6

“เป็นอะไร สีหน้าไม่ดีเลย ไม่สบายหรือเปล่า” แคทกระซิบถามเบลล่า กลับได้เพียงใบหน้าที่ส่ายไปมาเป็นคำตอบเพียงเท่านั้น

“เราต้องนั่งอยู่นานแค่ไหนคะ”

“ก็ทานอาหารค่ำร่วมกับคนอื่นๆ เสร็จ ก็น่าจะแยกย้ายกันเข้าไปพักผ่อน” แคทตอบกลับ เพราะทางผู้ว่าจ้างแจ้งเธอมาแบบนั้น แคทจะปฏิเสธคำชวนนี้ก็ได้ แต่เธอเลือกที่จะให้เบลล่ามา เพราะการทำความรู้จักกับทีมงานเป็นเรื่องสำคัญในการถ่ายทำ อย่างน้อยก็ให้เบลล่าได้ปรับตัวให้เข้ากับทุกๆ คนก่อนเริ่มงาน

“นายแบบคู่กับเธอมาแล้ว หล่อใช้ได้เลยนะ แต่เขาเป็นคนไทย” แคทหันมองไปทางชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา

“สวัสดีครับ ผมทีม ขอโทษที่มาช้านะครับ พึ่งถ่ายงานเสร็จก็ตรงมาที่นี่เลย” เขาหันไปทักทายทีมงานทุกคน ก่อนที่จะเดินตรงมาทางเบลล่า “สวัสดีครับ ผมทีม ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากตัวด้วยนะครับ” น้ำเสียงกล่าวออกมาด้วยความสุขภาพนุ่มนวล

ดาราชายที่กำลังเป็นกระแสมาแรงในตอนนี้ ทำให้หญิงสาวในทีมงานหลายคนต่างหันมองด้วยความชื่นชม เบลล่ายิ้มตอบรับและเอ่ยคำทักทายเพียงให้เป็นมารยาทที่พึ่งควรจะทำเพียงเท่านั้น

“ขอนั่งด้วยคนนะครับ” ทีมเอ่ยขอ เมื่อเห็นที่นั่งด้านข้างของนางแบบสาวยังว่างอยู่พอดี

เบลล่ายิ้มตอบกลับไปเล็กน้อย เพื่อให้การกระทำของเธอไม่ดูเป็นการเสียมารยาทกับนายแบบหนุ่มรูปหล่ออย่างทีม เขานั่งลงข้างๆ เธอด้วยความสุขภาพ

อีกด้านของมุมโต๊ะ เมื่อห้าหนุ่มหล่อที่เดินออกไปพูดคุยธุระกลับเข้ามานั่งที่ สายตาของขุนพลและเบลล่าสบประสานกันอยู่ครู่หนึ่ง ต่างฝ่ายต่างเสมองไปทางอื่น ในใจลึกๆ ของทั้งสองคนนับว่าเป็นสถานการณ์ ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

การรับประทานอาหารค่ำเป็นไปอย่างเรียบร้อย มีการตบท้ายด้วยเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เล็กน้อย มะปรางและสมายด์ขอตัวกลับเข้าที่พัก เพราะต้องกลับไปดูลูกน้อยที่ฝากพี่เลี้ยงเอาไว้

“พี่ เรากลับห้องพักผ่อนกันเถอะ” เบลล่าหันมาชวนแคทที่นั่งดื่ม “ถ้าพี่จะอยู่ต่ออีกหน่อยก็ได้ เดี๋ยวฉันกลับห้องก่อน” เธอมองเห็นว่าแคทยังคงคุยกับทีมงานด้วยความสนุกสนาน แตกต่างจากเธอที่อึดอัด เหมือนมีสายตาจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

“เดี๋ยวพี่ไปด้วย”

“ไม่ต้องหรอก พี่อยู่ต่อเถอะ ห้องพักอยู่แค่นี้เอง”

“โอเค รีบเข้านอนนะ พรุ่งนี้มีถ่ายงานแต่เช้า” แคทเน้นย้ำเบลล่าอีกครั้ง

“อืม”

เบลล่าเปลี่ยนใจตรงกลับไปที่ห้อง สองเท้าเดินตรงมาที่ชายหาด มีผู้คนเดินผ่านไปมา น้ำทะเลเริ่มลดลงไปมากกว่าเมื่อตอนกลางวัน เสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่งสายลมที่พัดเข้ามากระทบร่างทำให้เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาลูบบนต้นแขนของตนเอง

ชุดเดรสสีขาวผ้าเนื้อบางพลิ้วไหวไปตามแรงลม รองเท้าหูหนีบรัดข้อที่สวมเข้าชุดถูกถอดออกมาถือเอาไว้ ภาพของขุนพลยังคงหมุนเวียนอยู่ในความทรงจำ รวมถึงภาพเก่าที่กำลังหวนคืนกลับเข้าสู้ความคิดของเบลล่า

“เธอกลับมาทำไม!!”

ฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่เบลล่าจะเดินต่อไป ขุนพลที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้เธอตกใจอยู่มาก ถ้าหากเธอไม่สนใจเขาทุกอย่างมันก็ต้องจบแต่เพียงเท่านี้เบลล่าคิดแบบนั้น

“หูหนวกหรือไง ถามทำไมไม่ตอบ” ขุนพลเดินมาดักหน้าของเบลล่าเอาไว้ สายตาของเขาดูดุดันกว่าตอนที่อยู่ร่วมโต๊ะอาหาร

“......” เบลล่าส่งสายตาเกลียดชังไปให้ขุนพล ทั้งที่เธอพยายามอยู่ห่างจากเขา แต่กลับเป็นเขาเองที่เดินเข้ามาหาเธอ

“อย่ามามองฉันแบบนั้น ฉันก็ไม่อยากใช้อากาศหายใจร่วมกับเธอเหมือนกัน”

“ถอยไป ฉันกับนายไม่มีอะไรต้องคุยกัน” เบลล่าเดินหลบออกมาให้ห่างจากขุนพล แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมเขากลับเดินตามมายืนดักหน้าของเธอเอาไว้อีกครั้ง

“กลับไปซะ!! พรุ่งนี้อย่างให้ฉันเห็นหน้าอีก..” ขุนพลทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นแล้วเดินจากไป นี่เป็นคำเตือนจากความหวังดีของเขา ถ้าหากเบลล่ายังรั้งที่จะอยู่ต่อเขาอาจทำอะไรที่ไม่คาดคิดเอาไว้กับเธอก็ได้

ในใจของขุนพลได้แต่ภาวนาให้เบลล่าบินกลับประเทศของตัวเองไป และหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้เจอหน้ากัน ความเจ็บปวดที่เขาเคยได้รับมันมาจากเธอ เหมือนไม่เคยจางหายไปจากหัวใจดวงนี้

“เมื่อคืนนอนไม่หลับหรือไง ทำไมใต้ตาถึงคล้ำขนาดนี้” แคทเอ่ยทักขึ้น ยิ่งเบลล่ายกมือขึ้นปิดปากหาวนอน ตั้งแต่อยู่ในลิฟต์ ยิ่งทำให้เธอเป็นห่วงอาการนอนไม่หลับของเบลล่า

“อืม ต่างที่นะ วันนี้เรามีถ่ายถึงกี่โมง”

“วันนี้มีถ่ายเซตพระอาทิตย์ขึ้น แล้วก็มีถ่ายอีกสองเซตริมหาดกับสระว่ายน้ำ คงถ่ายเสร็จไม่เกินสามวัน”

“แล้วหลังจากงานนี้ มีงานอะไรต่อ”

“ยังไม่ได้รับงานเลย ไม่รู้ว่างานนี้จะต้องมีแก้อะไรหรือเปล่า อยากให้ทางเจ้างานถ่ายให้เสร็จครั้งเดียว เห็นบอกว่าไม่อยากบินไปมาบ่อยๆ ถ้าหากรับงานอื่นเข้ามากลัวแผนงานล้มนะ”

“ดีแล้ว ถ้างานนี้เสร็จ ฉันอยากจะพักสักหนึ่งเดือน”

“จะไปไหน”

“ไม่บอกหรอก” เบลล่าหันมาทำหน้าทะเล้นใส่แคทก่อนที่ทั้งสองจะเดินตรงมาที่ชายหาด

“เกิดเรื่องแล้วค่ะ คุณทีมประสบอุบัติเหตุ มาถ่ายงานไม่ได้แล้วค่ะ ทำยังไงดีคะ” ทีมงานหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกกับช่างถ่ายภาพที่กำลังตรวจเช็กกล้องอยู่ ทุกคนที่ได้ยินต่างตกใจกัน เพราะงานทุกอย่างเตรียมเอาไว้หมดแล้ว

“เอาแล้วไง งานนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด..” เพทายที่นั่งจิบกาแฟอยู่ไม่ไกลเอ่ยขึ้นกับเพื่อนชายทั้งสี่คน “กูถามจริงเถอะ พากูแหกขี้ตาตื่นมาอะไรแต่เช้าแบบนี้วะ” เสียงบ่นพึมพำตามประสาชายหนุ่มเจ้าสำราญผู้ที่ไม่เคยตื่นเช้า

“มีถ่ายภาพกลุ่มเราไง พอเสร็จถ่ายงานวันนี้ มึงจะไสหัวไปไหนก็เชิญ” ภัณเตย้ำขึ้น

“คงไม่ใช่แผนมึงหรอกใช่ไหม” เคเค หันไปถามขุนพล ทั้งที่ไม่มีแสงแดดไอ้บ้านี้กลับสวมใส่แว่นตากันแดดมาแต่เช้าตรู่พอนึกๆ ดูแล้ว เพื่อนทุกคนก็แอบขำอยู่ไม่น้อย

“ไม่ได้นอน??” น้ำเหนือพูดขึ้น เมื่อขุนพลถอดแว่นตากันแดดออกจากใบหน้า ก่อนที่จะเก็บมันลงกระเป๋าเสื้อ “คิดหนักน่าดู กูว่า…งานนี้คงได้เห็นถ่านไฟเก่าติดไฟอีกครั้งแล้ววะ”

“หุบปากไปเลย…ก็กูบอกพวกมึงไปแล้วเมื่อวาน…งั้นกูจะเป็นนายแบบให้เอง” ขุนพลลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ยืดอกของตนขึ้นมาด้วยความมั่นใจในตัวเอง

“ไม่ได้!! อย่าเอางานมาทำเป็นเล่น” ภัณเตเอ่ยห้าม ถ้าหากให้ขุนพลเป็นนายแบบ เขามองเห็นอนาคตที่รออยู่ข้างหน้า เบลล่าคงไม่ยอมง่ายๆ ถึงแม้ขุนพลจะมีหน้าตาหล่อเหล่าไม่ต่างจากนายแบบที่ภรรยาของตนเลือกสรรมา แต่งานแบบนี้ คนเป็นมืออาชีพจริงๆ ถึงจะทำได้

“ก็กูบอกพวกมึงแล้วไง..กูจะเป็นนายแบบเอง..กูให้มึงเลือกระหว่าง ให้ยัยนั้นกลับไป กับให้กูเป็นนายแบบ มึงจะเลือกอันไหน”

“เดี๋ยวกูเป็นนายแบบเอง ไม่ต้องเถียงกัน” เพทายเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะได้รับสายตาดุดันจากขุนพลกลับมา “กูแค่พูดเล่น จริงจังไปได้ ไหนๆ นายแบบก็ไม่มี ให้มันทำเถอะ ถ้าไม่ไหวค่อยหาวิธีกันใหม่แล้วกัน”

“ถ้างานนี้ล้มไม่เป็นท่า ระวังให้ดีเถอะ” ภัณเตพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไป น้ำเหนือจึงเดินเข้ามาตบบ่าของขุนพล

“ทำอะไรก็คิดให้ดีก่อน จะได้ไม่ต้องมาแก้ไขทีหลัง งานนี้พวกเราคาดหวังมาก อย่าทำให้พวกกูผิดหวังแล้วกัน” น้ำเหนือพูดขึ้น แล้วทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม

“มึงว่างานนี้จะออกหัวหรือก้อยวะ” เพทายเอ่ยขึ้นเมื่อขุนพลเดินไป แต่งหน้าทำผมเตรียมถ่ายแบบ

“มึงเตรียมตัวรับขวัญหลานอีกคนได้เลย” น้ำเหนือยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ

“รวดเร็วขนาดนั้นเลยเหรอวะ อย่างน้อยก็ต้องเก้าเดือนไหม มาพนันกันหน่อย…มึงว่าไง กูว่ามันไม่คืนดีกันหรอก กูวางสามล้านเลย” เพทายพูดออกมาด้วยความมั่นใจ เพราะเขามองเห็นสายตาเกลียดชังจากขุนพล เมื่อมองไปที่เบลล่า

“อืม กูคิดเหมือนมัน” เคเคโบ้ยหน้าไปทางน้ำเหนือ ที่นั่งยิ้มมุมปาก ก่อนที่การพนันจะเริ่มต้นขึ้น

“พวกมึงคิดผิดแล้ว…เตรียมเสียเงินให้กูเอาไว้เลย หรือจะเปลี่ยนใจยังทันนะ” เพทายพูดพร้อมหัวเราะในลำคอ เขามองเห็นชัยชนะรออยู่ตรงหน้า งานนี้…เขารวยเลาะแน่นอน!!