บทที่ ๑ ร่วมเตียง (๑)

บทที่ ๑

ร่วมเตียง

โถงทางเดินของโรงแรมในยามวิกาลถูกหรี่ไฟลงให้เป็นแสงนวลสบายตา เสียงดังเอะอะเงียบลงเมื่อหญิงสาวหน้าตาสะสวยถูกแฟนหนุ่มลากออกไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตลายเรียบและกางเกงสแลคสีเข้มราคาแพงเอาไว้ลำพัง

มือหนายกมาแตะมุมปากที่ถูกชกไม่ทันให้ตั้งตัว แถมยังซัดเข้าที่โหนกแก้มจนปวดไปหมด สะบัดศีรษะอีกครั้งไล่ความมึนงง ถอนหายใจแล้วมองห้องสวีทที่จองเอาไว้อย่างเสียดาย ราคาแพงเสียด้วยสิ

ช่างมันเถอะ ดีกว่ามีอะไรกับเมียชาวบ้าน

ถึงเขาจะมีความสัมพันธ์ชั่วคืนกับผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยคิดอยากแย่งแฟนใคร กว่าจะเลือกสาวสักคนมาร่วมเตียงได้ก็ต้องเช็คประวัติก่อน คนที่คิดจะมาปลอกลอกไม่ได้เข้าใกล้หรอก

“อะ อึก ช่วย..” ยังไม่ทันเดินพ้นห้อง กลับมีคนมาคว้าเอวเขาไว้ พลางเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาเว้าวอน

ชายหนุ่มนิ่งอยู่กับที่แล้วสำรวจคนตัวเล็ก กรอบหน้าหวานถูกแต่งแต้มจนดูสวยงาม ชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีดำ แหวกด้านข้างจนแทบจะเปิดเปลือยเรียวขาขาว ผมยาวดัดลอนถูกปล่อยสยายชวนให้ลุ่มหลง ทั้งกลิ่นหอมที่ชวนดอมดมนั่นอีก

ฟ้าประทานเธอมาให้เขาหลังจากพลาดคนแรกหรือเปล่า

“ฉันต้องการ ฉัน..” คำพูดขาดห้วง พร้อมกับมือที่ลูบไล้กายหนา

มุมปากยกยิ้มอย่างรู้ทัน เขารีบเปิดห้องที่เพิ่งปิดไปอย่างรวดเร็ว ล็อคมันไว้แน่นหนาไม่ให้ใครมารบกวนได้อีก ก่อนจะดันร่างบางไปที่กำแพงแล้วเชยปลายคางมนให้แหงนเพื่อรับจุมพิตจากตน ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงวิ่งด้านนอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เครื่องปรับอากาศยังคงทำงาน แต่ตอนนี้ร่างหนาร้อนรุ่มจนต้องปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกแล้วโยนทิ้งขว้างไม่ไยดี ค่อยเลื่อนไปโอบแผ่นหลังบางหลังจากนั้นจึงรูดซิปชุดเกาะอกที่อยู่ด้านหลังออกอย่างรวดเร็ว ปลดมันลงไปกองยังพื้นทั้งที่ริมฝีปากยังครอบครองผลเชอร์รี่สีสดไม่ห่าง

เขาแทบไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเธอไม่ประสากับเรื่องทางร่างกาย อาการเงอะงะไม่รู้จะทำอย่างไรทำให้ร่างสูงเหมือนเป็นผู้ล่า กระต่ายตัวน้อยยกมือขึ้นกำแขนหนาไว้แน่น ลมหายใจกำลังถูกช่วงชิงจนต้องทุบเขาเพื่อประท้วงให้ปล่อย

“ไม่เคยเหรอ” ผละออกแล้วถามเสียงพร่า อารมณ์ตอนนี้อยากจับหล่อนกดลงกับเตียงโดยไม่ต้องเล้าโลม

แต่คงทำอย่างนั้นไม่ได้เมื่อหญิงสาวไม่รู้งานสักนิด ใบหน้าหวานเหยเกเมื่อแตะหน้าท้องลอนก่อนจะผละมือออกเล็กน้อย ทั้งที่อากาศหนาวแต่ตนกำลังร้อนรุ่มไปทั่วกาย

“ร้อน” บอกเสียงแหบ ขยับเข้าไปใกล้เขามากกว่าเดิมจนทรวงอกที่มีเพียงซิลิโคนปิดจุกแนบชิดกับแผ่นอกหนา

บนร่างกายที่มีชั้นในด้านล่างเพียงตัวเดียวช่างอันตรายเหลือเกิน ถึงจะพยายามควบคุมสติแต่ร่างกายกลับไม่เป็นเช่นนั้น มันร่ำร้องอยากให้คนตรงหน้าจับต้องทุกสัดส่วน เพียงแค่มือเขาลากผ่านก็เผลอปล่อยเสียงครางชอบใจ

