ตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” (2)

ตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” (2)

และหลังจากนั้นเป็นต้นมาเพียงหนึ่งสัปดาห์กว่า ๆ เสือน้อยก็กลายเป็นพ่อค้าคนกลางรับแลกเปลี่ยนเงินตรา

พวกที่มีเงินในชีวิตจริง แต่ไม่มีปัญญาหาซื้อไอเทมดี ๆ ในเกมเพราะขี้เกียจเล่น ก็พากันแห่แหนมาขอซื้อเงินเอ็มจากเสือน้อย…จนเงินเอ็มไม่พอขาย

เสือน้อยจึงประกาศรับซื้อเงินเอ็มร่วมด้วย ซื้อของถูกและขายของแพง หลักการง่าย ๆ ของการเป็นพ่อค้า และดูท่ามันคงฝังอยู่ในสายเลือดของเขา ผ่านทางพันธุกรรม รวมไปถึงการทุบตี หล่อหลอม และการเคี่ยวกรําจากแม่มาหลายปี

ในทุกวัน…เสือน้อยจะนั่งอยู่ที่เดิมเก้าอี้ตัวเดิมร้านเกมร้านเดิม รอเพียงแค่คนมาหา ตัวเขาเองก็เริ่มมีชื่อเสียงจากการบอกปากต่อปาก ของเด็กในวงการเกมละแวกนั้น “เสือน้อยก็ฝากเพื่อน ๆ ไปกระจายข่าว โดยจ้างเป็นเงินร้อยสองร้อยบาท”

“อยู่มาสองเดือนกว่า ๆ” เสือน้อยสนิทกับเจ้าของร้านเกมแทบทุกร้านนานแล้ว เพราะเป็นลูกค้าที่มักเหมาชั่วโมงนาน ๆ แถมยังพาเพื่อนมาเล่นเยอะอีก

ส่วนไอ้พวกวิ่งเป็นหมาโซ่ขาดเวลาเลิกเรียนก็เริ่มลดน้อยลง พวกเขาเริ่มตื่นรู้ใช้โทรศัพท์ให้เป็นประโยชน์ แค่โทรไปจองเจ้าของร้านไว้ก็พอ

เสือน้อยชวนเพื่อน มานั่งปั๊มเงินในเกมและรับซื้อต่อจากพวกมันอีกที “ของหายากในเกม วัตถุดิบพิเศษ เขามีให้หมด ผ่านชื่อเสียงจากปากต่อปาก” เสือน้อยถึงขั้น “เอาป้ายไปติดตามร้านเกมทั่ว ๆ ไปด้วยเลย”

ในยุคที่ทุกคนต้องการซื้อ แลกเปลี่ยนกันผ่านทางออนไลน์ แต่กลับมีการโกงกันเกิดขึ้นอย่างง่ายดาย เพราะคนเหล่านั้นคือใครก็ไม่รู้ในโลกออนไลน์ ซึ่งได้ไปเที่ยวโพสต์กันตามเว็บ ประมูล.com

“แต่ใครล่ะจะยืนยันได้ว่าจะไม่โกง และร้อยละเก้าสิบก็โดนโกงทั้งนั้น” ส่วนเสือน้อย ซึ่งนั่งอยู่ให้เห็นตัวเป็น ๆ คนก็รู้จักมักจี่…เวลาจะซื้อขายก็มานั่งกันข้าง ๆ เลย และแลกเปลี่ยนกันอย่างง่าย ๆ”

เขาใช้วิธีการยื่นหมูยื่นแมวกลยุทธ์ง่าย ๆ แต่ได้ผลดีเลิศ

“เรียกได้ว่าสูงสุดคืนสู่สามัญ…”

เสือน้อยฝากกลุ่มเพื่อนในห้องเรียน ให้ชักชวนกันมาเล่นเกมนี้ ซึ่งตอนนี้มันกำลังดังอยู่ ณ ขณะนี้ เป็นเกมออนไลน์ที่พึ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน “เสือน้อยจึงจ้างเพื่อนที่ค่ายมวยซึ่งอยู่คนละโรงเรียนกัน ให้มาคอยดูแล อีกทั้งยังให้ช่วยหาลูกค้าผ่านโรงเรียนอื่น ๆ”

ผ่านไปหนึ่งเดือน...

