42 รับปริญญา

หลังจากที่ดาด้าและโรเบิร์ตได้ออกไปเที่ยวกันในวันหยุดของหญิงสาว ทำให้โรเบิร์ตนั้นยิ่งรักดาด้ามากขึ้น ชายหนุ่มจึงบอกกับดาด้าโดยตรง

" คุณดาด้าครับตอนนี้ ตอนนี้ผมมีเงินเก็บอยู่ราว 100,000,000 เหรียญ ผมไม่มีญาติที่ไหน ผมไม่มีพี่ไม่มีน้องไม่มีแม่กระทั่งพ่อแม่ "

โรเบิร์ตบอกกับหญิงสาวพร้อมกับมองที่ใบหน้างามอย่างสื่อความหมาย เค้าเงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็พูดต่อดาดาได้แต่อึ้งกับคำพูดของเขา

" ผมได้ถูกคุณพ่อของเจ้านายเก็บเอามาเลี้ยงดูตั้งแต่ผมยังเล็ก คุณท่านนรักและเมตตาผมมาก นี่เป็นเงินเก็บทั้งหมดของชีวิต ของผม ผมขอมอบให้กับคุณดาด้า เพื่อที่จะได้รับอิสรภาพจากเจ้านายของผม คุณดาด้าเป็นหนี้เจ้านายแค่ 50,000,000 เหรียญ ถ้าคุณดาด้าเอาไปตั้ง 50 ล้านเหรียญ ผมไม่รู้จะเอาเงินนี้ไปทำอะไรเหมือนกัน ผมขอมอบเงินก้อนให้กับคุณดาด้าจะได้ไหมครับ "

เมื่อได้ยินแบบนี้หญิงสาวถึงกับร้องไห้จึงโผเข้ากอดโรเบิร์ตทันที

"ขอบคุณคุณโรเบิร์ตมากๆเลยนะคะ แต่ถ้าจะให้ดาด้ารับไว้ คงรับเงินของคุณโรเบิร์ตไว้ไม่ได้หรอกค่ะ มันเยอะเกินไปจริงๆ อีกอย่างได้ว่ามาจนถึงขั้นนี้แล้วมันไม่มีอะไรต้องเสียแล้วละคะ แต่ถ้าวันนึงวันใดที่ดาด้าไม่ไหวจริงๆ ดาด้าจะไปขอยืมเงินคุณโรเบิตมาให้เจ้านายของคุณโรเบิตนะคะ "

ดาด้ากล่าวขอบคุณโรเบิร์ตทั้งน้ำตา

" หากวันใดที่คุณดาด้าต้องการความช่วยเหลือ ไม่ว่าคุณดาด้าจะอยู่ที่ไหนผมพร้อมจะช่วยเหลือเสมอไปนะครับ โปรดให้คุณดาด้านึกถึงผมเป็นคนแรก"

"ขอบคุณคะคุณโรเบิต " สายตาของดาด้าส่งให้กับโรเบิร์ตด้วยมิตรไมตรี

.............................

เป็นเวลาสามเดือนแล้วที่เอ็ดเวิร์ดไม่มาหาหญิงสาวเลย เขาทำงาน ไปเที่ยว คลุกอยู่กับโซเฟียตลอดเวลา

วันนี้เป็นวันรับปริญญาของดาด้า พ่อกับแม่ของหญิงสาวได้บินข้ามประเทศมาเพื่อแสดงความยินดีกับเธอ เพื่อนๆที่โรงแรมเจเอสก็มาหลายคน รวมถึงโรเบิร์ต

"ยินดีด้วยนะดาด้า"

"ยินดีด้วยจ้า"

ทุกคนต่างใส่ชุดสวยมาร่วมแสดงความยินดี ส่วนโรเบิตตอนนี้ชายหนุ่มมาช้าเพราะไปธนาคารมานั่นเอง โรเบิร์ตไปจัดการโอนเงินของตัวเองให้กับดาด้าเพื่อเป็นของขวัญให้เธอในวันเรียนจบ

"ยินดีด้วยครับคุณดาด้า "

โรเบิร์ตมอบช่อดอกไม้ ลิลลี่สีขาวให้กับดาด้า หญิงสาวรับมาด้วยความดีใจ วันนี้เธอคิดว่าโรเบิร์ตจะไม่มาซะแล้ว เพราะตัวเธอเองก็รักโรเบิร์ตเหมือนพี่ชาย (ส่วนเขารักดาด้าอีกแบบ)

