บทที่5

"ดูเหมือนว่านารีจะสนิทสนมกับผู้ชายคนนั้นจังเลยนะ"ต้นอ้อเปิดปากถามขึ้นทันทีหลังจากนารีเดินกลับมาร่วมรับประทานอาหาร ใบหน้าสวยมีรอยยิ้มสร้างความขุ่นเคืองให้ชายหนุ่ม เมฆามองหน้าสวยของนารีอย่างไม่ละสายตา

"คุณเสกเขามาติดต่อขอซื้อทุเรียนกับเราหลายปีแล้วล่ะ ตั้งแต่พี่เข้มยังไม่เสียเลยด้วยซ้ำ"

"มิน่า ถึงได้ดูสนิทกัน ว่าแต่เรื่องพี่เข้มฉันเสียใจกับแกด้วยนะ"

"ขอบใจมากนะ"นารีหันมาตักอาหารใส่จานของเธอ อีกทั้งยังแบ่งปันไปถึงจานอาหารของเมฆา

"ทานเยอะ ๆ นะคะ ในครัวยังมีอีกเยอะ"เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงอ่อนหวานจากเธอก็ทำให้เขาใจอ่อนยวบอย่างน่าอัศจรรย์ ความขุ่นเคืองในเมื่อครู่นั้นหายเป็นปลิดทิ้ง

ต้นอ้อหันมามองหน้าสามีเมื่อต้นขาของเธอได้รับแรงสะกิด อัคคีส่งสายตาให้เธอมองไปยังใบหน้าของเมฆาที่ดูเปลี่ยนไปเมื่อเห็นว่านารีหันมาเอาใจใส่

"ห้องน้ำ อยู่ด้านล่างนะต้นอ้อ แกอาบได้ใช่ไหม"

"ฉันสบายมาก"

"ดีแล้วล่ะ ว่าแต่แกจะเอาผ้าถุงไหมฉันจะได้ไปเอามาให้"

"ก็ดีเหมือนกัน"นารีเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองก่อนจะกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกับผ้าถุงสีสดมีลวดลายสวยงาม

"ขอบใจมากนะ"ต้นอ้อยื่นมือไปรับ พลางจัดเก็บเสื้อผ้าที่ขนมาจากกรุงเทพเข้าตู้

"แล้วนี่พวกคุณเขาจะนอนกันได้ใช่ไหม"

"คุณอัคคีเขาไม่ใช่คนเรื่องมาก ที่ไหนเขาก็นอนได้ทั้งนั้น"

"แล้วคุณอีกคนล่ะ"

"รายนั้นยิ่งแล้วใหญ่ คุณเมฆาไม่เรื่องมากหรอก"

"ได้ยินแบบนี้ฉันก็เบาใจ"นารีถอนหายใจ เธอหย่อนกายนั่งลงบนเตียงนอนใกล้กับเพื่อนสาว

"แกรู้ไหม สายตาของเขาทำให้ฉันกลัวจนตัวสั่น"

"อย่าว่าแต่แกเลยที่กลัว ฉันก็กลัวสายตาของคุณเมฆา"

"ถ้าแกไม่บอกว่าเขาคือลูกชายของนักธุรกิจ ฉันก็คือว่าเขาคือมาเฟียเสียอีก"ต้นอ้อเม้มริมฝีปากเข้าหา เธอมองซ้ายมองขวาเพื่อดูว่ามีใครอยู่ในบริเวณนี้หรือไม่

"คุณเมฆาก็ไม่ต่างอะไรกับพวกมาเฟียหรอกนะ เขามีอำนาจที่ใคร ๆ ก็ยังต้องกลัว"

"จริงเหรอ"นารีเบิกตากว้างเมื่อเห็นต้นอ้อพยักหน้า

"แล้วเขามาที่นี่ทำไม ไม่ใช่สิ อันที่จริงแล้วแกมาแจกการ์ดกับคุณอัคคีสองคนก็ได้นี่ ไหนตอนแรกแกบอกฉันว่าจะมากับคุณอัคคีแค่เพียงสองคน"

"คุณเมฆาเขามาหาแก"ใบหน้าของนารีแดงเถือกลามไปถึงใบหู เธอมองตาของต้นอ้อเพื่อค้นหาความจริง

"สายตาของเขา แกก็น่าจะดูออก"

"ก็นะ แต่ฉันไม่คิดว่าเขาจะมาสนใจผู้หญิงที่เป็นหม้ายอย่างฉัน"

"อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าแกอยากรู้ก็ต้องพิสูจน์"นารีขมวดคิ้วเข้าหา ต้นอ้อหันมามองหน้าเพื่อนสาวด้วยแววตาจริงจัง

"คุณอัคคีเคยบอกกับฉันว่า คุณเมฆาเขาชอบผู้หญิงเซ็กซี่ เข้าถึงได้ยาก ถ้าเขาสนใจผู้หญิงคนไหนเขาจะเป็นฝ่ายเข้าหาผู้หญิงคนนั้นด้วยตัวเอง ถ้าแกไม่เชื่อแกก็ลองพิสูจน์ดูสิ"

"แล้วทำไมฉันต้องพิสูจน์"

"พี่เข้มก็เสียมาหลายปีแล้วนะนารี แกยังสาวยังสวยคงไม่คิดจะอยู่เป็นหม้ายไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหม"

"แกกำลังจะบอกให้ฉันเปิดใจให้เขา"

"ก็ไม่เชิง ฉันแค่อยากให้แกกับคุณเมฆาลองศึกษาดูใจกันไปก่อน"

"..."

"ถึงภายนอกเขาจะดูร้าย แต่จริง ๆ แล้วเขาใจดีมากเลยนะ"นารีนั่งคิดตามคำแนะนำของเพื่อนสาว เพียงแค่เธอได้เห็นหน้าเขาครั้งแรกหัวใจเจ้ากรรมก็เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นกับชายหนุ่มคนไหนมาก่อนเลยหลังจากสามีได้เสียชีวิตไป

ขอบอกตามตรงเลยว่าเธอเองก็ถูกใจเมฆาอยู่ไม่น้อย แต่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้แสดงกิริยาเป็นสาวหม้ายไม่กล้าสบสายตายามเมื่อเขามองมา

"แล้วฉันต้องพิสูจน์ยังไง"

"ใช้ความสวยที่เป็นเสน่ห์ของแกให้เป็นประโยชน์สิ"ฝ่ามือเล็กของต้นอ้อสอดเข้าไปใต้ผ้าถุงเพื่อสัมผัสกับส่วนเร้นลับของผู้หญิง

"ตรงนี้ของแกควรกลับมาใช้งานใหม่ได้แล้วนะ"

"ยายบ้า แกพูดอะไรออกมาฮะ"

"ฮ่า ๆ ก็มันจริงนี่ ผัวตายไปตั้งหลายปีเคยได้เอาออกมาใช้งานกับของจริงบ้างไหม หรือว่าใช้แต่นิ้ว"นารีเขินหน้าแดงเมื่อต้นอ้อใช้ปลายนิ้วเล็กสัมผัสตรงสวนนั้นของเธอ

"บ้า ฉันไม่คุยกับแกด้วยแล้ว"

"อย่ามาเนียน ตอบฉันมาก่อน"

"ไม่"นารีเขินอายหน้าแดง เธอรีบเดินออกไปจากห้องนอนของเพื่อนสาว เรียวขายาวสวยเดินเข้าไปในครัวเพื่อหวังจะหาน้ำเย็นมาดื่มเพื่อดับความร้อนภายในกาย

"อุ๊ย คุณเมฆา"นารีร้องอุทานออกมาเมื่อเธอเดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นว่าเมฆากำลังยืนก้ม ๆ มอง อยู่ในครัว

"ผมแค่จะมาหาแก้วกาแฟ"ชายหนุ่มหมุนตัวหันกลับมาเผชิญหน้ากับหญิงสาว ใบหน้าของเขายังคงเรียบนิ่งแต่ใครจะรู้ว่าในใจของเขานั้นกำลังคิดอะไร

"ดื่มกาแฟตอนนี้แล้วจะได้นอนพักตอนไหนกันล่ะคะ เอาเป็นชาดีกว่าไหมจะได้หลับพักผ่อนได้สบาย"นารีเดินเข้ามาในครัว เธอเปิดตู้ใส่พานชนะก่อนจะนำแก้วกาแฟออกมา

สายตาของเขาจับจ้องมองหญิงสาว ทุกกิริยาของเธอนั้นชั่งงดงามน่ามองเขายืนจ้องเธออย่างต้องมนต์สะกด ใบหน้าสวยมีเสน่ห์เย้ายวน ร่างกายผอมบางมีสัดส่วนเด่นชัดชวนน่าสัมผัสยิ่งทำให้เขาอยากจะจับเธอกดลงบนเตียงนอน

"ตกลงว่าจะดื่มชาหรือกาแฟดีคะ ฉันจะได้ทำให้"

"ชาก็ได้ครับ"นารีส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะจัดการชงชาให้ชายหนุ่มโดยมีเขายืนมองอยู่ทางด้านหลังไม่ยอมไปไหน

"ได้แล้วค่ะ"เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาทีนารีก็ชงชาให้เมฆาเสร็จ เธอยื่นแก้วชาร้อน ๆ ส่งไปให้ปลายนิ้วของเธอได้สัมผัสกับปลายนิ้วใหญ่ยามเมื่อเขายื่นมือมารับ

ราวกับมีกระแสไฟฟ้า นารีเงยหน้ามองชายหนุ่มรูปหน้าหล่อเหลายิ่งได้มองก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะซึ่งไม่ต่างอะไรกับชายหนุ่ม

"ขอบคุณนะครับ"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวก่อนครับ"ฝ่ามือใหญ่ยื่นไปคว้าท่อนแขนเล็กของเธอเอาไว้ ทำให้นารีไม่สามารถก้าวขาเดินออกไปจากห้องครัวได้

"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณเมฆา"

"คือผม"เมฆาวางแก้วชาลงบนโต๊ะ เขามองหน้าสวยของเธอด้วยความประหม่า เพียงแค่ได้เห็นใบหน้ากลิ่นหอมจากกายของเธอที่ลอยออกมาสร้างความปวดร้าวตรงกลางใจชายจนมันนูนเด่นคับเป้ากางเกง

"คือผมอยากจะขอผ้าเช็ดตัว"

"อ๋อ ได้สิคะเดี๋ยวนารีจะไปเอามาให้นะคะ"

"ขอบคุณครับ"แม้จะไม่อยากปล่อยให้เธอคลาดสายตา แต่เมฆาก็ต้องจำใจปล่อยแขนของเธอไป ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยความอัดอั้นเมื่อแก่นกายของเขานั้นกำลังเรียกร้องให้เขาหาที่ปลอดปล่อย

'บ้าเอ๊ย'