บทที่ 13

“คุณพริมสวยเหมือนเดิมเลยนะครับเนี่ย” มนตรียิ้มทักทาย แต่พริมารู้ดีว่าเขาแค่ต้องการมีส่วนร่วมในโปรเจกต์สำคัญของทรีพี พร็อพเพอร์ตี้ ดีเวลลอปเมนท์ ไม่ได้อยากผูกมิตรกับผู้ช่วยอย่างเธอเลยสักนิดเดียว

ปราชญ์สั่งไว้ว่าให้ตัดมนตรีออกจากตัวเลือก ซึ่งพริมาที่ทราบเหตุผลแล้วก็เห็นด้วยอย่างมาก ไม่ใช่เธอเป็นพวกไม่ชอบให้โอกาสใคร แต่มองอย่างไรคุณมนตรีก็เป็นผู้ชายประเภทที่ชอบดูถูกผู้หญิงไม่เลิกอยู่ดี มองจากสายตาที่เขาจ้องเธอปานจะกินก็พอจะพิสูจน์อะไรได้หลายอย่างแล้ว

“จริงๆ คุณปราชญ์นี่ตาถึงนะครับ ผู้หญิงของคุณปราชญ์เนี่ยทั้งสวยแล้วก็เก่งทุกคนเลย ผมละอิจฉา”

มนตรีเห็นว่าอีกฝ่ายแค่ทักกลับตามมารยาท ไม่ยอมสนทนากับเขาเหมือนอย่างที่คุยกับก้องภพ จึงอดแซะด้วยคำพูดที่สื่อความหมายกำกวมไม่ได้ ทว่าผู้คนยังไม่ทันได้ตีความตามที่เขาต้องการ เสียงนุ่มทุ้ม ทว่าเด็ดขาดอย่างมากก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน

“ถ้าหมายถึงรสรินทร์ เชิญคุณมนตรีอิจฉานายปราชญ์ได้ตามสบายเลยนะครับ แต่ถ้าต้องการสื่อถึงพริมา… รบกวนอิจฉาให้ถูกคนด้วย เพราะว่าเธอคือคู่หมั้นของผม”

“พริมาเนี่ยนะครับ คู่หมั้นคุณปุณณ์”

ก้องภพถามซ้ำเบาๆ เริ่มตลกในวาสนาของตัวเองที่ชอบใครก็มีเจ้าของไปหมด ทั้งรสรินทร์และพริมาถูกสองพี่น้องตระกูลทิวานันท์จับจองไปหมดแล้ว

“ครับ เรารู้จักกันมานานแล้ว กี่ปีแล้วนะพริม”

“คุณปุณณ์…” พริมาหน้าซีด เธอรู้ว่าเขากำลังไม่พอใจเพราะหน้าหล่อประหารบึ้งตึงจนน่ากลัว และเธอไม่มีทางเลือกนอกจากทำให้เขาใจเย็นลง

“เก้าปีแล้วค่ะ ตอนนั้นพริมยังเด็กเลยได้แต่ชื่นชมความเก่งของคุณปุณณ์อยู่ไกลๆ ไม่กล้าเข้าใกล้หรอกนะคะเพราะคุณปุณณ์ดุมาก”

พริมาเสริมด้วยว่าพอเรียนจบปริญญาโทก็ไปช่วยงานคุณปราชญ์ และเพิ่งได้มีโอกาสทำความรู้จักกับคุณปุณณ์จริงๆ ก็สองปีให้หลังนี่เอง

หลังจากเล่าเรื่องอย่างสั้นๆ แล้ว พริมาก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องงานอย่างเป็นธรรมชาติ โดยเลือกหัวข้อที่ไม่ทำลายบรรยากาศ เช่นการเลือกพรีเซนเตอร์มาร่วมโปรเจกต์คอนโดมิเนียมหรูสำหรับครอบครัว

มุกตลกของเธอทำให้ลูกค้าหลายคนยิ้มกว้าง ปุณณ์ที่สังเกตอยู่เห็นดังนั้นก็เริ่มรู้สึกคันยุบยิบในหัวใจ ไม่อยากให้คู่หมั้นคนสวยยิ้มให้ใครอื่นนอกจากตัวเอง

“จริงๆ พริมอยากได้คู่รักดาราอย่างคุณโมไนยกับคุณดรีมมากเลยนะคะ แต่ทั้งคู่บอกว่าตกลงกับที่อื่นเอาไว้แล้ว” พริมาได้ติดต่อเพื่อยื่นข้อเสนอดูแล้ว ปรากฏว่าทางนั้นปฏิเสธแทบจะในทันที

“คุณดรีมที่พูดถึง ใช่ดาริกาหรือเปล่า” ปุณณ์ถามขณะรับแก้วเครื่องดื่มจากพนักงาน ก่อนหย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสูงที่ว่างอยู่เพียงตัวเดียว โดยไม่ลืมรั้งร่างของพริมาให้เข้ามายืนข้างๆ แสดงความเป็นเจ้าของต่อสายตาหลายคู่ที่จ้องจะกลืนกินเธอทั้งตัว

“ค่ะ แต่เรายังมีตัวเลือกอื่นอีกเยอะแยะเลยนะคะ พริมตั้งใจว่าจะเสนอบอร์ดอาทิตย์หน้า อีกอย่างพอคิดดูดีๆ คุณดรีมกับคุณโมไนยยังคบหากันแค่ในฐานะแฟน เราต้องเลือกคู่ที่ดูเป็นแฟมิลี่มากกว่านี้ ถึงจะเข้ากับกลุ่มเป้าหมาย…”

พริมาซ่อนความอึดอัดที่ถูกคู่หมั้นรั้งตัวให้ยืนใกล้ๆ และคะยั้นคะยอให้เขาเติมเครื่องดื่มเรื่อยๆ แต่สุดท้ายตัวเองกลับเป็นฝ่ายที่เริ่มยืนไม่ไหวเสียก่อน

เครื่องดื่มหลายแก้วบวกกับความเมื่อยล้าจากการยืนบนส้นสูงเกือบสองชั่วโมงทำให้เธอลืมตัว เอนสะโพกพิงต้นขาแข็งแรง มองดูเหมือนกำลังนั่งตักคนตัวใหญ่ก็ไม่ผิดนัก

“พริมนั่งไหม เดี๋ยวพี่ยืนให้เอง” ปุณณ์กระซิบข้างใบหูเล็กเสียงแหบพร่า เขาถูกสะโพกของเธอเบียดจนแทบจะคุมตัวเองไม่ได้ โชคดีที่คนเยอะและตัวเขาเองก็สวมกางเกงสีเข้ม หลักฐานน่ารำคาญจึงไม่โผล่มาประจานความหื่นกระหาย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้รู้สึกอายเพราะขนาดของลูกชายน่าภาคภูมิใจมากเลยทีเดียว

“ไม่เป็นไรค่ะ พริมเป็นแค่เลขานะคะ จะมานั่งแทนท่านประธานได้ยังไง อุ๊ย! ขอโทษค่ะ พริมลืมตัว”

เธอยิ้มหวานก่อนขยับตัวออกห่างจากต้นขาแข็งแรงที่เอนสะโพกพิงอยู่ก่อนหน้า ทว่าปุณณ์กลับกอดเอวบางเอาไว้แน่น ก่อนกระซิบประโยคหวามใจที่ทำให้คนเจ้าแผนการถึงกับยิ้มไม่ออกเลยทีเดียว

“ตั้งใจอ่อยให้พี่ใจแตก เพื่อที่จะได้ไล่พี่ทีหลังใช่ไหมพริม คอยดูแล้วกันนะว่าใครจะเป็นคนทนไม่ไหว คืนนี้พี่จะเป็นฝ่ายปล้ำพริมก่อน หรือว่าพริมจะเป็นคนเริ่ม…”

กล่าวจบก็นักธุรกิจหนุ่มสุดฮอตก็โอบเอวคู่หมั้นสาว ขออนุญาตกลับบ้านไปพักผ่อน โดยไม่สนใจสายตาคนมองว่าเวลาเพิ่งจะสามทุ่มเท่านั้นเอง

เรื่องบางอย่างรอไม่ได้จริงๆ