ตอนที่2(ลูคัส วริทร์)

ห้องทำงานลูคัส

ผับZC

ลูคัส วริทร์….

“นายครับนาย”

“หืม? ” ผมละสายตาจากวิวทิวทัศน์ของกรุงเทพยามเย็นขึ้นไปมองหน้าลูกน้องคนสนิทของผม

“ผู้หญิงล็อตนี้เด็ดๆ ทั้งนั้นเลยครับ”

“ฉีดยาให้พวกมันและทำให้พวกมันติด” ผมสั่งลูกน้องไปพลางทำสายตาโรคจิตไปด้วย

“ครับนาย”

“อืมเลือกสวยๆ เด็ดๆ สดๆ เข้าตู้เพื่อรอรับพวกไอ้แก่ตัณหากลับในค่ำคืนนี้”

“รับทราบครับนาย” เมื่อลูกน้องผมเดินออกไปแล้ว ผมก็หันมาให้ความสนใจวิวตรงหน้าของผมต่อ นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้กลับมาที่นี้ นานเท่าไหร่แล้วที่ผมเลือกเดินเส้นทางนี้ ทำไงได้ครับก็พวกผู้หญิงไม่ชอบคนดีหนิพวกเธอชอบคนเลวๆ

สวัสดีครับ ผมชื่อ ลูคัส ชื่อจริง วริทร์ เลิศไพศาสอายุ35ปี ยังโสดอยู่ครับ เพราะยังไม่เจอคนที่ใช่ หรือคนที่โดนใจจริงๆ หรืออาจจะเป็นเพราะผมยังคงกลัวการรักใครอยู่มั้งครับ กลัวความเจ็บปวด กลัวโดนทิ้งเพราะคำว่าดีเกินไป แต่พอผมเลวสาวๆ ก็ยิ่งชอบผมกันใหญ่ ผู้หญิงชอบผู้ชายเลวๆ สิน่ะ

พรึบ โพล๊ะ

“ลูคัสคะ!” เสียงแหลมจนแสบเเก้วหูของนาตาชาเอ่ยเรียกหาผมมาแต่ไกลทำให้ผมถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เมื่อไหร่ผมจะหลุดพ้นจากยัยคนนี้สักที

“เมื่อไหร่คุณจะใช้โทรศัพท์สักทีล่ะคะรู้ไหมกว่าชาจะติดต่อคุณได้เนี่ยมันยากเย็นแค่ไหน!!” เธอบ่นยาวเหยียดจนน่ารำคาญ ผมก็ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นกระดกดื่มโดยไม่สนใจเธอ เพราะการที่ผมนอนกับเธอถึงสองครั้งมันก็มากไปแล้วสำหรับสิทธิ์นั้นของเธอ

“ลูคัสคะ” เมื่อเธอเห็นว่าพอเธอแผงฤทธิ์ใส่ผมแล้วทำให้ผมสนใจเธอไม่ได้ เธอจึงเปลี่ยนมาเป็นออดอ้อนผมแทนโดยการมายืนซ้อนหลังผมและจัดการใช้มือเรียวของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกของผมผ่านเสื้อเชิ้ตตัวบางของผม ผมก็กลอกตามองบนอย่างนึกเบื่อหน่ายกับรสชาติเดิมๆ ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงที่ร้อนแรงและรู้ไปหมดทุกอย่างว่าผมชอบอะไรและอะไรทำให้ผมต่อกับเธอได้อีกหลายยกก็ตาม

“เรามาสนุกกันดีกว่าไหมคะ” เสียงกระเส่าเอ่ยแนบชิดปลายหูผมพร้อมกับขบเม้นติ่งหูของผมทำให้ถึงกับซีดปากขึ้นเพราะฤทธิ์ของยาที่ผมเพิ่งเสพบวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ร่างกายของผมร้อนรุ่มและนึกมีอารมณ์ขึ้นมา ผมหลับตาพริ้มยืนเฉยๆ ให้ร่างบางทำหน้าที่ปลุกอารมณ์ของผม มือหนาของเธอทั้งสองข้างลูบไล้ผ่านเสื้อของผมและจัดการปลดกระดุมของผมออกจนหมดทุกเม็ด

“ซี๊ดดดดดด” ผมซู๊ดปากขึ้นเมื่อมือนุ่มๆ อุ่นๆ ได้สัมผัสกับแผงอกที่เต็มไปด้วยหมัดกล้ามที่เปลือยเปล่าของผมแล้วนิ้วเรียววนยอกเย้าไปกับหัวนมของผมทั้งสองข้างอย่างยั่วยวนตอนนี้ลำกายใหญ่ของผมได้ขยายตัวตื่นขึ้นมาแล้ว

“อ๊าาาาาห์” และผมต้องครวญครางขึ้นมาอีกครั้งเมื่อปลายจมูกของเธอแนบชิดไปกับต้นคอของผมและลากปลายจมูกพร้อมสูดดมต้นคอของผมไปด้วย

“อื้อออออ” ผมกัดริมฝีปากล่างอย่างนึกหมั่นเขี้ยวเมื่อมือนุ่มของเธอได้ไตร่ลงมาถึงลำกายใหญ่ของผมแล้วและเธอก็จัดการลูบไล้ลำกายใหญ่ของผมผ่านกางเกงผ้าเนื้อดีของผม

“พร้อมแล้วหนิคะลูคัส” เสียงทั้งหวานทั้งกระเส่าของเธอกำลังทำให้ผมตกอยู่ในภวังค์ของยาเสพติดที่ทำให้ผมมีความสุขไปชั่วขณะ ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งค่อยๆ ลอยเข้ามาในความคิดของผม ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของเธอทำให้ผมเผลอยิ้มตาม

“นิดา” ผมพึมพำชื่อของผู้หญิงเจ้าของใบหน้าในความคิดของผม

พรึบ

“ใครคะนิดา!!” นาตาชาผลักร่างของผมออกจากเธออย่างแรงทำให้ผมตื่นจากภวังค์ทันที ผมหันขวับกลับไปมองหน้าเธอตาเขี้ยวปัดพร้อมจะระเบิดแล้วอารมณ์ผมในตอนนี้

“คุณกำลังนอกใจชาเหรอคะ? ” เธอมองผมด้วยแววตาสั่นไหวแววตาของเธอมันเต็มไปด้วยความหึงหวงชนิดที่รุนแรงมาก ผมก็มองหน้าเธอและจัดการติดกระดุมเสื้อของผมไปด้วย

“ทำไมคุณถึงไม่พูดกับชาละคะ”

“ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ” ผมพูดเสียงเรียบใส่เธอ เธอก็มองหน้าผมพลางมองผมด้วยแววตาสั่นไหวเธอกำลังจะบีบนำ้ตาใส่ผมอย่างงั้นเหรอ บังเอิญว่าผมไม่ใช่ผู้ชายที่แพ้นำ้ตาผู้หญิงว่ะ ยิ่งมารยาผู้หญิงนี้ไม่ต้องพูดถึงผมไม่หลงกลเด็ดขาด!!

“แต่ชาไม่ยอมนะคะ..ชารักคุณคะชาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ” เธอว่าพร้อมกับวิ่งเข้ามาสวมกอดเอวผมจากทางด้านหลังในขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากที่ตรงนั้น

พรึบ

“แต่ผมอยู่ได้......ถ้าไม่มีคุณ” ผมพูดเสร็จก็พยายามแกะมือของเธอออกจากเอวสอบของผมอย่างนึกรำคาญที่เธอตื้อผมจนน่าเบื่อไม่เคยมีใครกล้ายุ่มย่ามกับผมได้ถึงเพียงนี้เลย

“ชารักคุณนะคะลูคัส”

“รักอะไรในตัวผมเหรอ? ” คำถามของผมทำให้คนด้านหลังเงียบไปเลย และมือของเธอก็ค่อยๆ คลายกอดจากผมลง ผมก็กระตุกยิ้มที่มุมปากขึ้น เธอคงจะรักเงินผมหรือไม่ก็รักความเลวของผมสินะ ผมเลวมากและผมก็เคยส่งเธอไปโดนรุมโทรมด้วยนะเธอยังจะรักผมอยู่อีกอย่างงั้นเหรอ

“เงินผมเหรอ? ”

“เท่าไหร่ดีล่ะถึงจะทำให้คุณหายไปจากชีวิตของผมได้”

“ละลูคัส” เสียงสั่นเครือของเธอไม่ได้ทำให้ผมนึกสงสารเธอแต่อย่างใดซึ่งกลับกันทำให้ผมนึกสมเพชเธอมากกว่าที่พร่ำบอกว่ารักผมอย่างนู่นอย่างนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอยอมนอนกับผม คนบ้าอะไรจะรักกันแค่เพียงเจอหน้ากันไม่ถึงสิบนาทีเนี่ยนะ

“ผมมีสองทางให้คุณเลือก” ผมบอกเธอและผละออกมาจากเธอเดินตรงไปยังโต๊ะนั่งทำงานของผม เธอก็ค่อยๆ เดินมาหาผมมือทั้งสองข้างของเธอกุมกันไว้สายตาจับจ้องมองมาที่ผม

พรึบ

“ละลูคัส!” เธอเรียกผมเสียงกระตุกเมื่อสายตาของเธอสบเข้ากับวัตถุสีดำที่ผมหยิบออกมาจากลิ้นชักใต้โต๊ะของผมขึ้นมาวางลงตรงหน้าเธอ

“ทางเลือกที่หนึ่งคือคุณเดินออกไปจากชีวิตผมพร้อมกับเงินสดตามจำนวนที่คุณต้องการและทางเลือกที่สองคือออกไปจากชีวิตผมโดยถาวรและไม่ได้อะไรกลับไปเลยสักอย่างเดียว” ผมว่าพลางลูบนิ้วลงไปที่ปลายกระบอกปืนพกด้วยสายตาหลงใหลหวานเยิ้มตามฤทธิ์ของยาที่ผมเสพและจัดการหยิบปืนขึ้นมาชักเพื่อเตรียมพร้อมจะลั่นไก ใครจะว่าผมเลวก็เชิญเพราะผมชอบคำนั้น ยิ่งเลวมากเท่าไหร่ยิ่งดี

“นับ1”

“2”

“3”

“4” ผมนับเลขอย่างช้าๆ เธอก็ทำสายตาเลิ่กลั่กเพราะเธอเสียดายชีวิตที่สุขสบายสินะ

“5”

“6” ผมยกปืนสั้นขึ้นเล็งปลายกระบอกปืนไปทางเธอตรงกับหน้าอกของเธอพอดิบพอดี ระยะห่างแค่นี้ผมไม่พลาดแน่

“ชาขอเลือกทางที่หนึ่งค่ะ!!” เธอตอบผมมาพร้อมกับหลับตาปี๋ ผมก็กระตุกรอยยิ้มและหยิบเช็คเงินสดขึ้นมา

“กี่บาท? ”

“ยะยี่สิบล้านค่ะ”

“ผมให้ห้าสิบล้าน” ผมพูดไปพร้อมกับเซ็นเช็คไปด้วย

พรึบ

“ขะขอบคุณค่ะ” เธอเอื้อมมือมาหยิบเช็คไปพร้อมกับเอ่ยขอบคุณผมด้วยท่าทางกลัวๆ ผมก็ไหวไหลเล็กน้อยให้เธอและทำท่าให้เธอออกไปจากห้องผมได้แล้ว เธอก็ค่อยๆ เดินออกไปจากห้องผม ผมก็เลิกมองแผ่นหลังของเธอและเอนหลังพร้อมกับหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ผมเลวพอรึยัง หรือผมต้องฆ่านาตาชาด้วยรึเปล่าถึงจะเรียกว่าผมเลว….