กิจการของเสือน้อยเติบโตนับสิบเท่า! แต่ทว่าเสือน้อยยังคอยเปลี่ยนวิธีการจัดการใหม่เรื่อย ๆ เพราะด้วยตนคุ้นชินกับเกมออนไลน์มาตั้งแต่เด็ก พอถึงช่วงเวลาหนึ่งมีเงินไหลเข้าระบบเกมมาก ๆ ราคาของเอ็มก็จะถูกลง

ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเงินไปโดยปริยาย

เพราะเขารู้จังหวะตลาดเกมมานานหลายปีตั้งแต่เด็ก ๆ เสือน้อยคอยรับซื้อขายอยู่ ส่วนใหญ่คนต้องการซื้อเยอะมาก จนเขาต้องจ้างคนมานั่งเล่นเกมปั๊มเงินในเกม

ซึ่งก็เป็นเพื่อน ๆ แถวบ้าน หรือไม่ก็เพื่อนร่วมห้องเท่านั้น ที่เขาจะไว้ใจได้เนื่องจากรู้หน้าค่าตา รู้ชื่อรู้ที่อยู่ “ดังนั้นเขาจ้างด้วยค่าตอบแทน โดยแบ่งส่วนแบ่งตามยอดขาย…แถมยังเล่นเกมฟรีอีกต่างหาก” โดยพวกค่าชั่วโมงเขาก็เป็นออกจ่ายให้!

เพื่อน ๆ ที่ได้ยินดังนั้นก็พากันหูผึ่ง เมื่อเจ้าเสือน้อยบอกจ้างไปเล่นเกม ได้ทั้งเงินได้ทั้งความสนุก

….

“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เสือน้อยปั๊มเงินได้หลักล้านบาทได้ภายในเวลาสองเดือน” ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่เกมออนไลน์กำลังจะถึงจุดสูงสุดพอดี

ในขณะที่ราคาเอ็มก็จะค่อย ๆ ตกลงมาเรื่อย ๆ ตามกลไกตลาด แต่ว่ามันก็ยังขายได้อยู่ดี จำนวนไม่พอต่อความต้องการเหมือนเดิม“พวกการ์ดหายาก อาวุธหายากบางรายถึงขนาดนั่งรถจากกรุงเทพฯ มาซื้อกับเขาต่อหน้า ซึ่งราคาที่ปล่อยไปก็เจ็ดหลักกว่า ๆ”

สำหรับคนที่ชื่นชอบ คลั่งไคล้ และมีเงิน ของพวกนี้สำหรับพวกเขาแล้ว ก็แค่ของสะสมส่วนตัวเขาเท่านั้น หรืออาจเอาไปขายต่อก็ได้ ของแบบนี้มันอยู่ที่รสนิยมความชอบ “คล้ายรูปวาดของพ่อ บางคนเก็บเอาไปสะสมรอปล่อยขายต่อ หรือบางคนซื้อเตรียมไปปล่อยต่อทันที!”

เสือน้อยที่ยิ้มแก้มปริก็ได้เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้กับแม่ชบาได้ฟัง

ตัวของเธอเองพอฟังแล้วก็แทบจะไม่เชื่อ ถ้าเกิดไม่ได้ไปเห็นด้วยตาตัวเอง ส่วนพ่อผันก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง “มันก็เหมือนรูปวาด หรือของเก่า ถ้าคนที่เห็นคุณค่าของมัน…ต่อให้จะแพงแค่ไหน ถ้าพวกเขามีกำลังซื้อ พวกเขาเหล่านั้นก็จะพยายามเก็บสะสม นำมาไว้ในครอบครอง”

พ่อยังยกตัวอย่างเช่น “กระเป๋าแพง ๆ ที่แม่ชอบซื้อพวกลิมิเต็ดอีดิชั่น นานวันเข้ามันก็อาจเพิ่มมูลค่าในตัวมันเอง...”

