อยากเอาเมียNC

มินตรา....

วันนี้ฉันกับมาวินต้องกลับไปนอนที่บ้านตามคำสั่งของแม่ค่ะอยากจะบอกว่าตั้งแต่ฉันกับมาวินย้ายไปอยู่คอนโดก็เกือบสองเดือนแล้วฉันไม่ได้กลับบ้านเลยสาเหตุก็เพราะมาวินไม่ยอมให้ฉันกลับแถมยังขู่ฉันอีกว่าถ้าฉันแอบหนีกลับบ้านเขาจะไม่กลับห้องเหมือนกัน ถ้าจะกลับก็ต้องกลับพร้อมกันจนกระทั่งแม่โทรหาเขาบอกว่าถ้าไม่พาฉันกลับบ้านแม่ก็จะให้ฉันมาอยู่ที่บ้าน เขาก็เลยรีบพาฉันกลับวันนี้ อ่อลืมบอกไปเรื่องของฉันกับมาวินยังไม่มีใครรู้ค่ะฉันขอร้องมาวินไม่ให้บอกที่บ้านรอให้ฉันทำใจได้แล้วพร้อมกว่านี้ก่อนค่อยบอกค่ะ 

"ถ้าแม่ไม่ขู่าก็คงไม่พาพี่เค้ากลับบ้านเลยใช่ไหมหื้มวิน" เข้าบ้านมาก็เจอแม่มลบ่นคนแรกเลยค่ะ

"ช่วงนี้ผมเรียนหนักไหนจะต้องงานกลุ่มไหนจะกิจกรรมอีกกลับถึงห้องก็ค่ำแทบทุกวันผมจะเอาเวลาที่ไหนพาลูกสาวแม่กลับบ้านล่ะครับ"

"ให้พี่เรากลับมาคนเดียวก็ได้นี่นา มุ่ยรู้มั้ยว่าแม่คิดถึงมุ่ยที่สุดเลยลูก" ฉันรีบเดินไปนั่งข้างแม่แล้วโอบกอดท่านด้วยความคิดถึงเช่นกัน แม้ว่าฉันกับแม่จะโทรคุยกันแทบทุกวันแต่มันก็ไม่เหมือนได้เจอหน้าได้กอดได้หอมแบบนี้

"แล้วแม่ไม่คิดถึงผมเหรอครับ" เขาพูดเหมือนน้อยใจแม่ที่บอกว่าคิดถึงฉันมากแต่ฉันรู้ว่าเขาไม่น้อยใจหรอกเขาแค่แกล้งน้อยใจเฉยๆ

"คิดถึงทำไมเรายังไม่คิดถึงแม่เลย"

"ใครบอกผมน่ะคิดถึงแม่เหมือนกัน" มาวินเดินมานั่งข้างๆแล้วกอดแม่ทำให้ตอนนี้เราสามคนนั่งกอดกัน ทำให้ตอนนี้ฉันกับมาวินหันหน้าเข้าหากันโดยมีแม่นั่งคั่นกลางสักพักมาวินเอานิ้วมาสะกิดมือฉันเบาๆเหมือนส่งสัญญาณบางอย่างพอฉันเงยหน้ามองเขาเขาก็ทำตาละห้อยพร้อมกับทำปากแล้วพูดเบาๆว่า "อยากเอาเมีย" ฉันรีบถลึงตาใส่เขาทันทีเพราะกลัวแม่จะได้ยิน ฉันรีบเอามือปิดปากเขาทันที

"อะไรยุกยิกข้างหลังแม่หื้ม"

"เอ่อเปล่าค่ะแม่" ฉันรีบดึงมืออกก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟาข้างๆอีกตัว

"มาถึงเหนื่อยๆไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนดีไหมลูกเดี๋ยวทุกคนกลับมาแล้วค่อยลงมาทานข้าวกันพร้อมกัน

"ค่ะ/ครับ"

หลังจากนั้นฉันกับมาวินก็ต่างคนต่างเข้าห้องใครห้องมันตอนแรกเขาจะเข้าห้องฉันแต่พอเห็นแม่เดินตามขึ้นมาด้วยเขาก็เลยทำเนียนเดินกลับเข้าห้องตัวเองไป ก่อนจะถึงบ้านฉันบอกเขากำชับเขาว่าถ้ากลับบ้านห้ามทำอะไรรุ่มร่ามหรือให้คนที่บ้านรู้สึกหรือจับได้ว่าเราสองคนเป็นคนรักกัน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังทีฉันบอกเลย 

คืนนั้น...

กุกๆ กักๆ แกร๊ก แอ๊ดดดด

ประตูห้องนอนของฉันกำลังถูกใครบางคนเปิดเข้ามาทั้งที่ฉันล็อคประตูแล้ว ไม่ต้องเดาว่าใครเพราะมีอยู่คนเดียวเท่านั้น

ตุบ ฟึ่บ!!! เสียงกระโดดขึ้นเตียงตามมาด้วยแรงกอดจากทางด้านหลังทำให้ฉันต้องรีบหันไปมองก่อนจะถูกหอมแก้มฟอดใหญ่

"นอนด้วยคนนะถ้าไม่ได้นอนกอดเธอฉันนอนไม่หลับแน่"

"พี่บอกแล้วว่าห้ามทำแบบนี้ทำไมไม่เชื่อพี่เกิดมีใครมาเห็นทำยังไง"

"ก็คนมันคิดถึงอ่ะให้ทำไง"

"ทำไมวินดื้อจัง"

"อืมดื้อ" เขาตอบสั้นๆก่อนจะดึงฉันให้ขึ้นไปนอนทับอยู่บนตัวของเขาแล้วเขาก็กอดฉันไว้ ฉันไม่รู้จะทำยังไงไล่เขาก็คงไม่ไปแน่ฉันก็เลยปล่อยเลยตามเลย เพราะเอาจริงๆฉันก็คิดถึงเขาเหมือนกันเพราะที่ผ่านมาเรานอนกอดกันทุกคืนบางคืนก็มากกว่ากอด

"เมียจ๋า ผัวอยาก...."

"พอเลยพี่ไม่ยอมให้วินทำแน่ นี่มันบ้านนะ"

"แล้วไงวะเกี่ยวไรอ่ะ" เขาเริ่มงอแง

"เกี่ยวสิ วินน่ะชอบทำให้พี่ทนไม่ไหวแล้วพี่ก็ลืมตัวร้องออกมาเสียงดังไง" ฉันบอกเขาด้วยความอาย คือที่คอนโดถ้าเขาจะทำอะไรฉันไม่ต้องกลัวใครจะมาได้ยินเพราะอยู่กันแค่สองคนแต่ที่นี่ที่บ้านมีทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งย่าทั้งอาเมย์ อีกอย่างห้องนอนก็ไม่ได้เก็บเสียงอะไรฉันกลัวใครจะมาได้ยิน

"อ่อที่แท้กลัวตัวเองครางดังว่างั้น"

"อื้อออ วินห้ามพูดเลย" ฉันรีบเอามือปิดปากเขาเพราะฉันอาย

"5555เรื่องจริงจะเขินทำไมวะ งั้นเอางี้คืนนี้ฉันจะไม่รุนแรงตกลงไหม เธอจะได้ครางเบาๆ"

"วิน อื้ออออออ" ฉันจะห้ามแต่ก็ไม่ทันเขาดึงฉันมาจูบอย่างดูดดื่มไม่ปล่อยให้ฉันเตรีมตัวเตรียมใจเลย เขาจัดการถอดชุดนอนฉันจากนั้นก็จัดการเสือ้ผ้าของเขาไม่ถึงนาทีทั้งฉันทั้งเขาก็เปลือยเปล่าทั้งคู่

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ

"อ๊ะ อ๊ะ วินพี่เสียว ฮือออ"  เขาละเลงลิ้นลงภายในร่องรักของฉันอย่างชำนาญตรงไหนที่ไวต่อความรู้สึกเขาก็จะทำตรงนั้นนานเป็นพิเศษฉันร้องขอเขาให้พอแต่เขาก็ไม่ฟัง จนในที่สุดฉันก็ปลดปล่อยออกมา

"อื้ออออออออ"  ร่างกายฉันกระตุกเกร็งอีกครั้งเมื่อปลายลิ้นร้อนของเขาสะกิดตรงติ่งเล็กๆกลางกาย ฉันหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนและหมดแรงทั้งที่ไม่ได้ออกแรงอะไรเลย 

กว่าคืนนี้ฉันจะได้นอนก็เกือบฟ้าสางเพราะฉันต้องทำให้เขาด้วย ครั้งแรกเขาก็ไม่ได้อยากให้ฉันทำออรัลเซ็กส์ให้เขาหรอกนะเขาบอกว่าถ้าไม่อยากทำก็ไม่เป็นไรเขาไม่บังคับให้ช่วยเขาปลดปล่อยแบบอื่นก็ได้มันมีอีกหลายวิธีที่จะช่วยเขา แต่ด้วยความที่ฉันจำได้เขาเคยสารภาพกับฉันว่ากระแตเคยทำให้เขาแบบนี้ฉันก็เลยอยากทำให้เขาบ้างอะไรก็ตามที่กระแตเคยทำให้เขาฉันจะทำให้เขาเหมือนกันฉันอยากให้เขาลืมไปให้หมดเพราะฉันจะทำให้เขาเองและจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้เขาอีก 

เช้าวันต่อมา....

"ทำไมหน้าตาไม่สดชื่นเลย หนูนอนไม่หลับเหรอลูก" คุณย่าถามฉันขณะที่เรากำลังนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่พร้อมหน้า

"เอ่อออ คือ ใช่ค่ะมุ่ยนอนไม่ค่อยหลับ" ฉันรีบตอบคุณย่าทันทีทั้งที่จริงแล้วที่ฉันไม่ได้นอนก็เพราะคนเอาแต่ใจที่ตอนนี้คงยังไม่ตื่นเลย หลังจากเมื่อคืนที่เราทำอะไรกันเสร็จฉันก็ไล่เขากลับห้องทันที

"สงสัยไม่ได้นอนที่บ้านนานพอได้กลับมานอนก็เลยนอนไม่หลับ" คุณพ่อตั้งข้อสันนิษฐานซึ่งฉันก็ทำได้แค่ยิ้มเพราะไม่รู้จะพูดอะไร

"เอ้อตามาร์ชเรื่องที่จะคุยกับลูกชายเราว่ายังไง ตกลงจะคุยวันนี้เลยใช่ไหม"

"ครับแม่ ผมอยากให้ตาวินได้เตรียมตัวตั้งแต่เนิ่นๆ" ฉันไม่รู้ว่าพี่คุณย่ากับคุณพ่อคุยกันเรื่องอะไรแต่ที่แน่ๆคือเกี่ยวกับมาวินอย่างแน่นอน

"ลูกจะว่ายังไงบ้างก็ไม่รู้ มลไม่อยากคิดเลย" แม่ดูมีท่าทีร้อนใจกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด ฉันซึ่งอยากจะถามก็ไม่กล้าเพราะเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันฉันเป็นเด็กจะถามก็ไม่กล้า

"เป็นลูกยังไงก็ต้องเชื่อฟังพ่อกับแม่เพราะเราเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเขา"

"ไว้รอตาวินเรียนจบก่อนค่อยพูดก็ได้นี่คะ"

"ไม่ได้ ต้องพูดตอนนี้" 

"พูดอะไรครับ" มาวินเดินลงมาพอดี เราสองคนสบตากันแวบหนึ่งก่อนที่ฉันจะรีบหันมาสนใจข้าวต้มตรงหน้าต่อ

"พ่อกับย่าแล้วก็แม่เรามีเรื่องสำคัญจะพูดกับวิน"

"สำคัญมากเลยเหรอครับผมเห็นทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งย่าทำหน้าตาเคร่งเครียดกันมากเลย"

"อื้มสำคัญมากไม่อย่างงั้นพ่อคงไม่ให้แม่โทรตามเรากลับมาหรอก"

"เรื่องอะไรครับ"

"พ่อจะให้เราหมั้นกับต้นรัก"  พ่อพูดว่าจะให้มาวินหมั้นกับต้นรักเหรอ??ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ไหม

"ห๊ะ พ่อว่าไงนะ" มาวินจ้องหน้าพ่อเขม็งด้วยสายตาไม่พอใจ

"พ่อจะให้เรากับต้นรักหมั้นกันเพราะมันเป็นคำสัญญาทีพ่อกับอาเตได้ตกลงกันก่อนที่วินกับต้นรักจะเกิด"

ดราม่ากำลังจะมา ขออภัย????