NC++

มินตรา....

"วินพี่ถามว่าจะไปไหน" ฉันถามเขาด้วยคำถามเดิมแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ ฉันมองไปรอบๆสองข้างทางที่เริ่มมืดลงเรื่อยๆจนฉันเริ่มกลัว ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่หรือต้องการจะทำอะไร

"วิน"

"เงียบไม่ต้องพูดรำคาญ!!!!"  เขาหันมาตะคอกฉันเสียงดังลั่นรถจนฉันตกใจ 

"ถ้าไม่บอกก็จอดพี่จะกลับบ้าน" 

"เธอได้กลับแน่แต่ใช่ตอนนี้"

"หมายความว่าไง" เขาเงียบไม่ตอบ จนกระทั่งเขาขับมาถึงสถานที่ๆหนึ่งมันคือบ้านพักตากอากาศริมทะเลซึ่งเป็นบ้านพักของครอบครัว ฉันไม่รู้ว่าเขาพาฉันมาทำไม  จอดรถเสร็จเขาก็ลงจากรถแล้วเดินมาเปิดประตูฝั่งฉันกระชากแขนฉันให้ลงมาจากรถจากนั้นก็จับฉันอุ้มพาดบ่าเดินเข้าบ้าน ฉันพยายามดิ้นและบอกให้เขาปล่อยฉันลง

"ปล่อยพี่ลงนะวิน" 

"ปล่อยแน่ไม่ต้องกลัว" จากฉันเขาก็เปิดประตูเข้าบ้านแล้วตรงดิ่งไปยังห้องนอน เขาจับฉันโยนลงบนเตียงจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตูขังฉันไว้ ฉันพยายามทุบประตูให้เขาเปิดแต่เขาก็ไม่ยอมเปิด

ปั้ง!!!!! ปั้ง!!!!!! ปั้ง!!!!!

"วินเปิดประตูนะ วิน!!" ฉันทุบประตูพร้อมตะโกนบอกแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ หนึ่งชั่วโมงต่อมาประตูก็ถูกเปิดเขามาพร้อมกับมาวินที่อยู่ในสภาพเมามาย เขามองมาที่ฉันพร้อมกับย่างเท้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ฉันเริ่มรู้สึกกลัวเมื่อเขาเริ่มถอดเสื้อผ้าออกแล้วโยนมันลงพื้น

"วินจะทำอะไร"

"ทำไม กลัว??" ใช่ฉันกลัวตอนนี้เขาน่ากลัวมาก ฉันถอยหลังหนีจนไปสะดุดกับขอบเตียงทำให้ฉันล้มลงไปบนเตียงอย่างไม่ได้ตั้งใจ พอฉันจะลุกจากที่นอนเขาก็พุ่งเข้ามาหาฉันเร็วมาก มาวินจับมือทั้งสองข้างของฉันกดลงบนเตียง 

"ฉันรักเธอมากรู้ใช่ไหม แต่สิ่งที่เธอตอบแทนฉันสิ่งที่เธอบอกกับทุกคนในวันนี้มันทำให้ฉันคิดได้ว่าฉันไม่ควรใจดีกับเธออีกต่อไป ที่ผ่านมาเธอขอร้องไม่ให้ฉันจับเธอทำเมีย ฉันก็ยอมทำตามที่เธอขอร้องแม้ว่าฉันอยากเอาเธอใจจะขาด แต่วันนี้ฉันคิดว่าฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นอีกต่อไป ฉันจะไม่ทรมานตัวเองอีกต่อไปเพราะไม่ว่าฉันจะทำดีกับเธอยอมเธอมากแค่ไหนแต่เธอก็ไม่เคยเห็นความสำคัญ วันนี้แค่เธอกับฉันบอกกับทุกคนว่าเรารักกันมันยากตรงไหนวะ นอกจากว่าเธอไม่ได้รักฉันอย่างที่ปากพูด"

"วิน พี่รักวินนะ แต่พี่ไม่..." ฉันรู้ว่าถึงตอนนี้ฉันจะพูดอะไรไปเขาก็ไม่รับฟังอยู่ดี ฉันผิดเองผิดที่เอาแต่กลัว กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวในสิ่งที่มันยังไม่เกิด

"ไม่ต้องมาโกหก ถ้าเธอรักฉันเธอจะไม่พูดแบบนั้นต่อหน้าทุกคน ฉันพร้อมที่จะบอกกับทุกคนว่าฉันรักเธอมีแต่เธอที่ไม่ยอมเพราะฉะนั้นถ้าพ้นคืนนี้ไปหลังจากที่ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเราจบกัน ไม่มีคำว่าพี่น้อง ไม่มีคำว่าคนรัก"

มาวิน....