ดาด้าลอบมองทางด้านหลังไม่ได้หญิงสาวกำลังลุ้นอยู่ว่าเอ็ดเวิร์ดจะมางานรับปริญญาเธอในวันนี้ไหม แต่ก็ไร้วี่แววชายหนุ่ม มีเพียงโรเบิร์ตที่มา

"คุณพ่อคุณแม่ขา เดี๋ยวด้าด้าแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่รู้จักนะคะ คนนี้เป็นคุณโรเบิร์ตค่ะ มือขวาของเจ้าหนี้ดาด้าเองค่ะ "

" สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า "

โรเบิตยกมือไหว้พ่อกับแม่ดาด้า

"ไหว้พระเถอะจ้ะพ่อหนุ่ม" แม่ของดาด้าบอกกับโรเบิต

"คุณณณณ "

พ่อของดาด้าอุทานเพราะว่าจำโรเบิร์ตได้ที่บ่อนในตอนนั้น โรเบิร์ตจึงรีบอธิบาย

" สวัสดีครับคุณลุงตอนนี้ผมกับดาด้าเป็นเพื่อนกันครับ " โรเบิร์ตรีบอธิบายพร้อมส่งยิ้มให้กับสมภพ

"คุณพ่อขาคุณแม่คุณโรเบิร์ตเค้าดูแลดาด้าดีมากเลยค่ะ"

"จริงเหรอลูก"ผู้เป็นแม่ได้แต่มองด้วยความปลาบปลื้ม

"คะ"

สมภพหันหน้าไปทางโรเบิร์ตโรเบิร์ต พยักหน้าให้กับคำตอบของดาด้าเพื่อยืนยันว่าตัวเค้าบริสุทธิ์ใจและเขาทำดีกับดาด้าจริงๆ

สมภพจึงมองสบตากับโรเบิร์ต สายตาผู้ชายจ้องกันสมภพเลยรู้ว่าโรเบิร์ตต้องแอบชอบลูกสาวตัวเองแน่แน่

"เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่หนูฝากคุณโรเบิร์ตด้วยนะคะเดี๋ยวดาด้าต้องเข้าหอประชุมแล้วค่ะ อีก 2 ชั่วโมงเจอกันนะคะ"

เมื่อหญิงสาวเข้ามาภายในหอประชุม คนที่เป็นแขกรับเชิญกล่าวโอวาทในงานรับปริญญาก็คือเอ็ดเวิร์ดนั่นเอง

เพื่อนเพื่อนที่อยู่ด้านหน้าของเธอต่างก็ซุบซิบนินทาเรื่องของเอ็ดเวิร์ดกับโซเฟีย

"เธอๆฉันรู้มาว่าคุณเอ็ดเวิร์ดกับคุณโซเฟียเคยเป็นแฟนกันมาก่อน แล้วนางนะไปแต่งงานกับเพื่อนสนิทคุณเอ็ดเวิร์ดที่ชื่อว่าเจสัน พอเลิกกับเจสันก็กลับมาหาคุนชื่อเอ็ดเวิร์ดนะหน้าไม่อาย...อืม " .... ดาด้า สะกิดเพื่อนที่อยู่ด้านหน้าเพื่อถามทันที

"แกๆ คุณโซเฟียที่แกหมายถึงคือคนนั้นหรือเปล่าที่สวยนั่งอยู่ด้านหน้าตรงนั้นน่ะ "... ดาด้าถามเพื่อน

"ใช่ หน้าด้าน"

"แต่ก่อนนะรักอยู่กับคุณเอ็ดเวิร์ด อยู่ดีดีก็ไปฟีดเจอริ่งกับคุณเจสันที่เป็นเพื่อนรักกับคุณเอ็ดเวิร์ด ซะงั้นเลยได้แต่งงานกัน ตอนนั้นคุณเอ็ดเวิร์ดเสียใจร้องไห้ฟูมฟายแทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนกันเลยทีเดียว พออย่ากับสามีเก่าเท่านั้นแหละกลับมาหาคุนเอ็ดเวิร์ดทันที ตอแหลสุดๆ ... " เพื่อนดาด้าได้บอกกับเธอ

"แล้วคุณเจสันที่ว่าคือใครอะ"

"คุณเจสันก็คือเจ้าของบ่อนกาสิโนแล้วก็โรงแรมเจเอสไง"

"ห๊าาาาา "

เมื่อได้ยินความจริงจากปากเพื่อนหญิงสาวถึงกับหน้าเว๋อทันที

เมื่อดาด้าได้รู้ความจริงแบบนี้แล้วหญิงสาวก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้และตกใจสุดขีด

"ตกใจรัยเนี่ยะดาด้า"

"เปล่าๆไม่มีอะไรจ่ะ " ดาด้ากลบเกลื่อน