41 น้อยใจมาเฟีย

หลังจากวันนั้นที่เอ็ดเวิร์ด ได้ทำรุนแรงกับดาด้า ชายหนุ่มก็ไม่เคยมาหาเธออีกเลย จนเวลาล่วงเลยตอนนี้ก็สองสัปดาห์แล้ว

" นายครับนายจะไม่เข้าไปหาคุณดาด้าหน่อยเหรอครับ "

" ไม่อะ ผู้หญิงแพศยาเจอมาเยอะแล้ว เบื่อ... " เค้าบอกอย่างไม่มีเยื่อใย

เมื่อได้ยินเจ้านายพูดแบบนี้เค้าเองก็มีความหวัง ว่าสักวันเอ็ดเวิร์ด คงจะเบื่อดาด้า และวันนั้นนั้นโรเบิร์ตพร้อมพี่จะดูแลดาด้าทันทีอย่างไม่มีข้อแม้

เป็นเวลานานที่เอ็ดเวิร์ดไม่ยอมมาหาดาด้าหญิงสาวไม่มีท่าทางของคนที่หงอยเหงา แต่กลับสบายใจซะอีกที่ไม่มีคนมาคอยจับผิด

" ดาด้า คืนนี้ว่างไหมไปงานวันเกิดพี่เคทกัน ??

ดาด้าชั่งใจอยู่นาน คิดว่าวันนี้เอ็ดเวิร์ดคงไม่ได้มาหาเธอ เธอไปวันเกิดเพื่อนที่ทำงานดีกว่า

"อืม ไปสิ"

"งั้น คืนนี้เจอกันที่ อาร์เอ็มผับนะ"

"ได้จ่ะ"

"ตรีม วันเกิดของพี่เคทเป็นตรีมเซ็กซี่นะจะ ถ้าไม่เซ็กซี่ไม่ให้เข้างานนะจ๊ะ"

"ได้จ้า จะปิดถึงคอเลย 555"

"เดี๋ยววันนี้จะไปช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าเพื่อไปงานวันเกิดพี่เคทกัน ดาด้าไปด้วยกันไหม"

"ไม่เอาอ่ะค่ะ มีชุดแล้วแล้วอีกอย่างเป็นหนี้เขาด้วยต้องประหยัดเงินค่ะ แหะๆ"

"อืม ถ้าอย่างนั้นดาด้าไปช่วยเราเลือกชุดแล้วกันเนอะ "

"ได้คะ เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน"

"อืม"

เมื่อเลิกงานดาด้าและเพื่อนร่วมงานอีกหลายคนได้ไป Shopping เลือกซื้อเสื้อผ้าที่จะไปงานวันเกิดเคท

หญิงสาว เดินไปดูรอบรอบเดินดูชุดไปเรื่อยเรื่อย เดินไปชนเข้ากับคนคุ้นเลย

" ตุ๊บ !!!

" โอ้ยยยย "

ดาด้าล้มไปกองที่พื้น เมื่อตัวเองเดินชนคนที่ตัวโตกว่า

"ขอโทษค่ะที่ดิฉันเดินไม่ระวั

ดาด้ายังคงก้มหน้าอยู่ที่พื้น ก่อนที่จะลุกขึ้นมาแล้วเห็นหน้าคนที่ตัวเองเดินชนแบบเต็มเต็ม

"คุณเอ็ดเวิร์ด !!!!

ไม่นานโซเฟียก็ได้ยินก็เข้ามาเอ็ดเวิร์ด

" เอ็ดเวิร์ด เป็นอะไรหรือเปล่าคะเจ็บตรงไหนไหม ???? โซเฟียถามอย่างเป็นห่วง

" ทำไมไม่รู้จักเดินให้มันระมัดระวังมาเดินชนคนอื่นแบบนี้เค้าได้ยังไงฮะ มีบ้างไหมคำว่าสมบัติผู้ดี !!!

โซเฟียต่อว่าดาด้าที่เดินมาชนเอ็ดเวิร์ด

"ต้องขอโทษคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายด้วยนะคะดิฉันไม่ได้ ตั้งไจเดินมาชนจริงๆค่ะ "

เพี้ยะ !!!! โซเฟียตบไปที่ใบหน้าของดาด้าทันที

เอ็ดเวิร์ดเองก็ตกใจในการกระทำบุ่มบ่าม ของโซเฟีย ดาด้าได้แต่ก้มหน้าไม่ยอมมองไปที่เอ็ดเวิร์ดและโซเฟียอีกเลย

โซเฟียคล้องแขนแล้วก็ออกไป Shopping ที่อื่นต่อทันที โดยปล่อยให้ดาด้ายืนอยู่ที่เดิมคนเดียวเพียงลำพัง

เมื่อถึงงานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนร่วมงาน ดาด้าจึงดื่มเหล้าอย่างหนัก เมื่อโรเบิร์ตเดินตรวจผับจึงได้เห็นว่าตอนนี้ดาด้าดื่มเหล้าเมาฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ โรเบิร์ตเองก็ตกใจมากที่เห็นหญิงสาวในสภาพเช่นนี้

" คุณดาด้าครับ "

โรเบิร์ตสะกิดเรียกดาด้า หญิงสาวงัวเงียขึ้นมา มอง สบตากับโรเบิร์ต

"คุณโรเบิร์ตสุดหล่อนี่เอง วันนี้ดาด้าขอเมานะคะ 555 "

ดาด้าพูดเหมือนคนละเมอ เสียงหย่อนยานด้วยความเมา

"เดี๋ยวผมไปส่งคุณดาด้าที่โรงแรมนะครับ "

"ยังค่ะดาด้ายังไม่กลับค่ะยังไม่เมา ขอดื่มอีกนิดนะคะ "

โรเบิร์ตเดินไปสั่งลูกน้องของตัวเองทันที

" พวกแกสองคนดูคุณดาด้าไว้นะอย่าให้เกิดอันตรายอย่าให้ใครมาฉุดเอาตัวไป "

"ได้ครับหัวหน้า "

" อืม "

พอได้คุยกับโรเบิร์ตดาด้าก็พอมีสติอยู่บ้าง จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเอ็ดเวิร์ด ทันที

กริ้งงงงง

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้วดาด้าโทรหาเอ็ดเวิร์ด

" อืม " น้ำเสียงของเค้าเหมือนคนไม่ต้องการคุยกับเธอแต่เค้าก็ยังยอมรับโทรศัพท์เมื่อเห็นว่าเธอโทรไปหา

"คนใจร้าย คนหลายใจ !!!

ดาด้าพูดเสียงด่าปนน้อยใจไปกับสายโทรศัพย์ จนตอนนี้คนปลายสายรับรู้ได้ว่าตอนนี้เธอกำลังเมา

"ถ้าฉันมีเงินมาคืนคุณ เมื่อไหร่ฉันจะหนีไปให้ไกลคุณสุดขอบโลกเลย ชิส์ ไอ้มาเฟียหื่น !!!

แล้วหญิงสาวก็กดตัดสายโทรศัพท์ทิ้งทันที เอ็ดเวิร์ดถึงกลับหัวเสียที่ตอนนี้ดาด้าเมา แล้วแถมยังวางสายใส่เขาอีก เอ็ดเวิร์ดจึงโทรกลับทันทีด้วยความเป็นห่วง

" คุณอยู่ไหนผมจะไปรับ !!!

"อยู่ไกลแสนไกลอยู่คนละโลกกับคุณพ่อแล้วกันคุณมาเฟียพ่อรูปหล่อ !!!

หญิงสาวตัดสายทิ้งอีกครั้ง และเธอก็ปิดโทรศัพท์ทันที เอ็ดเวิร์ด กดเบอร์โทรไปหาโรเบิร์ตทันที

" ช่วยเช็คให้ทีว่าตอนนี้ดาด้าอยู่ที่ไหน "

" ตอนนี้คุณดาด้าอยู่ที่ผับของเราครับ ตอนนี้เธอเมามากฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะคนเดียวส่วนเพื่อนเพื่อนของเธอกำลังสนุกกันอยู่ครับ "

" เฝ้าไว้เดี๋ยวฉันไปรับกลับ "

" ครับนาย "

