ตอนที่ 20 เกมชิงบัลลังก์ของจ่าฝูง (2)

ตอนที่ 20 เกมชิงบัลลังก์ของจ่าฝูง (2)

หนุ่มน้อยเดินวนรอทั้งสองฟื้นตัวอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่เห็นทำทีจะลุก จึงกระทืบซ้ำเข้าที่ท้อง ส่วนของเปรมเขาก็จับแขนของอีกฝ่ายขึ้นมา ดึงกระชากจนแขนหลุด เสือน้อยยังไม่ลืมกระทืบซ้ำจนอีกฝ่ายน่วม จนไม่รู้จะน่วมยังไงแล้ว!

“ตั้งแต่ต้นจนจบดูเหมือนเสือน้อยจะไม่เหนื่อยเลย!” เพื่อนร่วมห้องจึงมองเขาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น

ส่วนทางด้านเสือน้อยจงใจไม่เล่นงานบริเวณใบหน้า เพราะมันมีเหตุผลสำคัญคือ ใบหน้ามันปกปิดไม่ได้ หากบอบช้ำมากจนเกินไป

เพราะเดี๋ยวอีกฝ่ายหาทางลงไม่ได้ ก่อนจะก้มลงไปบีบปาก “เอาไงดีนะ นี่จะไปฟ้องพ่อฟ้องแม่มั้ยนะ? อุ๊ย! ถ้ามึงฟ้องก็คือไอ้ลูกแหง่ ว้าย…ไอ้ลูกแหง่…ไอ้ลูกแหง่” เขาได้พูดดักทางอีกฝ่ายไว้

และถ้าอีกฝ่ายทำอย่างนั้น ศักดิ์ศรีที่ได้สั่งสมมาก็คงจะมลายหายหมด และคนก็จะเลิกคบพวกเขาอีกด้วย…

เสือน้อยยิ้มมองเพื่อน ๆ รอบข้าง “เห็นว่ามีบางคนไม่ชอบใจกู...ไม่สู้เข้ามาทีเดียวเลยดีมั้ย? จะได้ไม่ต้องเสียเวลานัดชกกันใหม่” เสือน้อยยังไม่สาแก่ใจจริง ๆ อีกฝ่ายมันกระจอกเกินไป อวดดีเกินไป

จึงพยายามหาเหยื่อใหม่ ๆ ก่อนชี้ไปที่เพื่อนร่วมกลุ่มของไอ้สองตัวนี้ “มึงอะ…ไอ้สาม เอามั้ย? เข้ามาเลย กล้า ๆ หน่อยสิวะเพื่อน!?” เสือน้อยโบกมือเชื้อเชิญ พร้อมทำสีหน้าดูถูก

เมื่ออยู่ท่ามกลางสายตาเพื่อน ๆ ย่อมทำเอาเด็กหนุ่มทำสีหน้าไม่ถูก จึงเกิดอาการหัวร้อนขึ้นมาทันที วางกระเป๋าก่อนพุ่งเข้าใส่ พยายามที่จะลากอีกฝ่ายให้ลงนอนปลุกปล้ำบนพื้นให้จงได้

แต่ดันถูกเข่าของเสือน้อยกระทุ้งเข้าที่ท้องน้อย…จนลอยตัวขึ้นมาเล็กน้อย สามทนไม่ไหวจึงอ้วกออกมา...

หลังจากรออีกฝ่ายอ้วกเสร็จเสือน้อยก็เตะเข้าที่น่องอย่างแรง จนอีกฝ่ายร้องโหยหวน และยังไม่ลืมแถมให้อีกสองคนที่อยู่ตรงนั้น…

“ใครฟ้องพ่อฟ้องแม่ ฟ้องครูเป็นลูกหมาบ๊อก ๆ” เสือน้อยมองสามคนนั้น และหันไปมองเพื่อน ๆ ของสามคน ก่อนบอกว่า “ต่อไปนี้ใครข่มขู่ไถตังค์เพื่อนโดนกูแน่! ใครโดนแกล้งมาบอกได้เลย…เดี๋ยวไอ้เสือน้อยคนนี้ปกป้องเอง” เสือน้อยไม่ลืมซื้อใจเพื่อนในห้องที่ถูกแกล้งมาหลายสัปดาห์

ตัวเขาตบอกสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ ก่อนที่จะพาเพื่อน ๆ ร่วมกลุ่มเดินจากไป…ปล่อยให้ทั้งสามคนนอนจมกองอ้วกอยู่ตรงนั้น

.....

