บทที่ 7

“ไม่น่าเลยเรา”

อชิรญาบ่นพึมกับตนเอง ขณะที่นวดขมับไปด้วย ผลพิษจากการเมาค้างเมื่อวันก่อน ยังลอยวนมาถึงวันทำงาน เธอเป็นพนักงานดีเด่นที่เก็บสถิติไม่สาย ไม่ขาด ไม่ลา และแน่นอนว่า ปีนี้อชิรญาก็จะพิชิตมันอีกหนด้วยการรับรางวัลนี้ เพราะเธอลาน้อยที่สุด และไม่เคยมาทำงานสาย แต่เธอเสียวันลาไปล่ะตอนที่ไปเสียศูนย์ตอนอกหัก ปีนี้เธอจะไม่ยอมเสียวันลาเพราะเรื่องไร้สาระอะไรแบบนี้อีก

“เป็นอะไรไปน่ะพี่วาววา”

เสียงรุ่นน้องเอ่ยทัก ขณะที่วางถุงพลาสติกบรรจุกล่องอาหารกลางวันไว้บนโต๊ะของเธอ อชิรญาฝากซื้อเพราะหล่อนไม่อยากลุกไปเจอคนเยอะๆ ในขณะที่สภาพไม่สมประกอบนัก

“หนักไปหน่อย” เธอว่า ทางนั้นหัวเราะคิก

“เอ๋...พี่วาววาไปแฮ้งค์เอ้าท์กับเค้าด้วยเหรอนี่ ไปไม่ชวนกันเลยนะ อยากเห็นเวลาพี่วาววาปาร์ตี้ ว่าจะเป็นแบบไหนน้า”

“ฉันก็ไม่ได้นั่งพับเพียบกินเหล้าหรอกน่า”

อชิรญาว่า ทางนั้นเลยยิ่งหัวเราะมากขึ้น ก่อนจะถามอาการซ้ำว่าไหวไหม จะหายาพารามาให้กินแก้ปวดหัว หรือจะให้ไปซื้อเครื่องดื่มหรืออะไรอีกไหม แต่อชิรญาปฏิเสธ

อาจจะเป็นเพราะภาพลักษณ์ของเธอ อชิรญาสาวเลขานุการของราชินีสูงสุดแห่ง เคเอ็น กรุ๊ป คุณมัทนา ว่าเธอเป็นคนเรียบร้อย เคร่งขรึม ทำงานว่องไว ปราดเปรียว แทบจะไม่เคยขาดหรือลางาน เรื่องสายไม่ต้องพูดถึงเพราะไม่เคยมาสาย อชิรญาได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นทุกปี แถมหลังจากงานแล้ว เธอก็ไม่ค่อยสุงสิง ไปปาร์ตี้กับเพื่อนร่วมงานสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะส่วนงาน ที่ถูกกันไว้ว่าต้องสนิทสนมกับประธานใหญ่ด้วยกระมัง ทำให้เธอไม่ค่อยมีคนมาวุ่นวายเกาะแกะด้วยสักเท่าไหร่ เวลาไปคอนแทคงานกับแผนกอื่น ก็มีแต่คนกลัวเกรงเธอ เพราะมาดของเธอด้วยกระมัง อชิรญามักจะสวมสูททำงานเข้าชุดกันทั้งเสื้อและกระโปรง ความยาวของมันคือเสมอเข่า ผ่าเล็กน้อย กระโปรงสอบ เสื้อตัวในเป็นเชิ้ตสีสุภาพ บางหนก็เป็นชุดสูทกางเกงเวลาที่จะต้องออกไปพบลูกค้า ที่ต้องการความคล่องตัวเคียงข้างนาย ไม่เคยสวมเสื้อชุดมีลวดลาย สวมเดรสแบบแฟชั่น เธอรวบผมเรียบร้อย แต่งหน้าอ่อนๆ ไม่ฉูดฉาด ไม่สวมเครื่องประดับสะดุดตามากมาย มีเพียงต่างหูที่มักจะเป็นอันเล็กๆ ไม่สะดุดตา สร้อยคอของเธอคือสร้อยทองเส้นบางห้อยพระประจำวันเกิด และนาฬิกาข้อมืออีกหนึ่งอย่าง เธอสวมรองเท้าคัชชูสูงสองนิ้วซึ่งมักจะมีเพียงแค่สองสี อย่างสีดำและสีน้ำตาลอ่อนสลับกัน

ตำแหน่งหน้าที่การงาน ทำให้เธอต้องวางมาดไว้แบบนั้น น้อยคนจะรู้ว่าแม่เลขาหน้าขรึม ที่ยืนข้างท่านประธานใหญ่ เป็นคนโก๊ะเปิ่นขนาดไหน ก็มีแต่เพื่อนสนิทจริงๆ อย่างริญญาและทองอุไรเท่านั้นแหละ ที่ได้เห็นธาตุแท้ของเธอในข้อนี้

เธอรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อย อาการปวดหัวเวียนหัวก็พอทุเลา ไม่เอาอีกแล้ว...หล่อนบอกตัวเอง หนหน้าไปกับยัยพวกนั้นเธอจะไม่หลุดขนาดนี้อีกแล้ว

ภาพของใครบางคนแวบขึ้นมาทันที ภาพที่เธอกำลังเอามือจิ้มๆ อะไรบางอย่างที่ตุงๆ ก่อนที่จะ...

