บทที่ 5

“พี่ไม้สักนี่โดนแก้สตอรี่บอร์ดอีกแล้วเหรอครับ ผมว่ามันก็โอเคแล้วนะ ทำไมพี่ลูกหว้าให้มาแก้อีกล่ะ” ปานวิทย์มาเลียบๆ เคียงๆ ถาม

สักทองเดินเข้าเดินออกห้องของมัญชุภา วันนี้เป็นรอบที่ห้าแล้ว โดยเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผลสิ้นดี เขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด นอกจากไม่ยอมญาติดีกับเขาแล้ว มัญชุภายังจะแกล้งเขาด้วยซ้ำ สิ่งที่หล่อนทำกับเขามันเหมือนแกล้ง เหตุผลที่หล่อนให้เขากลับมาแก้งานคือ

‘ไม่ชอบสีเสื้อของแบบที่เขาวาด’

มันใช่เหตุผลที่สมควรไหมเนี่ย ? สักทองฝืนยิ้มให้ปานวิทย์ ทั้งที่หงุดหงิดหัวใจจะแย่อยู่แล้ว

“แม่มดหน้าหวานคงจะแผลงฤทธิ์เอากับพี่แล้วล่ะงานนี้”

“ผมดูเหมือนว่า เอ่อ พูดตรงๆ เลยนะพี่ไม้สัก พี่ลูกหว้าเขาดูอคติกับพี่ยังไงพิกล” ปานวิทย์วิจารณ์

“คิดไปเองมากกว่า” ชายหนุ่มพยายามแก้ตัวให้กับมัญชุภา

“จริงๆ นะพี่ไม้สัก” หนุ่มรุ่นน้องยังย้ำ

“ช่างเถอะน่า ถ้าแม่มดฤทธิ์มากนักพี่ก็จะปราบเอง”

สักทองพูด ก่อนจะหอบงานกลับไปแก้ใหม่ ให้มันรู้ไปสิว่า เขากับหล่อนจะคุยกันดีๆ ไม่ได้เลยตลอดชีวิต

“ผมจะลงไปซื้ออะไรกินหน่อย พี่ไม้สักจะเอาอะไรไรไหม”

“เอาเบอร์เกอร์กับน้ำมาเผื่อพี่ด้วย ขอบใจมากป๋อง”

สักทองก้มหน้าก้มตากับงาน ที่ต้องลบและวาดใหม่ทั้งหมดอีกครั้ง ทำไปได้สักพัก เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เมื่อเห็นหน้าหวานๆ ที่เขาเซฟข้อมูลไว้ก็ยิ้ม ก่อนจะกรอกเสียงทักทายลงไป

“ว่าไงครับ ? จ๋า”

“คิดถึงพี่ไม้สักจังเลยค่ะ พี่ไม่โทรมาหาจ๋าเลยตั้งหลายวันแล้ว”

“งานยุ่งๆ อยู่น่ะครับ ไว้ปลายเดือนหน้าพี่จะกลับไปนะ”

“ทำไมต้องไปทำงานไกลถึงโน่นด้วยล่ะคะ เราจะแต่งงานกันอยู่แล้วด้วย” เสียงหวานๆ ปลายสายเหมือนตัดพ้อ

สักทองถอนใจ เหตุผลที่เขาต้องมาไกล จากคนที่กำลังคบหาอยู่ ก็เพื่อหาประสบการณ์กับบริษัทใหญ่ๆ เพื่อจะเอาไปปรับปรุง และทำงานกับงานของตัวเองในอนาคตได้ จิรารัตน์เป็นคู่หมั้นของเขา ผู้หญิงคนสุดท้ายที่เขาตั้งใจจะหยุดทุกอย่างไว้ที่หล่อน จิรารัตน์เป็นสาวหวาน เรียบร้อยทั้งกิริยามารยาท หล่อนน่ารักและทำให้เขาชื่นใจได้ทุกครั้ง พ่อกับแม่เขาก็ชอบหล่อนมาก โดยเฉพาะพ่อของเขา ที่ไม่ค่อยชอบผู้หญิงเก่งๆ เพราะเห็นว่ามันเกินหน้าเกินตาผู้ชาย ที่ควรจะเป็นหัวหน้าครอบครัวมากกว่า ตามความคิดแบบคนสมัยเก่า ก็ยิ่งเห็นว่าจิรารัตน์เหมาะมากที่สุด กับการเป็นภรรยาของลูกชาย

“นะครับ...จ๋า... ทนหน่อยนะเพื่ออนาคตของเราไง พี่เองก็คิดถึงจ๋ามากๆ”

“แล้วที่นั่นเป็นยังไงบ้างคะ พี่ไม้สักเข้ากับเพื่อนๆ ที่ทำงานได้หรือเปล่า” จิรารัตน์กลั้นใจถาม

ความจริงแล้วหล่อนอยากจะถามให้ละเอียดไปเลยว่า ที่ทำงานของสักทองมีเพื่อนร่วมงานกี่คน ชายหรือหญิง หล่อนเป็นห่วงคนรักที่อยู่ไกลถึงกรุงเทพฯ มาก สักทองเคยเป็นหนุ่มเพลย์บอยมาก่อน ทำให้จิรารัตน์ยังไม่ค่อยไว้ใจเขานัก แต่หล่อนก็ไม่กล้าถามเขาซอกแซก เพราะกลัวว่าสักทองจะรำคาญ ถึงแม้ว่าตลอดเวลาที่คบกัน เขาจะแสดงความจริงใจและหยุดความเจ้าชู้ไว้แล้วก็ตาม แต่ด้วยความระแวงของผู้หญิง ทำให้จิรารัตน์ไม่อาจจะวางใจได้สนิทนัก ยิ่งกรุงเทพด้วย สาวๆ สวยๆ คงจะมีมากมาย สักทองเป็นคนเสน่ห์แรงขนาดไหน จิรารัตน์รู้ดี…

“ก็... ก็พอได้น่ะจ้ะ”

สักทองนึกถึงหน้าหัวหน้างาน ที่ไม่ยอมญาติดีกับเขาสักทีขึ้นมา แล้วก็ลอบถอนใจกับตัวเอง

“ขอโทษนะคุณสักทอง”

เสียงใสหวานเย็นเยือกดังขึ้นข้างหน้าเขา ทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นทันทีอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าเป็นใครเขาก็เลิกคิ้ว

“มีอะไรครับ คุณมัญชุภา แค่นี้ก่อนนะจ๋า หัวหน้างานพี่มาเดี๋ยวค่ำๆ พี่จะโทรไปอีกที”

เขาบอกกับปลายสายแล้วกดวางสาย พลางมองคนพูด มัญชุภายืนมองเขาด้วยสายตาแบบเดียวกับน้ำเสียง แถมหอบแฟ้มมาอีกปึกหนึ่งในอ้อมแขน

“งานเสร็จหรือยังคะ ลูกค้าต้องการแบบวันพรุ่งนี้นะคุณสักทอง อ้อ...แล้วอีกอย่างหนึ่ง เวลาทำงานกรุณาอย่าคุยโทรศัพท์ส่วนตัว”

สักทองหรี่ตา มองหน้าหวานสวยตรงหน้าที่กอดอก พลางทำหน้าเคร่งใส่เขา มัญชุภาชักจะออกฤทธิ์กับเขามากเกินไปหน่อยแล้ว

“นี่นอกเวลางานนะครับ นี่เป็นเวลาพักกลางวัน” ชายหนุ่มโต้ หากแต่มัญชุภายักไหล่ ก่อนจะวางแฟ้มงานในมือลงบนโต๊ะเขา

“สำหรับดิฉัน ถ้างานไม่เสร็จ ก็ถือว่าเป็นเวลาที่คุณควรจะทำงานทั้งนั้น อ้อ...นี่ด้วยนะคะ คุณสักทอง รายละเอียดของงานอีเว้นท์ ที่เราจะไปจัดเตรียมอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า คุณช่วยดูและจัดการด้วย”

“เรื่องงานอีเว้นท์ มันเป็นหน้าที่ของแน็ตไม่ใช่เหรอครับ”

สักทองมองกองแฟ้มงานที่หญิงสาวตรงหน้า เอามากองให้เขา แล้วเลิกคิ้วอีกรอบ

“แน็ตมีงานที่ดิฉันมอบหมายให้แล้ว คุณคงจะไม่เกี่ยงงานนะคะ เอาไปจัดการด้วย”

มัญชุภาวางเอกสารเสร็จ หล่อนก็เดินหันหลังออกมาจากชายหนุ่มไปเลย โดยไม่สนใจว่าสักทองจะพูดอะไรต่อ

สักทองถอนใจ ก่อนจะมองกองเอกสารตรงหน้า หล่อนอาละวาดเอากับเขามากจริงๆ ชายหนุ่มเม้มปาก มือใหญ่เริ่มพลิกเอกสาร แล้วเริ่มศึกษางานกองโตที่หล่อนเอามาสุมให้เขา

มัญชุภา...สักทองคิดอย่างเคืองๆ นี่ตกลงหล่อนจะทำสงครามกับเขาจริงๆ นะเหรอเนี่ย ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอีกรอบ ให้มันรู้ไปสิ ! หล่อนเคยแพ้เขามาครั้งหนึ่งแล้ว และสงครามครั้งนี้ หล่อนก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน จะมาโทษเขาไม่ได้ ชายหนุ่มหรี่ตา เมื่อหล่อนแรงมาและไม่ยอมญาติดีแถมแกล้งเขา

มัญชุภา... แม่มดหน้าหวานตัวร้าย แล้วอย่ามาหาว่าคนอย่างเขาใจร้ายอีกล่ะ สักทองเม้มปาก ก่อนจะเริ่มเปิดกองเอกสารตรงหน้าไปด้วย เขาไม่ยอมแพ้หล่อนง่ายๆ หรอก