crazy doctor 3

(MORPHINE TALK)

การลืมตาตื่นของฉันในสภาวะแบบนี้ มันเกิดขึ้นมากี่ครั้งแล้วนะ ตั้งแต่เริ่มจำความได้ ฉันก็ถูกรักษาสารพัดวิธี ถูกปลูกถ่ายเปลี่ยนหัวใจนับครั้งไม่ถ้วน หัวใจใครที่เช็คแล้วดูเหมือนจะเข้ากับร่างกายฉัน พ่อของฉันก็ไปสรรหามาให้ เปลี่ยนแล้วครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สุดท้ายหัวใจเหล่านั้นก็อยู่กับฉันได้ไม่นาน

พอจะทรงตัวก็เกิดโรคหัวใจวายหรือกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน หลอดเลือดหัวใจตีบ หัวใจขาดเลือด หัวใจล้มเหลว และอะไรนักหนาก็ไม่รู้

ทุกอย่างที่เอ่ยมา ฉันสัมผัสถึงความรู้สึกเจ็บปวดของอาการมาทั้งหมดแล้ว

เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนเล่า จนบางทีฉันควรจะตายซะดีกว่าต้องมาทนทรมานแบบนี้

แต่ด้วยพ่อของฉันเป็นหมอที่เก่ง และเป็นมาเฟียอีกต่างหาก ทำให้เขาสามารถหาหัวใจเถื่อนมาให้ฉันได้เสมอ และลงมือผ่าตัดฉันเองตลอด

มันคงเป็นเพราะความผิดบาปล่ะมั้ง หัวใจที่ได้มาจึงมีปัญหาตลอด แล้วฉันก็เจ็บตัวซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่เสมอ

“ฟื้นแล้ว คิดถึงที่สุดเลย รอบนี้หลับนานเกินไปนะ รู้ไหมว่ากูใจคอไม่ดีเลย” พ่อหนุ่มน้อยคนดีของฉันเอ่ยทักพร้อมกับโอบกอดฉัน

จากนั้นเขาก็ยื่นน้ำให้ฉันดื่ม

“กูอีกแล้ว บอกว่าให้พูดเพราะ ๆ ไง ฟีนเป็นพี่เคลิ้มนะ” ฉันแสร้งต่อว่าคนตรงหน้า ที่ดีเฉพาะกับฉัน เพราะส่วนมากเขาจะเลว

“พี่ก็ช่างสิ เรียนพร้อมกันยังไงก็เพื่อนกัน” ดูพ่อหนุ่มน้อยคนนี้พูดสิ

“เพื่อนอะไรห่างกันตั้งห้าปี” ฉันท้วง

“ขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว เถียงเรื่องอายุยังไงก็ไม่มีทางชนะ แล้วทีหลังอย่าหลับแบบนี้อีกนะ รู้ไหมว่าคิดถึงแทบจะขาดใจ”

“โอเวอร์ไม่มีใครเกิน แล้วนี่ไปเรียนบ้างไหม”

“ไม่ นั่งเฝ้านอนเฝ้ามึงตั้งแต่มึงผ่าตัดเสร็จ กูกลัวมึงไม่ตื่น คิดถึงมึงที่สุด” ว่าจบก็โผกอดฉันอีกรอบ

“อย่าบอกว่าไม่กลับบ้านเลยนะ”

“ก็บอกว่าอยู่เฝ้าตลอดไง จะกลับได้ไง”

“นิสัยไม่ดีป่านนี้พ่อกับแม่เป็นห่วงแล้วมั้ง”

“พ่อแม่รู้ว่ามาเฝ้ามึง มึงรู้ไหมว่าถ้ามึงไม่ตื่นกูต้องแย่แน่ ๆ” พูดเสียงอ้อนแล้วก็จับมือของฉันไปดม

“บอกว่าให้เรียกพี่ เลิกพูดกูมึงสักทีมันไม่ดี” ฉันยื่นมืออีกข้างไปบีบจมูกคนที่กำลังอ้อน

“แสลงปาก เรียกไม่ลง” ดูคำพูดของพ่อหนุ่มน้อยคนนี้สิ กวนประสาทจริง ๆ

“แล้วรอบนี้หัวใจใคร พ่อได้บอกเคลิ้มไหม” ฉันถามไถ่

“ไม่รู้ ไม่ได้ถาม เห็นมึงหลับนานกูก็ไม่มีอารมณ์จะพูดกับใครแล้ว แม่งหลับเหี้ยไรนานนัก ใจกูไม่ดีเลยรู้ไหม คนปกติผ่าตัดเสร็จไม่กี่ชั่วโมงก็ตื่น นี่มึงหลับข้ามวันข้ามคืน หลับลากยาวไปหลายวันอีกต่างหาก รู้ว่าชอบนอน แต่มึงไม่ควรนอนยาวตอนผ่าตัดเสร็จ ใจกูจะขาด” แล้วคนตรงหน้าก็เริ่มทำหน้าจริงจัง

“ขอโทษ ก็มันไม่ตื่นจะให้ทำยังไงได้ล่ะ โอ๋ ๆ ก็ตื่นมาแล้วนี่ไง” ฉันยื่นมือไปลูบที่ศีรษะของพ่อหนุ่มน้อย ศีรษะที่เขาบอกว่านอกจากย่าของเขา ยายของเขา แม่ของเขาและป้ากับน้าของเขา ซึ่งเป็นผู้หญิงล้วน ๆ ก็มีฉันเท่านั้นที่เขาให้ลูบเล่นได้

ไอ้เด็กน้อยขี้อ้อน

“ไม่เอาแล้วนะ ความรู้สึกแบบนี้โคตรทรมาน สาธุ ขอให้หัวใจดวงนี้อยู่กับอีป้าคนนี้ตลอดไป อย่าได้ให้มันต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจอีกเลย เพี้ยง” ดูคำพูดคำจาของเด็กบ้านี่สิ ทำฉันอดยิ้มไม่ได้เลยจริง ๆ

“รอบหน้าไม่เอาแล้ว ขอตายเลยดีกว่า กว่าจะผ่านไปได้แต่ละครั้งโคตรทรมาน” ฉันพูดไปตามความรู้สึก ก็มันโคตรจะเหนื่อย โคตรจะลำบาก โคตรจะเจ็บ

เพี้ยะ !

“ปากหมา จะตายได้ไง ให้มึงผ่าตัดอีกร้อยรอบ กูก็จะเฝ้าอยู่ตรงนี้แล้วก็ด่ามึงทุกวันให้มึงตื่น แต่มึงจะตายไปจากกูไม่ได้ จำไว้” ไอ้เด็กน้อยหน้าหล่อมันตบมาที่ปากของฉันค่อนข้างแรง

ไอ้เด็กนี่มันชอบใช้กำลังเวลาที่ฉันชอบพูดถึงความตาย

“นี่พี่นะเคลิ้ม ไม่ใช่คู่อรินักเลงที่คุณมึงชอบชกต่อยด้วย” ฉันย้อนพร้อมกับจับที่ปากของตัวเอง

“ก็เพราะเป็นมึงนี่แหละกูถึงอยู่เฝ้าไม่ไปไหน ถ้าเป็นคนอื่นมึงคิดว่ากูจะสนใจหรือไง อย่าพูดเรื่องตายอีก ไม่งั้นกูจะตบปากมึงแบบนี้แหละ” แล้วไอ้เด็กน้อยมันก็ขู่ฉันอีก ฉันได้แต่ส่ายหัวให้กับพฤติกรรมแบบนี้ของคนตรงหน้า

ตั้งแต่เรารู้จักกัน จะเป็นเขาทุกครั้งที่อยู่ข้างเตียงในยามที่ฉันรู้สึกตัวหลังจากการผ่าตัด เขาจะอยู่ตรงนี้เสมอ และพูดว่าคิดถึงตลอดในยามที่ฉันลืมตาตื่น

