ตอนที่ 5

“มันเข้าใจยากตรงไหนล่ะ ฉันก็แค่ขาดแคลนผู้หญิงในค่ำคืนนี้ และในบ้านสัตตบุษย์ก็มีแค่เธอคนเดียวที่พอจะใช้งานได้ โดยที่ฉันไม่อาเจียนออกมาระหว่างที่กำลังจิ้มกัน ก็แค่เนี้ย...”

หล่อนโกรธจนหน้าแดงก่ำ นี่เขาเอาความคิดบ้าบอแบบนี้มาจากไหนกัน

“เชิญคุณไปหาผู้หญิงที่อื่นเถอะ”

หล่อนสะบัดตัวแรงๆ และก็น่าแปลกที่คราวนี้หลุดจากพันธนาการร้ายของอัครา

“เพราะฉันไม่คิดจะขายตัวให้คุณ!”

แทนที่เขาจะสำนึกได้ว่าพูดจาไม่ดีกับหล่อน แต่เปล่าเลย เขายังคงยิ้มเยาะ และใช้สายตามองหล่อนตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมายังศีรษะ ก่อนจะไปหยุดที่หน้าอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ในชุดดำสนิท

หล่อนรู้สึกทั้งโกรธทั้งอับอาย ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นปีศาจจากขุมนรกแน่ๆ เขาถึงได้แสดงกิริยาหยาบคายแบบนี้กับผู้หญิงที่เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกแบบนี้

“ทำไมล่ะ หรือว่ารสนิยมชอบคนแก่”

“นี่คุณ...”

“ลองเปลี่ยนหน่อยดีกว่านะ แล้วเธอจะติดใจผู้ชายหนุ่มแน่นอย่างฉัน”

เขายิ้มเยาะใส่หล่อน และก็ตามมาคว้าร่างของหล่อนเข้าไปกอดรัดได้อีกครั้ง และไม่ว่าหล่อนจะดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อย

“เพราะผู้ชายหนุ่มแน่นอย่างฉัน ทำอะไรโลดโผนได้แตกต่างจากผู้ชายแก่มากมายนัก รับรองว่าพอเธอโดนเข้าไปสักครั้งหนึ่ง จะเปลี่ยนรสนิยมเลยทีเดียว”

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเอาความคิดเลวๆ แบบนี้มาจากไหน แต่คุณควรจะหยุดคิดแบบนี้กับฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณปรักปรำเลย”

แทนที่เขาจะเชื่อ แต่เขากลับหัวเราะเยาะ และดันร่างของหล่อนแรงๆ จนไปแผ่นหลังบอบบางชนเข้ากับผนังห้องเต็มแรง

“อ๊ะ... ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิคะ”

เขาบดเบียดเรือนร่างทรงพลังที่สูงใหญ่ราวกับยักษ์เข้ามาหา ใบหน้าหล่อจัดโน้มต่ำลงมาหาใกล้ชิดมากขึ้นเรื่อยๆ

กลิ่นลมหายใจของเขาช่างเซ็กซี่และน่าลุ่มหลงเหลือเกิน

คีตยาผู้อ่อนด้อยในประสบการณ์สวาทกำลังร่วงหล่นลงไปในเหวที่เต็มไปด้วยความลุ่มหลง และหล่อนก็คงจะไร้สติอยู่อย่างนั้น หากไม่ได้ยินคำพูดจาเหยียดหยามของอัคราเข้าอีกครั้ง

“สองพันโอเคไหม”

หล่อนตัวชาดิก และก็รีบรวบรวมสติของตัวเองให้กลับมาโดยเร็วที่สุด

“ฉันไม่ขายตัว ปล่อยฉันนะ!”

“สามพันล่ะ”

เขายังมีหน้ามาต่อรองราคาค่าตัวของหล่อนอีก ทำราวกับไม่สะทกสะท้านใดๆ กับความโกรธเคืองของหล่อนเลย

ไอ้คนบ้า!

“ฉันไม่ขายตัว เข้าใจหรือยัง ปล่อย...!”

หล่อนรวบรวมแรงทั้งหมดผลักไสเขา และในที่สุดก็สามารถหลุดจากพันธนาการของเขาได้สำเร็จ หล่อนจ้องหน้าเขาอย่างกรุ่นโกรธ

“ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าคุณท่านจะมีลูกชายนิสัยชั่วร้ายแบบนี้”

“เธอว่าใครชั่วร้าย”

เขาเค้นเสียงโกรธจัดเล็ดลอดไรฟันออกมา ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ

หล่อนหวาดกลัว ใช่... หล่อนควรที่จะหวาดกลัวผู้ชายตัวโตอย่างเขา แต่ตอนนี้หล่อนถูกความโมโหครอบงำจนหน้ามืดแล้ว ทำให้เห็นช้างอย่างเขากลายเป็นมดตัวน้อยไปเลย

“ก็คุณนั่นแหละ คนเลว” หล่อนจ้องหน้าเขม็ง “มีผู้ชายดีๆ ที่ไหนดูถูกผู้หญิงอย่างคุณ”

“แล้วฉันดูผิดตรงไหน ในเมื่อเธอมัน...” เขาตวัดตามองอย่างขยะแขยง “อีตัว”

เพี๊ยะ!

หล่อนพยายามแล้ว พยายามที่จะอดทนอดกลั้นแล้ว แต่เขาด่าทอหล่อนหยาบคายเกินไป

ใบหน้าหล่อจัดสะบัดไปตามแรงปะทะจากฝ่ามือเล็กของหล่อน ใช่... หล่อนตบหน้าอัคราเต็มแรง ตบแรงจนที่ซีกแก้มของเขามีรอยนิ้วของหล่อนขึ้นเลยทีเดียว

“นี่เธอกล้าตบฉันหรือ”

เขาหันกลับมา ยกมือขึ้นกุมแก้มที่ชาดิกของตัวเอง และมองหล่อนราวกับจะฆ่าจะแกง

“คุณมันสมควรโดนแล้วล่ะ”

หล่อนโต้ตอบเขาออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเทา ก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะวิ่งหนีออกไปจากห้องนี้ แต่เอวคอดถูกคว้าเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับเขาที่จับร่างของหล่อนทุ่มลงไปบนเตียงสุดแรง

“โอ๊ย...”

หล่อนอุทานออกมาด้วยความเจ็บระบม แม้ว่าเตียงกว้างจะนุ่มแค่ไหน แต่หล่อนก็เจ็บจนจุกอยู่ดี หล่อนมองเขาหน้าตาซีดเผือด

“คุณจะทำอะไรน่ะ” ร่างอรชรเขยิบถดถอยหนีด้วยความหวาดกลัว

อัคราเดินเข้ามาหยุดข้างเตียง เขาท้าวสะเอว มองหล่อนด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

“ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าฉันมาก่อน แม้แต่แม่ของฉันท่านก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายของฉัน แล้วเธอเป็นใคร?”

หล่อนตัวสั่นเทา ยิ่งยามอัคราโกรธ ความน่ากลัวของเขาก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณ

“ฉัน... ฉันขอโทษ...”

“หึ...”

เขายิ้มเลือดเย็น

“คิดว่าขอโทษ แล้วไอ้ความเจ็บบนแก้มของฉันมันจะหายไปหรือ”