เช้าวันรุ่งขึ้นเสือน้อยที่ไม่เคยกลัวการมีเรื่อง จึงมาเรียนปกติกลับกลายเป็นทั้งสามคน

ที่กลัวหัวหดอีกทั้งยังเจ็บไปทั้งตัว จึงอ้างพ่ออ้างแม่บอกไม่สบายขอลาป่วย สายตาของบรรดาเพื่อน ๆ ที่จับจ้องเสือน้อย ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นความเคารพยำเกรงอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด

โดยเฉพาะพวกผู้ชายที่นับถือบูชาการใช้กำลังยิ่งแล้วใหญ่ กลุ่มทั้งกลุ่มของเปรม-วาก็สลายตัวกระจัดกระจาย

สมชายหลังจากเห็นเสือน้อยที่ต่อยเพื่อนร่วมห้องสามคนเสร็จก็เดินจากไป จึงอดนึกถึงคำของเพื่อนอย่างไอ้เข้มที่พูดเอาไว้ไม่ได้

ในวันนั้นเข้มพูดว่า “นี่มึงรู้มั้ย ที่โรงเรียนเก่ากู ทั้งครู รวมไปถึงพระครู และเพื่อนร่วมโรงเรียนรู้จักไอ้เสือแม่งแทบทุกคน พระครูที่โรงเรียนบอก ประโยคหนึ่งที่จำขึ้นใจกูได้เลย…แค่มันไม่ไปหาเรื่องใครก็บุญหัวแค่ไหนแล้ว!”

และอีกประโยคหนึ่ง “อยู่ ๆ กันไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละ เออแต่เตือนพวกเอ็งก่อนนะ อย่าไปหาเรื่องมันจะดีที่สุด”

เขาจึงโทรไปหาไอ้เข้มถามเรื่องเกี่ยวกับเสือน้อยในทันที และพอเข้มได้รู้ข่าวก็หัวเราะร่าดูไม่ยี่หระ แถมยังไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม สมชายพยายามชวนถามโน่นนี่ แต่เข้มก็ตอบส่ง ๆ

สิงหาพูด : “วันนี้มึงว่าพวกมันจะมาเรียนหรือเปล่า?”

เอส : ถ้ามันมาไหวก็แปลกแล้ว…

ต่าย : แล้วถ้ามันไปฟ้องพ่อฟ้องแม่ขึ้นมาจะทำยังไง?

เสือน้อย : สามรุมหนึ่ง มึงคิดว่ายังไงอะ? ไหนจะเรื่องไถตังค์เพื่อนอีก แกล้งเพื่อนอีก วัวสันหลังหวะ ทำได้แค่รอโดนเชือดเท่านั้น

สี่หนุ่มครุ่นคิด...

สมชาย : และพวกมันกลับมาเรียนจะทำยังไงกับพวกมัน?

เสือน้อย : เอ่อ...ต่างคนต่างอยู่ หรือไม่ก็ดูท่าทีของมันก่อน

......

หลายวันต่อมาพ่อพาเพื่อนที่เป็นสัตวแพทย์มาบ้าน ขอให้ช่วยสอนพวกเขาเลี้ยงควาย เสือน้อยเคยเจอหน้าลุงแกมาก่อน เป็นเพื่อนเก่าพ่อชื่อลุงพุ้ยเปิดคลินิกรักษาสัตว์อยู่...

ลุงพุ้ยก็มาตรวจอาการเจ้าควายเบื้องต้น ลุงเองก็รับตรวจดูแลวัวควายให้ฟาร์มใหญ่ ๆ อยู่แล้ว สำหรับแกแล้วแค่นี้เรื่องจิ๊บ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น พอเพื่อนบอกว่าโดนเชิดเงินไปจึงสงสารเห็นใจ จึงมาถ่ายทอดประสบการณ์เลี้ยงควายให้ เช่น ควายชอบที่แฉะ ชอบกินอะไร ควรให้มันกินอะไร ฯลฯ

ลุงพุ้ยก็พูดแนะนำว่าถ้าเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงก็ให้ดูแลแบบนี้ แต่ถ้าหากจะเลี้ยงมันเพื่อขุนก็จะกลายเป็นอีกแบบเลย

และทิ้งท้ายด้วยว่า “หากมีอะไรก็โทรไปถามแกได้ตลอด…”

หลังจากตรวจอาการควาย และให้คำแนะนำคนทั้งครอบครัว และแม่บ้านทั้งสอง แถมลุงก้านด้วยที่มานั่งฟังเอาความรู้ เอาประสบการณ์

แม่บ้านทั้งสองพี่แหม่มกับพี่นาง ดูเหมือนจะมีงานเพิ่มขึ้นมาใหม่ และนี่รวมไปถึงช่วยเลี้ยงควายด้วย

