บทที่ 2

แง้ๆ แง้” ””

เธอตื่นมาตอนเช้าด้วยเสียงร้องของแทนคุณ ที่มีอายุเพียงแค่หนึ่งขวบ เธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่อุ้มหลานเดินไปเดินมาทั่วห้องจนได้ยินเสียงเคาะประตู

ก๊อกๆ’ ’’

“เกิดอะไรขึ้นครับ ผมขอเข้าไปได้มั้ย”

เธอที่ตอนนี้ไม่รู้จะรับมือกับหลานชายยังไงเลยเปิดประตูให้เขาเข้ามา

“ได้ค่ะ สักครู่นะคะเดี๋ยวฉันจะเปิดประตูให้”

“ทำไมถึงร้องไห้แต่เช้าแบบนี้ละครับ ไม่สบายรึเปล่า”

“ขอโทษด้วยนะคะ เพราะเสียงร้องไห้เลยทำให้คุณต้องตื่นแต่เช้า ฉันก็ไม่รู้ว่าแกเป็นอะไร ตื่นมก็ร้องอย่างเดียวเลย ฉันโอ๋เท่าไหร่ก็ไม่ยอมเงียบสักที”

เขามองดูเด็กที่ร้องไห้ เขาก็รู้ทันทีว่าเด็กน่าจะอายุไม่ถึงสองขวบ อาการนี่มีอย่างเดียวคือเด็กหิวนม

“ผมว่าเขาน่าจะหิว คุณไม่เอานมของคุณให้ลูกกินละครับแกจะได้เงียบ”

ด้วยความที่ธนินเข้าใจว่าเธอเป็นแม่ของแทนคุณเขาก็ได้พูดไปแบบนั้น แต่รินรู้อยู่แกใจว่าเธอไม่ใช่แม่ และไม่มีนมในเด็กกิน เธอต้องโกหกเขาออกไปว่าลูกชายไม่ได้กินนมของเธอแล้ว

“พอดี แทนคุณแกโตแล้วฉันเลยให้กินนมของฉัน ที่บ้นของคุณพอมีนมกล่องบ้างมั้ยคะ “

“บ้านผมไม่มีเด็ก เลยไม่มีนมเลยครับ งั้นเดี๋ยวผมพาคุณกับลูกออกไปตลาดไปหาซื้อนมกับของใช้กัน “

“เออ แต่ฉันไม่มีเงินติดตัวมาเลย “

เธอทำหน้าเศร้าอีกครั้งแม้กระทั่งบัตรประชาชนเธอยังไม่ทันได้คว้ามา ในตอนนั้นแค่ตัวเธอกับหลานชายปลอดภัยก่อนก็พอที่เธอคิด

“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมเป็นคนซื้อให้เอง ไม่ต้องเกรงใจ”

“จริงเหรอคะ คุณช่างเป็นคนดีจริงๆ “

หญิงสาวฉีกยิ้มขึ้นมาทันที

“งั้นไปกันเถอะครับ ไม่งั้นแกก็จะร้องไม่หยุด”

“ค่ะ “

ระหว่างทางที่เขาพาเธอไปทั้งคู่ได้พูดคุยกันไปด้วยเพื่อไม่ให้เกิดความเงียบขึ้นในรถ

“ผมชื่อธนินทร หรือเรียกสั้นๆ ว่าธนินก็ได้นะครับ แล้วคุณชื่ออะไรผมจะได้เรียกถูก”

“ฉันชื่อรินรดาค่ะ เรียกว่ารินเฉยๆ ก็ได้ ส่วนตัวเล็กขี้ร้องนี่ชื่อแทนคุณค่ะ อายุหนึ่งขวบกว่าแล้ว”

“แล้วเรื่องที่คุณหนีมาเมื่อคืนผมขอถามหน่อยได้มั้ยครับว่าคุณหนีอะไรมา “

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มีคนตามไล่ล่าจะฆ่าครอบครัวของฉัน โชคดีที่ฉันพาแทนคุณวิ่งหนีมาทันเลยไม่ทันได้หยิบอะไรมาสักอย่าง แล้วก็มาเจอคุณที่ขับรถผ่านตรงนั้นพอดี แล้วเมื่อคืนคุณจะไปไหนคะ”

รินไม่กล้าที่จะเปิดเผยตัวตนทั้งหมดให้เขาได้รู้ เธอไม่ยังเชื่อใจว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดีจริงๆ หรือเปล่า

“ผมว่าจะไปหาพี่ชายนะครับ แต่มาเจอคุณก่อนเลยพาคุณกลับมาที่ไร่ของผม”

“ฉันจะตอบแทนที่คุณช่วยฉันนะคะ คุณให้ฉันทำอะไรฉันทำได้หมดทุกอย่าง ให้ช่วยงานที่ไร่ก็ได้นะคะ “

“ครับๆ ถึงแล้วครับ ลงไปซื้อของใช้กัน”

ทั้งสามคนก็ได้พากันเลือกซื้อของใช้เด็ก เสื้อผ้าทั้งของรินและแทนคุณ แทนคุณที่ได้กินนมเขาก็อารมณ์ดีขึ้นทันที

“มาม้า “

เสียงแทนคุณที่เปล่งออกมาหลังกินนมเสร็จทำให้รินตื่นเต้นที่ได้ยินเสียงพูดของแทนคุณ เพราะหลานของเธอยังพูดไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาพูด

“อุ้ย!! แทนคุณพูดได้แล้วเหรอลูก “

“ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

“ใช่สิคะ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาพูดให้ได้ยิน นอกจากร้องไห้ “

“ปาป๋า”

แทนคุณมองไปทางธนินและเรียกเขา

“ลูกชายน่ารักมากเลยนะคะ คุณพ่อก็หล่อ คุณแม่ก็สวยช่างเหมาะกันจริงๆ”

ป้าเจ้าของร้านเสื้อผ้าที่เธอเข้ามาดูได้พูดขึ้น เขาคิดว่าเธอกับธนินเป็นสามีภรรยากัน รินได้แต่ก้มหน้าด้วยความอายใบหน้าของเธฮแดงระเรื่อขึ้น

“ไม่ใช่ค่ะป้า เราไม่ใช่สามีภรรยากัน”

“ไม่ต้องอายหรอกหนู ถ้าสามีป้าหล่อขนาดนี้ป้าไม่อายชาวบ้านหรอก ดูสิมีลูกตั้งหนึ่งคนแล้วยังจะอายอยู่ดีเหรอ”

ธนินไม่ได้พูดอะไร เขายืนยิ้มให้กับป้าเจ้าของร้านก่อนจะเดินถือของออกจากร้าน ส่วนรินอุ้มแทนคุณออกมาด้วยอาการเขิน

เขาได้มาส่งรินที่บ้านพัก แล้วเขาก็ได้ออกไปหาพี่ชายของเขา

“มีใครอยู่มั้ยคะ “

เสียงของหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของเธอได้เดินเข้ามาหารินที่ห้อง

“มาหาใครคะ สักครู่นะคะ “

รินเอาแทนคุณที่นอนหลับวางลงไว้บนเตียงก่อนเดินอกไปหาผู้หญิงที่มาเรียกหา

“หนูรินใช่มั้ย?”

“ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ “

“พอดีคุณธนินให้ป้ามาช่วยดูแลเจ้าหนูแทนคุณนะค่ะ เผื่อคุณจะได้ทำอะไรบ้าง”

“ขอบคุณค่ะ ตอนนี้แทนคุณหลับไปแล้ว ป้ามีอะไรให้หนูทำบ้างคะ หนูอยากตอบแทนคุณธนิน”

“ไม่ค่อยมีอะไรทำหรอกค่ะ ส่วนมากก็มีแต่งานไร่งานสวนคุณจะทำไว้เหรอ”

“ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เรียกรินเฉยๆ ก็พอแล้วป้าชื่ออะไรคะ”

“ป้าชื่อป้าพรจร๊ะ ต้องการอะไรบอกป้าได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ”

“ค่ะ งั้นต่อจากนี้รินขอฝากตัวฝากตัวด้วยนะคะ ต่อให้งานหนักแค่ไหนรินก็ทำได้ค่ะ ขอแค่มีที่อยู่ที่กินก็พอ รินขอแค่มีนมให้แทนคุณกินทุกวันแค่นี้รินก็พอใจแล้วค่ะ ป้าคะว่าแต่ที่นี่เป็นไร่ของใครคะ”

“ก็เป็นไร่ของคุณธนินนั้นแหละจร๊ะ ไร่สวนธนินทร “

รินทำหน้าสงสัยทำไมชื่อไร่ของเขาช่างเหมือนชื่อไร่สวนของพี่เขยเธอยิ่งนัก

“แล้วคุณธนินเป็นคนแบบไหนคะ เขาพอไว้ใจได้รึเปล่า รินรู้คค่ะว่าเขาเป็นคนดีไม่งั้น เขาคงไม่ช่วยรินกับแทนคุณแต่รินอยากแน่ใจเพราะรินอยู่บ้านพักหลังเดียวกับเขามันแปลกๆ มั้ยคะ ที่ชายหญิงอยู่บ้านหลังเดียวกัน ที่ไร่พอมีบ้านพักหลังอื่นบ้างมั้ยคะ”

“ป้าก็ไม่ค่อยรู้นิสัยของคุณธนินเท่าไหร่นักหรอกนะ เขาพึ่งกลับมาจากต่างประเทศนะ แต่ป้าว่าเขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยละ แต่ก่อนเป็นคุณนายที่มาดูแลที่นี่ พอคุณธนินกลับมาท่านก็ได้ยกไร่นี่ให้กับคุณธนินดูแลต่อ ส่วนบ้านพักนะ มีสิ ถ้าหนูรินไม่สบายใจก็ขอให้คุณธนินไปอยู่บ้านเล็กหลังสวนนู้นก็ได้นะ “

“ขอบคุณนะค่ะ “

รินได้พูดคุยอยู่กับป้าพรเกี่ยวกับแห่งนี้ต้องทำอะไรบ้าง เธอรับปากว่าจะดูแลแทนคุณให้เธอได้ทำงานช่วยธนิน รินเธอจบการบัญชีมาและได้มาทำบัญชีที่ไร่ของพี่เขย ตอนนี้เธออยากกลับบ้านไปเอาเอกสารก็กลัวจะไปเจอกับกลุ่มคนที่ทำร้ายพี่สาวเธอ เธอต้องรออยู่ที่นี่สักพักก่อนที่จะกลับไปเอา ปานนี้ไม่รู้ทางนู้นเป็นอย่างไรบ้าง คนในไร่จะเข้ามาเจอศพของพี่เธอรึยัง เธอคิดถึงพี่สาวเธอยิ่งนัก หันมามองแทนคุณและสัญญากับตัวเองต่อจากนี้เธอทำจะหน้าที่แม่ให้กับแทนคุณเอง เธอจะให้ความรักกับแทนคุณเต็มที่เหมือนกับพี่สาวที่มอบความรักความเสียสละให้กับเธอ