"กรี๊ดดดดด"ฉันร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกเขากระชากเสื้อผ้าของฉันจนมันขาดติดมือ

"วินหยุดพี่ขอร้อง"  เสียงร้องขอของฉันไม่ได้ทำให้เขาหยุดหรือรู้สงสารเลยแม้แต่น้อย  เขาซุกไซร้ซอกคอดูดกับอย่างรุนแรงจนฉันเจ็บไปหมด

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ เขาขยับใบหน้าลงมาดูดหน้าอกของฉันทั้งสองข้าง มือของเขาก็พยายามถอดกระโปรงของฉันออกจนกระทั่งเขาถอดมันออกสำเร็จ และตอนนี้เขากำลังจับขาของฉันให้แยกออกจากกันแล้วเอาตัวของเขามาแทรกตรงกลางหว่างขาของฉันทำให้ฉันสัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่คุ้นเคยเพียงแต่มันไม่เคยเข้ามาในตัวของฉันเลยสักครั้ง

"อื้ออออ ไม่นะวิน" ฉันก้มลงไปมองเบื้องล่าง เขากำลังชักรูดท่อนเอ็นในขณะที่ปากของเขากำลังมัวเมาอยู่กับหน้าอกของฉัน

กึก!!! ปึ่ก!!!! 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อเขาสอดใส่ตัวตนเข้าไปในร่องรักของฉัน

มาวิน....

"อ่าาาาาส์ ซื๊ดดดดดด"  ผมครางออกมาเมื่อท่อนเอ็นของผมเข้าไปในน้องสาวของมุ่ยจนมิดด้าม ร่องรักของมุ่ยตอดรัดน้องชายผมจนมปวดไปหมดทั้งลำ ครั้งแรกของผมกับผู้หญิงที่ผมรักแต่เธอไม่ได้รักผม มันเจ็บนะ เจ็บเหี้ยๆเลย 

"ฮืออออวินพี่เจ็บ" เสียงร้องไห้ของคนใต้ร่างไม่ได้มีความหมายอะไรกับผมตอนนี้

"เธอคิดว่าเธอเจ็บคนเดียวงั้นเหรอมุ่ย หึเธอเจ็บแค่ตัวแต่ฉันเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจที่รักผู้หญิงอย่างเธอเพราะฉะนั้นอย่ามาร้องไห้ให้ฉันรำคาญ คืนนี้ฉันจะเอาเธอให้หายอยากหลังจากที่ฉันอดทนมานานหลายปีที่จะไม่เอาเธอ และหลังจากนั้นฉันจะกลับบ้านแล้วบอกกับทุกคนว่าฉันจะหมั้นกับต้นรักตามที่ทุกคนต้องการพอเรียนจบฉันก็จะขอยัยนั่นแต่งงานเธอว่าดีไหมฮึมุ่ยดีไหม"

"ฮือออ วินพี่ขอโทษที่พี่กลัวเกินไป พี่สัญญาว่าพี่จะกลับไปบอกกับทุกคนว่าพี่รักวินแล้ววินก็รักพี่ ฮืออ" ผมมองหน้าคนใต้ร่างที่เอาแต่ร้องไห้ ไม่รู้ร้องไห้เพราะเจ็บหรือร้องให้ที่ผมบอกจะหมั้นกับต้นรัก

"ไม่จำเป็นเพราะฉันจะหมั้นกับคนที่เขารักฉัน ยัยนั่นยังกล้ากว่าเธอเป็นไหนๆถึงจะนิสัยแย่ไปอ้างเอาแต่ใจตัวเองแต่ยะยนั่นก็กล้าที่จะบอกกับทุกคนว่ารู้สึกยังไงกับฉันโดยไม่กลัวว่าจะถูกมองไม่ดีแต่เธอล่ะมุ่ยทั้งที่เธอบอกว่าเธอรักฉันมานานแต่เธอกลับไปกล้าบอกใครเพราะฉะนั้นมันไม่มีความจำเป็นอีกแล้วเพราะฉันไม่ต้องการความรักจากเธออีก คืนนี้ระหว่างเรามันเป็นแค่ความต้องการทางกายเท่านั้น ฉันเอาเธอก็เหมือนฉันเอากับผู้หญิงทั่วไปนั่นแล่ะ จะดีตรงที่เธอได้ฉันเป็นคนแรกและฉันก็ได้เธอเป็นคนแรกเหมือนกัน แต่หลังจากนี้ฉันจะไปเอากับใครมันก็จะไม่เกี่ยวกับเธออีกส่วนเธอจะไปเอากับใครฉันก็จะไม่สนใจเหมือนกันเพราะฉันได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้ว" 

สามชั่วโมงต่อมา....

ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ผมกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องรักของมุ่ยครั้งแล้วครั้งเล่าปลดปล่อยไปไม่รู้กี่น้ำต่อกี่น้ำถามว่าผมได้ใส่ถุงยางป้องกันไหม ไม่ได้ใส่เพราะมันคือสิ่งที่ผมต้องการผมอยากสดอยากปล่อยในผมอยากรู้ว่าถ้าหลังจากนี้ไปแล้วมุ่ยเกิดท้องขึ้นมาเธอจะกล้าบอกใครไหมว่าเด็กในท้องใครเป็นพ่อหรือเธอจะอายถ้าคนอื่นรู้ว่าผมคือพ่อของลูก

"อื้ออออ อ๊าาาา พี่เจ็บ ฮืออออ วินพี่เจ็บ" ผมไม่สนใจเสียงร้องของมุ่ยเธอจะเจ็บหรือไม่เจ็บก็ไม่เกี่ยวกับผมตอนนี้ผมขอแค่ได้ปลดปล่อยได้ระบายความต้องการที่อัดอั้นมานาน

"ซี๊ดดดด อ่าาาาาา" ผมปล่อยน้ำสีขาวขุ่นอีกรอบ

"ฉันจะเอาเธอจนกว่าจะพอใจและอย่าคิดไปหาซื้อยาคุมมากินไม่งั้นฉันฆ่าเธอแน่" 

ผมอุ้มมุ่ยในท่าลิงอุ้มแตงแล้วเดินไปไปที่ระเบียงแล้วจัดการเธอตรงนั้นอีกหลายยกโดยไม่สนว่าใครจะมาเห็นเพราะมันคือบ้านพักส่วนตัวไม่มีใครกล้าเข้ามา

"ฮืออออ   วินพี่เจ็บ ฮืออออวินพอเถอะอย่าทำแบบนี้ ฮืออออ"

"ร้องไปเถอะยังไงฉันก็ยังไม่พอฉันจะเอาเธอจนกว่าจะพอใจ

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นบ้านผมพามุ่ยไปตามมุมต่างๆของบ้านไม่ว่าจะเป็นห้องทานข้าว ห้องรับแขก ห้องครัวเตอร์ห้องดูหนัง ห้องน้ำ และจบลงที่ห้องนอนอีกรอบ

กว่าผมจะพอใจก็เกือบฟ้าสาง ผมนอนถอนหายใจด้วยความเหนื่อยส่วนอีกคน....

"ฮืออออ ฮือออออ"

"จะร้องอะไรนักหนาวะรำคาญ"

"พี่ไม่คิดเลยว่าวินจะใจร้ายกับพี่ขนาดนี้ ฮือออ"

"ใจร้ายงั้นเหรอ?? เธอพูดว่าฉันใจร้าย ใครกันแน่วะห๊ะใครกันแน่!!!"

ผมไม่อยากอารมณ์เสียกับมุ่ย ผมลุกขึ้นจากเตียงเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและเตรียมตัวกลับ พอผมเดินออกมาก็เจอมุ่ยนั่งกอดเข่ามองรอยเลือดตรงกลางเตียง ผมรู้ว่ามันคือเลือดอะไรแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ

"ฉันจะกลับแล้วไปอาบน้ำ" ผมบอกมุ่ยโดยไม่มองหน้าเธอ

มินตรา...

"พี่จะกลับเอง ฮึก ฮึก" ฉันพูดไปก็ปาดน้ำตาตัวเองไป 

"ตามใจเพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากเอาเธอกลับด้วยอยู่แล้ว เธอจะเรียกไอ้ติณณ์ให้มารับก็ได้นะถ้าไม่กลัวว่ามันจะรู้ว่าเธอโดนฉันเอาแล้ว"

"ถ้าพี่จะเรียกน้องติณณ์ให้มารับจริงๆพี่ก็คงไม่บอกให้เค้ารู้หรอกว่าพี่โดนวินเอาแล้ว" ฉันเชิดหน้าบอกเขาอย่างโกรธๆ ฉันไม่เคยโกรธเขาขนาดนี้มาก่อน

"บอกไปเหอะมันจะได้รู้ว่าเธอโดนฉันเอาแล้วถ้ามันอยากซ้ำรอยก็เอาเลยฉันยกให้"