บท
ตั้งค่า

ตอนที่ 3

ภายในห้องรับรองของคฤหาสน์ ทนายความประจำตระกูลค่อยๆ หยิบพินัยกรรมออกจากซองเอกสาร ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาและชมจันทร์

“พินัยกรรมมีเนื้อความดังนี้ครับ”

อติณไม่ได้ตั้งใจรับฟังอะไรนัก เพราะเขาไม่ได้อยากได้ใคร่ดีอะไรกับสมบัติของบิดาเลย เพราะสมบัติที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยลำแข้งของตนเอง ตอนนี้มีมากกว่าสมบัติของบิดาเสียอีก

“ทรัพย์สินของข้าพเจ้าทั้งหมดขอมอบให้กับนายอติณ รัตนโชค บุตรชายเพียงคนเดียวของข้าพเจ้า”

อติณคาดไม่ถึงกับสิ่งที่ได้ยิน “คุณทนายอ่านพินัยกรรมผิดหรือเปล่าครับ”

“ผมอ่านถูกต้องทุกตัวอักษรครับคุณอติณ”

“แต่ผมไม่เชื่อว่าคุณพ่อจะไม่ยกสมบัติให้กับเมียของตัวเองเลย”

เขาจงใจเน้นคำว่า ‘เมีย’ ดังๆ เพื่อให้คนที่นั่งนิ่งเฉย อยู่ได้ยิน

“หรือว่าคุณแอบมีชู้ ท่านจึงไม่ยกสมบัติให้สักชิ้นเดียว คุณแม่เลี้ยง”

เขาถามเสียงเย้ยหยัน แต่หล่อนไม่สนใจหรอกว่าเขาจะคิดยังไง

“คุณควรจะดีใจนะคะ กับพินัยกรรม”

“ผมไม่ได้ดีใจ แต่ผมสะใจมากกว่า”

เขามองหล่อนเขม็ง

“สะใจที่ได้เห็นเมียเด็กอย่างคุณชวดทุกอย่างของรัตนโชค”

หล่อนเชิดหน้า ชูคอตั้ง และพยายามที่จะควบคุมสติของตัวเอง

“ฉันไม่เคยต้องการอะไรจากท่านอยู่แล้ว”

เขาหัวเราะเยาะ “งั้นที่อ้าขาให้ผู้ชายแก่คราวพ่อเอาก็คงเป็นเพราะรสนิยมล้วนๆ สินะ”

“คุณอติณ!”

“ผมพูดแทงใจดำใช่ไหมล่ะครับ”

หล่อนเจ็บไปทั้งหัวใจ อยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ทำไม่ได้ จำต้องปั้นหน้าเรียบเฉยต่อไป

“ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ”

พอหล่อนทำเย็นชาใส่ กลับเป็นเขาเองที่รู้สึกหงุดหงิดทรมาน

เขาจะต้องควบคุมตัวเองให้ได้ จะต้องไม่ยอมให้ชมจันทร์มามีอิทธิพลเหนือสมองอีก

อติณบังคับตัวเองจนสำเร็จ เขายิ้มเหยียดหยามให้กับชมจันทร์อีกครั้ง ก่อนจะหันไปถามทนายความต่อ

“อ่านพินัยกรรมจบแล้วใช่ไหมครับ”

“ยังครับ ยังเหลืออีกสองบรรทัด”

“งั้นก็รีบๆ อ่านมาเถอะครับ ผมจะได้รีบออกไปจากที่นี่เสียที เหม็นเน่า”

หล่อนรู้ว่าเขาด่าตัวเอง แต่ก็จำต้องทำนิ่งเฉย แม้ในใจจะเจ็บปวดสักแค่ไหนก็ตาม

“เชิญคุณอมรอ่านต่อได้เลยค่ะ”

ทนายความประจำตระกูลระบายยิ้มน้อยๆ ก่อนจะก้มลงอ่านตัวอักษรที่เหลือในกระดาษ

“นายอติณ รัตนโชคจะต้องแต่งงานกับนางสาวชมจันทร์ แว่นวิเศษทันทีหลังจากที่เปิดพินัยกรรมเสร็จเรียบร้อยแล้ว หากมีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดขัดข้อง ทรัพย์สมบัติของข้าพเจ้าทุกชิ้นจะถูกบริจาคให้กับแผ่นดิน รวมถึงคฤหาสน์รัตนโชคด้วย”

“นี่มันอะไรกัน?!” อติณลุกขึ้นยืน ท่าทางเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด เขาจ้องหน้าชมจันทร์สลับกับใบหน้าของทนายความ

“ใจเย็นๆ ครับคุณอติณ”

“จะให้ผมใจเย็นอยู่ได้ยังไงกัน ในเมื่อคุณพ่อเล่นทำพินัยกรรมบ้าบออะไรขึ้นมาแบบนี้”

“คุณอติณขา... อย่าตำหนิท่านเลยค่ะ เดี๋ยวท่านจะนอนตายตาไม่หลับ” ป้าพรรณรีบจับแขนของอติณและพูดเตือนสติ

อติณสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามควบคุมตัวเองแต่มันทำได้ยากเย็นเหลือเกิน เขาหันมาจ้องหน้าชมจันทร์ด้วยสายตาเคียดแค้น

“นี่มันคือความคิดของเธอใช่ไหม”

นี่เขาคิดได้ยังไงกันว่าหล่อนจะสมรู้ร่วมคิดให้พ่อของเขาเขียนพินัยกรรมแบบนี้

“ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”

“ตอแหล!”

