9 หนุ่มหล่อมาดเข้ม

“ได้ค่ะ ห้องอาหารอยู่ทางด้านโน้นค่ะ”

ครูสาววัยน้อยกว่าประมาณห้าปี ชี้ทางไปโรงอาหาร น้ำผึ้งจึงตามไปดูบุตรชายคนเดียวรับประทานขนม ส่วนครูเดินดูความเรียบร้อยบริเวณโรงเรียนเพราะเป็นเวรที่ต้องปฏิบัติ ครู่หนึ่งเสียงรถยนต์ครางกระหึ่มๆ พร้อมๆ รถจี๊ปเขลอะไปด้วยฝุ่นแล่นเข้ามาจอด

“อ้าว คุณโชมานี่นา ไปรับก่อน ว้าย โหดยังเหมือนเดิม”

ครูสาวสวยแต่หุ่นกลมเดินแกมวิ่งไปยังรถจี๊ปล้อโตที่หอบเอาฝุ่นแดงๆ ติดพ่วงมาด้วย ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนในโรงเรียนเห็นเพราะเป็นภาพชินตาที่เจอประจำ

ทุกครั้งที่โชกุนหลานชายเจ้าของโรงเรียนมาจากไร่ต่างจังหวัดสภาพรถล้อโตก็มอมแมมจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ทุกครั้งที่เขามาก็จะเอาผลไม้รสชาติดีมาฝากท่านผู้อำนวยการแล้วพักอยู่สองคืนหรือมากกว่านั้นแล้วแต่โอกาสจะอำนวย

“สวัสดีค่ะ คุณโช”

“สวัสดีครับครูกลม ไม่ได้เจอกันนานยังสวยเหมือนเดิมนะครับ”

“ว้าย คนอะไรปากหวานจัง พูดอย่างนี้น่าจะมีแฟนแล้วสินะ”

“ใครบอกล่ะครับ ผมยังหาไม่ได้เลย ครูกลมช่วยแนะนำสาวๆ เอาแบบว่าหุ่นดี ผิวขาว หน้าหวาน เอาใจเก่ง”

“โอ้โห คุณโชขาสเป็กสูงขนาดนั้น คงไม่มีหรอกค่ะ ที่นี่ดูดีที่สุดก็คือกลมนี่แหละ สนใจไหมคะ”

ไปๆ มาๆ ครูกลมแนะนำตัวเองที่จะเป็นแฟนให้แก่โชกุนทันที ชายหนุ่มชะงัก ใจหายวาบ ทำไมจะไม่รู้ว่าครูกลมคนนี้ชอบเขา แต่ไม่มีทางละ

ในเมื่อผู้หญิงของเขาต้องเพอร์เฟคทุกอย่าง หากว่าด้อยคุณสมบัติแม้แต่ข้อเดียวจะไม่รับพิจารณาเด็ดขาด

“เราเป็นคนรู้จักกันดีแล้วครับ”

“อย่างนี้คุณก็ไม่ชอบครูตัวอ้วนสิคะ”

“เปล่าครับ เรารู้จักกันมานาน ถ้าเปลี่ยนสถานะมาเป็นแฟนอย่างนั้น ผมทำใจไม่ค่อยได้ครับ แล้วนี่คุณป้าอยู่ที่ไหนล่ะ ไม่เห็นอยู่หน้าฟ้อนท์เลย”

โชกุลเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะกลัวต่อสายตาครูสาวที่มองเสียจนร้อนไปทั้งตัว ถ้าขืนอยู่ด้วยกันนานกว่านี้เขาอาจจะละลายก็ได้

“อุ๊ย พูดยังกับอยู่ในโรงแรม คืออย่างนี้ค่ะ ท่านอยู่ที่โรงอาหาร ดูเด็กๆ กินขนม รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวท่านก็คงมาหรือว่าให้กลมไปบอกละคะ”

“อย่าเลยครับ ให้ท่านทำหน้าที่ต่อไปก่อน แหม เจ้าของโรงเรียนเอาใจใส่ดีอย่างนี้ ใครๆ ก็อยากเอาลูกหลานมาฝาก ถ้าผมมีลูกคงต้องยกให้คุณป้าดูแล”

“รีบหาแม่ของลูกสิคะ”

“นั่นสิครับ คงมีน่าแต่ยังไม่เจอกันเท่านั้น ผมขอไปนอนรอในรถก็แล้วกัน”

เขารู้ว่าจะต้องหาทางเลี่ยงครูกลมให้เร็วที่สุดเพราะกลัวว่าพูดไปพูดมา อาจจะเข้าตัว ในเมื่อครูสาวต้องการที่จะได้เขาเป็นคนรัก

ไม่สนใจต่อรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนโจรห้าร้อย เด็กเห็นแล้วร้องจ้า แล้วพากันวิ่งหนี

ครูกลมมองตามคนร่างใหญ่ในชุดยีนอย่างหลงใหล ปลื้มต่อความเข้มและห้าวไม่เหมือนใคร เธอจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อที่จะกลายเป็นจุดเด่นของเขา เพื่อเป็นคุณผู้หญิงไร่ของเขาให้ได้ ไม่ว่านานแค่ไหนก็จะรอ

‘ใครจะกล้านั่งดูลูกตัวเองกินขนมต่อหน้าท่านผู้อำนวยการ เดี๋ยวลูกเราเกร็งพอดี ออกมาดีกว่า’

ม่ายคนสวย บ่นเบาๆ หลังจากแอบเข้าไปในโรงอาหาร เห็นลูกชายสุดที่รักกำลังกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย เธอรีบถอยออกมาอย่างรวดเร็ว ตั้งใจเอาไว้ว่าจะต้องรอใกล้ๆ กับรถ เวลานี้ยังไม่มีผู้ปกครองรายไหนมานั่งรอ

กระทั่งสายตาสะดุดกับรถจี๊ปล้อโตมีฝุ่นเกาะทั่วทั้งคัน เธอยิ้มแสยะอย่างร้ายๆ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ สำรวจจนทั่วแต่ไม่เห็นใคร

“เจ้าของรถไปไหนนะ อยากดูหน้าคนเซ่อซ่าเสียหน่อย สงสัยมารับลูก เชอะ ส่งให้เข้าโรงเรียนแพงๆ แต่ตัวเองเป็นคนป่าคนดอน ดูทะเบียนก็รู้ว่าบ้านนอกมาก”

น้ำผึ้งโกรธเจ้าของรถที่เกือบขับรถชนเพราะแล่นมาขวางหน้าเอาไว้ อารมณ์โกรธที่จางไปแล้วเริ่มกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เธอจะเล่นงานคนขับให้หนัก จึงชะโงกหน้าเข้าไปในรถตรงส่วนหน้า พอดีกับที่โชกุนลุกขึ้นนั่งตัวตรง ลดกระจกลงมา ทั้งสองประสานสายตาทันที ต่างตกใจ อุทานออกมาดังๆ

“ว้าย!”

เธอตกใจจนตัวสั่นที่เห็นคนโผล่พรวดขึ้นมา เช่นเดียวกับโชกุลเกือบช็อกที่เห็นผู้หญิงชะโงกหน้ามองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง

“เฮ้ย! นี่คุณมองอะไร”

“ฉันก็มองคนนิสัยแย่น่ะสิ”