บทที่ 7 เอ่ยปากขอ

ด้านแทคิณที่ตวัดลิ้นร้อนเข้าเกี่ยวลิ้นคนในอ้อมกอดนานนับหลายนาที จากที่คิดว่าพรีนเธอจะต่อต้านที่ผมกระชากเธอเข้ามาจูบ แต่นั้นผมกับคิดผิดเพราะดูเหมือนว่าเธอชอบจูบและเป็นใจเล่นกับผมมากซะด้วยสิ เพราะดูจากแขนเรียวของเธอจากที่เกาะเอวแต่ตอนนี้กับเลื่อนมาโอบที่ต้นคอของผมเอาไว้

เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้าโพรงปากหวานของคนตัวเล็ก ให้ตายเถอะเป็นอย่างที่คิด ว่าคนที่ผมจูบเธออยู่นี้ ยัยนี่ปากหอมหวานจับใจ จากที่หมั่นไส้กับเลยเถิดมาถึงขั้นลงลิ้นจูบดูดดื่มที่ผมและเธอมอบให้แก่กัน ใช่ว่าพรีนเธอจะยอมให้ผมจูบเธอเพียงฝ่ายเดียวนะคับ ปากบางทั้งกัดและขบที่ลิ้นผมเบาๆ แต่ก็ชอบมากครับ ใช่ว่าจะยอมให้สาวๆ ที่จูบกับผมได้ทำแบบนี้ทุกคนนะ แต่พรีนยัยนี่กล้ามากที่แทะปากผม ถ้าเกิดเป็นรอยจะทำยังไง พรุ่งนี้ผมมีงานอีเว้นท์ซะด้วยสิ ถึงเธอจะสร้างรอยให้กับผม ยัยนี้จูบเก่งและดี ยอมคับ เธอเองก็ส่งเรียวลิ้นเล็กๆ เข้ามาเกี่ยวที่โพรงปากของผม เสน่ห์การจูบของยัยนี้ที่ไม่ธรรมดาและไม่เหมือนใคร ดึงดูดชิบหาย แต่นั้นเธอกับทำเอาผมเสียศูนย์ไปชั่วขณะ เคลิ้มกับจูบของเธอมากอยู่เหมือนกัน

ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวเข้าโพรงปากเล็กอย่างช่ำชอง จูบที่แสนหวานยากเกินที่จะถอยลิ้นออกนั้น

ด้านพรีนรับรู้ถึงรสชาติและกลิ่นแอลกอฮอล์ที่แทคิณส่งเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากของฉัน เขาจูบได้เซ็กซี่และเป็นผู้ชายที่เร่าร้อนมาก นี้แหละผู้ชายในสเปคฉันเลยปากนิ่มชมพูหอมมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าปากที่จูบกับฉันอยู่นี้คือปากผู้ชาย แต่ก็ต้องเชื่อล่ะเพราะฉันสัมผัสแล้ว

“อืม...” คนตัวโตหลุดเสียงครางในลำคอ แต่นั้นกับทำให้ร่างบางที่ตวัดเกี่ยวลิ้นเขาอยู่นั้นได้สติ แทคิณจูบได้เร่าร้อนมาก ฉันไม่ใช่นางเอกในชีรี่ย์ของเขาที่ถูกผู้ชายจูบผลักออกตวัดมือใส่ เรื่องอะไรที่จะผลักออกละ ก็แกล้งให้เขาจูบต่อแบบนี้แหละฉันชอบ ก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงโลกสวยที่ถูกผู้ชายจูบแล้วต่อต้านน่ะสิ เขาจูบฉันแทะปากเขากลับถือว่าแฟร์ๆ กัน ก็ชอบอะไม่อยากจะขัด จะมองว่าเป็นผู้หญิงขี้อ่อยแบบนั้นก็ไม่ติดนะ ก็ไม่ได้บอกว่าใสนี่น่า

“อะ...อืม” ยัยนี้จูบและเร้าอารมณ์ผมเก่งชะมัด จากที่จูบอย่างดูดดื่มแต่ทว่าความคิดในหัวของผมกับอยากได้อะไรที่มากกว่านั้น เมื่อรู้ว่าคนที่ผมจูบอยู่นี้ไม่ปฎิเสธและเป็นใจให้ผมทำ อ่า...จู่ๆ ภาพที่เธอผ้าหลุดต่อหน้าผมก็ลอยขึ้นมา หึ ! ตอนแรกก็เชื่อนะว่าเธอไม่ตั้งใจ แต่เห็นลีลาจูบที่เร่าร้อนไม่ธรรมดาเป็นงานและโคตรเก่งของเธอแล้วนั้น อย่าบอกนะว่ายัยนี่จงใจถอดผ้าอ่อยผม คิดว่าเป็นไอดอลแล้วไง ผมจะไม่กล้ายุ่งกับเธองั้นเหรอ คิดผิดคิดใหม่ได้นะ ไอดอลแล้วไงอยากเป็น อยากมีอารมณ์ทำไมต้องทน ความคิดอันร้ายกาจผุดขึ้นมาในหัวของเขา

มือหนากับอุ้มร่างบางลอยหวือขึ้นมา ขณะที่ปากของเรายังคงสัมผัสกัน ตาทั้งสองคู่ประสานเข้าหากัน แทคิณอุ้มร่างบางในอ้อมแขนเดินจูบเว้นจูบ แต่นั้นกับเร้าอารมณ์ของคนทั้งคู่ ถึงจะจูบเว้นจูบแต่นั้นคนถูกริมฝีปากหนาเข้าครอบงำก็รู้สึกดีอิ่มเอมหัวใจไม่น้อย

ด้านพรีนที่ถูกแทคิณอุ้มและจูบมาถึงเตียงนอนของตน ถึงเขาจะจูบดี จูบเก่ง แต่ก็ไม่นะ ให้ตายเถอะนี่ฉันให้เขาแค่จูบนะ นายนี้เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า เรียวลิ้นหนายอมถอนจูบกับคนตัวเล็ก นัยน์ตาทั้งสองคู่ประสานเข้าหากัน พรีนฉันรู้ตัวอีกทีแทคิณก็อยู่บนเตียงนอนของฉันเสียแล้ว ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาฉัน ห่างกันเพียงไม่กี่คืบ

“อยากแล้วใช่ไหม” ใบหน้าอันหล่อเหลาที่ถามมาเช่นนั้น ทำเอาคนถูกถามถึงกับทำหน้าไม่ถูก ถึงนายนี่จะจูบเก่ง ฉันเองแค่เผลอตัวไปนั้น ถูกคนหน้าหล่อใบหน้าลูกรักพระเจ้าถามตรงๆ แบบนี้ก็เขินและอายอยู่นะ

ร่างสูงที่โน้มใบหน้าเข้าหวังจะประทับจูบลงที่ปากบางอันอวบอิ่มอีกครั้ง แต่นั้นกับถูกมือเรียวนั้นยันที่หน้าอกหนา

“อะ...อยากอะไรเหรอ” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างใสซื่อ ทั้งที่ขึ้นเตียงขนาดนี้แล้ว เธอเองก็รู้ว่าเขาต้องการอะไร

ด้านแทคิณ เมื่อพรีนเอ่ยมาเช่นนั้นหึ...! ให้ตายเถอะนี่อย่าบอกนะ ว่าเธอไม่ได้อยากอย่างที่เขานั้นอยาก คิ้วหนาขมวดขึ้นมาด้วยสีหน้าสงสัย

“ตั้งใจถอดผ้าอ่อยฉัน แล้วจะปฏิเสธให้เสียเวลาทำไม” ร่างบางที่ได้ยินเช่นนั้น ถึงกับมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ถอดผ้าอ่อย เหอะ นี่นายเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ฉันนี่นะอ่อยไม่...เคยคิด และไม่คิดที่จะอ่อย”

“แต่เธอตั้งใจทำผ้าหลุด” แทคิณสวนมาเช่นนั้น ทำเอาพรีนที่หลวมตัวจูบกับเขาเมื่อครู่นั้น ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นด้วยท่าทีโกรธจัด นายนี่กล้าดียังไหงมาว่าฉันอ่อยฉันยั่วเขา ถึงจะมีเพียง 70 เปอร์เซ็นที่ฉันคิดเช่นนั้น แต่ไม่ถึงร้อย ไม่ถือว่าอ่อยค่ะ

