1/2 สมาชิกใหม่

“คุณนายคะ ฉันขออีกสองวันได้ไหม เงินเดือนลูกสาวยังไม่ออกเลย” เสียงอ้อนวอนจากคนเช่าบ้าน

“ได้ แต่ฉันจะบวกเพิ่มอีกสองร้อย ค่าเสียเวลา” บงกชไม่ยอมเสียเปรียบ

สาเหตุที่เธอไม่ให้ฐิติลงด้วย เพราะเธอไม่อยากแสดงท่าทางไม่ดีให้ลูกชายเห็น เพราะลึกๆบงกชกลัวสักวันฐิติจะสงสัยและรู้ว่าเธอทำร้ายอะไรปัทมาไว้บ้าง

บ้านเช่าเกือบสิบหลังและห้องเช่าอีกหกสิบห้อง บงกชใช้เวลาเก็บค่าเช่าเพียงไม่ถึงชั่วโมง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่มีจ่าย เธอคงต้องมาอีกในวันพรุ่งนี้

“กลับบ้านเลย วันนี้แม่ไม่ค่อยสบายใจเรื่องพ่อของลูก”

การที่ธวัชชัยจะไปรับสาวเหนือคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้าน เขาไม่ได้บอกภรรยาว่าจะรับเข้ามาอยู่ในฐานะอะไร บงกชเองก็คิดล่วงหน้าไปก่อนว่าคงไม่ต่างจากคราวปัทมา

“ฝากลูกสาวพวกเราด้วยนะคะ” คำป้อยกมือไหว้ชายอายุมากกว่าเขาตรงหน้า

“ฉันจะดูและหนาวให้ดีที่สุด ให้สมกับที่พวกเธอมีบุญคุณกับฉัน”

ธวัชชัยส่งยิ้มแบบหนักแน่นให้ผัวเมียทั้งสองคนเพื่อให้ทั้งคู่รู้สึกอุ่นใจ สบายใจได้ ว่าเขาจะดูแลลูกสาวของทั้งคู่ให้ดีที่สุด

“หนาว ลูกไปอยู่กับคุณท่านอย่าไปทำตัวไม่ดีนะลูก ท่านให้ทำอะไร ก็อย่าขัดใจ พ่อกับแม่จะได้สบายใจ”

ฟองจันทร์เธอกำลังป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย หนาวไม่อยากทิ้งแม่ไป แต่มารดาของเธอขอร้อง เพราะฟองจันทร์อยากนอนตายตาหลับ ถ้าลูกสาวยังมีชีวิตที่ลำบากเหมือนกับเธอ วาระสุดท้ายมาถึงเมื่อไหร่ เธอคงไปไม่สบายแน่ๆ

“จ้าแม่ หนาวจะทำตัวดี ไม่ให้ท่านต้องหนักใจ พ่อกับแม่อยู่ทางนี้รักษตัวนะ แล้วหนาวจะกลับมาหา”

สามคนพ่อแม่ลูกโอบกอดกัน ทุกคนต่างรู้อยู่ในหัวใจส่วนลึกๆ ว่านี่คงเป็นการกอดกันแบบพร้อมหน้าเป็นครั้งสุดท้าย

ฟองจันทร์รู้ว่าความฝันสูงสุดของหนาวคือการได้เรียนต่อ แต่ถ้าลูกสาวของเธอยังอยู่บนดอยแบบนี้คงไม่มีทางเดินตามความฝันได้สำเร็จ

เมื่อร่ำลากันเสร็จ รถคันหรูก็แล่นออกจากหมู่บ้านบนดอยสูงทันที

“เมื่อถึงกรุงเทพฉันจะพาเธอไปสมัครเรียนทันที เธอพร้อมแล้วใช่ไหม ทุกคนในบ้านของฉันก็เหมือนกับสังคมใบนี้ ที่มีทั้งคนที่จะยินดีต้อนรับเธอ และคนที่ไม่พอใจกับการมาของเธอ ถ้าคิดจะสู้ต้องไม่ยอมแพ้กลางคันนะ”

ธวัชชัยไม่เคยพูดเรื่องของบงกชว่าเธอร้ายถึงเพียงไหน ให้พ่อกับแม่ของหญิงสาวรู้ เพราะเขาไม่อยากให้ทั้งคู่ไม่สบายใจ แต่สำหรับหนาว เธอจำเป็นต้องรู้

“หนาวจะสู้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มอย่างเข้มแข็ง

เด็กสาวจากเมืองเหนือกับการเผชิญโลกภายนอกครั้งแรก ถึงแม้เธอจะเคยเข้าไปเรียนอยู่ในตัวจังหวัดแต่วัฒนธรรมทุกอย่างก็ยังคล้ายกับหมู่บ้านของเธอ แต่ครั้งนี้เธอต้องมาไกลถึงกรุงเทพ ที่ที่เธอเคยได้ยินแต่คนเล่าให้ฟังเท่านั้น