1/1 สมาชิกใหม่

1

สมาชิกใหม่

“ฐาลูกรู้ไหมว่าพ่อของลูกเขาไปไหน”

บงกชหัวเสียแต่เช้า เพราะเมื่อคืนสามีของเธอเพิ่งบอกว่า จะเดินทางไปรับหญิงสาวชาวเหนือคนหนึ่งมาอยู่ด้วย

“ไม่รู้ครับคุณแม่ คุณพ่อไม่ได้บอกหรือครับ”

ฐานันดรถามด้วยความแปลกใจ ปกติมารดาของเขาเป็นใหญ่ที่สุดในบ้าน ไปไหนมาไหนทุกคนในบ้านต้องบอก

“บอก เขาบอกว่าจะไปรับแม่สาวเมืองเหนือเพื่อมาอยู่ที่บ้านของเรา” คนพูดมือกอดอกด้วยความไม่พอใจ

“ฐิติลูกจะไปไหน วันนี้ไม่ไปเก็บค่าเช่าบ้านกับแม่เหรอ”

ฐิติเป็นลูกชายของธวัชผู้เป็นสามีของบงกช แม่ของเขาเป็นอดีตสาวใช้ในบ้าน ชื่อปัทมา เธอเสียชีวิตตั้งแต่ฐิติเกิด บงกชจึงเลี้ยงฐิติมาตั้งแต่เด็ก และรักเหมือนลูกแท้ๆ

“ผมมีนัดกับเพื่อน แต่ถ้าคุณแม่จะให้ผมไปเป็นเพื่อนผมโทรบอกยกเลิกเพื่อนก็ได้ครับ”

ฐิติเขาสำนึกตัวเองเสมอ ว่าถ้าเขาไม่มีบงกช เขาคงมีชีวิตมาถึงทุกวันนี้ไม่ได้

“คุณแม่ครับ น้องนัดกับเพื่อนไว้แล้ว คุณแม่ไปกับคนขับรถก็ได้ อย่าให้น้องต้องยกเลิกเพื่อนเลย”

ฐานันดรเขาอึดอัดใจทุกครั้ง ที่เห็นมารดาของเขาชอบพูดดีแกมบังคับให้น้องชายต่างมารดา ต้องทำตามความต้องการอยู่เสมอ

“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมเต็มใจ” ฐิติเป็นแบบนี้เสมอ

“เห็นไหมน้องเขาเต็มใจ อยากไปกับแม่ ลูกไม่เคยจะว่าง ยังจะมาขัดเวลาแม่ชวนน้องอีก”

บงกชกอดจูบลูกชายนอกสายเลือดที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่หลุดออกมาจากท้องของปัทมา

ระหว่างเดินทางไปเก็บค่าเช่า บงกชมองหน้าคนขับที่ดูจะรักเธอเหมือนแม่แท้ๆ เธอก็คิดถึงสิ่งเก่าที่เธอเคยทำกับปัทมา ถ้าย้อนเวลาไปได้ เธอคงจะไม่ทำแบบที่ผ่านมา

“อีปัทแกจะมาถือว่าท้องอยู่แล้วไม่ทำงานบ้านไม่ได้นะ วันนี้ฉันอยากกินฟักทองแกงบวด แกไปขูดมะพร้าวทำกะทิให้หน่อย ฉันไม่ชอบกะทิซื้อ”

ความจริงแล้วบงกชไม่ได้อยากกิน เธอแค่คิดว่าคนท้องคงจะขูดมะพร้าวลำบาก ดีไม่ดีอาจจะแท้งไปเลย

“ฉันสั่งให้อีปัททำ ใครหน้าไหนคิดไปช่วยมัน ฉันจะให้ออกให้หมด”

“คุณแม่ครับ ถึงแล้วครับ”

ฐิติเรียกมารดาที่ดูท่ากำลังคิดอะไรเพลินอยู่ จนไม่รู้ว่ารถยนต์ได้มาจอดถึงหน้าบ้านที่ต้องมาเก็บค่าเช่าแล้ว

“อ้าว...แม่นั่งคิดอะไรเพลินไปหน่อย รออยู่บนรถนี่แหละ เดี๋ยวแม่ลงไปเก็บเอง”

ครอบครัวของธวัชชัยทำธุรกิจเกี่ยวกับการส่งออกสินค้าตกแต่งบ้านแบบงานแฮนด์เมด โดยเฉพาะงานไม้ นอจากนั้นเขายังมีธุรกิจบ้านเช่า ห้องเช่า และร้านขายเพชรที่ยกให้บงกชเป็นคนดูแล

“คุณนายคะ ฉันขออีกสองวันได้ไหม เงินเดือนลูกสาวยังไม่ออกเลย” เสียงอ้อนวอนจากคนเช่าบ้าน

“ได้ แต่ฉันจะบวกเพิ่มอีกสองร้อย ค่าเสียเวลา” บงกชไม่ยอมเสียเปรียบ