35 คุณคือผู้หญิงของผม

ความเดิมตอนที่แล้ว

เวลานี้เป็นเวลาเกือบตีสอง ดาด้ายังคงหลับสนิท ขนตาเป็นแพงอนยาวเป็นธรรมชาติ ปากสีชมพูอ่อนๆ เขาเพ่งมองใบหน้างามเหมือนกำลังเติมพลังใจให้กับตัวเอง

เขาถอดเสื้อสูทแล้วปลดเน็คไท แกะกระดุมเสื้อเชิตออก 3 เม็ด แล้วล้มตัวลงไปนอนข้างหญิงสาวทันที ด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงาน แขนแกร่งของเขายังไม่ลืมที่จะไปโอบกอดหญิงสาว จากทางด้านหลังของเธอ

วันนี้ เค้าปล่อยให้เธอนอนพักผ่อน เพราะตัวเค้าเองก็เน็ดเหนื่อยมาจากการทำงานเช่นเดียวกันกับเธอ

เมื่อดาด้านมาในตอนเช้า เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรทับตัวเธออยู่ หญิงสาวมองออกไปเห็นแขนของเอ็ดเวอร์ด หญิงสาวจึงค่อยๆหยิบแขนของเขาที่พาดอยู่บนกายของเธอค่อยค่อยหยิบออก ส่วนตัวเธอค่อยค่อยขยับลงจากเตียงนอน แล้วตรงไปห้องน้ำอาบน้ำชำระล้างร่างกายเพื่อที่จะไปทำงานในตอนเช้า

หญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยมองไปที่เตียงนอนตอนนี้เอ็ดเวอร์ด ยังคงนอนอยู่ท่าเดิมไม่มีการเคลื่อนไหวใดใดทั้งสิ้น หญิงสาวจึงตรงออกไปทำงานทันที

วันที่สองของดาด้าที่ไปทำงานโรงแรมเจเอส หญิงสาวต้องขึ้นรถไฟฟ้า เนื่องจากโรงแรมเจเอสห่างไกลจากโรงแรมของเอ็ดเวอร์ด ในทุกๆวันเธอต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษเดี๋ยวไม่ทันทำงานในตอนเช้า

และแล้วเวลาเที่ยงวันตามเวลานัดหมายที่เจสันได้บอกกับดาด้าว่าวันนี้ชายหนุ่มจะพาเธอไปทานมื้อเที่ยง

ดาด้าจำใจต้องไปทานมื้อเที่ยงกับเจสัน ไม่อยากขัดใจนายเพราะกลัวถูกไล่ออก

" สวัสดีครับคุณผู้หญิงวันนี้ผมมารับไปทานมื้อเที่ยงครับ..."

เมื่อมาถึงเจสันได้ทักทายดาด้าทันทีเพื่อทวงความจำหญิงสาว

"ได้ค่ะ"

เมื่อเจสันมาถึง ดาด้าหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินตามเขาออกไปทันทีไปขึ้นรถที่อยู่หน้าโรงแรม

เจสันเลือกร้านอาหารไทยที่อิตาลีเพื่อเอาใจหญิงสาว

"ขอบคุณนะคะมื้อเที่ยงอร่อยมากเลยค่ะ ตั้งแต่ที่ดาด้าไม่อยู่อิตาลีไม่ค่อยได้ทานอาหารไทยหรอกค่ะ เพราะที่นี่ราคาค่อนข้างสูงต้องเก็บเงินเรียนค่ะ ฟุ่มเฟืยมากไม่ได้ค่ะ"

ดาด้าเอ่ยขอบคุณเจสันที่พามาเลี้ยงอาหารเที่ยงเธอในวันนี้

"ไม่เป็นไรหรอกครับถือซะว่าผมเป็นเพื่อนกับคุณดาด้าแล้วกัน หากมีปัญหาอะไรในการทำงานแจ้งผมได้ตลอดเวลา ไม่ต้องผ่านผู้จัดการก็ได้นะครับ"

"ดาด้าขอขอบคุณในความกรุณาของคุณเจสันมากๆเลยนะคะ มีเจ้านายที่ดีแบบนี้ทำให้ลูกน้องใจในการทำงานมากขึ้นเลยค่ะ "... ดาด้าเอ่ยชมด้วยใจ

ฝั่งทางด้านของเจสันตอนนี้รู้สึกพิเศษกับดาด้าเป็นอย่างมาก หญิงสาวรู้จักวางตัว กิริยามารยาทเป็นผู้ดี ดูแล้วเป็นธรรมชาติไม่เสแสร้ง เวลาคุยกับเธอเขารู้สึกสบายใจ เหมือนไม่มีอะไรให้ต้องกังวล

ก่อนออกจากร้านอาหารหญิงสาวได้ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะถึงห้องน้ำเธอจึงเห็นว่าเอ็ดเวิร์ดมาทานอาหารกับสาวสวยที่เป็นดารานางแบบชื่อดังของอิตาลี

เอ็ดเวิร์ดกับดาด้าสบตากัน ฝ่ายด้าด้าเป็นคนหลบตาก่อน หญิงสาวเดินผ่านไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แกล้งทำเป็นไม่รู้จักกับเอ็ดเวิร์ด

"สงสัยจะมากินข้าวเอาแรงก่อนไป Something กันแน่แน่เลย ".... ดาด้าคิดในใจระหว่างเดินไปห้องน้ำ

แต่ความเป็นจริงแล้วเอ็ดเวิร์ดมากับดาราดังก็จริงแต่สาวคนนี้มาเจรจาขอผ่อนผันหนี้สินที่พ่อของเธอ ได้กู้เงินจากโรเบิร์ต ไปพยุงธุรกิจ ของเขาที่กำลังจะล้มละลาย

