บทที่ 1

ทองแท่งเหม่อมองควันสีขาวจางๆ ที่ลอยไปในท้องฟ้า...จากทางปล่องเมรุ

เสียงดนตรีบรรเลงเพลงทะเลใจ อา...มันไม่ควรมาบรรเลงอะไรในงานแบบนี้หรอก แต่ว่าเพราะเพื่อนของเขาขอไว้ก่อนจะสิ้นลม ว่าชอบฟังเพลงพี่แอ๊ด โดยเฉพาะเพลงนี้มาก ขอให้เปิดส่งให้ที ก็ดีที่ไอ้ภูมิมันขอแบบนี้ ถ้ามันขอให้เอาโคโยตี้มาเต้นเด้งหน้าเด้งหลัง เขากับวิชญ์ก็คงจะต้องจำใจทำให้ คนอย่างภูมิเป็นตัวของตัวเองแบบไม่เหมือนใคร จนกระทั่งคำสั่งเสียสุดท้ายจริงๆ สิน่าเพื่อนเขา

ข้างกายเขามีเพื่อนสนิทที่กลายมาเป็นครอบครัวไปแล้วอย่างวิชญ์ เขาและวิชญ์หันมองหน้ากัน วิชญ์ตบบ่าเขาเบาๆ ความเสียใจที่เสียเพื่อนรักนั้น ทั้งคู่มีทัดเทียมกัน ภูมิมีชีวิตความเป็นมาที่พวกเขาอยากจะให้เพื่อนมีเวลาบนโลกนี้ยาวนานกว่านี้ อะไรๆ กำลังไปในทิศทางที่ดีขึ้น ตั้งแต่ที่ภูมิเข้ามาทำงานกับทองแท่ง

มือเล็กๆ มือหนึ่งสอดเข้ามาจับมือเขา ทองแท่งสะดุ้งเล็กน้อย ทำให้ชายหนุ่มหันไปมองเจ้าของมือ หล่อนมายืนข้างกายเขาเมื่อไหร่กันหนอ หล่อนเองก็เป็นคนหนึ่งที่สูญเสีย หล่อนยิ้มให้เขาแม้นัยน์ตานั้นจะชุ่มน้ำตา เสียงเล็ก แหบปลายเล็กน้อยของหล่อน เอ่ยดังแจ่มชัด

"พ่อไปดีแล้วล่ะเฮียทอง ต่อไปนี้หนูจะดูแลเฮียทองเองนะ"

ทองแท่งฟังแล้วก็ขมวดคิ้วนิดๆ มองหน้ากลมของเจ้าหล่อน ที่แต่งแต้มด้วย คิ้วเรียวได้รูป จมูกโด่งรั้น นัยน์ตาเฉียงเล็กน้อยมีประกายของความฉลาดเฉลียว หล่อนมีปากอิ่มเอิบสีชมพูเรื่อ มันเข้ากับแก้มป่องๆ นั่นเสียจริง ผมยาวของหล่อนตอนนี้รวบไว้เป็นหางม้า เปิดอวดใบหน้าหวานน่ารัก ที่ทองแท่งเพิ่งจะเห็นหน้าของหล่อนชัดๆ ก็วันนี้กระมัง ส่วนมากมักจะมีน้ำมันเครื่องบ้าง ฝุ่นบ้าง อยู่บนหน้าหล่อนแทนเครื่องสำอาง

หล่อนไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนเลยจริงๆ

เขาบีบมือเธอตอบ แล้วถอนใจ ก่อนจะขมวดคิ้วเข้มแล้วเอ่ยเสียงดุขรึม

"คนที่ควรพูดคือเฮียหรือเปล่า บะหมี่ เรื่องดูแลนี่ พ่อของบะหมี่ฝากให้เฮียดูแลบะหมี่นะ"

"ก็ช่วยดูแลกันและกันไง เฮียทองจะต้องอยู่กับหนูไปนานๆ อย่ารีบตายล่ะ เลิกกินเหล้ากินเบียร์ตอนเย็นได้เลยยิ่งดี เดี๋ยวไปทัวร์สวรรค์เหมือนพ่อหรอก"

เอ้า...เด็กนี่ยังไง

เขาแอบมองเสี้ยวหน้าของลูกสาวเพื่อน...ที่ไปทัวร์สวรรค์แล้วเรียบร้อย และฝากหล่อนให้เขาดูแลต่อ นั่นคือคำสั่งเสีย ที่เขารับปากไว้กับภูมิ

จู่ๆ มีลูกโตป่านนี้ไปล่ะไอ้ทอง

เมียก็ยังไม่มีแหะ

ใครๆ อยากจะให้เขามีเมียจังพักนี้

แต่ดันกลายเป็นพ่อหม้ายลูกติด โตเป็นสาวไปล่ะ สาวไหนจะมาแลหว่า

คิดกับตัวเองขำๆ แล้วก็จูง 'ลูกติด' ของเขาไปทำกิจธุระในการส่งเพื่อนของเขาเป็นครั้งสุดท้าย

.....

"อาทิตย์หน้าต้องไปดูงานว่ะ จะพาหยกกับมิ้งไปด้วย คงไม่ได้ไปที่บ้าน แต่มีฝากส่งของไปกับเคอรี่ให้ป๊ากับแม่พรด้วยนะ"

"อาทิตย์ก่อนก็ไม่ได้มา อาทิตย์นี้ก็ไม่มา อาทิตย์หน้าก็จะไม่มา ไอ้วิชญ์ ไอ้ห่า กูคิดถึงหลานกู"

เสียงออดๆ ปนด่าของเพื่อนรัก ทำให้คนปลายสายหัวเราะ แล้วทำเสียงขรึมๆ

"อะไรของมึงไอ้ตี๋ บ่นเป็นสาวเลยมึงนี่ มึงควรมีเมียมีลูกเป็นของตัวเองได้แล้วนะ จะได้เลิกมาจิกลูกกูไปเลี้ยง บางทีกูไม่ได้ว่างหรือเปล่าวะเพื่อน ทำงานโว้ย!"

"ทำยังกับว่าการหาเมียนี่มันจะเอามือแกว่งๆ เล่นไปมาแล้วผู้หญิงจะติดมือกูมาอย่างนั้นล่ะ"

ทองแท่งว่า แล้วมองไปรอบๆ บริเวณอู่รถของตน เห็นบรรยากาศที่เคยเห็นทุกวันที่ชินตา คือมีช่างผู้ชาย กำลังทำงานของตนอย่างขมีขมัน และมีน้องสาวของเขาที่กำลังนั่งตะไบเล็บในห้องออฟฟิศ กรีดนิ้วไปมา ดูเจ้าหล่อนกำลังมีความสุขกับแหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายของหล่อนมาก

อา...นี่ก็ดูท่าจะได้คู่ไปอีกคนล่ะวุ้ย

ผู้หญิงในชีวิต วนๆ เวียนๆ มีแค่ลูกค้า มารดา น้องสาว...แค่นี้ อ้อ...แถมเด็กนิดอีกคน แล้วเขาจะมีเวลาที่ไหนไปหาจีบสาวกันล่ะ วิชญ์ก็พูดไม่ค่อยคิดจริงๆ แหะ

"เออ ก็หัดเอามือแกว่งๆ หาๆ บ้างสิมึงน่ะ ไม่ใช่เย็นก็เข้าแต่วงเหล้า เพลาๆ มั่งนะ เมียกูเป็นห่วงเฮียทองของเค้า ห่วงสุขภาพตับมึง ถึงตอนนี้มึงจะฟิตกว่าแต่ก่อนจนหุ่นดีแล้วก็เหอะว่ะ"

"แหม...หามาเผื่อกูล่ะกัน ถ้ามันจะหาง่ายขนาดนั้นล่ะก็ คุณน้องเขย"

ทองแท่งถอนใจ พลางยักไหล่ คุยอีกสองสามประโยคก็วางสาย แล้วกำชับเพื่อนว่าตอนบ่ายๆ หลานตื่นแล้วก็ให้วีดีโอคอลมาคุยด้วย อยากคุยกับหลานสาวมาก

"เฮีย ครับ เฮีย"

เสียงของช่างคนหนึ่ง เอ่ยร้องเรียกเขาไว้ เมื่อเขาเดินมาตรวจงาน ทองแท่งหันไปตามเสียงเรียก ช่างประจำอู่ที่อยู่มานานยิ้มกว้างเห็นฟันขาวให้กับเขา แล้วยื่นซองสีนวลส่งให้กับเขา ทองแท่งรับไว้ก่อนจะเลิกคิ้ว แล้วมองหน้าช่างคร ก่อนจะเอ่ยเสียงสดใส

"การ์ดแต่งงานหรือคร เฮ้ย...จะแต่งแล้วหรือวะ ไปมีแฟนแต่ตอนไหนนี่ กินเหล้ากะกูทุกเย็น มึงแอบไปจีบสาวตอนไหนล่ะนั่น"

"แหะๆ ก็มีมาพักหนึ่งแล้วเฮีย คบไม่นานแต่แน่ใจว่าคือแม่ของลูก ก็เลยแต่งเลยเฮีย"

"ที่มันแน่ใจว่าคือแม่ของลูก ก็เพราะมันไปทำลูกกับเค้าแล้วไงเฮีย"

โต้งช่างจอมทะเล้นประจำอู่ ที่อยู่บริเวณนั้นเอ่ยแทรกขึ้น ครเลยหน้าแดงก่ำ ขณะที่ทองแท่งหัวเราะหึๆ แล้วเอื้อมมือตบบ่าลูกน้องหนุ่มเบาๆ

"เออๆ มีวัยมึงก็เหมาะจะสร้างครอบครัวแล้ว รักแล้วใช่ ก็ต้องจัดเลยแบบนี้ละวะ เฮียยินดีด้วย เดี๋ยวงานแต่งมึง จะให้พวกเราหยุดงานวันหนึ่งโว้ย ไปช่วยงานไอ้คร ไปฉลองให้มันกัน"

ประโยคหลังเอ่ยเสียงดังๆ เพื่อให้ทุกคนได้ยิน เกิดเสียงเฮๆ ขึ้นในอู่ แล้วพูดคุยกันอย่างคึกคัก เขาเดินไปบอกน้องสาวคนสวยเกี่ยวกับเรื่องน่ายินดีของช่างในอู่ แล้วให้ทำเช็คเบิกเงินให้กับคร เพราะในอู่มีสวัสดิการสำหรับช่างทุกคน เกี่ยวกับงานมงคล งานอวมงคลต่างๆ อู่ของเจ๊กฮวดนี้อยู่มานาน มีชื่อเสียงพอสมควรในย่านนี้

เจ๊กฮวดคือพ่อของเขา ที่ตอนนี้วางมือแล้วเต็มตัว ไม่ค่อยมายุ่งเกี่ยวใดๆ กับกิจการอีกแล้ว เพราะทองแท่งทำงานได้เต็มที่เต็มกำลัง สร้อยเพชรลูกสาวคนรองเองหลังๆ มานี้ก็ช่วยงานดีไม่ค่อยแวบหนีเที่ยว ไม่เหลวไหลเหมือนเมื่อก่อน ส่วนบุตรสาวคนเล็กอย่างกำไลหยกก็ออกเรือนมีครอบครัวไปแล้ว เจ๊กฮวดกับสมพรหมดห่วงเรื่องลูกสาวทั้งสองคนแล้วตอนนี้