8 กลีบกุหลาบร้อนวาบ 1

เธอทาบร่างอาบเสน่ห์ลงไปบนร่างเปลือยแกร่ง กลีบกุหลาบร้อนวาบเมื่อสัมผัสกับอาวุธที่ขยับขึ้นมาต้อนรับ มือเขาลูบลงไปจากแผ่นหลังแล้วหยุดอยู่ที่บั้นท้าย ออกแรงกดแล้วขยับบั้นท้ายขึ้นไปก่อนจะหายเข้าไปในกลีบกุหลาบอวบ

ความอุ่นเสียวที่อังคณาได้รับ ทำให้เผลอร้องครางอย่างถึงใจ แต่เธอจะแพ้ไม่ได้จะต้องสู้ให้ถึงที่สุดจึงขยับขึ้นไปนั่งอยู่ข้างบนแล้วโยกสะบัดตัวเร็วๆ โดยภาคนอนอยู่ข้างล่าง

“โอ ที่รัก ผมใจจะขาดแล้ว คุณออกแรงขยับเท่าไร ผมยิ่งมีความสุขเท่านั้น”

เขายังคงส่งเสียงครวญครางด้วยความสุข ก่อนจะแอ่นร่างรับเมื่อเธอหมุนสะโพกเป็นวงกลมแล้วกดน้ำหนักลงไปถูกจังหวะจะโคน

“อืม ดีจังค่ะ อังชอบ ขอให้ทำอีกได้ไหม”

เธอเสียงสั่นด้วยความซ่านในทรวง ก่อนโน้มร่างเข้าหา แล้วจับบ่าทั้งสองข้างแน่น และขยับสะโพกกดลงให้เร็วกว่าเดิม

“ได้เลยครับ ผมรอคุณอยู่นะ”

เขาพูดก่อนจะแอ่นรับอีกครั้งแล้วสูดปาก ใบหน้าเหยเกด้วยความเสียวสุดกำลัง เช่นเดียวกับเธอมี่อัดแรงลงไปให้กลีบกุหลาบงับอาวุธร้ายให้เต็มที่แล้วกดถี่ๆ

“อังรู้แล้วว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบอยู่ข้างบน” เธอกล่าวพลางขยับบั้นท้ายให้เร็วกว่าเดิม และเขาแอ่นรับไม่ให้น้อยหน้าเช่นกัน

“ว่าไงครับ ผมอยากรู้ แต่ว่าคุณอยู่ข้างบนอย่างนี้ชอบมากครับ”

“เหมือนเป็นผู้บังคับบัญชาค่ะ”

หญิงสาวพูดจบออกแรงหนักจนถึงหนักที่สุด ความถี่กับกำลังที่กดลงไป สร้างความสุขให้แก่คนทั้งสองให้ใกล้ถึงจุดหมาย

เธอเป็นผู้กุมบังเหียนอยู่ครู่หนึ่งจึงขอนอนตะแคงแบบสบายๆ ภาคประกบด้านหลัง อาวุธร้ายยังทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม เธอมองทั้งของเขาและของตัวเองเป็นการเพิ่มความซู่ซ่า เรี่ยวแรงมีเท่าไรจัดใส่เต็มที่

พร้อมกันนั้นเขาพลิกร่างงามให้นอนหงายซึ่งเป็นการกระทำแบบเบสิกที่ให้หญิงชายได้รับความสุข เขาเร่งเร็ว จัดแรงจนเธอบิดตัว ร้องคราง และเกร็งร่างกับความซ่านที่แทบหยุดหายใจ

ภาคร้องเบาๆ ในลำคอก่อนจะขยับร่างเร็วเป็นเซตสุดท้าย แล้วแช่อาวุธไว้ในกลีบกุหลาบจนนิ่งงัน

รถติดหนักจนทำให้น้ำผึ้งหัวเสีย กลัวว่าจะไปไม่ทันรับลูกชายก่อนเลิกเรียน หลังจากอยู่พักใหญ่ เมื่อเห็นว่ารถคันหน้าเคลื่อนไปได้ เธอไม่รอช้าเหยียบคันเร่งพุ่งรถไปข้างหน้าทันที ทว่า กลับมีรถอีกคันวิ่งสวนมาอีกเลน เธอเบรกตัวโก่ง เกือบชน ซึ่งก็เฉียดไปนิดเดียวและรถคันหลังบีบแตรไล่ดังลั่น

“ไอ้บ้าเอ๊ย ขับรถประสาอะไร ซื้อใบขับขี่มาหรือไง”

ม่ายสาวสบถพร้อมกับบีบแตรใส่เจ้าของรถคันนั้นซึ่งเป็นรถจี๊ปล้อใหญ่ ไม่อาจรู้ว่าสีอะไรเพราะมีฝุ่นแดงๆ เกาะติดเต็มไปหมด แต่จำหมายเลขทะเบียนได้แม่นยำ ถ้าไม่ติดว่ารีบไปรับลูก เธอคงไล่ล่าให้ทันและด่าคนขับให้ขวัญกระเจิง

“ไม่รู้จักฉันเสียแล้ว โกรธๆ อ้าว เจ้าลูกชายโทร. มาหรือไง ไม่ใช่ นายภาค บ้าอะไรอีกล่ะ เพิ่งเจอกันนี่นา สวัสดีค่ะ”

หญิงม่ายคนสวยบ่นอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่ขึ้นหน้าจอเป็นเบอร์ของภาคชายหนุ่มที่ชอบขายขนมจีบให้บ่อยๆ

“คุณน้ำผึ้งอยู่ที่ไหนครับ”

“ฉันอยู่บนถนนค่ะจะไปรับลูก ขอโทษด้วยนะไม่สะดวกคุย กลัวอุบัติเหตุ คุณภาคคงเข้าใจนะคะ”

น้ำผึ้งรีบปฏิเสธทันที หากว่าไม่ใส่สมอลทอล์กในการพูดคุยเธอจะไม่สนทนากับใครทั้งสิ้น ในขณะสภาพจิตใจขุ่นมัวอย่างนี้ เธอเร่งความเร็วในการขับรถไปโรงเรียนลูกชาย ถ้าช้ากว่านี้ไฟแดงอาจแดงโผล่ขึ้นมาอีก

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ เดินทางปลอดภัยนะครับ”

ภาคกล่าวเสียงเบา แต่ยังคงความหวานให้ฉ่ำหู แต่น้ำผึ้งหาได้ใส่ใจเพราะใจจดจ่ออยู่กับลูกชาย เกือบครึ่งชั่วโมงที่เธอมาถึงโรงเรียนของบุตรชาย มองเข้าไปตรงส่วนที่ญาติมารับ แต่ไม่เห็นน้องแก๊ป

ม่ายสาวใจร้อนกลัวว่าลูกไม่พอใจจนแอบออกไปซื้อขนมกับเพื่อนซึ่งเป็นร้านค้านอกโรงเรียน ด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย เธอเข้าไปหาครูประจำชั้นที่อยู่ตรงด้านหน้าห้องเรียนพอดี

“คุณครูคะ เห็นน้องแก๊ปไหมคะ”

“ไม่ต้องกังวลค่ะ น้องแก๊ปกับเพื่อนๆ ถูกท่าน ผอ.พาไปรับประทานขนม ท่านสั่งให้แม่ครัวทำเลี้ยงเด็กที่รอผู้ปกครองมารับค่ะ”

“เหรอคะ ดีจังเลย ฉันไปดูหน่อยนะคะเป็นห่วงมากเลย” น้ำผึ้งยิ้มด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่าลูกอยู่ภายในโรงเรียน