‘มอร์ฟีน’ คือชื่อของฉัน พ่อของฉันเป็นหมออัจฉริยะ และคลั่งไคล้ความเป็นแพทย์มาก ท่านศึกษาหาความรู้ไม่หยุดหย่อน และผลิตยาที่ไม่มีในระบบแพทย์ขึ้นมาใช้ จะใช้คำว่าหมอเถื่อนกับพ่อฉันก็ย่อมได้ เพราะท่านเป็นได้ทั้งหมอตามกฎหมายและหมอเถื่อนที่ฝีมือขั้นเทพ

ด้วยความรักความเป็นแพทย์ท่านจึงตั้งชื่อฉันว่า ‘มอร์ฟีน’ ซึ่งความหมายของมันก็อย่างที่รู้ ๆ กัน

และอย่างที่ฉันกล่าวมาข้างต้น ฉันนั้นเป็นโรคหัวใจมาตั้งแต่เกิด พ่อประคับประคองอาการมาตลอด และเริ่มผ่าตัดหัวใจตอนฉัน 9 ขวบ หลังจากนั้นมาการผ่าตัดปลูกถ่ายเปลี่ยนหัวใจ มันก็เกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วนด้วยความพยายามของพ่อบังเกิดเกล้า

เพราะฉันเป็นดั่งตัวแทนของหญิงที่ท่านรัก เพราะแม่ของฉันตายด้วยกระสุนของคู่อริ พ่อผ่าตัดทำคลอดฉันก่อนที่แม่จะสิ้นลม แล้วฉันก็คลอดก่อนกำหนด ร่างกายของฉันจึงอ่อนแอกว่าคนอื่นหลายเท่า

‘หนูคือตัวแทนความรักของแม่กับพ่อ อย่าทิ้งพ่อไปเด็ดขาด ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนพ่อก็จะช่วยหนู หนูต้องอยู่กับพ่อ เป็นกำลังใจให้พ่อมีลมหายใจในการสู้ต่อ อย่าลืมตื่นขึ้นมาหาพ่อนะมอร์ฟีนลูกรัก’

นี่คือประโยคที่พ่อบอกกับฉันทุกครั้งก่อนผ่าตัด ท่านมักร้องไห้เสียตาให้ฉันก่อนจะลงมือผ่าตัดเสมอ

ไม่ว่าวิธีการที่ได้หัวใจมาจะเลวร้ายแค่ไหน พ่อของฉันไม่เคยจะสน ท่านขอแค่ให้ฉันมีชีวิตอยู่แค่นั้นที่ท่านต้องการ

ฉันต้องอยู่ในห้องที่สะอาดปลอดโปร่ง แต่ส่วนมากชีวิตของฉันมันอยู่ในห้องที่พ่อสร้างไว้ให้ฉันซะมากกว่า ห้องที่กักเก็บความเย็น สะอาดปลอดเชื้อ เหมือนพวกหนูทดลองต้องอยู่ยังไงยังงั้น

ฉันตื๊อพ่ออยู่นานเรื่องการเรียน กว่าท่านนั้นจะยอมใจอ่อน เพราะก่อนหน้านั้นฉันเรียนผ่านอินเตอร์เน็ตมาตลอดตั้งแต่จำความได้ เรียน ๆ หาย ๆ เพราะฉันนั้นป่วย

พอฉันเริ่มเรียนมัธยมต้นกับเพื่อน ฉันก็ได้เจอกับเคลิ้ม รุ่นน้องที่อายุห่างกัน 5 ปีน่าจะใช่นั่นแหละ