“ไม่จริง ฉันไม่ได้อ่อยนาย” ถึงเขาจะรู้ทัน แต่นั้นก็ปฏิเสธเสียงแข็ง

“ชอบฉัน...” เขาถาม

“แค่จูบกัน ทำไมคิดว่าชอบล่ะ” เธอถามเขาอย่างไม่ยอม เป็นไอดอลแล้วไง กล้าดียังไงมาบอกว่าฉันชอบตัวเอง เฮ้ย...หลงตัวเองชะมัด

“ก็เห็นว่าเธอจูบฉัน และยังกัดปากฉันไม่ยอมปล่อย ไอ้เราก็คิดว่าชอบ” แทคิณไม่พูดเปล่าแต่คนตัวโตกับผละออกจากคนตัวเล็ก ขู่เสียงแข็งแบบนี้เห็นทีว่าคืนนี้จะไม่ได้เหยื่อแล้วแหละ เพราะเหยื่อคืนนี้ดื้อและแข็งกว่าที่คิด ไม่ให้ก็จะไม่เอา ร่างสูงลุกขึ้นยืนและจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เป็นปกติ ราวกับว่าที่เขาจูบกับเธอเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“สำคัญตัว” เรื่องอะไรจะยอมรับ ถึงฉันจะกัดปากเขาเบาๆ ก็เถอะ ก็ตอนนั้นมันมีอารมณ์นี่น่า

ด้านแทคิณที่ถูกพรีนปฏิเสธเขารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก ให้ตายเถอะ ยัยนี่เป็นผู้หญิงประเภทไหนที่กล้าว่าเขาแบบนี้ บอกเลยครับไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธเรื่องบนเตียงกับผม ยัยนี่เป็นคนแรก บอกเลยครั้งหน้าเธอไม่พูดแบบนี้แน่นอน สายตาคมเพ่งมองร่างบางบนเตียงนอน ที่จัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เป็นปกติ

“ไม่ให้ก็จะไม่เอา” แทคิณเอ่ยขึ้นมาลอยๆ แต่นั้นกับถูกคนตัวเล็กมองตาขวาง

“ไม่สนิท ใครเขาขอกันแบบนี้เล่า”

“ไม่สนิท แต่เธอกล้ากัดปากฉันได้แสบขนาดนี้ หมายความว่ายังไง” แต่นั้นคนเจ้าเล่ห์ไม่พูดเปล่า แต่ในจังหวะที่พรีนจะก้าวขาลงบนเตียง เขากับจู่โจมแขนหนาทั้งสองข้างคร่อมร่างฉันไม่ให้หนีเขา

พรีนที่ถูกคนเจ้าเล่ห์จ้องหน้าถามมาเช่นนั้น คนถูกถามถึงกับพูดไม่ออก แต่สายตากับสะดุดเข้ากับรอยเขี้ยวที่เธอฝากไว้ที่ริมฝีปากของเขา เหอะ ยัยพรีนเอ่ยเผลอตัวจูบกับเขาไม่พอ นี่อะไรเข้าสิงฉัน จะหื่นไปไหนถึงได้ไปกัดปากของเขา อายมากชะมัด

“ว่าไง กัดปากฉันขนาดนี้แล้ว จะสนิทกันได้ยัง”

“ยัง ฉันยังไม่สนิทกับนาย” เธอเอ่ยกับเขา

“หึ...งั้นเธอต้องรับผิดชอบแล้วล่ะ ที่กัดปากฉันเป็นรอย พรุ่งนี้ฉันมีงานอีเว้นท์ซะด้วยสิ จะรับผิดชอบยังไง” หน้าผากกว้างจรดหน้าผากเล็ก

“ผิดที่ฉันเหรอ นายเป็นคนเริ่มก่อน” เธอเอ่ยและหลบสายตาคมเข้มที่จ้องเธอ

“พาฉันออกไปจากห้องนี้ ฉันจะไม่เอาเรื่องเธอ” เพราะดูเหมือนว่าแฟนคลับยังอยู่ที่หน้าห้องของพรีน