โคแก่หื่น [1]

​

“ฉันจ้างเธอมาดูแลคุณพ่อนะ ท่านอายุมากแล้ว ฝากด้วยนะ... ฉันคงต้องไปทำงานแล้วล่ะ อีกสองอาทิตย์ฉันจะกลับมานะ ได้เวลาแล้วค่ะ คุณ!”

รตินันท์สั่งงานกับผู้รับจ้างงานสาว และหันไปคุยกับสามี ซึ่งกำลังเตรียมตัวเดินทางไปต่างประเทศ เธอต้องทำงานเกี่ยวกับการทูตต่างประเทศที่เกาหลีใต้ จึงไม่ค่อยมีเวลามาดูคุณพ่อซึ่งแก่ชรา มากด้วยอายุหกสิบกว่าปี

“ได้ค่ะ คุณรตินันท์ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ”

นิศามณี เห็นประกาศรับจ้างดูแลคนแก่ เธอจึงลองโทรเข้ามาติดต่อ กับรตินันท์เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เนื่องด้วยเธอเรียนจบแค่ม.6 และรับจ้างงานมาโดยตลอด

ไม่เคยมีเงินเดือนถาวร แต่รายจ่ายมันมากกว่ารายรับ มีงานอะไรที่ทำได้ นิศามณีจึงต้องทำเพื่อรับเงินค่าจ้างเสมอ ก่อนหน้านี้ทำงานเป็นพนักงานล้างจาน ทำความสะอาด ล้างห้องน้ำ หรือเป็นเด็กเช็ดรถตามปั้มน้ำมัน...

คิดว่าการทำงานหนักขนาดนั้นน่าจะได้เงินเยอะ แต่เปล่าเลยที่ยิ่งทำงานหนัก ก็ยิ่งมีรายจ่ายเพิ่มเข้าไปอีก เธอจึงเลือกงานที่ไม่หนักมาก และได้เงินค่าจ้างคุ้มกว่า การดูแลคนแก่ชรา เธอได้เงินถึงสองหมื่นต่อเดือน ซึ่งมากกว่าที่คิด...

เธอยินดีจะรับงานนี้ไว้ เพื่อดูแลชายแก่ อย่างน้อยไม่ต้องออกไปตากแดด ทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย ผิวเสีย เธออยากมีเงินเก็บเยอะๆ และไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายมากเกินไป ระหว่างทำงาน...

นิศามณี เดินออกไปส่ง รตินันท์กับสามีซึ่งค่อนข้างอายุเกือบสามสิบปี พวกเขาทั้งคู่ขับรถยนต์ส่วนตัว เพื่อไปจอดไว้ที่สนามบิน และทำงานตามปกติ... อย่างน้อยพวกเขาก็สบายใจที่มีคนคอยดูแลคนสูงอายุแทนพวกเขา จะต้องสลับกลับมาบ้าน เพื่อดูแลชายแก่งี่เง่าเอาแต่ใจ...

******

นิศามณีคิดว่าได้เวลาทำงานแล้ว เธอจึงเดินกลับเข้าบ้าน เพื่อไปดูชายชรา ซึ่งนั่งอยู่ในห้องรับแขก บนโซฟาหนานุ่มอย่างดี เขานั่งอยู่เฉยๆ สีหน้านิ่งปกติ

“คุณตาหิวมั๊ยคะ?” เด็กสาวอายุสิบเก้าปลายๆ อย่างเธอถามด้วยความเป็นห่วง อยากให้ช่วยเหลืออะไร เธอยินดีทำให้ทุกอย่าง เธอเปียผมหางยาวให้เรียบร้อย ไม่ให้ผมเผ้ายุ่งเหยิงระหว่างดูแลชายชรา

“หิว... ยัยหนู มีอะไรให้กินบ้างมั๊ย?” เขาหันไปตอบเสียงแหบๆ ช้าๆ พลางมองสัดส่วนของเด็กสาว ซึ่งเพิ่งเข้ามาทำงานในบ้านวันแรก หน้าอกก็กลมใหญ่ใต้เสื้อ เอวก็เล็ก สะโพกก็กลมเล็ก เขาแอบคิดในใจว่าน่าจับก้นเด็กคนนี้มาก

“คุณตารอสักครู่นะคะ หนูจะไปหาอะไรมาให้กิน” นิศามณีจึงเดินเข้าไปในครัว เรือนหลังเล็กๆ เป็นเส้นตรง ตกอยู่ในสายตาชายชราซึ่งแอบมอง

นายจ้างก็ช่างดีกับเธอ มีอาหารของกินไว้ในตู้เย็นทุกชนิด ไม่ว่าจะผลไม้ อาหารสด หรือขนมนมเนย เพียงแค่เธอจัดการอาหารพวกนี้ ยกไปให้คุณตา และทำความสะอาดบ้านให้ดีเท่านั้นเอง งานง่ายๆ ที่ได้เงินหลักหมื่น

เด็กสาวจัดขนมนมเนย และน้ำหวานสีแดงใส่น้ำแข็ง คงจะทำให้คุณตาสดชื่น จะว่าไปเขาก็ดูไม่แก่มาก เพียงแค่ไม่ค่อยเคลื่อนไหว ไม่ทำอะไร นอกจากนั่งมองออกไปนอกบ้าน แต่ไม่ยอมเดินไปไหน นิศามณีคิดว่า คุณตาคงไม่มีแรงหรอก เธอจึงไม่ได้เอะใจอะไร...