“คุณอติณครับ กรุณาให้เกียรติภรรยาของท่านด้วย”

ทนายความพยายามห้ามปราม ป้าพรรณเองก็เช่นกัน

“ใจเย็นๆ นะคะคุณอติณ”

อติณโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เขาจ้องหน้าชมจันทร์อย่างเกลียดชัง

“กะเอาทั้งพ่อทั้งลูกเลยว่างั้นเถอะ”

“กรุณาพูดกับฉันด้วยถ้อยคำสุภาพด้วยค่ะ”

“ผู้หญิงร่านแบบเธอ คำพูดดีๆ ฟังไม่ออกหรอก ชมจันทร์!”

หล่อนมองหน้าเขา พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่กลั้นไม่อยู่ มันไหลออกมาอาบแก้ม แต่ก็รีบป้ายมันทิ้งในทันทีที่สามารถทำได้

“ถึงฉันจะร่าน แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะนอนกับคุณ คุณอติณ รัตนโชค”

อติณกัดฟันแน่น ตรงปรี่จะเข้าไปกระชากร่างของชมจันทร์ขึ้นมาเขย่า แต่เสียงของทนายความหยุดการเคลื่อนไหวของเขาเอาไว้เสียก่อน

“แค่สามเดือนเท่านั้นครับ”

เขาหันไปมองหน้าทนายความ “คุณหมายความว่ายังไง คุณทนายความ”

“ท่านต้องการให้คุณแต่งงานกับคุณชมจันทร์อย่างน้อยๆ สามเดือนครับ หลังจากนั้นคุณจะหย่ากับเธอ หรือว่าจะยังใช้ชีวิตกับเธอต่อ ก็ตามใจของคุณครับ”

เขาละสายตาจากหน้าของทนายความมาจ้องหน้าขาวซีดของหล่อน

“กับผู้หญิงคนนี้ แค่นาทีเดียว ผมก็แทบจะอาเจียนอยู่แล้ว”

หล่อนทำได้แค่ก้มหน้ายอมรับความเจ็บปวดอย่างไม่มีทางเลือก

“ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมคุณพ่อจะต้องทำแบบนี้ ทำไมจะต้องให้ผมใช้บริการเมียของท่านต่อจากท่านด้วย”

“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับว่าท่านคิดอะไรอยู่ แต่ถ้าคุณอติณไม่ตกลงทำตามคำสั่งเสียของท่าน สมบัติทุกอย่างของท่านก็จะถูกบริจาคให้แก่แผ่นดิน”

อติณนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด เขาควรจะเดินหนีออกไปจากเรื่องบ้าๆ นี้ซะ แต่บางอย่างที่มืดดำภายในใจกลับทำให้เขาตอบตกลง

“คุณคิดว่าผมจะใจกว้างขนาดยกสมบัติให้กับแผ่นดินเชียวหรือครับ” ชายหนุ่มแค่นยิ้มหยัน ละสายตาจากหน้าของทนายความมามองหน้าหล่อน “ผมจะแต่งงานกับเมียของคุณพ่อครับ จะใช้บริการต่อจากท่าน” เขาเค้นเสียงเลือดเย็น “และหวังว่าผมจะได้รับการบริการอันยอดเยี่ยมเหมือนกับที่คุณพ่อเคยได้รับ”

ใบหน้าหล่อนของร้อนผ่าว ความอัปยศอดสูแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกาย

หล่อนรักอติณ แต่ไม่อาจจะทนอยู่ใกล้ชิดกับเขาได้ เพราะเขาเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่ผู้ชายอบอุ่นใจดีเหมือนที่เคยรู้จัก เขากลายเป็นซาตานไปแล้ว

“เอ่อ... แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะคะ”

“ท่านสั่งให้คุณชดใช้เงินสิบล้านครับ”

“สิบล้าน?”

หล่อนทวนคำพูดของทนายความทั้งน้ำตา หล่อนจะไปหาเงินก้อนนี้มาจากที่ไหนกัน

“และถ้าคุณไม่มีเงินมาจ่าย และยังยืนยันว่าจะไม่แต่งงานกับลูกชายของท่าน คุณก็จะต้องติดคุกครับคุณชมจันทร์”

ดวงหน้างดงามซีดเผือด หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง ดวงตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

“แค่สามเดือนใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ แค่สามเดือน”

หล่อนไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ นั่นแหละ แม้ว่าการเผชิญหน้ากับอติณมันจะคือหายนะสำหรับตัวเองก็ตาม

หล่อนเหลือบตามองเขา มองผู้ชายที่ยังคงหล่อเหลาราวกับเทพบุตร และก็ได้เห็นแววตาเกลียดชังที่เขาทอดมองมาหา

อติณเกลียดหล่อน...

“ค่ะ ฉันตกลง”

“นึกอยู่แล้วเชียว ว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่มีทางปฏิเสธข้อเสนอดีๆ อย่างนี้ได้อยู่แล้ว”

หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง ยอมรับความเกลียดชังจากอติณโดยดุษณี

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel