3

Chapter 3

นิตยาจึงหาทางหลีกเลี่ยงไม่มีปัญหากับใคร เธอหลบหน้าหลบตาเลยมีเพื่อนน้อย กัดฟันเรียนจนจบ ม. ปลาย และสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ได้ แต่คุณรุ้งลดาไม่อยากให้ไปเรียนไกลหูไกลตา กลัวจะมีเรื่องผู้ชายเข้ามา จนท้องไม่มีพ่อให้ต้องอับอายขายขี้หน้าอีก จึงให้เรียนมหาวิทยาลัยเล็ก ๆ ในตัวจังหวัด

คุณรุ้งลดาเกลียดมารดาของนิตยาจับใจ มารดาของนิตยาเป็นภรรยาคนแรกของเลอยศ อีกฝ่ายคบชู้สู่ชายจนทำให้เสียชื่อเสียง อีกทั้งท้องกับคนอื่นแล้วมาจับเลอยศ ความมาแตกเอาตอนนิตยาประสบอุบัติเหตุ นั่นยิ่งทำให้รุ้ง¬ลดาไม่ใคร่จะพิสมัยในตัวหลานสาวคนโตนัก แต่ก็เลี้ยงดูมาเพราะไม่อยากให้ไปเป็นผู้หญิงขายตัวสำส่อนเหมือนแม่

กิ่งกาญจน์เป็นคนจัดการเรื่องการศึกษาเล่าเรียนของลูกเลี้ยงทุกอย่าง เพราะเลอยศให้ดูแลควบคุมการเงินในบ้าน นิตยาจึงรักและเคารพมารดาเลี้ยงเป็นอันมาก รักยิ่งกว่ามารดาของตัวเองที่ทิ้งเธอไปตั้งแต่เด็ก หากมีปัญหาอะไร ขาดเหลืออะไร กิ่งกาญจน์จะจัดการให้ไม่เคยติดขัด

มารดาเลี้ยงเคยพูดกับเธอเมื่อตอนเด็ก ๆ ว่าคนเราสามารถรักใครได้หลายคน และไม่ได้หมายความว่ารักคนหนึ่งแล้วจะรักอีกคนลดน้อยลงไปที่กิ่ง¬กาญจน์ต้องพูดเช่นนั้นเพราะนิตยาในตอนเด็ก คิดว่าคนอื่นไม่รัก และคิดว่าหากมารดาเลี้ยงมีลูกใหม่ก็จะไม่รักตน

กิ่งกาญจน์รักลูกเลี้ยงและดูแลเป็นอย่างดี เพื่อไม่ให้นิตยารู้สึกว่าพอมีลูกเป็นของตัวเองแล้วจะรักตัวเองน้อยลงไป

ส่วนนุชานั้นค่อนข้างติดบิดา เลอยศจึงให้ความรักนุชาได้เต็มที่ แถมยังมีปู่ย่าตามใจอีก กิ่งกาญจน์จึงคิดว่าลูกสาวจริง ๆ ของตัวเองคงไม่ได้ขาดแคลนความรักเหมือนนิตยา

เธอคอยสอนให้พี่น้องรักกัน ให้นุชารักพี่สาว เพราะรู้ว่านิตยานั้นรักน้องสาวมากมายเพียงใด หากได้รับการตอบแทนความรัก นิตยาก็จะได้มีกำลังใจในการดำเนินชีวิต และดีใจที่มีคนรักตอบ ไม่ใช่มอบความรักให้คนอื่นแต่ไม่มีใครรัก เธอกลัวลูกเลี้ยงจะมีปัญหา แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

“ดีจริงนะ มีผู้ชายต่อยกัน แย่งผู้หญิงอย่างเธอ” เสียงหาเรื่องทำให้นิตยาปาดน้ำตาทิ้ง หลุดจากภวังค์ความคิด หมุนกายกลับมามอง

แค่เห็นเขาหัวใจของเธอก็เต้นแรงระคนเจ็บแปลบ พฤทธิ์ ว่าที่คู่หมั้นของเธอนั่นเอง

เขาเกลียดเธอเข้าไส้ แต่กลับทำตรงข้ามกัน เขาพาผู้ใหญ่มาสู่ขอเธอ และคุณรุ้งลดาก็ตอบตกลงเพราะบ้านเขาร่ำรวยมีฐานะทัดเทียม ในขณะที่เธอได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำตามผู้เป็นย่า

“พี่พริกมานานแล้วเหรอคะ” เธอแอบชอบเขามานานแล้ว เขาเป็นพี่ชายของเพื่อนรักอย่างแพรว¬พรรณ แต่ตอนนี้แพรว¬พรรณเกลียดเธอจับใจ

อิฐเป็นคู่หมั้นของแพรว¬พรรณ แต่เมื่อเธอได้รู้จักกับอิฐจากการแนะนำของเพื่อน อิฐก็เปลี่ยนใจมาชอบเธอ ถึงขนาดจะไปถอนหมั้นกับแพรว¬พรรณ นั่นทำให้พฤทธิ์กับเธอหมางใจกัน เขาคิดว่าเธอแย่งคู่หมั้นน้องสาวของเขา

วันนั้นมีเรื่องกันถึงขนาดเธอโดนพฤทธิ์ปล้ำจูบเอาในไร่ของบิดา คุณรุ้ง¬ลดาเห็นว่าเป็นเรื่องเสียหาย จึงอยากให้รับผิดชอบ พฤทธิ์จึงพาผู้ใหญ่มาสู่ขอเธอให้ถูกต้อง

นิตยารู้ดีว่าเขาไม่ได้รักเธอ แค่อยากกันเธอออกไปจากอิฐ

“มานานพอจะเห็นว่าที่คู่หมั้นของฉันทอดสะพานให้ผู้ชายจนต้องต่อยกันในงาน ยายแพรวเล่าให้ฟังมาบ้าง ได้ข่าวว่าเป็นแบบนี้บ่อย ๆ ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่วันนี้เห็นกับตา ให้ผู้ชายอีกคนจับมือ ให้อีกคนมาหึง ไอ้อิฐมันว่าที่น้องเขยฉัน และกำลังจะแต่งงานกับยายแพรวเพื่อนของเธอ จำไม่ได้หรือไง หรือหน้าเธอไม่มียางอาย” เขามองเธออย่างดูถูกเหยียดหยาม

“พี่พริก!” เธออุทาน ตกใจกับประโยครุนแรงของเขา เขาชอบพูดจาทำลายน้ำใจของเธอ หัวใจชอกช้ำเจ็บแปลบ น้ำตาแทบรินไหล ก่อนจะหมุนกายหนี ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ

เวลาเธออยากร้องไห้ เธอจะไปร้องไห้คนเดียวไม่ให้ใครเห็น

“จะไปไหนล่ะ พูดแทงใจดำหรือไง” เขาตามมากระชากข้อมือของเธอ นิตยาร้องด้วยความเจ็บ ก่อนที่ร่างน้อยจะปะทะเข้ากับอกกว้างอย่างจัง

“ปล่อยนะคะพี่พริก” เธอกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้รินไหล ตรงนี้มันมืด เขาเองก็คงไม่ได้สนใจจะมอง

“จะรีบไปไหนล่ะ กับว่าที่ผัวตัวเองทำเป็นรังเกียจ กับผู้ชายอื่นระริกระรี้อยากให้มันกอดมันจูบ”

“พี่พริกเมาหรือเปล่าคะ ถ้าพี่เมา เราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง เอาไว้พี่หายเมา แล้วเราค่อยคุยกันดีกว่าค่ะ” เธอดันอกของเขาออกห่าง แต่มันแทบไม่ขยับเขยื้อนเลย กลิ่นเหล้าฉุนกึกทำเธอต้องเบือนหน้าหนี

“พี่พริกเมามากแล้ว อื้อ...” เขาบดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง เธอเบิกตาก¬ว้าง หลบไม่ทันเลยโดนจูบเข้าไปเต็ม ๆ มือน้อยรัวทุบตีแผ่นหลังกว้าง ก่อนจะกลายเป็นกำจิกเอาไว้แน่น

เขาสอดลิ้นเข้ามาพัวพันดูดกลืนความหอมหวานในโพรงปากนุ่ม เธอจูบตอบเขาด้วยความรักที่มีอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อเขาผลักจนกระเด็น

“โอ๊ย!” สะโพกน้อย ๆ กระแทกกับพื้นจนต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

“ทำเป็นดีดดิ้นเล่นตัว ที่แท้ก็...” เขามองอย่างดูถูก ก่อนจะเช็ดปากตัวเองไปมาคล้ายรังเกียจ นิตยานั่งนิ่งไม่ไหวติง เธอลุกไม่ไหว แข้งขาอ่อนแรงไปหมด

“ฉันไม่ได้อยากหมั้นกับเธอหรอกนะ แค่ให้แพรว¬พรรณกับอิฐแต่งงานกันก่อน แล้วเราค่อยถอนหมั้นกัน เพราะฉันรังเกียจผู้หญิงอย่างเธอที่สุด” เขานั่งยอง ๆ ใกล้ร่างของเธอ ก่อนจะกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน ร่างสูงยืดตัวขึ้น ก่อนเดินจากไปไม่เหลียวหลัง

นิตยาร้องไห้เบา ๆ ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง เธอจะไม่อ่อนแอเด็ดขาด รอให้อิฐกับแพรว¬พรรณแต่งงานกัน เธอก็จะไปจากเขา ผู้ชายใจร้ายที่เกลียดเธอจับใจ

“พี่พริกขา นี่เพื่อนของแพรวเองค่ะ ชื่อนิตค่ะ น่ารักไหมล่ะ” แพรว¬พรรณแนะนำเพื่อนรักให้พี่ชายคนเดียวได้รู้จัก หลังจากที่เขาเรียนจบกลับมาจากต่างประเทศ

พฤทธิ์ถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดเมื่อได้เห็นเพื่อนของน้องสาว นิตยาสบตากับพี่ชายเพื่อนแล้วสะเทิ้นอาย หัวใจของเธอเต้นรุนแรง เพราะไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน

“ฮันแน่! พี่พริก มองเพื่อนแพรวตาเป็นมันเลยนะคะ คนนี้โสดนะจะบอกให้” แพรว¬พรรณกระแทกไหล่พี่ชายก่อนจะกระซิบบอก แต่นิตยายังได้ยิน เธอค้อนเพื่อน อยากจะหยิกให้เนื้อเขียวนัก

“จีบได้นะคะ ยังไม่มีแฟนจริง ๆ” แพรว¬พรรณยังพูดแล้วอมยิ้ม นิตยาก้มงุดเขินอายกับสายตาของพฤทธิ์

หลังจากนั้นพฤทธิ์ก็ได้เจอกับนิตยาบ่อยขึ้น ด้วยการเป็นแม่สื่อแม่ชักของน้องสาวอย่างแพรว¬พรรณ

อิฐซึ่งเป็นคู่หมั้นของแพรว¬พรรณกลับมาจากต่างประเทศ แพรว¬พรรณจึงได้แนะนำคู่หมั้นหนุ่มให้เพื่อนสาวได้รู้จัก

อิฐกับแพรว¬พรรณหมั้นกันแต่เด็ก ชายหนุ่มหมั้นเพราะผู้ใหญ่ เมื่อเจริญวัยขึ้นเขาก็ยังเอ็นดูเธอแต่ความรู้สึกที่มีให้เหมือนเธอเป็นน้องสาวมากกว่า ไม่เหมือนแพรว¬พรรณที่ยิ่งโตขึ้น ยิ่งตกหลุมรักคู่หมั้นตัวเองเข้าเต็มเปา มีผู้ชายมาจีบก็ไม่เคยสน รักเดียวใจเดียวกับอิฐมาโดยตลอด

แต่การแนะนำให้คู่หมั้นได้รู้จักกับเพื่อนรัก นั่นทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนลงในเวลาต่อมา

“พี่อิฐชอบนิตเหรอคะ พี่ไปกอดจูบกับเพื่อนของแพรว ทั้ง ๆ ที่เป็นคู่หมั้นของแพรว” แพรว¬พรรณพูดแล้วร้องไห้เสียงสะท้าน ผิดหวังที่เพื่อนและคู่หมั้นแทงข้างหลังแบบนี้

“แพรว ฟังนิตก่อนนะ” อิฐมาปล้ำจูบเธอเอง แม้เธอจะพยายามหลบหน้าหลบตาเขาเท่าไหร่ หลังจากที่เขาสารภาพว่ารักเธอและจะไปถอนหมั้นกับแพรว¬พรรณ เธอก็ตกใจปฏิเสธเขาไป แล้วพยายามหลบเลี่ยง แต่แพรว¬พรรณยังชวนเธอไปโน่นไปนี่ ทำให้ต้องเจอกับอิฐ จึงเกิดเรื่องขึ้น