เกริ่นนำ

ท่ามกลางการศึกเดือดระอุ จอมทัพเด่นตระหง่าน สู้ศึกอย่างอหังการต้านทานศัตรูที่แปรผัน ท้ายที่สุดก็สงบลง คงเหลือเพียงพื้นดินสีแดงฉานมิต่างจากทะเลเลือด กองศพทับถมที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง

แคว้นศัตรูพ่ายแพ้ยับเยินมิยืนยงจีรัง แคว้นต้าเจิ้งได้รับชัยชนะอีกครั้ง เสียงแซ่ซ้องกล่าวสรรเสริญแด่จอมทัพแห่งมังกรดังต่อเนื่องจากนักรบของเขาไม่ขาดสาย

บนเชิงเขา เหนือทุ่งราบ ใต้แสงตะวัน จอมทัพหนุ่มในอาภรณ์สีดำสวมชุดเกราะเหล็กโลหิตหลั่งไหลอาบไล้ไปทั่วเรือนกายเพียงยืนนิ่งอย่างมั่นคงดุจหินผา

สายตาคมปลาบดำสนิทลึกล้ำดุจห้วงรัตติกาลค่อยๆ กวาดมองทุกสิ่งช้าๆ อย่างเฉยชา

ภาพเบื้องหน้าคือผืนพสุธากว้างใหญ่เวิ้งว้าง ใบหน้าคมคายที่เผยเพียงดวงตาเพราะสวมหน้ากากสีดำนิลอำพรางเอาไว้จนมิดยังคงเรียบเฉยไม่เผยอารมณ์อันใด

ริมฝีปากสีแดงสดยิ่งไม่เปล่งแม้ครึ่งวาจา

ท่าทางเรียบนิ่งน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงกดข่มผู้คนอย่างรุนแรง ทั้งน่าเกรงขามในคราเดียวกัน

รอบเรือนกายที่แผ่ซ่านกลิ่นอายสังหารยิ่งกำจายอำนาจที่แฝงมหันตภัยคืบคลานทว่าเปี่ยมบารมีแผ่ไพศาล

เนิ่นนานให้หลังชายหนุ่มเพียงเบี่ยงตัวกลับมาเนิบช้า ทุกกิริยาล้วนเย็นเยียบเฉียบขาดดุจมีดดาบอาบน้ำแข็ง

นิ้วเรียวยาวในถุงมือสีดำสนิทกระชับทวนเหล็กไหลก่อนสะบัดชายชุดคลุมเสียงดังพึ่บ พริบตาพาร่างสูงขึ้นนั่งเหยียดหลังตรงสง่าบนหลังอาชาสีดำพ่วงพี หางตาปรายมองเหล่าทหารทางด้านหลัง อันเป็นสัญญาณให้ถอนทัพ เดินทางกลับหลังสิ้นศึกหนัก

ทุกคนที่ยังรอดชีวิตต่างพร้อมพรักติดตามอย่างภักดี

อดีตเป็นเช่นนั้น ปัจจุบันล้วนเป็นเช่นเดียวกัน

ทุกครั้งที่เจิ้งจื่อหมิง องค์ชายสี่แห่งราชวงศ์ต้าเจิ้งผู้นี้นำทัพเคลื่อนพลออกรบยังไม่เคยประสบคำว่าแพ้เลยสักครา

หลายปีแล้วที่ต้าเจิ้งมีสงครามรายล้อม ทั้งภายนอกและภายใน

พวกต่างแคว้นเหิมเกริมยกขบวนรุกรานไม่ขาดสาย ภายในเองก็วุ่นวายไม่น้อย การบริหารจัดการบ้านเมืองจึงหนักหน่วงใช่ย่อย เหตุเพราะเป็นช่วงเปลี่ยนถ่ายรัชศกจากอดีตฮ่องเต้องค์ก่อนเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบันกะทันหัน เสด็จพ่อจำต้องสืบราชบัลลังก์ต่อจากเสด็จลุงอย่างมิคาดฝัน โดยมีพี่ชายฝ่ายบุ๋นทั้งสามช่วยงานราชกิจในเมืองหลวง คอยสั่งการและระวังหลังให้จากด้านในพระราชวัง

ส่วนเขามีหน้าที่หลักคือปราบศัตรูรอบทิศจนได้รับฉายาจอมทัพทมิฬ

ยามเจิ้งจื่อหมิงนำกองพลพาเหล่านักรบเคลื่อนทัพเยียบย่างไปทางใด โจรชั่วทุกหัวระแหงย่อมเว้นทางเดินให้ด้วยหวั่นเกรงในฝีมือฉกาจและอำนาจ

ผู้คนล้วนกล่าวขานว่าเจ้าของฉายาจอมทัพทมิฬผู้นี้ทั้งบ้าบิ่นเหี้ยมโหดไม่เคยยั้งมือไว้ไมตรีต่อผู้ใด

เขามั่นคงมิสั่นคลอนดุจหินผากลางเหมันต์ยากต่อกรหรือโค่นล้ม ทำใต้หล้าสั่นสะท้านแค่ย่างกรายก้าวผ่าน แววตาเฉยชาบนใบหน้าราบเรียบที่ฉายแววเยียบเย็นคู่นั้น ไร้ความรู้สึกตลอดเวลา

ชายหนุ่มเป็นบุรุษที่ไม่มีใครก้าวล่วงทะลวงจิตใจได้

ยกเว้นแม่นางน้อยผู้หนึ่ง... 

เจ้าของธนูไฟบนเชิงเขาไป๋ซานที่ลอบปลิดชีพศัตรูจนเขาสามารถฝ่าวงล้อมออกมา