6 อย่าดูถูกกัน

“ลูกของน้าบอกว่าจะลองทำงานนี้ดู ว่าจะดีไหม”

“ท่าทางชอบหรือเปล่าล่ะครับ”

“คงชอบมั้ง ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เตรียมตัวไปเรียนการแสดงหรอก น้าเชื่อว่าคนอย่างสตาร์คิดจะทำอะไรแล้วจะต้องสำเร็จ มีความมุ่งมั่นเต็มที่”

“ผมไม่เห็นด้วยที่น้องจะเป็นนักแสดง วงการนี้เสือสิงห์กระทิงแรดมันเยอะ เดี๋ยวจะมีปัญหาตามมาครับ ผมห่วงสตาร์มาก”

“สตาร์ดูแลตัวเองได้ค่ะ”

เสียงแจ้ว ๆ จากสตาร์ดังขึ้น ตามด้วยร่างบางระหงยืนอยู่ที่หน้าประตู สายตาที่มองมานั้นเขียวเข้ม ชายหนุ่มเห็นแล้วขนลุก รู้ว่าเธอโกรธเขาแน่ แต่พยายามทำใจดีสู้ แล้วก็ส่งยิ้มให้ เขาคงจะต้องทำทุกอย่างให้สตาร์รู้ว่าเขารักและเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน

“นั่งคุยกันก่อนนะสตาร์”

“ไม่ดีกว่าค่ะ สตาร์รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่แย่มาก พี่พูดแบบนี้เท่ากับดูถูกสตาร์นะคะ”

หญิงสาวทำเสียงเข้มขึ้นจมูกอย่างไม่ชอบใจนัก เคืองที่เขาหาว่าเธอจะเข้าไปอยู่ในฝูงของผู้ชายบ้ากาม ถ้าจะมีอย่างนั้นจริง ๆ เธอดูแลตัวเองได้ ไม่เคลิ้มไปกับผู้ชายเหล่านั้นเด็ดขาด จากท่าทีที่แสดงออกมา ทำเอาสาธิตเริ่มแหยง

“พี่ขอโทษก็แล้วกัน หากว่าพูดผิดพลาดไป แต่พี่หวังดีจริง ๆ นะครับ”

“ขอบคุณค่ะที่หวังดี แต่ชีวิตเป็นของสตาร์ ใครก็ตามอย่าเข้ามายุ่งเกี่ย สตาร์ถือว่าก้าวก่ายกันเกินไป”

“ไม่เอาน่าสตาร์ พูดกับพี่สาธิตให้ดี ๆ หน่อย”

สีดาปรามทันที หลังจากที่บุตรสาวพูดจบ รับรู้ว่าสตาร์ไม่ชอบผู้ชายคนนี้ แม้ว่าเธอไม่เห็นด้วยที่สาธิตชอบสตาร์ เพราะยังไม่ถึงเวลา แต่ก็ชอบในความหวังดีที่เขามอบให้แก่บุตรสาว

“แม่ชอบเข้าข้างคนอื่นอยู่เรื่อย”

“เดี๋ยวนี้สตาร์เห็นพี่เป็นคนอื่นแล้วหรือ”

“ใช่ เพราะไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ คลานตามกันออกมา พี่ก็เป็นคนอื่นอยู่แล้ว”

เสียงดังยิ่งขึ้น ชายหนุ่มถอนใจเฮือกใหญ่ บอกแก่ตัวเองว่ารักผู้หญิงคนนี้ที่สุด แต่พยายามที่จะไม่ให้เกินเลยเพราะเธอเป็นเด็กจะต้องเอาใจให้มาก

เขาถือคติที่ว่า ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงาม คงต้องอ่อนข้อ เพื่อที่จะได้ครอบครองหัวใจ

“เอาเป็นว่าพี่เป็นห่วง โลกทุกวันนี้ไม่ได้สวยงามอย่างที่เราเข้าใจหรอกนะ มีอะไรตั้งหลายสิ่งหลายอย่าง เข้ามาในชีวิตทั้งดีและชั่ว อยู่ที่ตัวเราจะเลือกเดินทางแบบไหน พี่เชื่อว่าสตาร์จะต้องเป็นคนที่ดี”

เขาพยายามพูดเอาใจเต็มที่ เด็กสาวหาได้ใส่ใจแต่อย่างใด รู้แต่เพียงว่าเวลานี้จะต้องทำงาน เก็บเงินให้มากที่สุดเพื่ออนาคตของตัวเองและแม่ที่นับวันแก่เฒ่า เรี่ยวแรงหดหายไป เธอจะไม่สนใจผู้ชายแต่อย่างใด

“ขอบคุณในความหวังดีค่ะ”

“สตาร์ พี่อยากจะช่วย พี่ให้เดือนละสามพันบาท”

“หยุดเลยนะ เงินแค่นี้ สตาร์หาเองได้ พี่เก็บเอาไว้สร้างอนาคตตัวเองเถอะ อย่ามาจ่ายให้กับผู้หญิงเลย”

สตาร์ไม่ขอรับเงินจากเขาด้วยความรู้สึกละอายใจ ในเมื่อมีมือมีเท้าจะแบมือขอเงินจากผู้ชายทำไม ไร้ศักดิ์ศรี เธอทำไม่ได้แน่นอน

สาธิตนั่งคอตกเพียงลำพัง หลังจากที่สตาร์ปฏิเสธที่จะรับเงิน และเศร้าต่อความไร้เสน่ห์ คิดว่าตัวเองดูดี หล่อที่สุดแล้ว ทำไมสตาร์ไม่ยอมคบหาเป็นแฟนกันหรือว่ารังเกียจที่ไม่รวย คิดแล้วกลุ้ม กลัวจะเสียเธอไป

“อย่าคิดมากเลยจ้ะ สตาร์ยังเด็ก รออีกสักพักให้เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว สาธิตค่อยพูดกันอีกทีนะลูก”

“เมื่อถึงเวลานั้นผมก็คงแห้ว สตาร์จะต้องมีเพื่อนเยอะแยะ ทั้งหญิงและชาย อาจมีผู้ชายดี ๆ เข้ามาในชีวิตก็ได้”

“คิดเรื่องงานดีกว่ามั้ย ทำอย่างไรถึงจะได้เลื่อนขั้น มีตำแหน่งที่สูง เงินเดือนเยอะ ๆ น้าว่าจะดีกว่ากลุ้มเรื่องสาว ๆ นะ”

“ผมก็ว่าอย่างนั้นนั่นแหละครับ เรื่องแบบนี้มันยังไม่ถึงเวลา ฝากน้าสีดาช่วยดูแลน้องก็แล้วกัน หวังว่าจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง”

สาธิตพูดออกมาอย่างนี้ สีดาหน้าตึงเหมือนกัน ไม่ชอบที่ชายหนุ่มบังคับให้ลูกสาวของเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว แต่จะว่าไปแล้วสาธิตหาใช่สเปกลูกเขยในแบบที่ต้องการแต่อย่างใด ค่อนข้างรังเกียจด้วยซ้ำ แต่ก็ทนคุยด้วยเพราะเห็นว่าเป็นคนดี มีน้ำใจ

เมื่อมาพูดแบบนี้ ความรู้สึกดี ๆ เริ่มหดหายไป มองชายหนุ่มราวกับเป็นคนแปลกหน้า จำใจนั่งฝืนสนทนาอยู่ครู่หนึ่ง รอจนกระทั่งสาธิตขอตัวกลับ บุตรสาวคนสวยเดินเข้ามาหา สีหน้าไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่

สีดารู้ดีว่าสตาร์จะต้องเคืองสาธิต จากนี้เป็นต้นไปเธอจะไม่บังคับลูกให้ออกมาคุยด้วย