Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2
“แม่บอกแบบนั้นน่ะ นี่ฉันก็กำลังเครียดมาก ไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี”
โมราฝืนยิ้มออกมา มองเพื่อนสนิทอย่างสงสาร แม้หล่อนจะแอบรักศราวินมานานแล้ว แต่หล่อนก็ไม่เคยคิดจะแสดงออกไป เพราะไม่ต้องการเสียเพื่อนไปนั่นเอง
“มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะ ฉันยินดี”
ศราวินมองหน้าโมรา ยื่นมือไปกุมมือเล็กเอาไว้ “ฉันไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้ว่ะ โม ฉันจะทำยังไงดีวะ”
“ก็บอกแม่ไปตรงๆ สิว่าไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ ให้ท่านหาผู้หญิงให้แกใหม่”
“แม่บอกฉันว่าให้ฉันหาผู้หญิงมาเอง แต่ถ้าท่านไม่ถูกใจ ท่านก็จะไม่ยอม และจะบังคับให้ฉันแต่งงานกับคนที่ท่านคิดว่าเหมาะสมทันที”
“งั้นก็ลองบอกให้นางฟ้าในฝันของแกกินเยอะๆ สิ ขุนให้อวบๆ หน่อย แม่แกจะได้ปลื้ม”
“มันทันก็ดีน่ะสิ นี่แม่ให้เวลาฉันสามวันเอง”
“ห๊ะ สามวัน!”
“อืม สามวัน ฉันจะไปหาผู้หญิงหุ่นอวบๆ สะโพกผายๆ แบบที่แม่ต้องการมาเป็นแฟนได้ยังไงกันวะ”
โมรายกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆ เช่นกัน
“นั่นสิ สามวันหาใครไม่ทันหรอก”
หล่อนเห็นศราวินนั่งหน้าเศร้าก็อดที่จะเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้
“แกแน่ใจนะว่ารักแม่นางฟ้าในฝันจริงๆ น่ะ ไม่ได้แค่รักหลอกๆ พอเบื่อแล้วก็ทิ้งเหมือนคนอื่นๆ น่ะ”
“ฉันรักจริงๆ คนนี้สเป็คฉันเลย ผอม หุ่นดี ลีลาเด็ดด้วย”
“ไอ้ศรา นี่อย่าบอกนะว่าแกกินแม่นางฟ้าคนสวยไปเรียบร้อยแล้ว”
“ฉันจะเก็บไว้ทำซากอะไรล่ะ เจอปุ๊บก็ลากไปกินในน้ำเลยล่ะ”
“ไอ้บ้า นั่นมันอาเฮียแล้ว”
หล่อนอดที่จะฟาดมือลงบนท่อนแขนของศราวินอย่างหมั่นไส้ไม่ได้
ศราวินหัวเราะร่วน “ฉันล้อเล่นน่ะ ความจริงยังไม่ได้กินหรอก แค่จูบลูบคลำไปบ้างแล้วน่ะ”
“อืม”
หล่อนเจ็บแปลบๆ ในอก จนต้องเสหันหน้าหนี แต่ก็ยังทำใจแข็งถามต่อ
“ว่าแต่นางในฝันแกชื่ออะไรล่ะ ฉันจะได้เรียกถูก”
“ซีซี”
“อืม ชื่อเพราะจัง คงสมกับหน้าตาของเธอนั่นแหละ” หล่อนเกลียดตัวเองที่น้ำเสียงเศร้าหมองแบบนี้
“แล้วอย่าลืมพามาแนะนำให้ฉันรู้จักบ้างล่ะ”
“ฉันต้องพาซีซีมาทำความรู้จักกับแกอยู่แล้วล่ะโม แกเป็นเพื่อนรักฉันนี่”
ก็แค่เพื่อนรัก...
“อืม”
หล่อนกัดฟันหันหน้ากลับมามองหน้ากับศราวิน และฝืนยิ้ม
“แล้วนี่แกจะไปหาผู้หญิงอย่างที่แม่แกต้องการมาจากไหนวะ”
“ยังไม่รู้เลย แต่ต้องหาให้ทัน ไม่อย่างนั้นนะ ชีวิตฉันดับสูญแน่ๆ”
โมราผงกศีรษะรับหงึกๆ พยายามช่วยเพื่อนคิด “ถ้าจะหาผู้หญิงหุ่นเจ้าเนื้อหน่อย... ยายนกไหมศรา”
ศราวินส่ายหน้าดิก “จะบ้าหรือไง นั้นมันอวบระยะสุดท้าย แม่ฉันไม่ชอบหรอก”
“โอเค งั้นเดียวฉันช่วยคิดใหม่” หล่อนพยายามนึกถึงบรรดาเพื่อนของตนเองว่าใครหุ่นอวบๆ ตรงสเป็คของคุณแม่ของศราวินบ้าง
“หรือยายส้มดีล่ะ นั้นก็อวบๆ นะ ไม่อ้วนแบบยายนกด้วย”
“โม นี่แกไม่ได้เจอยายส้มมากี่ปีแล้ว หึ...”
“ก็น่าจะสองปีเศษๆ มีอะไรเหรอ”
“ตอนนี้ยายส้มอ้วนยิ่งกว่ายายนกอีก แถมยังมีสารพัดโรคเลย ทั้งเบาหวาน ความดัน ฉันเพิ่งเจอเมื่อสามวันก่อนตอนพาแม่ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลน่ะ”
“อ้าว เหรอ...”
โมรายิ้มเจื่อนๆ
“งั้นฉันจะนึกใหม่นะ”
“ไม่ต้องแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
หล่อนมองหน้าศราวินอย่างมึนงง
“ฉันคิดออกแล้ว”
ศราวินจ้องหน้าหล่อนด้วยสายตาที่แปลกออกไปจากทุกครั้งที่เคยเห็น
“คิดอะไรออกหรือศรา”
มุมปากของศราวินยกสูงขึ้นเป็นรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะออกคำสั่ง
“ไหนแกลองลุกขึ้นสิ”
“ทำไมล่ะ”
“เอาเถอะน่า ลุกขึ้นเร็ว”
โมราจำต้องทำตามคำสั่งของศราวิน หล่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้ไม้ มองหน้าเขาด้วยสายตามึนงง
“ลองหมุนตัวให้ฉันดูหน่อย”
“หมุนทำไม”
“นี่โม ไม่ขัดฉันสักครั้งได้ไหม หมุนตัวสิ”
เมื่อศราวินทำเสียงดุใส่ หล่อนก็จำต้องทำตามที่เขาสั่งอีกครั้ง คือหมุนตัวไปมาสองครั้ง
“โอเคนั่งลงได้”
หล่อนทรุดตัวลงนั่ง หน้าตายังคงเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามมากมาย
“แกกำลังคิดจะทำอะไรน่ะศรา”
“ฉันตามหาแฟนปลอมๆ ของฉันได้แล้วล่ะ”
“ใครเหรอ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
