9 แม่สื่อ

9

แม่สื่อ

ระหว่างการนั่งรับประทานอาหารมือเย็น ฐิติไม่มีความสุขเลย เพราะเข้าห่วงภรรยา ไม่รู้ว่าป่านนี้จะถึงบ้านหรือยัง ลองโทรศัพท์ไปก็ไม่มีคนรับสาย

“ฟังจันทร์เพ็ญเล่า หนูแขกับตาฐิติมีอะไรหลายๆอย่างคล้ายกันเลยนะจ๊ะ” บงกชเปิดทาง

“ใช่ค่ะ หน้าตาก็คล้ายกันด้วย เขายิ่งว่าเนื้อคู่จะหน้าตาคล้ายกัน” จันทร์เพ็ญสนับสนุน

“คงไม่ขนาดนั้นมั้งค่ะ คนเราจะเป็นเนื้อคู่กัน อย่างน้อยเห็นหน้ากันก็ต้องรู้สึกชอบกันบ้างแหละ”

ดวงแขพูดตัดบทขึ้นมา เพราะเธอได้ข่าวเรื่องที่ฐิติมีภรรยาอยู่แล้ว จากเพื่อนของเพื่อนอีกที แต่ยังไม่อยากบอกมารดา เพราะยังไม่รู้ข้อมูลที่แน่ชัด

“ก็จริงนะครับ เรื่องความรักเป็นเรื่องของคนสองคน บางครั้งมันก็ไม่ต้องมีอะไรมาเกี่ยวขนาดนั้น” ฐิติสนับสนุนดวงแขอีกแรง

เมื่อรู้ว่าขืนพูดเรื่องนี้ ในเวลานี้จะยิ่งทำให้ทั้งคู่ รู้สึกไม่ดีและเป้าหมายของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะไม่สำเร็จตามต้องการ ผู้ใหญ่ทั้งสองจึงเปลียนเรื่องคุย

“ฐิติวันนี้ลูกไม่น่ารักเลยนะ” บงกชจัดการลูกชายทันทีที่ขึ้นรถ

“เรื่องอะไรหรือครับ” ชายหนุ่มทำเป็นไม่เข้าใจ

“ก็ลูกเล่นขัดคอแม่เรื่องหนูดวงแข ผู้หญิงดีๆแบบนั้นไม่ได้หาได้ง่ายๆนะ”

“แต่ตอนนี้ผมมีภรรยาแล้ว” ฐิติหันไปทำหน้าจริงจังใส่มารดา

“อย่าบอกนะ ว่าลูกรักแม่นั่นเข้าจริงๆ แม่ไม่ยอมนะ” บงกชกอดอกไม่พอใจ

“ทำไมแม่ไม่ขัดตั้งแต่ตอนแรกที่ผมจะแต่งงานกับเธอล่ะครับ” เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มใช้เสียงสูงกับมารดา

“ก็แม่แค่อยากให้มันไปให้พ้นจากคุณพ่อ ใครจะไปคิดว่าลูกจะจริงจัง แม่ตั้งใจ ว่ามันเรียนจบก็จะให้ลูกหย่าและส่งมันกลับดอยไป” บงกชพูดสิ่งที่เธอวางแผนไว้ในใจ

“แต่ตอนนี้เธอเป็นภรรยาผมแล้ว ผมคงจะทำแบบที่คุณแม่วางแผนไว้ไม่ได้ ผมต้องขอโทษคุณแม่ด้วยครับ”

ฐิติลูกชายที่ยอมทำตามคำสั่งของบงกชมาตลอด เพราะคำว่าบุญคุณมันอยูในหัวใจของเขาตลอดทุกลมหายใจ ถ้าไม่มีผู้หญิงที่กำลังนั่งข้างๆ ชีวิตของเขาคงไม่มีทางสุขสบายแบบนี้ แต่ครั้งนี้เขาคงต้องยอมอกตัญญู

เมื่อเห็นว่าการพูดตอนนี้ไม่ทำให้เกิดประโยชน์ บงกชจึงเลือกที่จะเงียบ แล้วรอคอยโอกาศที่เหมาะกว่านี้ ค่อยคุยกับลูกชายอีกที

“กว่าจะกลับมาได้นะพ่อรูปหล่อ เมียแกลงรถผิด ดีนะพี่เจอกลางทาง แต่ก็เดินมาไม่รู้กี่ป้ายรถเมย์แล้ว ป่านนี้นั่งนวดขาอยู่ล่ะมั้ง”

ฐานันดรพูดใส่น้องชายทันที่ ที่มาถึงบ้าน เพราะเขารู้สึกสงสารน้องสะใภ้ที่เป็นคนบ้านนอกบ้านนา

“พี่ไม่ได้ทำอะไรหนาวใช่ไหม” ฐิติถามตรงๆ

“พูดแบบนี้มันน่าต่อยปากสักที นี่พี่แกนะ อย่างไรเสียฉันก็รู้ว่านั่นเมียแก เอาเวลามาระแวงฉันไปดูเมียแกดีกว่า” ฐานันดรไม่ได้โกรธน้องชายเพียงแต่น้อยใจ ที่เป็นพี่น้องกันแต่กลับไม่ไว้ใจ

