้มกุ้งชะอมไข่ดีไหม” ประโยคของพายุทำให้ดารินหลุดจากภวังค์ความคิด

“แล้วแต่เฮียเลยค่ะ”

“แกงเผ็ดเป็ดย่าง คั่วกลิ้งหมูป่า ไข่เจียวกุ้งสับ ปลาทอดขมิ้น ยำมะม่วงกุ้งสด แล้วก็ต้มใบเหลียงกุ้งสดอีกอย่างนึง” ที่นี่มีทั้งอาหารป่า ทั้งอาหารทะเล รสชาติอาหารที่พายุสั่งมาครบรส ทั้งเผ็ด เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม เธอเลยไม่ได้สั่งอะไรเพิ่ม

“เอาต้มยำเพิ่มอีกอย่างไหม ชอบกินไม่ใช่เหรอ” ประโยคของเขาทำให้เธอต้องเงยหน้ามอง ก่อนจะหลบสายตา ดวงตาของพายุทำให้หัวใจของเธอสั่นสะท้าน

ดารินใจสั่นก้มมองโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ไม่อยากให้ตัวเองประหม่าและมีอาการแบบนี้เลยจริงๆ

“แล้วแต่เฮียค่ะ” พูดแล้วกัดปากตัวเองแบบไม่ได้ตั้งใจ

“งั้นเอาต้มยำทะเลอีกอย่างด้วยครับ”

“สั่งอาหารมาเยอะขนาดนี้ กินหมดเหรอคะ”

“เฮียหิว” คำว่าหิวของเขาทำให้เธอรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนโดยไม่ทราบสาเหตุ

“เฮียรู้ด้วยเหรอคะว่ารินชอบกินต้มยำ”

“มิรินเคยบอก”

“อ้อ... เหรอคะ” เธอใจแป้ว คิดว่าเขาช่างสังเกตเสียอีก ที่ไหนได้มิรินบอกนี่เอง ถ้ามิรินไม่บอกเขาเองก็คงไม่รู้สินะ

“สวัสดีค่ะพัน มาแล้วทำไมไม่บอกล่ะคะ จะได้ออกมาต้อนรับ” ทิพย์สุดาเจ้าของร้านแสนสวยตรงเข้ามาทักทายพายุอย่างสนิทสนม พลางนั่งลงใกล้ๆ โดยไม่ต้องให้ชวน ภาพนั้นทำให้ดารินรู้สึกขัดสายตาเหลือเกิน

“ผมมาทำธุระแล้วก็แวะมาหาดารินน่ะครับ เลยไม่อยากรบกวนคุณ” พายุมองทิพย์สุดาด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มของพายุทำให้ดารินรู้สึกขัดตาขึ้นไปอีก

“ไม่รบกวนหรอกค่ะ คุณอุตส่าห์แวะมาอุดหนุนที่ร้านของทิพย์ มื้อนี้เดี๋ยวทิพย์เลี้ยงเองค่ะ ทิพย์เพิ่งกลับมาจากข้างนอก กำลังหิวข้าวอยู่พอดีเลยค่ะ งั้นขอกินข้าวด้วยคนไม่รู้ว่าพันจะรังเกียจไหม”

“ตามสบายเลยครับ” ประโยคของพายุทำให้ทิพย์สุดายิ้มหวานออกมา รอยยิ้มของอีกฝ่ายทำให้ดารินรู้สึกขัดเคืองใจยิ่งนัก

“จริง ๆ ไม่ต้องเลี้ยงผมก็ได้นะครับ ถือว่าผมมาอุดหนุนร้านของคุณทิพย์ มื้อนี้ผมเลี้ยงคุณทิพย์ดีกว่าครับ ผมเป็นผู้ชายไม่ชอบให้ผู้หญิงเลี้ยงน่ะครับ”

“งั้นมื้อนี้ทิพย์ลดราคาอาหารให้พันพิเศษนะคะ”

“ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้นะครับ”

“นะคะ ทิพย์หิวข้าวกำลังหาเพื่อนกินข้าวอยู่พอดี จะให้พันจ่ายเต็มได้ยังไงกันล่ะคะ”

“แล้วแต่คุณสะดวกแล้วกันครับ” พายุไม่อยากเถียงกับทิพย์สุดาจึงตัดบท

ดารินแอบเบ้หน้าใส่ทิพย์สุดาในทันที เธอไม่ใช่มิรินที่จะเรียบร้อยอ่อนหวานใจดีกับทุกคน ไม่ชอบเธอก็แสดงออกว่าไม่ชอบ

“พี่ขอกินข้าวด้วยคนน้องรินคงไม่ว่านะคะ”

“ใครจะไปกล้าว่าอะไรได้คะ ก็นั่งปักหลักจะกินให้ได้แบบนี้แล้ว”

“แหม... น้องรินก็” ทิพย์สุดาหน้าตึงเล็กน้อยเมื่อโดนอีกฝ่ายว่าเข้าให้ เธอพอรู้จักดารินอยู่บ้าง ถึงใครๆ จะเข้าใจว่าพายุเป็นพี่ชายของดาริน แต่ทางสายเลือดแล้วไม่ใช่ สามหนุ่มแค่เลี้ยงดารินมาเพราะดารินกำพร้าพ่อแม่เท่านั้นเอง จึงมีฐานะเป็นพี่ชายโดยปริยาย

“อาหารมาแล้วค่ะพัน น่ากินทั้งนั้นเลย”

“ชมอาหารร้านตัวเองขนาดนี้ ถ้าไม่อร่อยไม่กลัวหน้าแตกเหรอคะ” ดารินแกล้งเอ่ยถาม ในขณะที่พายุไม่ได้พูดอะไร เขาเป็นพวกชอบฟังมากกว่าชอบพูด

“ปกติน้องรินนี่มีเพื่อนคบบ้างหรือเปล่าคะ”

“ทำไมคะ”

“พูดแต่ละอย่างไม่ค่อยรื่นหูเลยค่ะ บางทีก็ต้องหัดรักษาน้ำใจคนอื่นบ้างนะคะ” ทิพย์สุดาตักอาหารให้พายุ ดารินมองอย่างไม่ชอบใจ แต่เธอก็กินอาหารต่อไปเพราะกำลังหิว

กองทัพต้องเดินด้วยท้อง กินอิ่มค่อยว่ากัน!

“ไม่มีใครคบก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่คะ ชีวิตของคนเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนอื่น แต่ขึ้นอยู่กับตัวเองล้วนๆ”

“เหรอคะ” ทิพย์สุดามองดารินอย่างระอา

“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เมื่อกินจนอิ่มดารินก็เอ่ยขอตัว เธออิ่มแล้วและไม่จำเป็นต้องนั่งทนมองคนทั้งสองจู๋จี๋กันอีก

ดารินไม่สนใจเรื่องมารยาท แต่เลือกที่โกหกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เพราะไม่อยากอยู่ต่อ เหตุผลนั้นทำให้เธอเดินจากมา