10.ต่อรอง

เมื่อท่านหมอจากไปแล้ว อวี้หรูก็หันมาหาผู้ที่ยืนอยู่หน้าห้อง

“มีเรื่องใดอีกหรือเจ้าคะ”

“เราต้องคุยกันให้เข้าใจ” ไม่เอ่ยเปล่า ทว่าร่างสูงยังเดินเข้าไปในห้องด้วย ส่วนคนสนิทยืนรออยู่ด้านนอก

ปากอิ่มคว่ำลงทันที พร้อมกับขยับขึ้นลงราวกับคนท่องคาถา ทำเอาลั่วเฟยอดขำกับท่าทีนางไม่ได้ ในแผ่นดินใครกันจะกล้าทำเช่นนี้กันบ้าง คงมีแค่คุณหนูรองเท่านั้น

“มีสิ่งใดต้องคุยอีก ข้าเอ่ยอันใดไปพวกท่านก็ไม่เชื่อมิใช่หรือ” นั่งลงก่อนจะรินชาดื่ม

โจวเยว่มองการกระทำของนางเล็กน้อย หากเป็นสตรีอื่นคงไม่กล้านั่งทำตัวเสมอเขา แต่นี่นางนั่งลงโดยที่เขายังไม่ได้เชื้อเชิญเลย แม้จะเป็นห้องของนางก็เถอะ

“ข้าจะให้เจ้าเป็นฮูหยิน คงไม่ต้องบอกว่าควรทำตัวเช่นไร” เสียงกดต่ำเปล่งออกมา พร้อมกับสายตาคมดุจ้องมองสตรีตรงหน้า ซึ่งยามนี้ตาโตเท่าไข่ห่านไปแล้ว

“ท่านเสียสติหรือถึงจะให้ข้าเป็นฮูหยิน ท่านก็รู้อยู่ว่าชื่อเสียงข้าไม่ดี ให้เป็นแค่อนุยังไม่ควรเลย” บอกไปตามตรง นางไม่ได้อยากเป็นฮูหยินอย่างที่อีกฝ่ายเสนอ หากฐานะเขาเป็นคนธรรมดาคงไม่น่ากลัวนัก แต่นี่เป็นถึงซื่อจื่อ ภายหน้าเขาก็ต้องเป็นกั๋วกงตามบิดา นางผู้ชอบอิสระ หากให้อยู่ในกฎเกณฑ์คงเหมือนจับปูใส่กระด้ง

“หากเจ้ารู้ตัว ก็ควรทำตัวให้ดี ข้าไม่อยากรับผู้อื่น เจ้าก็แค่แสดงเป็นฮูหยินข้า เจ้าจะทำตัวเช่นใดก็แล้วแต่” บอกไปตามที่เขาคุยกับบิดาไว้

“จริงหรือ? ท่านอนุญาตให้ข้าทำสิ่งใดก็ได้จริงหรือ” ขยับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนจะยิ้มแฉ่งใส่เขาด้วย

“ทำอันใดก็ได้ มิใช่ว่าทำเรื่องเสียมารยาทยามอยู่ต่อหน้าคน เท่าที่ดูเจ้าเองสามารถทำตัวให้อยู่ในกรอบได้ เพราะฉะนั้นยามพบเจอผู้หลักผู้ใหญ่ควรทำเช่นไรเจ้าน่าจะรู้ดี” บอกเสียงเรียบ เพราะโจวเยว่พยายามควบคุมอารมณ์ที่มันร้อนรุ่มอยู่ในยามนี้ เพราะใบหน้าอวี้หรูอยู่ใกล้มาก ทำให้เขานึกถึงเรื่องเมื่อคืนนั้นขึ้นมา

“รับทราบเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าต้องอยู่ที่นี่ในฐานะฮูหยินใช่หรือไม่ เช่นนั้น เอ่อ…ท่านจะให้เงินเดือนเท่าไหร่หรือ” ขยับเข้ามาใกล้อีก เพื่อถามถึงรายได้ของตนเอง มือเรียวรีบยกขึ้นดันหน้าผากสตรีบ้าบิ่นในสายตาตนทันที

“สามสิบตำลึงทอง ถ้าเจ้าไม่ทำเรื่องเสื่อมเสียให้สกุลข้า หากทำเรื่องหักเงิน” เมื่อนางกล้าขอเขาก็กล้าให้ คาดว่าคนตัวเล็กคงสร้างเรื่องจนถูกหักเงินบ่อยครั้งเป็นแน่

“จริงหรือ ไม่บวกเรื่องของท่านกับข้าใช่หรือไม่” รีบถามถึงสิ่งที่สงสัย ซึ่งมันทำให้คิ้วหนาผูกกันเป็นปมทันที

“ก็อย่างเช่น ท่านกอดข้า จูบข้า แล้วก็…เอ่อ…นอนกับข้า ก็ท่านบอกเองว่าถ้าข้าทำเรื่องขายหน้าจะต้องถูกหักเงินนี่ เช่นนั้นหากท่านทำเรื่องพวกนี้” ยิ้มแฉ่งใส่เขาอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยเบา ๆ “ก็ต้องจ่ายเพิ่มด้วยสิ แฮะ ๆ”

เสียงพ่นลมหายใจดังขึ้น ไม่พูดก็รู้ว่ายามนี้ซื่อจื่อต้องควบคุมอารมณ์มากเพียงใด ใครจะคิดว่าสตรีตัวน้อยจะหน้าเงินได้เพียงนี้ เอ่ยออกมาแต่ละคำไม่พ้นคำว่าเงินเลย

“หน้าอย่างเจ้า หากข้าไม่ถูกวางยาก็อย่าหวังว่าข้าจะแตะต้องเนื้อตัวเจ้าให้เสียมือ” ถ้อยคำหยันเปล่งออกมา พร้อมกับสายตาคมดุจ้องมองอีกฝาย

“โอ๊ะ! จริงหรือเจ้าคะ ขอบคุณซื่อจื่อเจ้าค่ะ เช่นนี้ข้าน้อยจะทำงานถวายหัวเลย ขอแค่ท่านสั่งมาเป็นพอ” บอกเสียงใสพร้อมกับลุกขึ้นย่อตัวคำนับอย่างอ่อนน้อม

คนสนิทที่ยืนฟังและรอลุ้นอยู่ด้านนอกต่างก็หมั่นเขี้ยวแทนผู้เป็นนาย ดูจากสีหน้าคงอยากบีบคอคุณหนูรองสกุลถงเป็นอย่างมาก หน้าแดง หูแดง บ่งบอกให้รู้ถึงอารมณ์ในยามนี้ พวกเขาจึงต้องคอยสังเกตเพื่อห้ามศึก

“อย่าพึ่งโมโหเลยเจ้าค่ะ ข้าบอกแล้วว่าข้ามิใช่อวี้หรูคนเดิม ท่านอย่าได้คาดหวังว่าข้าจะเรียบร้อยเช่นสตรียุคนี้ เพราะในยุคข้าสตรีทุกนางล้วนมีการศึกษา รับราชการเป็นทหาร ตำรวจ หากเปรียบในยุคนี้ก็เป็นขุนนาง ซึ่งบางคนก็อยู่ในตำแหน่งมหาเสนาบดีด้วยซ้ำ บริหารบ้านเมืองสร้างความเจริญให้แผ่นดิน เราไม่จำเป็นต้องพึ่งแรงบุรุษเช่นสตรียุคนี้ ช่างเถอะ พูดไปก็เท่านั้น อย่างไรท่านไม่เชื่ออยู่ดี จะมีเรื่องประหลาดเช่นนี้เกิดขึ้นได้เยี่ยงไร เอาเป็นว่าข้าจะทำตามที่ท่านบอกทุกอย่าง หากเรื่องนั้นไม่ได้ทำร้ายผู้ใด แต่บอกก่อนนะ หากมีคนรังแกข้า ข้าไม่ขออยู่เฉยแน่” ร่ายยาวให้อีกฝ่ายฟัง

โจวเยว่นิ่งไปเมื่อได้ยินคำของนาง ซึ่งท่าทางการพูดจามันดูเหมือนสิ่งที่เอ่ยเป็นจริงทุกอย่าง ทว่าเรื่องเช่นนี้มีจริงที่ไหนกัน นางช่างโกหกพกลมเก่งเหลือเกิน

“เจ้าอยากคิดว่าตนเองเป็นใครก็ช่าง แต่ต่อหน้าผู้อื่นเจ้าคือถงอวี้หรู การที่ข้ารับเจ้าเป็นฮูหยินก็เพื่อกันการแต่งงานกับจวนสกุลฟ่านของไทเฮาเท่านั้น ข้ามิได้พิศวาทอันใดเจ้า” บอกไปตามจริง เพื่อมิให้สตรีผู้นี้คิดไปไกล

“ขอบคุณที่บอกเจ้าค่ะ ว่าแต่ท่านจะทำเช่นไรเรื่องชื่อเสียงของข้าหรือ จะบอกกับพ่อของอวี้หรูเช่นไร วันนั้นที่ท่านหนีไปก็น่าจะมีเหตุผลที่บอกใครไม่ได้ แล้วท่านจะหาเหตุอันใดไปอ้างกับทางนั้น” ถามในสิ่งที่สงสัย อย่างน้อยตนจะได้พูดให้ตรงกัน หากถูกคนในครอบครัวซักถาม

“ข้าก็จะบอกว่าเข้าใจผิด คิดว่าเจ้าคือคุณหนูใหญ่ จึงได้ตามเข้าไปในห้องจนมีสัมพันธ์กัน พอมารู้ทีหลังเกิดตกใจจึงหนีไปตั้งหลักก่อน” บอกไปตามแผนที่วางไว้

“ชิ! จะบอกว่าอวี้หรูงามไม่สู้พี่สาวสินะ ถึงได้หนีแล้วทิ้งให้นางอับอายจนตรอมใจปลิดชีพตนเช่นนี้” มิวายต่อว่าอีกฝ่าย ทำเอาใบหน้าคมคายหม่นลงทันที

“ท่านแน่ใจหรือว่าจะได้ผล” ยังคงถามต่อ แม้ว่าอีกฝ่ายจะนั่งนิ่งไปแล้ว เพราะรู้สึกผิดจริง ๆ

“เอาน่า ยามนี้ข้าก็นั่งอยู่ตรงหน้าท่านแล้วมิใช่หรือ อย่าทำราวกับรู้สึกผิดมากมายเพียงนั้นเลย ข้ารู้สึกอึดอัด” ว่าพร้อมกับรินชาให้

“บิดาเจ้าคงไม่อยากอับอายรอบสอง การที่ข้าบอกเช่นนั้นก็เพื่อให้เขาได้มีข้ออ้างด้วย หรือเจ้ากลัวน้อยหน้าพี่สาว เรื่องที่ข้าบอกว่าเข้าใจผิดคิดว่าเจ้าเป็นนาง” ย้อนกลับหมายจะเอาคืนนางที่ทำให้จิตใจเขาว้าวุ่น

ฮ่า ฮ่า “ท่านจะชื่นชอบความงามของผู้ใดก็เรื่องของซื่อจื่อเถอะ ข้าไม่ใส่ใจสักนิด สิ่งเดียวที่จะดึงความสนใจข้าได้ก็คือเงิน เงินเท่านั้น” สิ้นคำนางก็หัวเราะออกมาอีก ทำเอาคนตัวโตซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าหงุดหงิดอีกรอบ

“เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าตนเป็นสตรีที่น่ารังเกียจที่สุด หน้าเงิน” เอ่ยจบก็ลุกพรวดขึ้น ทำเอาคนตัวเล็กต้องเงยหน้ามองกะพริบตาถี่ ก่อนจะยิ้มแป้นใส่น่าตียิ่งนัก

“ขอบคุณที่ชมเจ้าค่ะ” ว่าตามแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง จนคนสนิทต่างก็หน้าเจื่อน

จางเหว่ยและจ้าวเฟยหันมาหานาง ก่อนที่พวกเขาจะยกนิ้วขึ้นมาชี้นางอย่างเอาเรื่อง ทว่าก็ทำได้แค่นั้น เพราะถูกลั่วเฟยผลักให้เดินออกไป

“ชิ! กลัวตายล่ะ” กล่าวตามทั้งสาม ก่อนจะปิดประตูลง นางหมุนตัวยืนพิงไว้พร้อมกับถอนหายใจแรง

“เฮ้อ! ตำแหน่งฮูหยินเลยเหรอ แบบนี้ต้องเข้าวังเหมือนคนชั้นสูงทั่วไปหรือเปล่านะ ชักกลัวแล้วสิ” น้ำเสียงเบื่อหน่ายเปล่งออกมา ก่อนจะเดินทอดน่องไปยังเตียงนอน ซึ่งมีสาวใช้หลับอยู่ อวี้หรูตรวจดูอาการของนาง เมื่อเห็นว่าดีขึ้นมากจึงตรงไปดับไฟเหลือติดไว้แค่รำไร

“สวรรค์อย่ารังแกลูกเลยนะเจ้าคะ หากเป็นเพราะฉันเขียนเรื่องราวผิดเพี้ยนไป ก็อย่าถือโทษเลย ซูซูไม่รู้จริง ๆ ขอโทษนะอวี้หรู ฉันขอโทษจริง ๆ” นั่งยกมือไหว้สิ่งที่มองไม่เห็น ซึ่งคนจากยุคอื่นเชื่อว่าต้องมีจริง ไม่เช่นนั้นนางคงไม่ได้เกิดใหม่ในร่างนี้เป็นแน่

เมื่อตรวจดูทุกสิ่งอย่างเรียบร้อย ซูซูในร่างอวี้หรูก็ล้มตัวลงนอน หวังให้ภายหน้าทุกอย่างจะราบรื่น แม้พอจะเดาออกว่ามันคงไม่เป็นเช่นที่คิด

*********************************************

#ซื่อจื่อนี่ปากจัดนะว่าไหม ลูกสาวเราก็หน้าเงินเกิ้น 555