“ดีเดินเยอะๆยิ่งดี” บงกชเผลอพูดกับตัวเอง

“เอ้า! ทำไมคุณแม่พูดแบบนั้นล่ะครับ” ฐานันดรได้ยินจึงสงสัย

“ก็น้องชายของลูก ดันทำท่าจะรักแม่นั่นจริงๆ แม่ติดต่อลูกสาวเพื่อนให้ก็ไม่เอา” บงกชเผลอพูดออกไป ทั้งที่ตั้งใจจะปิดไม่ให้ลูกชายคนโตรู้

“ผมยังโสด ทำไมคุณแม่ไม่ติดต่อให้ผมล่ะ” ชายหนุ่มสงสัย

“แม่เห็นลูกมีสาวๆเยอะ และลูกสาวเพื่อนแม่คนนี้ก็ไม่ได้สวยอะไร” คนเป็นแม่พยายามหาทางแก้ตัว

“ถ้าไม่สวย ผมก็ไม่เอานะ” ฐานันดรพูดจบก็ขับรถออกจากบ้านไป

“เป็นอะไรล่ะคุณ หน้าตาไม่ค่อยจะสบายใจเลย”

วันนี้ธวัชชัยกลับถึงบ้านก่อนภรรยา เขากำลังนั่งอ่านหนังสือธรรมะอยู่อย่างสบายใจ

“มีลูกกับเขาสองคน ก็ไม่ได้อย่างใจเลย” บงกชระบาย

“ไหนค่อยๆเล่าสิ ว่าคนไหนทำอะไรให้คุณไม่พอใจอย่างไรกัน”ธวัชชัยถามแบอารมณ์ขัน ที่เห็นภรรยากำลังหัวเสีย

“ก็ฉันอยากจะดองกับจันทร์เพ็ญเขา ตาฐิติก็ไม่ยอม จะเอาตาฐาก็ไม่ได้”

“ทำไมไม่ได้” คนเป็นสามีถามกลับ

“เอ่อ....” บงกชตั้งใจจะปิดเรื่องของฐานันดรเป็นความลับ

“เพราะคุณคอยปกป้อง ปกปิดสิ่งที่ลูกทำ ทุกอย่างมันถึงไม่ได้แก้ไข”

ธวัชชัยเปลี่ยนสีหน้าไปจากเดิม กลายเป็นความเครียดที่แสดงออกอย่างเห็นได้ชัด

“ที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะใครกัน ตอนตาฐาเด็กๆ คุณทำอะไรกับบรรดาผู้หญิงของคุณ มีสักครั้งไหม ที่คุณจะระวังไม่ให้ลูกเห็น รวมทั้งความรุนแรงที่คุณด่าทอฉัน ทำร้ายข้าวของ คุณคิดว่ามันมาจากคุณไหม”

บงกชหมดความอดทน เธอเคยไปปรึกษาจิตแพทย์ เพื่อหวังช่วยลูกชาย ถึงได้รู้ถึงสาเหตุ แต่ฐานันดรก็ไม่ยอมร่วมมือในการรักษา

“คุณยังคิดว่าฉันผิดอีกไหม” บงกชพูดลอดไรฟันด้วยความแค้นเมื่อเรื่องเก่าๆเข้ามาในสมองของเธอ

“ใช่ ผมผิด ผมขอโทษ แต่เวลามันย้อนไปไม่ได้ตั้งแต่ปัทมาตาย ผมก็ไม่เคยทำตัวแบบนั้นอีกเลย”

ธวัชชัยสมัยหนุ่มๆ เขาเจ้าชู้มากและถูกผู้ใหญ่ชักจูงมาให้แต่งงานกับบงกช ทั้งๆที่ยังไม่ได้รักกัน เขาจึงหาความสุขจากนอกบ้านอย่างไม่รู้จักพอ จนถึงวันที่ปัทมาเสียชีวิต และสาเหตุมันเกิดจากความเห็นแก่ตัวของเขา จึงทำให้เขาสำนึกและหยุดทุกอย่าง

“ผมจะคุยกับฐานันดรเอง ผมเป็นผู้ชายลูกอาจจะยอมฟังผมมากกว่า ส่วนเรื่องของฐิติ ในเมื่อเด็กมันรักกัน คุณจะพยายามแยกเขาเพื่ออะไร ตอนที่เขาจะจดทะเบียนกัน คุณเองก็ไม่ได้ขัดขวาง”

“ก็ตอนนั้น ฉันแค่ต้องการให้มันไปพ้นๆคุณก็เท่านั้น” บงกชพูดตามที่เธอคิด

“พ่อของหนาว เขาเข้าไปหาของป่าแล้วเจอผมกำลังโดนยิง เขาช่วยทำแผลและดูแลผมจนหาย บุญคุณครั้งนั้นผมตอบแทนเขาได้ไม่หมดหรอก”

“แล้วทำไมคุณไม่เคยเล่าให้ฉันฟัง” บงกชไม่เข้าใจเรื่องสำคัญแบบนี้เธอไม่เคยรู้เลย

“ผมกลัวว่าคุณจะเป็นห่วง และไม่ยอมให้ผมทำเรื่องป่าไม้ต่อ จึงรอให้แผลทุกอย่างหายแล้วจึงกลับเข้ากรุงเทพ”

เวลานี้บงกชก็เข้าใจเหตุผลที่แท้จริงที่สามีของเธอ ต้องรับเด็กชาวดอยคนนี้มาดูแล แต่เธอก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะพยายามจับคู่ฐิติกับดวงแข เพียงแต่คงแค่เป็นแม่สื่อแม่ชักให้ แต่คงไม่ใช้การบังคับ