เพียงอาหารมาตั้งอยู่ตรงหน้า มือชายชราดึงข้อมือเด็กสาวไว้แน่น แล้วตอบเสียงสดใสขึ้นมาในทันใด...

“มาทานด้วยกันสิ ตาจะได้ไม่เหงา” สีหน้าเขายิ้มแย้ม ผิดกับสีหน้านิ่งๆ เศร้าๆ เมื่อสักครู่ นิศามณีจึงโน้มตัวลง นั่งลงกับพื้นอยู่เป็นเพื่อนคนแก่ ปลอบใจตัวเองว่า เอาน่ะ ทำงานวันแรก อย่าไปคิดอะไรมาก แก่แล้วคงไม่มีทางทำอะไรเธอได้

“คุณรตินันท์คงรู้ใจคุณตานะคะ ถึงซื้อขนมอร่อยๆ แบบนี้มาให้” นิศามณีขอชิมขนมสักคำ พลางดูดนิ้วมือตัวเอง จนแววตาคนแก่หันมาพบ

ความรู้สึกตื่นเต้นภายในกายก่อตัว จินตนาการยามเมื่อปลายลิ้นเล็กๆ กำลังดูดนิ้วตัวเองอยู่ เพราะความหวานของขนม ชายชราเผลอกลืนน้ำลาย อีกอย่างไม่ได้ใกล้ชิดกับเด็กสาวมานานแล้ว

“อืม... ยัยหนู... อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ?” ชายแก่ถามด้วยความสนใจ เห็นว่าหน้าตาสละสลวย หุ่นดี ท่าทางเป็นเด็กดีอีกด้วย ในใจกลับคิดอีกเรื่องหนึ่ง เพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง

“สิบเก้ากว่าแล้วจ๊ะ” เธอตอบสีหน้ายิ้มแย้ม อย่างน้อยทำงานวันแรก นายจ้างก็ใจดี คนชราก็เป็นคนอัธยาศัยดี เงินเดือนก็มาก ทำไมเธอช่างโชคดีเช่นนี้ เด็กสาวยังไม่รู้ว่า จะต้องพบกับชะตากรรมอย่างไร

“มานั่งบนตักตาสิ เราจะได้คุยกันถนัดๆ ไงล่ะ” ชายชราทักพลางตบมือหนังเหี่ยวๆ บนหน้าตักเหนือความเป็นชาย

แววตาเด็กสาวเห็นมีอะไรบางอย่างตุงนูนขึ้นมา เม้มปากอย่างเขินอาย และก้มหน้า ทำไมจะต้องเรียกให้เธอไปทำอะไรแบบนั้น เด็กสาวทำตัวไม่ถูกรู้สึกเงอะงะ เธอจะต้องทำตามคำสั่งแบบนั้นจริงๆ รึก?

แต่คุณรตินันท์สั่งกับเธอก่อนรับปากตกลงกัน จะว่าจ้างเธอมาทำงานเอาไว้ตั้งแต่ทีแรกว่า... ถ้าคุณตาเธอต้องการอะไร ต้องทำตามทุกอย่าง เพราะคุณตาค่อนข้างเอาแต่ใจ ถ้าไม่พอใจจะโมโหร้าย ดูแลเอาใจยากมาก

แต่เด็กสาวก็ตอบรับ เซ็นต์สัญญาว่าจ้างยาวถึงสองปี เพื่อดูแลคนชรา ระหว่างรตินันท์ไปทำงานต่างประเทศ หากเลิกทำงานกลางคัน เธอจะต้องจ่ายเงินค่าเสียหาย ชดใช้ให้รตินันท์เป็นเงินจำนวนสองแสนบาท นิศามณีเริ่มคิดหนัก... เด็กสาวไม่ทันคิดว่า จะมาเจอชายชราในรูปแบบนี้...

เด็กสาวตัดสินใจ ลุกขึ้นเพื่อไปนั่งโซฟาตัวเดียวกัน ข้างๆ คุณตาตามคำสั่ง ชายชราเริ่มจะบิดหน้าหงุดหงิดไม่พอใจ เด็กสาวจึงเริ่มขยับไปนั่งบนตักตามคำสั่งชายชราทันที... เธอต้องการเงินเดือนสองหมื่น ไม่ใช่มาจ่ายจำนวนสองแสน

******

​