แม่บ้านทั้งสองมีรายได้เสริมเสมอ “ทั้งช่วยแม่เตรียมอาหารไปขาย เตรียมวัตถุดิบไปทำอาหาร…แม่ชบาแยกรายได้ส่วนนี้ ออกจากเงินเดือนประจำ” เธอคิดว่าไม่ควรเอาเปรียบลูกจ้างเหมือนครั้งที่เธอเคยโดน

ส่วนมากแม่บ้านทั้งสองจึงอยากช่วยเตรียมวัตถุดิบ ช่วยแม่ชบารอบหนึ่งก่อน ส่วนลูกน้องแม่ที่ร้านก็แยกเป็นอีกชุด พวกเธอจึงรู้จักมักจี่กันเป็นอย่างดี

…

แม่ชบาเตรียมกับข้าวไว้รับรองแขกเหรื่อ อย่างใจถึงเสมอ “เรื่องของธรรมเนียมไทยแท้ ที่ต้อนรับขับสู้แขกเหรื่อ เธอไม่เคยขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย”

ลุงพุ้ยกินอาหารเสร็จก็ชมจากใจจริง “แม่ชบานี่ก็รสมือไม่ตกจริง ๆ สงสัยต้องหาข้ออ้างมาตรวจควายเสียบ่อย ๆ แล้ว”

พ่อผันก็หันไปพูด “เอาจริง ๆ นะโว้ย มาหากูได้เลยกูเหงา ๆ อยู่ช่วงนี้” เขาอยากให้เพื่อนมาจริง ๆ อย่างน้อยก็แค่แวะมาหากัน

พุ้ยก็พูดขึ้น “กูเห็นมึงออกต่างจังหวัดเป็นประจำ เที่ยวไปหาคนโน้นทีคนนี้ที วันก่อน ‘ไอ้ทบ’ ยังโทรมาบอกกูอยู่เลยว่ามึงไปหามันถึงโรงเรียนจปร.”

ผันตอบกลับทันที “กูก็ออกไปหาแรงบันดาลใจไงเพื่อน ส่วนไอ้ทบก็เพราะคิดถึงมัน แถมมันอยู่แต่โรงเรียนจปร. นาน ๆ ทีมันถึงจะกลับมาบ้าน และยิ่งช่วงนี้แม่ของมันก็ป่วยกระปอดกระแปด มันยังฝากคนไปดูเลย แถมฝากน้องสาว ถ้าที่บ้านมีอะไรฉุกเฉินก็ให้ กูช่วยเหลือหน่อย…เท่าที่ทำได้!”

พุ้ยผงกศีรษะรับ “เออ…มันก็มาฝากฝังกูไว้เหมือนกัน มีอะไรก็ช่วย ๆ กัน เพื่อนไม่ทิ้งกันโว้ย!” ก่อนที่พุ้ยจะเกี่ยวคอผันเพื่อนสนิทสมัยมัธยมมากอดคอ

ผันหันไปพูดกับพุ้ย “เอาอย่างนี้สิ ถ้ามึงอยากกินของดี ๆ แบบนี้ ต่อไปก็แวะมาเดือนละครั้ง หรือไม่ก็สองเดือนครั้ง แล้วแต่มึงเลยเพื่อน”

ผันตบที่ไหล่เบา ๆ ยิ้มด้วยความจริงใจที่สะท้อนผ่านแววตา หลังคุยกันอยู่นานพุ้ยก็ได้ขอแยกย้ายกลับบ้านไป

เสือน้อยมานั่งนอนเปลที่บ้านสวน เขาได้ตั้งชื่อให้บ้านที่ได้มาหลังนี้ใหม่เจ้าทองสุขก็เดินช้า ๆ มานั่งนอนข้าง ๆ มือหนึ่งก็ลูบหัวมันไปพลาง อีกมือก็เปิดการ์ตูนอ่าน เจ้าทองสุขเริ่มอยู่ดีกินดีตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ว่าง ๆ ลุงก้านก็จะพามันไปเที่ยวออกกำลังกาย

บางทีพี่นางก็จะมาอาบน้ำให้มัน อย่างมากก็ฉีดน้ำ นาน ๆ จึงจะถูตัว

ส่วนมากเสือน้อยจะเป็นคนทำ เพราะเจ้าควายตัวนี้ มันติดเสือน้อยอย่างกับกะละแม และยิ่งถ้าได้เจอกับแม่ชบาก็ยิ่งวิ่งเข้าไปออดอ้อนยกใหญ่…

_____________

ขออนุญาตรบกวน ‘ฝากกดติดตาม’ Facebook หน่อยครับ

โดยสามารถค้นหาใน Facebook = รสเลิศ

https://www.facebook.com/rodlert3659

กราบขอบพระคุณครับ รสเลิศ