แว๊กกกก

เมาจนจำอะไรไม่ค่อยจะได้ แต่ทำไมอะไรแบบนี้มันจำได้ดีจังหะ!

หน้าของอชิรญาร้อนผ่าวก่อนจะสะบัดหน้าแรงๆ ไม่ไหวๆ เธอคงจะกลายเป็นคนเพี้ยนไปแล้ว เพราะยัยมิ้นแท้ๆ เออ...เพื่อนสนิทของเธอ ไม่น่าเชื่อว่าจะแอบทำอะไรแบบนั้น โอ้หนอ...ความลับของเพื่อนรักที่เปิดเผยให้เธอและริญญารับรู้ มันทำให้สองสาวช็อค และแอบเครียดแทนทองอุไรไปด้วย

นี่ๆ เป็นไงบ้างหล่อน อาการมันเป็นยังไง เงียบไปเลยนะยะ บอกมาทีสิ ว่าแบบ...อื้อหือไหมอะ จะได้ใช้บริการบ้าง

เปิดข้อความไลน์มาก็เจอข้อความจากริญญาก่อนอย่างอื่น เธอถอนใจ แล้วพิมพ์ตอบอีกฝ่ายกลับไป

อาการดีเลิศมาก จะบอกให้ อื้อหือสุดๆ ลืมแฟนเก่าหนอนน้อยไปเลยย่ะ

ว้ายๆๆๆ ต้องเล่า ต้องเหลานะยัยวาววา

เอ่อๆ ไว้จะเล่า...

จะเอาอะไรไปเล่าวะเรา ขี้โม้เอาก็แล้วกัน อชิรญาคิดในใจ

แล้วเรื่องยัยมิ้นอะ ฉันแบบเครียดนะนี่พอรู้ว่านางซุกเด็กอะ ใครจะไปคิดว่าจะเปรี้ยวปรี๊ดขนาดนั้น แล้วถ้าคู่หมั้นนางรู้อะแก ฉันกลัว ข่าวยิงกัน ฆ่ากันเปรี้ยงปร้างไปหมด แกเห็นไหมอะ เวลาที่ผู้ชายจับชู้ได้

เออ ก็เครียดอยู่ ไว้ค่อยว่ากัน ตอนนี้ขอไปทำงานก่อน

ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนมิ้นของเราจะมีความลับที่ดาร์คขนาดนี้ แกมีความลับอะไรบ้างหรือเปล่านะ ยัยวาววา บอกเพื่อนบ้างนะแก อย่ามาทำให้เซอร์ไพรส์ตกใจแบบนี้อีกคนล่ะ

ไม่มีย่ะ มีอะไรก็เล่าพวกหล่อนหมด เคยปิดได้หรือหะ

อิอิ ขอเบอร์โฮตส์คนนั้นได้ไหมอะ ว่าจะติดต่อเอง

ไม่ได้ย่ะ ไม่ให้

โอ๊ย...ใจร้าย ไปขอยัยมิ้นเอาก็ได้

อชิรญาแลบลิ้นใส่โทรศัพท์เหมือนกับว่ามันเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ก่อนจะคว่ำโทรศัพท์ลง เพราะถึงเวลางานแล้ว

วันนี้ท่านของเธอเข้าบริษัทสายแหะ สาวเลขาคนเก่งคิดในใจ ขณะที่นั่งทำรายงานการประชุมเตรียมไว้ แล้วเริ่มดูแผนการนัดลูกค้า

“วาววา ไปพบฉันที่ห้องหน่อย”

เสียงฝีเท้าดังขึ้น เป็นจังหวะการเดินที่หนักแน่น คุ้นชิน อชิรญาเงยหน้าจากงานทันที เพื่อจะเอ่ยทักเจ้าของเสียงนั่น ดูหน้าของท่านประธานใหญ่จะดูเคร่งเครียดเป็นพิเศษ ทำงานกับท่านมาหลายปี พอจะรู้ว่าถ้าทำหน้าแบบนี้ คงจะมีเรื่องใหญ่ให้เธอทำแน่ๆ

อชิรญาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สำรวจกลิ่นปากของตัวเองอีกนิดหน่อย เธอเกรงว่าจะยังมีกลิ่นแอลกอฮอล์หลงเหลืออยู่เพราะอาการเมาค้าง สำรวจแล้วสะอาดเรียบร้อยดี จึงถือสมุดโน้ตขนาดเล็ก ติดมือเข้าไปด้วยเพื่อจดรับคำสั่งนาย

เรื่องใหญ่อะไรนะหนนี้

สาวเลขาคิด...