หลานชายผู้ลื่นเป็นปลาไหล

รถจักรยานยนต์ดูคาติสีดำดุแล่นเข้าจอดในโรงรถของบ้านหลังใหญ่แห่งหนึ่งในเขตชานเมือง ก่อนร่างสูงใหญ่กำยำผิวคร้ามแดดจะลงจากรถ ถอดเสื้อหนังและหมวกกันน็อค ออก ชายวัยราวสี่สิบอันทำหน้าที่เป็นทั้งคนสวนและคนขับรถประจำบ้านชื่อนายสง่ารีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา รับสิ่งของเหล่านั้นเพื่อนำไปเก็บให้ พร้อมทั้งสัมภาระอันอยู่ในเป้สะพายหลังใบเดียวนั่นด้วย

“ ขอบคุณมากครับพี่หง่า ”

นรบดี หรือ คุณหมอหนาม เจ้าของสัมภาระเอ่ยขอบคุณ

“ รอบนี้คุณหนูจะกลับมาอยู่บ้านถาวรเลยใช่ไหม เห็นคุณท่านบอก ” นายสง่าซัก หมอหนามหัวเราะร่วน

“ คุณย่ามีตาทิพย์หรือไงนะ ทำไมถึงได้รู้อะไรต่อมิอะไรไปหมดทุกเรื่อง ขนาดผมระเห็จไปอยู่บนดอยยังจะรู้อีก ” ชายหนุ่มว่าพลางเดินเข้าไปในบ้าน และทันทีก้าวพ้นประตู เสียงทักทายก็ดังขึ้น

“ มาแล้วเหรอ ไอ้งามไส้ ! ”

มันดังมาจากร่างผอมบางบนโซฟาเบดในห้องรับแขก เป็นหญิงสูงวัยผมสีดอกเลาทว่าตัดผมซอยสั้นรองทรงทันสมัย สวมเสื้อเชิ้ต กางเกงยีน ท่าทางปราดเปรียวแข็งแรงทำให้ผู้หญิงวัยเจ็ดสิบกว่าในความเป็นจริงนั้นดูลดลงอีกหลายสิบปีนัก ข้างกายนั้นเป็นบ่าวรับใช้คู่กายวัยห้าสิบกว่าชื่อเสงี่ยม หรือที่หมอหนามเรียกว่าแม่เหงี่ยม พี่สาวของนายสง่าที่ทำหน้าที่เลี้ยงดูหมอหนามตั้งแต่เด็ก คล้ายเป็นแม่นมให้เขาด้วย

นางคือ คุณย่าแหนม คุณย่าแท้ ๆ ที่เลี้ยงหมอหนามมาแต่อ้อนแต่ออกเพราะพ่อกับแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต

“ ว้าย คุณท่าน ทำไมทักทายคุณหนูแบบนั้นล่ะคะ คุณหนูพึ่งมาถึงเหนื่อย ๆ ” แม่เหงี่ยมยกมือขึ้นทาบอกแล้วอุทานอย่างตกอกตกใจ ร่างท้วมสวมผ้าถุงสีน้ำตาลและเสื้อผ้าฝ้ายแขนสั้น มวยผมขาวโพลนไว้เรียบร้อยบนศีรษะดูนางมีอายุมากกว่าคุณย่าจอมเฟี้ยวของเขาอีก ทั้งที่อายุน้อยกว่าหลายปี

ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้ทั้งคุณย่าและแม่นม ก่อนพร่ำโอดครวญ

“ ใช่ครับแม่เหงี่ยม หลานสุดที่รักอุตส่าห์กลับมาทั้งทีเพราะคิดถึงคุณย่าใจจะขาด แทนที่จะต้องรับขับสู้ด้วยคำพูดคำจาหวาน ๆ ไม่มีอะ มันน่าน้อยใจนัก ” หมอหนามตัดพ้อ อะไรบางอย่างปลิวหวือมาชนที่หน้าผากของเขาพอดิบพอดี

“ โอ๊ย คุณย่า ! ” เขาโอดครวญก่อนจะล้มลงมอง มันคือผลสตรอเบอรี่

“ ไอ้สตรอเบอแหล ฉันต้องจัดขบวนกลองยาวรับหลานชายที่มั่วผู้หญิง ที่ไปล่อเมียชาวบ้านเข้าให้จนเกือบจะโดนยิงตาย เลยต้องโดนย้ายกลับเข้าเมืองอย่างนั้นเหรอไอ้หนาม ไอ้หลานเวรตะไล ! ” คุณย่าลุกขึ้นแล้วหยิบรีโมทโทรทัศน์ไว้ในมือ เขารีบช่วงชิงจังหวะวิ่งเข้าไปกอดเสียก่อน

“ คุณย่าแหนมที่รักค้าบ ไม่เอาน่า ไม่ทำแบบนี้กับผมสิ ใจคอจะเอารีโมทขว้างหัวเลยหรือไง เกิดเลือดออกจนตัวตายขึ้นมาจะทำไง ไม่มีหลานให้รักอีกแล้วน้า ” ย่าแหนมฟาดมือบนแผ่นหลังกว้างดังป้าบ

“ ไม่ต้องมาทำเสียงแบ๊วปะเหลาะฉันเลย แกนี่มันจริงจริ๊ง ฉันก็เลี้ยงแกสอนแกมาดิบดี ทำไมแกถึงได้ไม่เชื่อไม่ฟังฉันบ้างนะ ไม่ได้พ่อมาเลยสักนิด พ่อแกนะเป็นเด็กดีบอกง่ายสอนง่าย รักเดียวใจเดียว แล้วดูแกสิ เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเจ้าชู้ไก่แจ้มั่วไปทั่วแบบนี้สักทีฮะ ปีนี้แกก็จะสามสิบแล้วนะเจ้าหนาม ”

“ แล้วไงล่ะครับ สามสิบแล้วไง ผมก็ยังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวจะตาย ไม่เห็นจะเป็นปัญหาอะไรตรงไหนเลย ”

“ เพื่อนคนอื่นเขามีครอบมีครัวเป็นโล้เป็นพายกันหมด แล้ว ย่าก็แก่ลงไปทุกวันนะเจ้าหนาม เมื่อไรแกจะจริงจังกับใครสักที ฉันอยากจะอุ้มหลานเต็มแก่แล้วโว้ย แกจะให้ฉันตายก่อนหรือไงวะ ” หมอหนามรีบหอมแก้มคุณย่าฟอดใหญ่แล้วทำเสียงปะเหลาะ

“ โถ ใครจะอยากให้คุณย่าตายล่ะครับ ย่าแปลก ๆ พรรค์นี้ไม่ได้หากันง่าย ๆ นะ ”

“ เดี๋ยวจะโดนตีปาก มาว่าฉันแปลก ”

“ ผมล้อเล่นน่า ผมรักย่าจะตาย เอาเป็นว่าต่อไปนี้ผมก็จะกลับมาอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้คุณย่าตลอดเวลา ผมจะพยายามหาเมียมาผลิตลูกให้คุณย่านะครับ ”

“ ไม่ต้องมาปากดี พูดแบบนี้มากี่ทีแล้ว นั่งลงก่อนเลย เราจะต้องคุยกันอย่างจริงจังกันเรื่องนี้ ลื่นเป็นปลาไหลเชื่อแกก็ออกลูกเป็นลิงแล้ว ”

“ คุณย่าแก่แล้วนะครับ วัยทองมาตั้งหลายปี สามีก็ไม่มี จะมีลูกอีกได้ยังไงกันเล่า ” คุณย่าแหนมฟาดผัวะเข้าที่ต้นแขนของหลานชายตัวดีหลายที เขาแกล้งร้องโอดโอยราวเจ็บเสียเต็มประดา แม่เหงี่ยมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ โบกไม้โบกมือห้ามพัลวัน

“ คุณท่านเจ้าขา อย่าทำคุณหนูเลยนะเจ้าคะ พอแล้ว ดูสิโดนตีตั้งหลายหน เจ็บหมดแล้ว ”

หลานชายตัวดีได้ทีวิ่งไปหลบอยู่หลังแม่เหงี่ยมทันที