ซุกเมีย2 มานอนกับเฮียไหมล่ะ

"จะนั่งเงียบอีกนานไหมพีชญา" ผมเอ่ยถามเด็กน้อยที่ผมเลี้ยงดูไว้ตั้งแต่เธออายุได้15ปี จนตอนนี้เธอกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยที่ผมเป็นคนกำหนดให้

ยัยเด็กตรงหน้าผมเธอชื่อพีชญา เธอเป็นเด็กผู้หญิงน่ารัก สวย เปรี้ยวบ้างบางครั้ง แต่เธอไม่เคยได้เที่ยว เพราะผมให้บอดี้การ์ดคุมเธออย่างแน่นหนา

เธอไม่มีโอกาสได้เล็ดลอดสายตา และไม่มีสิทธิ์คบกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ถ้าผมไม่อนุญาต

ส่วนผมใครๆ ก็ต่างเรียก 'เสี่ยภพ' ผมเป็นหลานชายของป๊า'คงคา' ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย พ่อแม่ผมตายเพราะไอ้เมฆามันลอบฆ่า ป๊าคงคาจึงรับผมมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม

ผมอายุ25ปี แก่กว่าไอ้ฮอลล์และพี่น้องทุกคน แต่ไอ้พวกนั้นดันเรียกผมเหมือนเพื่อน ซึ่งผมก็ปล่อยผ่าน

ขี้เกียจมากความ เพราะมันวุ่นวาย ผมรำคาญ!

อย่างที่รู้กันว่าป๊าคงคามีลูกบุญธรรมสี่คน นั่นก็คือ ผม ไอ้ธัน ไอ้ธอน และไอ้ฮอลล์

น่าเสียดายที่ไอ้ธอนมันตาย แต่ก็นั่นแหละ ถ้ามันไม่เอาตัวเข้าแทรกบังกระสุนแทนจิว ป่านนี้น้องสะใภ้คนสุดท้องคงตาย และไอ้ฮอลล์คงตรอมใจตายตาม

"พีช...เอ้ย! หนูแค่จะเอาเพื่อนมาอยู่ด้วยเท่านั้นเองค่ะ ไม่ได้บอกใครสักหน่อยว่ารู้จักเฮีย" พีชญาเป็นคนหัวรั้น และผมก็ดันชอบออกคำสั่ง

เธอต้องแทนตัวเองว่าหนู เวลาพูดกับผม

เธอต้องเรียกผมว่าเฮีย นี่คือสิ่งที่ผมต้องการ

และเธอห้ามเปิดเผยว่ารู้จักกับผม

เพราะผู้ชายอย่างธนภพไม่เคยเลี้ยงผู้หญิงเป็นตัวเป็นตน!

"ไม่อนุญาตไง ฉันไม่ชอบความวุ่นวาย" ผมสรุปสั้นๆ แต่คนตรงหน้ากำลังปั้นหน้าเศร้า

"หนูไม่เคยดื้อกับเฮียเลย ตอนนี้หนูก็จะ19ปี หนูโตแล้วนะคะ ทำไมเฮียไม่อะลุ่มอล่วยให้หนูบ้าง หนูนอนคนเดียวจะครบ4ปีแล้วนะคะ หนูอยากมีเพื่อนนอน เฮียอนุญาตได้ไหม" แล้วยัยเด็กดื้อก็ทำเสียงออดอ้อน

เธอคงจะไม่รู้ว่าบอดี้การ์ดรายงานความแสบของเธอทุกอย่าง เธอถึงทำตัวแอ๊บอยู่แบบนี้

จริงอยู่ที่ผมกับเธอไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะผมคิดว่ามันไม่สำคัญ สู้ผมเอาเวลาไปทำความสุขของผมดีกว่า

แต่ถึงจะไม่เจอ ผมก็ไม่เคยให้เธอคาดสายตา!

"ถ้าไม่อยากนอนคนเดียว มานอนกับเฮียไหมล่ะ" ผมแสยะยิ้มมุมปาก ยัยเด็กดื้ออ้าปากค้างในทันที

"คุณ! พีชยังเด็กนะคะ คนรวยระดับคุณคงไม่มาล่อลวงเด็กไร้เดียงสาแบบพีชหรอก จริงไหมคะ" แล้วเธอก็โวยวายขึ้นทันที

หึ! เด็กอ่อนหัด

"ไหนว่าโตแล้ว สรุปจะยังไง จะเด็กหรือคนโต หื้ม..." ผมยกยิ้มมุมปากเพราะถือไพ่เหนือกว่า

"โธ่...เฮียก็ดักทางหนูได้ตลอด" เธอทำหน้าสลดลงอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าโดนผมหลอก

"เปิดเรียนแล้วย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านนะพีช" แล้วผมก็ออกคำสั่งอีกครั้ง เพราะมันคือความต้องการของผม

ไม่สิ! มันไม่ใช่ความต้องการของผม มันคือความต้องการของป๊าที่อยากให้ผมมีเมียเป็นตัวเป็นตนแบบไอ้ฮอลล์

ทั้งๆ ที่ผมบอกไปแล้วว่าไม่อยากมีใครเข้ามาเพื่อสร้างความผูกพัน

แต่ป๊าก็ยังยื่นคำขาด จะหาผู้หญิงให้ผม ถ้าผมนั้นไม่หาเอง

ผมก็เลยฉุกคิดขึ้นมาได้ เอาเด็กน้อยที่ผมรับเลี้ยงดูมาอ้างว่าเป็นภรรยา แค่นั้นก็จบ แล้วจากนั้นป๊าก็จะไม่วุ่นวาย

ส่วนผมก็ใช้ชีวิตสุขสบายแบบเดิม พีชญาก็ใช้ชีวิตตามที่ผมวางไว้ให้ พอถึง ณ จุด จุดหนึ่งที่พีชญาโตพอ ผมก็จะปล่อยเธอไป

เพราะผมไม่คิดจะใช้หัวใจรักใครแบบไอ้ธอนและไอ้ฮอลล์อยู่แล้ว

ผมไม่บ้าพอที่จะตายแทนผู้หญิงได้!