พ่อผันที่เป็นนักวาดรูป เข้าใจเรื่องนี้ดีนักแหละ ตอนเด็ก ๆ เขาวาดรูปแค่สองพันถึงสามพัน แต่ปัจจุบันก็เพิ่มขึ้นเป็นหลักล้านกว่าบาทแล้ว

ด้วยคุณค่าของแบรนด์ ชื่อเสียงที่สั่งสมมายาวนาน และตัวชิ้นงานก็จะเพิ่มมูลค่าในตัวของสินค้าได้!

ส่วนพวกระดับศิลปินแห่งชาติ ถ้าวาดรูปได้รูปหนึ่งนั้นไม่ต่ำกว่าสิบล้านบาท…

....

การสอบปลายภาคก็มาถึง “หลักการของเสือน้อยที่ตั้งใจเรียนในห้อง เพื่อที่จะขี้เกียจไปเรียนเสริมนั้น…ก็ประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี ไม่ติดขัดประการใด ทำได้เกือบหมด”

จนปิดเทอมเล็ก เสือน้อยก็ใช้เวลาทั้งวันหมกตัวอยู่ร้านเกม มีไปซ้อมมวยบ้างอยู่เป็นเนือง ๆ ไม่ได้ขาดบ่อย ส่วนเรื่องขายกับข้าวช่วยแม่ “เขาเลิกคิดตั้งแต่เริ่มยุทธการคนขี่ควายแล้ว…”

วันหนึ่งหลังจากปิดเทอมไปได้แค่สองวันก็เกิดเรื่องขึ้น...

ที่ร้านเกมซึ่งเสือน้อยนั่งอยู่เป็นประจำ เป็นร้านเกมที่ตั้งอยู่ใกล้โรงเรียนมากที่สุด เรียกได้ว่าข้าง ๆ โรงเรียนเลยก็ว่าได้ “เกิดปัญหาขึ้น…ภรรยาเจ้าของร้านวัยยี่สิบเศษ ๆ พึ่งเรียนจบมหาลัยมา เธอวิ่งเข้าร้านมาด้วยท่าทีร้อนรน วิ่งหอบกระเป๋าออกไปอย่างเร่งด่วน แถมยังไม่ลืมฝากร้านให้…เสือน้อยดูแล!”

“นี่กูเป็นเด็กนั่งเฝ้าร้านแล้วเหรอเนี่ย?” เสือหันไปพูดกลั้วหัวเราะกับเพื่อน ๆ

ก่อนจะมารู้เอาทีหลังว่า…เจ้าของร้านเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ

ส่วนเมียสาวที่พึ่งแต่งงานไปได้ไม่นานก็กลับกลายเป็นหม้ายเสียแล้ว

สำหรับหล่อนที่ยังสาวยังสวย และก็เป็นที่ดึงดูดตาของขาหื่นนักเชียว ในเวลาที่เด็กหนุ่มหลาย ๆ คนมาเล่นเกมที่ร้าน บางคนมาเพราะว่าอยากเจอเธอก็มี!

ถือว่าน่าเศร้าแทนเจ้าของร้านที่มาด่วนจากไป หลังจากเศร้าสลดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะจางหายไป เพราะก็แค่คนรู้จักไว้อาลัยเล็กน้อยพอเป็นพิธี

กลุ่มเด็กหนุ่มก็กำลังลุ้นอยู่ว่า “ใครจะมาเคลมเจ้าของร้านไป”

พวกเขาแซวลับหลังกันอย่างสนุกปาก เสือน้อยฟังแล้วก็คิดว่ามันควรจะเป็นเช่นนั้น จะให้เธออยู่โสดจนเฉาตายเลยหรือไง?

-------------------

หลังจากนี้เนื้อเรื่องจะบุกตะลุยไปข้างหน้า เตรียมพบกับความสนุกได้เต็มที่!

ปล.ชอบกดไลก์ ใช่กดแชร์ หรือช่วยบอกต่อ | เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ : )