ตอนที่ 3.2

ตอนที่ 3.2

ตอนนี้ทั้งสองร่างไร้เสื้อผ้าอาภรณ์นอนพลีกายอยู่บนเตียงขนาด king size เหยื่ออันโอชาของเขาไม่มีเสียงร้องต่อต้านเลยแม้แต่คำเดียว นี่เป็นสัญญาณว่าค่ำคืนนี้เขาจะได้ขึ้นสวรรค์ในทันที

ปราณภพคิดว่าเหยื่อคนนี้คงจะช่ำชองและผ่านมือชายมานักต่อนัก เพราะคงไม่มีผู้หญิงดีๆที่ไหนกล้าทำเช่นนี้กับผู้ชายแปลกหน้าได้ลง ยกเว้นแต่โสเภณีราคาถูกที่มาในรูปแบบของพนักงานโรงแรม

มือหนาจับแท่งร้อนอันแข็งขืนเข้าไปต่อตรงทางช่องกลีบดอกไม้สวย ปราณภพจ้องมองกลีบดอกไม้งามสีชมพูระเรื่อนี้อย่างแปลกใจ

มันสวย... ราวกับว่ายังไม่มีใครได้เด็ดดม

"อื้อออ... อ๊อยยส์" คนใต้ร่างร้องครางออกมาไม่เป็นภาษา ทันทีที่แก่นกายใหญ่โตเข้ามาได้เพียงแค่ส่วนหัว

เธอเกร็งไปทั้งตัวและส่วนปากทางถ้ำ จากที่เตรียมใจเอาไว้ในตอนแรก ทว่ากลับไม่เป็นดังที่คิดเอาไว้

เธอไม่เคย... ไม่ว่าจะจูบ หรือกอด แม้กระทั่งการร่วมรัก

เธอโสดมาตลอดนี่คือเรื่องจริง

บางทีนิสัยที่เธอแสดงออกมา หรือการกระทำที่ดูด้านโลกดั่งเช่นที่เขากำลังคิดอยู่นั่น มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะผ่านผู้ชายมามากแล้ว

"แน่น ...อื้มส์" ร่างหนานังแช่ลำกายแกร่งเอาไว้ตรงปากทางถ้ำก่อน เขาแปลกใจกับสิ่งที่ค้นพบอยู่ตอนนี้

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามานาน หรือเป็นเพราะเธอไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน

แปลก... ทั้งที่มีน้ำหล่อลื่นจากตัวเธอแล้วแท้ๆ แต่ทำไมยังเข้ายากอยู่

"อื้อ..! เจ็บค่ะ" รทิตาร้องท้วงติง พร้อมกับสีหน้าเหเกแสดงออกมาว่าเธอนั้นเจ็บจริง

"ตายังไม่เคย..."

"อะไรนะ? เธอยังไม่เคยมีอะไรกับใครงั้น?"

เธออาสาตัวช่วยถือของเข้ามาในห้อง แถมยังทำก๊อกน้ำของเขาพังและทำเสื้อผ้าตัวเองเปียก เธอไม่ใส่บราเซียและเพนตี้ชิ้นจิ๋วเลย การกระทำก้านโลกของเธอมันยากที่จะเชื่อ แต่เป็นเพราะตอนนี้แก่นกายแกร่งของเขาเองก็ปวดหนึบไปหมดทั้งลำ กับเรื่องที่เธอบอกมันก็เลยมีความเป็นไปได้สูงที่ทำให้เขาเชื่อ

จากนั้นปราณภพก็เลยก้มใบหน้าลงต่ำ มุดเข้าหว่างขาสวย เขาใช้ชิ้นแทรกเข้าไปในกลีบกุหลาบสีสวย พร้อมๆ กับแยกกลีบดอกไม้ออกทีละชิ้น

"อ๊ะ! อื้อ เสียวค่ะ" ร่างบางบอดเร้า จิกเล็บเข้ากับผ้าปูเตียงจนมันขึ้นรอยยับ

ส่วนชายหนุ่มก็ไม่ยอมละลิ้นออกไปจากกลีบดอกกุหลาบสีสวย หนำซ้ำยังรัวลิ้นใส่ไม่เป็นจังหวะ พร้อมๆ กับสลับใช้ปากกอบโกยน้ำหวานที่ไหลออกมาจากกลีบดอกไม่ขาดสาย

เมื่อคิดว่าถึงควรแก่เวลาแล้ว ร่างหนาจึงผละใบหน้าออกมา แล้วชักแก่นกายใหญ่ขึ้นๆ ลงๆ อยู่หลายครั้ง ก่อนจะนำมันไปจ่อเข้ากับปากทางกลีบดอกนั้นอีกครั้ง

"อ๊ะ! ....อื้ออออ คุณภพ"

คราวนี้แก่นกายเข้าค่อยๆ เข้าไปจนสุดลำ แม้จะบีบรัดลำกายของเขาจนปวดหนึบไปบ้าง แต่มันก็ให้อารมณ์เสียวไปด้วยในเวลาเดียวกัน

รมิตาเป็นเนื้อสดใหม่ที่ทำให้เขาตื่นตาตื่นใจไปกับความงดงามของเธอ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ทำให้เขาเกิดคำถามมากมายในหัวหลายอย่าง

บทเพลงสวาทยังคงบรรเลงไปเกือบทั้งคืนได้ ก่อนที่หญิงสาวจะตื่นขึ้นมาอีกทีในตอนสายของอีกวัน เป็นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกตรงหัวเตียงของเขานั่นเอง ทว่าตอนนี้กลับไร้เงาของเจ้าของนาฬิกา

"อื้อออ" ใบหน้าสวยบิดเร้าด้วยความปวดหนึบบริเวณช่วงล่าง

สายตาคู่สวยสะดุดมองดูโน๊ตที่หัวเตียง คงเป็นเขาสินะที่เป็นคนเขียนไว้ มือเรียวบางเลยหยิบโพสอิทสีเหลืองนั้นขึ้นมาอ่าน

ผมต้องไปทำงาน คุณอยากได้เท่าไหร่ เขียนตัวเลขลงในเช็คใบนี้ได้เลย

รมิตาหยักคิ้วขึ้นเป็นปม พร้อมๆ กับสายตาที่ประจวบเหมาะเล็งไปที่เช็คใบนั้น นี่เขากำลังจะใช้เงินปิดปากเธออย่างนั้นเหรอ

หึ... ตาไม่ได้เห็นแก่เงินขนาดนั้นนะคะ

เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ที่ผ่านพ้นไปหมาดๆ มันทำให้เธออดยิ้มออกมาไม่ได้

แม้จะเจ็บตัวแต่ก็เสียวซ่านในเวลาเดียวกัน แม้จะเป็นแค่เนื้อชิ้นใหม่ให้เขาเชยชมดมเล่น แต่ก็พร้อมจะยอมทำ

เพราะเธอหลงรักผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้วสิ

คอยดูสิ... คุณจะกลับมาหาเนื้อชิ้นนี้อีกไหม คุณปราณภพ

ที่เมียน้อยหรือมือที่สามชอบพูดกันว่า 'ต้นงิ้วก็แค่สไลเดอร์' มันก็คงไม่เกินจริงหรอก เพราะตราบใดที่ปราณภพยังไม่ได้แต่งงานมีครอบครัว หากเขากับคนรักจะเลิกกัน มันก็มีความเป็นไปได้เสมอ และคนอย่างรมิตานี่แหละจะเป็นคนทำให้เขาเลิกกันให้ได้เอง