“อยากลองแบบยืน หรือบนเตียง” คนชอบความแปลกใหม่ถามเพื่อหล่อนจะได้ให้ความร่วมมืออย่างดี ดูจากขนาดตัวที่ค่อนข้างเล็ก และส่วนสูงห่างจากตนพอสมควรก็ไม่ยากถ้าจะทำท่าอุ้ม

คิดแล้วก็ยกยิ้มมุมปาก แกะแผ่นที่ติดตรงหน้าอกขนาดพอดีมือออก เผยให้เห็นยอดสีหวานที่เรียบติดกับผิว เขาตัดสินใจใช้มือขยี้ทันทีแทบไม่ต้องคิดจนมันชูชันท้าทายสายตา ส่วนเจ้าของร่างทำได้เพียงครางกระเส่ายามถูกแตะต้อง

“ไม่ ฉันไม่อยาก อ่า” ปากพร่ำปฏิเสธ แต่การกระทำสวนทางจนเขายกยิ้มสมเพช ไม่รู้ว่าเป็นการแสดงละครหรือเปล่าเพราะผู้หญิงที่ตนเคยนอนด้วยคราวแรกก็ทำเป็นไร้เดียงสา พอได้ขึ้นเตียงเท่านั้นแหละกลับเป็นผู้นำเกมจนจบ

หญิงผู้นี้ก็คงไม่ต่างกันนัก อาจแสดงละครเพื่อเรียกเงินหลังเสร็จกิจก็ได้ ซึ่งชายหนุ่มไม่คิดมากอยู่แล้วเรื่องเงินเพราะเขาเตรียมมาค่อนข้างเยอะ ขอแค่มีเซ็กส์ที่สนุก พึงพอใจทั้งสองฝ่ายเป็นอันจบ

“แต่มันตั้งแล้วนะ แถมตรงนี้ก็แฉะไปหมด” มือเลื่อนลงมาด้านล่าง ล้วงเข้าไปในชั้นในที่เป็นปราการชิ้นเดียวบนกายแบบบาง ค่อยใช้นิ้วเข้าไปทักทายความอุ่นนุ่มด้านใน

หล่อนแทบทรงตัวไม่อยู่ หลังชิดกำแพงเพื่อให้มันช่วยพยุงตนเอาไว้ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาข้างใน เผลอรัดนิ้วเขาจนมุมปากหนายกยิ้มพึงพอใจ ผละมือออกก่อนเริ่มถอดกางเกงของตัวเองจนร่างกายเปลือยเปล่า

จากนั้นค่อยเข้าไปหาคนตัวเล็กกว่า เริ่มจูบหล่อนอีกครั้งอย่างไม่ปราณี หมดเวลาอ้อยอิ่งและตอนนี้กำลังเข้าสู่สนามจริง ความหวานของไวน์ที่หล่อนดื่มเข้าไปส่งผ่านให้คนที่กำลังครอบครองได้ชิม ทำให้แทบไม่อยากละไปไหน

สอดลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความละมุน เกี่ยวกระหวัดและสอนให้หล่อนรู้จักการจูบมากกว่าเดิม จนน้ำสีใสไหลออกจากปากบางได้รูป เขาผละออกแล้วใช้ลิ้นเลียมายังสันกราม ค่อยไล่ลงมาที่ลำคอระหงขาวผ่องจนอดใจไม่ไหวขอฝากรอยเอาไว้

เลื่อนมาที่ไหปลาร้าแสนสวย ไล่เรื่อยมาจบที่ดอกบัวคู่งาม มือหนาทั้งสองกอบกุมมันเอาไว้แล้วเลื่อนมาแนบชิดกัน ค่อยชิมยอดถันอย่างกระหายจนเปียกชื้นไปหมด

“ฉันไม่เคยบริการใครขนาดนี้มาก่อนเลย” ปกติแค่นอนเฉยๆ ก็มีสาวมาประเคนให้ ทั้งคอยปรนนิบัติอย่างดี ชายหนุ่มเพียงแค่ทำขั้นตอนสุดท้ายให้สุขสมทั้งสองฝ่ายเท่านั้น

แต่กับผู้หญิงเงอะงะที่ทำอะไรไม่เป็นคนนี้ เขาต้องคอยชี้นำทางให้ตลอด บางทีมันอาจเป็นการตลาดแบบใหม่ที่ทำให้ลูกค้าติดใจก็ได้ และเขาก็ชอบที่ได้เป็นผู้นำบ้าง ถึงกระต่ายน้อยตัวนี้จะสั่นกลัวตลอดเวลาก็เถอะ