ผมไม่ใช่พระเอกขี่ม้าขาว

"ไม่ค่ะ พีชจะอยู่คอนโดเหมือนเดิม ไหนคุณว่าไม่อยากบอกใครไงคะ" แล้วเธอก็ชักสีหน้าทันที

"เธอไม่มีสิทธิ์ถาม เพราะฉันไม่ชอบคนจู้จี้ สิ่งที่เธอทำได้คือ...ทำตามที่ฉันบอก" ผมตัดบทสนทนาด้วยคำพูดที่เอาแต่ใจ

ผมไม่ชอบให้ใครมาถามอะไรให้มากความ ผมรำคาญ!

ลำพังน้องสะใภ้ที่พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่องก็ปวดกระบาลทุกครั้งที่สนทนา ไหนจะน้องชายที่อุปนิสัยไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านอย่างไอ้ฮอลล์

จะมีก็แต่ไอ้ธันที่ห่างหาย เพราะลงโทษตัวเองที่ทรยศป๊าผู้มีบุญคุณ มันเลยเนรเทศตัวเองไปอยู่ที่ใดที่หนึ่งของประเทศไทยนี่แหละ

แต่ที่ไหนผมก็ไม่รู้ เพราะป๊าไม่ได้บอก และผมก็ไม่ได้สนใจ

"คุณเป็นมนุษย์ที่พีชไม่ชอบเลยรู้ไหมคะ" เธอถลึงดวงตากลมใส่ผม

"หึ ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอมาชอบฉันนะ ที่ฉันดูแลเธอเพราะสงสารก็เท่านั้น" ผมไหวไหล่ไม่ใส่ใจ

"พีชไม่ได้ต้องการให้คุณมาดูแลหรือสงสารนะคะ" เธอถกเถียงทันทีที่ผมพูดจบ

ประโยคร้ายๆ ที่ผมพูดเด็กคนนี้ไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ เพราะเธอชอบเพิกเฉยต่อคำพูดของผม

"เลิกงี่เง่าได้แล้ว อีกอย่างนะ ถึงเวลาเธอก็ต้องตอบแทนฉันอยู่แล้ว" ผมยกยิ้มมุมปาก เด็กน้อยที่ผมทะนุถนอมมาเกือบ4ปีกำลังจะโตเป็นสาวเต็มตัว

สักวันหนึ่งผมจะฝากฝังตัวตนไว้ในตัวเธอ

รอแค่เวลาเท่านั้น!

"พีชรู้ค่ะ คนอย่างเสี่ยภพผู้ชายที่ไม่มีความดีอะไรเลย ไม่มีทางจะยอมเสียผลประโยชน์หรอกค่ะ พีชกลับแล้วนะคะ" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตากลมมีน้ำตาเอ่อคลอเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน ซึ่งวันนี้เธอสวมชุดนักเรียนมอปลายที่แสนจะเรียบร้อย

ชุดที่ผมสั่งพนักงานจัดหาเพื่อปกปิดเนื้อตัวของเธอให้พ้นจากสายตาหื่นกาม

"อ้อ! พีชจะเอาเพื่อนมาอยู่ด้วยนะคะ แค่เพื่อนผู้หญิงคุณคงไม่มีปัญหา" แล้วเธอก็แผลงฤทธิ์ใส่ผมก่อนจะเดินจากไป

"ตกลงนายอนุญาตให้คุณพีชเอาเพื่อนมาอยู่ไหมครับ" บอดี้การ์ดที่ตามติดพีชญาเอ่ยถามผม

"ให้อยู่แค่รอมหาลัยเปิด บอกเธอไปว่าฉันอนุญาตแค่นั้น" ผมสั่งบอดี้การ์ดที่ตามดูแลเธอ จากนั้นบอดี้การ์ดก็เดินออกไป

สุดท้ายผมก็ต้องยอมยัยเด็กหัวรั้น...

"นายครับ" บอดี้การ์ดอีกคนเดินเข้ามาหาผม หลังจากที่ผมนั่งเซ็งมาได้สักพัก ตั้งแต่ที่ยัยเด็กหัวรั้นนั่นกลับไป

"ว่า"

"คุณพลเอาเงินมาใช้หนี้พร้อมผู้หญิงขัดดอก3คนครับ" เป็นประโยคที่ทำให้อาการเซ็งของผมหายไปทันที

"เตรียมของให้พร้อม" ผมสั่งลูกน้องแล้วลุกออกจากร้านอาหาร

ของที่ว่าลูกน้องของผมนั้นรู้ดีว่าคืออะไร

คืนนี้ผมจะนอนนิ่งๆ ให้ผู้หญิงบำเรอจนหนำใจ

เพราะความสุขของผมคือการเสพเซ็กส์หมู่ อัพยาบ้างเพื่อให้เข้าถึงอารมณ์

ผมไม่จำเป็นต้องเลิกเพื่อใคร เพราะที่ผมทำอยู่มันคือความสุขขั้นสุดยอด

ผมไม่ใช่ไอ้ฮอลล์ที่มันกลัวเมีย จนไม่กล้าแตะของพวกนี้