เมื่อโรเบิตได้ยินคำสั่งของผู้เป็นนายแบบนี้ทำให้หัวใจของโรเบิร์ตแห้งเหี่ยว หมดหวังที่จะได้ครองครองผู้หญิงของนาย

ไม่นานรถยนต์คันหรูของเอ็ดเวิร์ดก็ได้มาจอดหน้าอาร์เอ็มผับ

" ทางนี้ครับนาย "......โรเบิร์ตไม่ออกไปต้อนรับเอ็ดเวิร์ด

เอ็ดเวิร์ดอุ้มดาด้ากลับทันที เพื่อนที่มาวันเกิดด้วยกันต่างไม่มีใครสนใจดาด้าเลย แต่เคทที่มองเห็นเอ็ดเวิร์ด ได้แต่มองตะลึงด้วยความตาโต

"แกๆๆๆๆๆ ดูสิใช่คุณเอ็ดเวิร์ดไหมอะ ประธานเจ้าพ่อมาเฟียแห่งอิตาลี "

เมื่อได้ยิน เคท พูดแบบนี้ทุกคนต่างก็หันไปมองกันเป็นตาเดียว

"ใช่ๆๆๆเอ็ดเวิร์ดจริงๆ " ทุกคนต่างลงความเห็นว่าเป็นเอ็ดเวิร์ด

เอ็ดเวิร์ดไม่รอช้าขับรถพาด้าด้ากลับโรงแรมทันที หญิงสาวเมาสลบไม่รู้เรื่อง เอ็ดเวิร์ดใช้ผ้าชุบน้ำแล้วเช็ดตามตัวให้กับดาด้า พร้อมกับเปลี่ยนชุดให้เธอ

ดาด้าตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็ไม่เจอใครเลยในห้อง เธอค่อยๆค่อยๆลืมตาขึ้นมา มองไปรอบๆ กลับเป็นห้องนอนที่คุ้นตา

"เรากลับมานอนที่ห้องได้ยังไงนะ !!!

ดาด้าเธอจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยรวมถึงตอนที่โทรไปหาเอ็ดเวิร์ดด้วย เธอได้ยินเสียงคน กดกระดิ่งหน้าห้อง ของเธอ ดาด้าจึงเดินออกไปดูปรากฏว่าเป็นโรเบิร์ต ดาด้าจึงเปิดประตูทันที

" ผมเอามื้อเช้ามาให้คุณดาด้าครับ "

"ขอบคุณค่ะคุณโรเบิร์ต"

"ปวดหัวไหมครับ เมื่อคืนคุณดาด้าเมามากเลย"

"ดาด้าจำอะไรไม่ได้เลยคะ คุณโรเบิร์ตมาส่งดาด้าที่ห้องเหรอคะ ???

"เปล่าครับ"

"อ้าว ถ้างั้นใครคะ"

"เจ้านายมาส่งคุณดาด้าครับ"

"ห๊าาาาาา ว่ายังไงนะคะ เป็นไปได้ยังไงกัน !!!

" เจ้านายไปรับคุณดาด้าที่ผับ แล้วก็พากลับมาส่งที่ห้องนี้ครับ "

"แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าดาด้าอยู่ที่ผับ ???

" อันนี้ผมก็ไม่ทราบครับ !!!

เค้าโกหกที่จริงแล้วเค้าเป็นคนรายงานเจ้านาย

"วันนี้คุณโรเบิตว่างไหมคะ วันนี้วันหยุดดาด้า พาดาด้าไปเที่ยวหน่อย ... "

" ที่จริงวันนี้ผมมีงานนิดหน่อย "

"ก็ให้ลูกน้องไปทำแทนสิคะ"

โรเบิร์ตครุ่นคิดนิดหน่อยแล้วก็พยักหน้าให้กับหญิงสาว

"ก็ได้ครับ"

โรเบิร์ตและดาด้าไปเที่ยวกันอย่างมีความสุขจนหมดวัน ดาด้าเหมือนเธอได้กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ส่วนโรเบิตก็รู้สึกมีความสุขและสบายใจเหมือนได้เป็นอิสรภาพ และกลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง