ยากที่จะลืม2

หญิงสาวพูดออกมาเป็นฉาก ก่อนจะสะดุดที่ประโยคสุดท้าย เมื่อเธอนึกถึงคำขอร้องของบอสหนุ่ม ทำยังไงก็ได้ ให้ช่วยกีดกันอีธานอยู่ห่างๆ ขวัญข้าวให้มาก และเขายังกำชับว่าเธอเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รู้ความลับของบอสหนุ่มและขวัญข้าว ถึงความสัมพันธ์ที่สองพี่น้องต่างสายเลือดมีความลึกซึ้งมากเกินกว่าที่ทุกคนเข้าใจ เพราะวันนั้นเขาเรียกเธอไปพบที่ห้องแล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง อีธานแวะเวียนมาที่โชว์รูมหลายครั้ง เธอก็เป็นคนรับมือและยอมพาเขาออกมาข้างนอก แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้อีธานจะทำในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึง

"แม้แต่อะไร...ไอ้เสือมันล่วงเกินคุณหรือเปล่า" เสียงทุ้มถามหญิงสาวออกไปด้วยความห่วงใยโดยที่เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกดี เวลาที่ได้คุยกับผู้หญิงคนนี้ ภายใต้ใบหน้าและรูปร่างที่แสนจะเซ็กซี่แววตาของเธอเหมือนมีอะไรปิดบังซ่อนเร้นเอาไว้ จนทำให้เควินอยากเข้าไปค้นหา แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสได้คุยจริงจังกับเธอแบบนี้สักที

"บอสไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นกับฮันน่าหรอกค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์มาส่ง นี่ก็ดึกมากแล้ว ฮันน่าคงไม่ชวนคุณขึ้นไปดื่มกาแฟหรอกนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ" พูดจบฮันน่าก็ลงจากรถพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายให้กับเขา แล้วเดินเข้าไปในคอนโด โดยที่เธอนั้นไม่ได้หันกลับมามองเขาอีกเลย

"คุณทำงานอยู่ที่โชว์รูมนั่นตั้งนาน ทำไมผมถึงปล่อยให้เวลาผ่านล่วงเลยมาแบบนี้" เควินพูดพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก เขายอมรับว่ารู้สึกดีกับหญิงสาวไม่น้อย ลุคการแต่งตัวของเธอที่ดูเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟัน แต่การกระทำกับตรงข้ามกันทุกอย่าง คำพูดและกิริยาของเธอนั้นดูเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ทำไมเธอถึงชอบแต่งหน้าทาปากจัดๆ

เควินนั่งมองร่างอรชรเดินเข้าไปในคอนโดจนลับตา เขาจึงขับรถออกมาพร้อมกับ รอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้า เมื่อกำลังคิดว่าเขาควรจะสานสัมพันธ์กับเธอดีไหม เขาจะเริ่มต้นจีบเธอยังไงแค่คิดหัวใจของเขาก็เต้นแรง ฮั่นน่าเปิดประตูเข้าไปในห้องเบาๆ เพราะกลัวว่าพี่สาวจะตื่น พอเธอก้าวเท้าเข้ามาในห้อง ไฟกลับเปิดสว่างจ้า พร้อมกับเรยาพี่สาวของเธอที่ยืนทำตาเขม็งมองมาที่น้องสาวด้วยคำถามมากมาย แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่พี่สาวมีให้มา

"พี่โทรไปทำไมไม่รับ รู้ไหมคนรอเป็นห่วงแค่ไหน น้องไปกับใครทำไมถึงกลับดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ ไปลองรถกันถึงไหน อย่าบอกนะคุณอีธานพาน้องไปดินเนอร์แล้วก็ขับรถพามาส่งที่คอนโด...พี่ไม่เชื่อ" น้ำเสียงของเรย่าที่พูดออกมานั้น เต็มไปด้วยความน้อยใจ ที่เธอโทรหาฮันน่าเท่าไหร่ก็ไม่ติด

"โธ่เจ้! น้องขอโทษ พอดีแบตโทรศัพท์หมดน้องไปคุยงานกับคุณเควินมา ถ้าเจ้ไม่เชื่อก็โทรไปถามคุณเควินได้ ดึกแล้วง่วงด้วย...ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ...จุ๊บ! " ฮันน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ้อนๆ เธอได้โอกาสจึงหยิบยกเอาเควินขึ้นมาเป็นข้ออ้าง อย่างน้อยก็เพื่อความสบายใจของพี่สาว

"อะไรของเขาเนี่ย...โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้" เรยาส่ายศีรษะไปมาให้กับความน่ารักของน้องสาว เมื่อฮันน่ากอดแล้วจุ๊บลงที่แก้มของเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง สองพี่น้องรักกันกลมเกลียว หลังจากที่ชีวิตของพวกเธอ ผ่านมรสุมมาเยอะ เมื่อบิดาตบตีมารดาของเธอไม่เว้นในแต่ละวันแล้วพาผู้หญิงเข้าบ้าน ทั้งที่ฐานะก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ไม่นานทั้งคู่ก็อย่าขาดกัน

เมื่อบิดาย้ายออกไปจากบ้าน มารดาของเธอก็ดื่มหนักทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่งมารดาได้พาผู้ชายเข้าบ้าน เขามาอยู่ในฐานะพ่อเลี้ยงของพวกเธอ และก็พยายามที่จะลวนลามและล่วงเกินเธอกับน้อง ในช่วงจังหวะที่ชีวิตตกต่ำ พวกเธอพากเพียรเรียนภาคค่ำจนจบปริญญาตรี และก็ได้มีโอกาสที่ดี เมื่อบอสหนุ่มผ่านไปเจอเห็นเธอกับน้องกำลังถูกลวนลาม เขาเข้าไปห้ามแล้วช่วยเธอสองคนพ้นมาได้ จากนั้นเป็นต้นมาอัครเดชก็ไม่ต่างกับเจ้าชีวิตที่ทำให้เรยากับฮันน่าพ้นจากปากเหยี่ยวปากกามาได้จนถึงทุกวันนี้