เราเรียนห้องเดียวกัน เคลิ้มมันเป็นนักเลงในกลุ่มนักเรียน และชอบล้อเลียนฉันเป็นประจำ หาว่าฉันเป็นเด็กโข่ง เป็นมนุษย์ป้าบ้างล่ะ จนกระทั่งมันได้รู้ว่าพ่อฉันเป็นเพื่อนรักกับปู่ของมัน และได้รู้ว่าที่ฉันต้องเรียนช้าแบบนี้เพราะฉันป่วย มันก็เลยเริ่มมาตีสนิท แล้วเราก็เป็นเพื่อนต่างวัยของกันมาจนถึงปัจจุบัน

สนิทกับฉันก็จริง แต่เรื่องตีรันฟันแทงมันก็ไม่ลดละ มันขยันสร้างอริทุก ๆ วัน ปัจจุบันอริมันมากกว่ามิตรซะอีก

“ทุกอย่างโอเคใช่ไหมมอร์ฟีน” พ่อของฉันเอ่ยถามหลังจากที่ท่านตรวจวัดทุกอย่างของร่างกายฉันจนเสร็จสรรพ ใบหน้าของท่านเผยรอยยิ้มที่เปรี่ยมความสุข ดูจากอาการที่ท่านนั้นมีความสุข คงจะเป็นสัญญาณเตือนของหัวใจที่เข้ากับร่างกายของฉันได้ดี

ซึ่งตอนนี้พ่อหนุ่มน้อยของฉันขอตัวกลับบ้านหลังจากที่ไม่ได้กลับมาหลายวันตั้งแต่ที่ฉันเริ่มผ่าตัด เขาบอกว่าจะรีบกลับมาหาฉัน ไม่เถลไถลที่ไหนแน่นอน

คำว่าแน่นอนของผู้ชายชื่อเคลิ้มไม่มีอยู่จริง ฉันสัมผัสได้จากการที่รู้จักเขามาหลายปี

“โอเคเหมือนทุกครั้งค่ะ รอบนี้ของใครคะ” ฉันถามด้วยความท้อใจ เพราะฉันรู้อยู่เต็มอกว่าการปลูกถ่ายเปลี่ยนหัวใจแต่ละครั้ง เจ้าของหัวใจไม่เคยเต็มใจ

“มิเกล”

“พ่อ! หนูบอกแล้วใช่ไหมว่าเป็นตายร้ายดียังไงก็อย่าเอาหัวใจผู้หญิงคนนั้นมาให้หนู พ่อกำลังฆ่าหนูทั้งเป็น พ่อก็รู้ว่าหนูเกลียดมัน หนูยอมตายดีกว่าใช้หัวใจคนอย่างมัน ทำไมพ่อใจร้ายกับหนูแบบนี้”

ฉันขึ้นเสียงพร้อมกับทุบที่อกข้างซ้ายทันทีที่ได้รู้ว่าใครคือเจ้าของหัวใจ

ผู้หญิงสารเลวคนนั้นฉันไม่คิดจะเอาชิ้นส่วนร่างกายของมันมาอยู่ในตัวฉัน

“พ่อขอโทษ ก็พ่อเคยบอกมอร์ฟีนแล้วไงลูกว่าหัวใจที่เข้ากับหนูมากที่สุดคือหัวใจของมิเกล”

“พ่อทำร้ายหนู พ่อก็รู้ว่าหนูเกลียดมัน ทำไมพ่อทำกับหนูแบบนี้ ฮึก ฮึก ฮือ หนูไม่อยากได้หัวใจของมัน หนูไม่อยากได้” ฉันร่ำไห้ใส่พ่อบังเกิดเกล้า

หัวใจใครก็ได้ ขอแค่ไม่ใช่ของผู้หญิงคนนั้นคนเดียวก็พอ เพราะฉันไม่อยากมีมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

“พ่อขอโทษ ก็พ่อเห็นว่าเข้ากับลูกได้ดี พ่อก็เลย…”

“ให้หนูตายยังดีกว่า” ฉันคิดอย่างที่พูดออกไปจริง ๆ

“อย่าพูดแบบนี้สิมอร์ฟีน หนูคือแก้วตาดวงใจของพ่อ อดทนนะ พ่อสัญญาว่าพ่อจะหาหัวใจใหม่มาให้หนู พ่อสัญญา ขอแค่หนูอย่าทำร้ายตัวเอง เพราะถ้าหนูเป็นอะไรไปพ่อคงอยู่ต่อไม่ได้” พ่อรีบพูดพร้อมกับลูบศีรษะของฉันอย่างอ่อนโยน

“อย่านานนะคะ หนูไม่อยากให้มันอยู่ในตัวหนูนานกว่านี้ หนูเกลียดมัน ถ้านานเกินไปหนูจะตายให้ดู เพราะหนูบอกพ่อแล้วว่าใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ ถ้าผู้หญิงคนนี้ให้หนูตายดีกว่า”

“ไม่นานพ่อสัญญาว่าไม่นานลูกรัก” พ่อปาดน้ำตาที่อาบแก้มของฉัน

จะว่าฉันพูดเอาแต่ใจก็ได้ แต่ฉันบอกตามตรงว่าฉันเกลียดผู้หญิงคนนี้ที่สุด

มันคือลูกบุญธรรมที่พ่อรับมาเลี้ยง เพราะพ่อต้องการจะเอาหัวใจมันมาให้ฉัน มันเป็นเรื่องที่ฟังแล้วรู้สึกน่ารังเกียจใช่ไหม เพราะฉันก็รู้สึกแบบนั้น

แต่ฉันไม่คิดจะเอาหัวใจของมันเลยสักครั้ง เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะฉันเกลียดมันไง

‘ชิ นี่เหรอคนที่จะเอาหัวใจของฉัน เหอะ ความจริงเธอน่าจะตายไปนะ เธอคงไม่รู้หรอกว่าโรงเรียนข้างนอกน่าสนุกแค่ไหน ได้แต่ขลุกอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมน่าสงสารจริง ๆ รอไปก่อนนะหัวใจของฉันน่ะ อีกนานกว่าเธอจะได้มัน’ ใบหน้าและสายตาที่เย้ยหยันปะปนสมเพชฉันนั้น ฉันยังจดจำได้ดี

‘มอร์ฟีนหมายถึงยาระงับความเจ็บปวด ซึ่งมอร์ฟีนแปรรูปมาจากฝิ่น ซึ่งหมายถึงสารเสพติด ส่วนเราชื่อวอร์ม หมายถึงความอบอุ่น เราสองคนถ้ารวมกันความหมายดูดีเนอะ’ มันเป็นประโยคของผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันนั้นรู้สึกแปลก ๆ กับเขา

‘แสดงว่ามิเกลไม่สมควรคู่กับวอร์มใช่ไหม’ แล้วเสียงลูกบุญธรรมของพ่อฉันก็แทรกเข้า

‘คนบางคนคู่กันไม่จำเป็นต้องเกี่ยวกับชื่อหรอกมิเกล’ มันเป็นคำตอบของวอร์ม เพื่อนรุ่นเดียวกับฉันและมิเกล

‘จริงเหรอ งั้นเราไปเล่นกันไหมวอร์ม เรามีอะไรจะเล่นเยอะเลยนะ ไปกับเราไหม นั่งแบบนี้คงเบื่อแย่สินะ’

‘แต่เราอยากอยู่เป็นเพื่อนมอร์ฟีน มอร์ฟีนคงเหงา’

‘โอ๊ย มอร์ฟีนไม่เหงาหรอก มอร์ฟีนชินแล้ว วอร์มไม่เบื่อหรือไงนั่งอยู่กับที่แบบนี้’

‘ไปเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว’ เพราะมองท่าทีของวอร์มแล้ว เขาเหมือนอยากจะไป ฉันจึงไม่อยากให้เขามานั่งเหงากับฉัน

นี่คือบทความขนาดย่อยเมื่อตอนเรายังเด็ก

‘ฉันจะไปเรียนหมอที่อเมริกาเหมือนวอร์ม ทุกอย่างที่เธอชอบ ฉันจะเอามาเป็นของฉันมอร์ฟีน’ มันคือประโยคตอนโต ตอนที่เธอกำลังจะไปเรียนหมอ เพราะขอพ่อฉันไปเรียน ซึ่งพ่อสนับสนุน ก็อย่างที่บอกว่าพ่อฉันคลั่งความเป็นหมอ แล้วฉันดันเรียนไม่ได้ เมื่อลูกบุญธรรมอยากเรียนท่านจึงสนับสนุน

‘รู้อะไรไหมมอร์ฟีน ฉันน่ะเป็นแฟนกับวอร์มแล้วนะ เขารักฉันมากเลยล่ะ ผู้หญิงขี้โรคที่อยู่ในกรอบสี่เหลี่ยมคงไม่มีทางได้สัมผัสความรู้สึกแบบฉัน’ นี่คือเรื่องหลังจากที่เธอกลับจากอเมริกาเพื่อมาเยี่ยมที่บ้าน มันมีมากกว่านี้ แต่นี่คือประโยคเด็ด ๆ ที่ฉันจดจำ

‘ฉันกับวอร์มเราได้กันแล้วนะมอร์ฟีน เราอยู่ด้วยกัน มีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วน อิจฉาฉันใช่ไหมล่ะ ก็ช่วยไม่ได้นะ ก็ฉันยังแข็งแรง ไม่เหมือนอีขี้โรคอย่างเธอ’

‘ไงมอร์ฟีน เธอรู้ไหมว่าฉันกับวอร์มเรายังคบกันนะ วอร์มรักฉันมากกว่าเดิมด้วยนะ สร้อยนี่เขาก็ซื้อให้ฉัน เขาบอกว่าจะแต่งงานกับฉันด้วยนะ ชาตินี้เธอคงไม่ได้ลิ้มรสความสุขแบบฉันหรอก เพราะชีวิตของเธอมันอยู่บนเตียงผ่าตัดกับห้องพักฟื้นซะมากกว่า เดี๋ยวฉันจะมีความสุขเผื่อเธอแล้วกันนะ’

ทุก ๆ ประโยคที่เย้ยหยันฉัน ฉันไม่เคยบอกให้พ่อได้รับรู้ ฉันเงียบไม่ใส่ใจ และบอกพ่อแค่ว่าฉันเกลียดมัน ไม่มีวันเอาหัวใจของมันมาใส่ในร่างกายของฉันเด็ดขาด

แต่พ่อก็เข้าใจว่าฉันนั้นอิจฉามัน ที่มันนั้นได้ใช้ชีวิตอิสระ ต่างจากฉันที่ได้แต่นอนบนเตียงผ่าตัด

ทั้งที่ความจริงมันเป็นคนสร้างความเกลียดชังให้ฉันเอง

แล้วตอนนี้หัวใจของมันมาอยู่บนร่างกายของฉัน ฉันจะใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไง ในเมื่อฉันใช้ลมหายใจของคนที่ฉันโคตรเกลียด

ถ้าไม่สงสารพ่อ ฉันพร้อมจะตายในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ ฉันโคตรรู้สึกสมเพชตัวเองฉิบหายที่ไม่มีทางเลือกห่าเหวอะไรสักอย่าง ทำไมคนอย่างฉันถึงไม่ตาย ๆ ไปนะ

ไม่น่าจะมาอยู่ระหว่างความเป็นกับความตายแบบนี้เลย

ฉันเกลียดวิธีนาทีต่อจากนี้ที่สุด ฉันเกลียดการมีลมหายใจต่อจากนี้ที่ต้องใช้หัวใจของมัน

เกลียดการเต้นของหัวใจที่มันเหมือนเสียงเยาะเย้ยต่อว่าฉัน

(END MORPHINE)