"ขอบคุณคุณเอ็ดเวิร์ดมากๆนะคะ ที่เมตรตา ลดอัตราดอกเบี้ยให้กับคุณพ่อดิฉัน "

"ไม่เป็นรัย ขอแค่คุณกับพ่อจ่ายครบแค่นั้นก็พอ ส่วนดอกเบี้ยจะน้อยหรือจะมากผมไม่สนใจ"

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ "

ดารานางแบบสาวสวยขอบคุณเอ็ดเวิร์ดออกมาด้วยใจจริงๆก่อนที่เธอจะขึ้นรถของตัวเธอเองแล้วขับออกไปถ่ายละครต่อทันที

เมื่อเอ็ดเวิร์ดได้เดินมาส่งดารานางแบบสาวสวยขึ้นรถเสร็จแล้ว ชายหนุ่มก็เดินเข้าไปหาหวังที่จะเจอดาด้าภายในร้านอาหารไทย แต่ก็ไม่เจอเธอแล้ว ในเมื่อไม่เจอหญิงสาวชายหนุ่มก็ขับรถออกไปไม่เป็นไรไม่เจอก็ได้เพราะยังไงคืนนี้ต้องเจอกันอยู่แล้ว

"ขอบคุณคุณเจสันมากนะคะ ที่กรุณามาส่งอาหารเที่ยงมื้อนี้อร่อยที่สุดเลยค่ะ "

ดาด้าก็ตรงกลับไปทำงานทันที เมื่อหญิงสาวกลับไปทำงานเธอก็อดจะน้อยใจกับภาพที่เห็นวันนี้ไม่ได้ สงสัยเค้าคงจะเบื่อเธอแล้วมั้งเค้าเป็นมาเฟียใหญ่ก็คงจะแบบนี้แหละกินแล้วก็คายเบื่อได้ง่ายๆ วันนี้ครึ่งวันช่วงบ่ายช่างเป็นวันที่สุดแสนจะน่าเบื่อสำหรับดาด้าเป็นหย่างมาก

เมื่อเลิกงานหญิงสาวตรงไปที่ธนาคารทันที เพื่อไปฝากเงิน เธอมองดูที่บัญชีของตัวเองแล้วยอดของเก่าตอนที่เธอมาเรียนอยู่ที่นี่หกปีเธอเก็บเงินได้มากกว่า 2,000,000 เหรียญ บวกกับเมื่อวานที่เอ็ดเวิร์ดได้ให้เธอมาอีก 100,000 เหรียญเธอจึงฝากธนาคารทันที

ตอนนี้เธอก็มีเงินเก็บเหลือบบ้าง แล้วทำงานอีกไม่นานเธอก็คงจะมีเงินครบ 50,000,000 เหรียญให้กับเอ็ดเวิร์ด ฝากเงินธนาคารเสร็จเธอก็ตรงกับโรงแรมที่พักทันที

เมื่อเปิดเข้ามาภายในห้องหรู ดาด้าก็ได้เจอกับพี่ตอนนี้กำลังเปิดทีวีและจิบวิสกี้ไปด้วย เมื่อเห็นหญิงสาวชายหนุ่มจึงเอ่ยถามทันที

"เมื่อกลางวันคุณไปทานอาหารที่ร้านอาหารไทยกับใครมาเหรอ"

"ดิฉันไปกับเพื่อนร่วมงานค่ะ "

"ร้านนั้นราคาค่อนข้างสูงนะ"

"คะ แต่ไม่เป็นไรค่ะก็ช่วยช่วยกันแชร์

"อืม... มานั่งตรงนี้สิ"

เขาเอามือวางที่ข้างโซฟาติดกับตัวเองที่นั่งอยู่เป็นเชิงบอกให้ดาด้ามานั่งติดกับเขา

"คะ"

เมื่อดาด้ามานั่งข้างเขา เค้าบอกให้หญิงสาวบริการและรินวิสกี้ให้กับเขา

"คุณไปทำงานที่ไหน"

"เป็นโรงแรมเล็กๆไม่ใหญ่เท่ากับโรงแรมของคุณ"

"แล้วเป็นไงบ้างเพื่อนร่วมงาน"

"ก็ดีนะคะไม่มีปัญหาอะไรค่ะทุกคนดีกับฉันมาก ดิฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

"อืม .... อาบน้ำเสร็จแล้วแต่งชุดสวยๆนะ วันนี้ผมจะพาคุณไปงาน สมาคมนิดหน่อย"

"คะ"

ดาด้ารับคำสั่งสั้นสั้นแล้วตรงเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที

อาบน้ำเสร็จหญิงสาวไปเลือกชุดที่อยู่ในตู้ เธอเลือกชุดราตรีสีขาว หน้าสั่น หลังยาว แต่งผมโดยถักผมเปียรอบศรีษะ หยิบดอกไม้ที่อยู่ในแจกันมาประดับเพิ่มความงาม เขียนคิ้วอ่อนอ่อน ปัดแก้มอ่อนๆสีชมพู ถ้าเปลือกตาด้วยอายเชโด้สีน้ำตาล ทาปากสีแดงระเรื่อ

เมื่อแต่งตัวพร้อมแล้วเธอจึงเดินออกมาหาเอ็ดเวิร์ดซึ่งตอนนี้ตัวเค้าเองก็ใส่ชุดสูทเรียบร้อย สง่างาม ภูมิฐานสุดๆ

"จำเอาไว้นะวันนี้ผมพาคุณไปในฐานะผู้หญิงของผม ห้ามส่งสายตาให้ผู้ชายคนอื่นในงานเด็ดขาด ถ้าไม่งั้นผมจะลงโทษคุณอย่างหนัก"

เอ็ดเวิร์ด กระซิบเบาเบาที่ข้างหูของดาด้า