Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 4
“บายค่ะพี่สิน เอาไว้ว่างๆ แล้วเรานัดกินข้าวกันนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างค่ะ”
หล่อนยืนโบกมือลาหัวหน้างานที่ขับรถมาส่งถึงบ้านเช่าด้วยความซาบซึ้งใจ
“เอาไว้พี่จะแวะมาหาที่บ้านนะครับ”
“เอ่อ... ค่ะ...”
หล่อนตอบรับออกไปตามมารยาท และก็ยืนมองท้ายรถเก๋งญี่ปุ่นสีดำที่แล่นจากไปจนลับสายตา จากนั้นก็กำลังจะหมุนตัวเข้าบ้าน แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อหันหลังปุ๊บแล้วเจอศราวินยืนหน้าบึ้งตึงรออยู่
“อ้าว ศรา... มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย”
หล่อนตื่นตกใจเพราะระยะห่างระหว่างสองร่างมันแคบมาก จนต้องรีบถอยหลังหนีออกไปสองก้าวตามสัญชาตญาณ
ศราวินย่นจมูกใส่หล่อน และตอบเสียงหงุดหงิด
“ก็ตั้งแต่ที่แกยิ้มหวานๆ ให้กับไอ้หมอนั่นแล้วล่ะ”
“ยิ้มหวานอะไร ไม่ใช่สักหน่อย”
โมราอมยิ้มให้ ก่อนจะเดินผ่านร่างของศราวินเข้าบ้าน ชายหนุ่มตามหลังมาติดๆ
“มันมาส่งเธอทุกวันเลยเหรอ”
โมราหยุดเดิน หมุนตัวไปมองเพื่อน “ไม่ทุกวันหรอก ว่าแต่แกถามทำไมศรา”
ศราวินทำหน้าเย็นชาใส่ “เปล่า ก็แค่สงสัย เพราะแกไม่เคยเล่าให้ฉันฟังว่ามีผู้ชายมาตามจีบ”
โมราส่ายหน้าดิก และหัวเราะ “พี่สินไม่ได้มาจีบฉันสักหน่อย เขาเป็นหัวหน้างานฉันต่างหาก”
“มันจีบแก ฉันเป็นผู้ชายด้วยกัน ทำไมจะมองมันไม่ออก แล้วมันยังบอกว่าจะมาหาแกที่นี่อีก เชอะ จะมาทำไม ไม่ใช่บ้านตัวเองสักหน่อย”
โมรามองศราวินที่แสดงท่าทางกระเง้ากระงอดออกมาผิดแปลกไปจากทุกวันด้วยความแคลงใจ
“แกเป็นอะไรไปศรา ปกติแกไม่ใช่คนที่เหม็นขี้หน้าคนอื่นไปทั่วแบบนี้นี่น่า”
“เปล่า”
ศราวินตอบสั้นๆ และห้วนจัด ก่อนจะหมุนตัวเดินนำเข้าไปในบ้าน และไปทรุดตัวนั่งลงตรงหน้าของยายฉ่ำที่กำลังนั่งห่อขนมอยู่ หล่อนตามเข้าไปแบบงงๆ
“สวัสดีจ้ะยาย”
“มาแล้วเหรอโม เดี๋ยวยายไปเอาน้ำให้กิน”
“ไม่ต้องจ้ะยาย โมแวะร้านกาแฟมาแล้วจ้ะ”
ศราวินเงยหน้าขึ้นมองหล่อน สายตาของเขาโกรธๆ เคืองๆ แปลกประหลาด
“อ๋อ ที่มาช้านี่ไม่ใช่เพราะรถติด แต่เพราะแอบไปนั่งจู๋จี๋กันในร้านกาแฟนี่เอง”
“จู๋จี๋ที่ไหนกันล่ะ ฉันก็แค่คอแห้ง หิวน้ำ พี่สินก็เลยพาแวะร้านกาแฟน่ะ” หล่อนอธิบายกับคนที่เอาแต่พาลหาเรื่องอย่างศราวิน
“อย่ามาโกหกหน่อยเลย ไม่เนียนหรอก”
“ไอ้ศรา แกเป็นบ้าอะไรไปวะวันนี้น่ะ หาเรื่องฉันตั้งแต่ฉันยังไม่ทันก้าวเข้าบ้าน จนตอนนี้ก็ยังไม่หยุดเลย” หล่อนเริ่มอารมณ์เสียขึ้นมาบ้าง
ศราวินลุกขึ้นยืน ยังไม่ทันได้พูด ยายฉ่ำก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน
“พ่อศรามารอตั้งแต่บ่ายสองน่ะโม คงรอนานก็เลยหงุดหงิด”
โมรามองหน้าศราวิน “ทำไมมาแต่หัววันล่ะ นัดไว้เย็นไม่ใช่เหรอ”
“ก็ว่างน่ะ ก็เลยมา คุณยายครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
แล้วศราวินก็เดินออกไป ในขณะที่โมรามองตามไปด้วยความมึนงง
“เป็นอะไรของมันวะ”
“เห็นพ่อศราบอกว่าโมจะย้ายไปทำงานด้วยเหรอ” ยายฉ่ำถามขึ้น
“จ้ะยาย พอดีศราให้เงินเดือนเยอะกว่าที่เดิมน่ะจ้ะ โมก็เลยย้าย”
ยายฉ่ำอมยิ้ม ก่อนจะห่อขนมต่อ
โมราทรุดกายลงนั่งข้างๆ วางมือเล็กลงบนท่อนแขนของผู้มีพระคุณ
“เมื่อไหร่ยายจะเลิกทำขนมขายจ๊ะ โมไม่อยากเห็นยายลำบากอีกแล้วนะ”
“ยายยังทำไหวก็ให้ยายทำเถอะ”
“แต่โมอยากให้ยายพักผ่อน โมทำงานได้แล้วนะยาย โมมีเงินแล้วด้วย”
ยายฉ่ำยิ้มทั้งน้ำตา มองโมราด้วยความรัก “ยายไม่อยากอยู่ว่างๆ นะโม ถ้าไม่ทำอะไรเลย ยายก็จะเหงา ให้ยายทำขนมต่อเถอะนะ”
แม้จะอยากเห็นยายสุขสบาย แต่หากมันเป็นความต้องการของท่าน หล่อนก็ไม่ขัดข้อง
“จ้ะยาย แต่ยายอย่าหักโหมนะจ๊ะ ทำแค่พอหายเหงาพอ”
“จ้ะหลานรัก”
หล่อนยิ้มให้กับผู้มีพระคุณ
“งั้นโมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะจ๊ะยาย เย็นนี้มีนัดกับคุณแม่ของศราน่ะจ้ะ”
ยายฉ่ำยิ้มตอบ หล่อนจึงหอมแก้มท่านเบาๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะเดินจากไป
“เดี๋ยวโมรีบกลับนะจ๊ะยาย”
หล่อนโบกมือให้ยายฉ่ำ ก่อนจะเดินตรงไปยังสปอร์ต ราคาแพงของศราวิน ซึ่งเจ้าของรถยืนหน้าบูดหน้าบึ้งพิงกับตัวถังรถรออยู่
ศราวินโกรธหล่อนเรื่องอะไร นี่หล่อนยังไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียว
“รอนานไหมศรา”
“นาน” เขาตอบห้วนๆ “มัวแต่คุยกับไอ้หน้าจืดนั่นอยู่ล่ะสิ”
“ใคร? ไอ้หน้าจืดของแกอ่ะ” หล่อนถามออกไป เพราะไม่เข้าใจจริงๆ
หล่อนเห็นศราวินกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะยกมือขึ้นโบกในอากาศสองสามครั้ง และพูดขึ้น
“ช่างเถอะ ขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวแม่รอนาน”
“อืม”
หล่อนพยักหน้าตอบรับ และรีบก้าวขึ้นมานั่งบนรถคันงามของเพื่อนทันที
“น้องซีซีทำให้แกหึงหรือไง ถึงได้มาพาลใส่ฉันแบบนี้น่ะ”
ศราวินที่เพิ่งคาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จ ตวัดตามองหล่อนเขม็ง
“ไม่ใช่ซีซีหรอก แต่เป็นคนอื่น”
“ห๊ะ... ไหนแกบอกว่าจริงใจกับน้องซีซีคนเดียวยังไงล่ะ”
“เลิกพล่ามเถอะโม ฉันจะขับรถ”
ศราวินตัดบทเสียงห้วนจัด ก่อนที่รถสปอร์ตราคาแพงระยับจะแล่นออกไปด้วยความเร็วสูง
โมรายังคงตกอยู่ในห้วงอวกาศที่เต็มไปด้วยความมึนงง เพราะไม่เข้าใจอารมณ์ของศราวินในตอนนี้เลยจริงๆ
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
